Dat was een heftig gebeuren.. zo'n flat die instort. Geluk had ik Let nog vast anders waren we er niet zo heelhuids van afgekomen. Hulde aan Max van Denderen die ons hoogstpersoonlijk met het rode koffertje naar beneden heeft getakeld. Beneden zei hij nog dat hij het nooit nog zo had horen donderen en hij had toch in zijn leven heel wat gedonder meegemaakt. Maar hij moest weg.. er was een dringende verzekeringskwestie...
Let hebben ze ter observatie afgevoerd naar het VanderPanne Ziekenhuis, waar ze voorlopig nog wel even zoet met haar zijn. Als zij de lijst gaat opsommen wat ze allemaal heeft of denkt te hebben of wat ze allemaal voelt.. Ik wens hun veel geduld.
Geschramd en verfomfaaid kwam ik weer thuis maar tante Truus zou tante Truus niet zijn als ik me liet kennen dus.. hup onder de douche, parfummetje op en een kraakwit helder bloesje aan. Me camee en me nette grijze Trevira rok plus me bruine Mephistostappers.
Op dus naar de Halve Maar om P.van te ontmoeten.
Precies op tijd kwam ik de draaideur van het bruine café binnen en daar zat de uitvinder en eigenaar van het datingsbureua. Hij zat voor het raam met de vaal gele valletjes want de Halve Maan gaat niet met zijn tijd mee en sommigen vinden dit gerusstellend. Anderen echter zijn al lang verkast naar iets grands, hip en trendy ...een ander etablissement dus. Hij nipte voorzichtig aan zijn hete muntthee.. ik zag het al.. een thee- typje.. niet dat ik wat tegen thee heb, of tegen thee-typjes maar ik ken ze .. veel interessante blabla en niet vooruit te branden.
Maar goed.. ik schoof resoluut me stoel bij en gaf hem een stevige hand. Peinzend keek Piet Marginalis me aan over zijn flitsende brillenglazen en zei.. hallo.. ik had me u heel anders voorgesteld tante Truus. U bent de eerste niet Piet, zei ik .. haha. Hij roerde peinzend in zijn theekopje en sprak zachtjes terwijl hij zich vooroverboog om me diep in me ogen te kijken...
Ik geloof dat ik de juiste match voor u hebt... maar hoe ziet u uw deale man ? Nou daar ging ik even voor zitten.. en ik draaide me om naar de bar.. een halve liter bier tapmeneer!
Berichten bereiken ons dat er iets ergs gebeurd is met Huize Zonnegloren. Onze reporter is poolshoogte gaan nemen wat er aan de hand is. Hij staat nu op veilige afstand , want de stofwolken zijn nog maar net neergedaald. Het gebouw met wel 32 verdiepingen is ingestort. Er waren al eerder vermoedens dat de vloeren niet deugden en een aantal van de bewoners waren al elders ondergebracht.
Hier een live verslag van onze reporter Frits Ooststra.
"Frits hoor je mij" "Jazeker, verbinding is goed Noortje" "Vertel eens, weet je al wat er gebeurd is?" "Er heerst hier grote verwarring, de hulptroepen stromen binnen. Ik zie de politie, en de brandweer met groot materieel aankomen. Er zijn ook speurhonden ingezet." "Zijn er ook slachtoffers Frits?" "Dat kan ik van hier af niet zien maar er rijden wel ambulances af en aan." "Wat zie je nu ?" "De bovenste verdieping is nog intact, vreemd genoeg. Oh wacht, ik zie 2 dames op leeftijd uit een raam klimmen" "Ze zien er angstig uit en klemmen zich aan elkaar vast." "Een van de dames houdt een rood koffertje tegen zich aan" "De ambulance broeders klimmen nu over de brokstukken om de vrouwen naar beneden te begeleiden" "Er klimt nog iemand uit het raam, helemaal onder het stof maar ik zie blinkende tanden en hij heeft een bijl in zijn hand." "Hier naast me staat de commandant van de brandweer Max Van Denderen" "Commandant , hoe schat u de situatie in?" "Zo te zien is het gebouw verloren, gelukkig waren er maar weinig mensen in het gebouw en de bewoners van de bovenste verdieping zijn in veiligheid" "Alleen de gezellige beveiliger was beneden, daar wordt nog naar gezocht door de speurhonden, Snuf en Snuitje." "Dus u heeft alles onder controle?" "Jazeker maar ik heb het al zo druk met een feest op het kasteel, kan dit er eigenlijk niet bij hebben" "Dank u commandant van Denderen" "Zodra je iets meer weet Frits, meld je je dan?" "Zeker Noortje, ik ga nu eens bij de ambulances kijken" "Dat was heftig, maar nu .... Gordon is weer verliefd! "
Hierbij de plattegrond met de aangegeven "mannetjes" die de heer van Denderen d.m.v. rode kruisjes heeft aangegeven. Ik neem aan dat hij deze plattegrond in de openbare Bibliotheek heeft gevonden, want hij is mij niet bekend. U kent het gebouw wel, dat lelijke driehoekige gebouw, dat architectonische hoogstandje aan het Dorpsplein waar de weekmarkt wordt gehouden dat toentertijd door een andere prinses is geopend. Anders heeft zijn zoontje van 3 deze getekend. Ik tel 20 kruisjes
Met meeste hoogachtiging
Liesje
*
Bedankt Liesje,
inderdaad... die tekening ziet er niet uit. Maar ik wilde nog dat je aan het programma punt 14 toevoegde n.l. het concurrende Hoempapa-orkest, uit Vaalhoven, de Vaalhovense Bonenbakkers heeft zich ook nog gemeld voor het verhogen van de feestelijkheden. De Stokkerhovense Dweilers hebben waarschijnlijk zitten slapen, of er is iemand vergeten de brief op de bus te doen.
Ik heb nu al hoofdpijn. Ik ben even niet bereikbaar want ik ga een dutje doen in mijn boudoir en wens niet gestoord te worden tot 3 uur
Mededeling van het koninklijke persbureau d.d.18-11-2107
Landgenoten!
Het heeft onze prinses Alida behaagt, een aantal uitgelezen figuren, uit alle lagen der bevolking uit te nodigen voor een feest.. het Grote Brandweerfeest
Dit is het programma:
1. Aankomst prinses Alida per koets, getrokken door 6 paarden
2. Verwelkoming prinses Alida door de brandweercommandant Klaas
Kerstjes op de ophaalbrug, met een drankje
3. Prinses Alida wordt door 2 van haar hofdames begeleid naar de versierde
zetel die voor haar wordt klaargezet op het binnenhof van het kasteel en er
op gehesen.
4. Aubade die uitgevoerd gaat worden door 12 jongens van de basisschool
van Stokkershoven
5. Het publiek gaat nu de ophaalbrug over en loopt door naar het binnenhof,
begeleid door het personeel van de beveiligingscommandant Max van
Denderen die het volk mondjesmaat en zwaar gefouilleerd zal binnenlaten.
Daarna krijgt men een stempel op de hand of een lichtgevend plastic bandje
om en een welkomstdrankje
6. Het volgende drankje wordt geschonken op het terras van de tuinen. Bij slecht
weer zal dit in de Orangerie plaats vinden. In de rozentuin zal het
orkestje "The Blue Bells" spelen in de daar geplaatste feesttent. Men
word geacht op de paden te blijven en niet door de rozen te banjeren
anders kan men direct weer huiswaarts keren.
7. Inmiddels is het 5 uur en worden de hapjes, de bitterballen en de chips
uitgedeeld door 5 potige lakeien van de prinses in de Engelse tuin, de eerste
aangeschoten feestgangers worden in de slotgracht gekieperd
8. Demonstraties van de brandweer op veld A, men moet minsten 3 meter
achter de lijn blijven staan, anders vliegt men in de fik of wordt kletsnat. Een
waarschuwing is hier op zijn plaats
9. De barbecue wordt aangestoken door prinses Alida persoonlijk naast de zij-
ingang met de laurierbomen. Men krijgt een plastic bordje en een mes, de
flessen saus staan rechts op een houten tafeltje naast de gebraden os.
Men wordt verzocht niet zelf met het mes te gaan prikken in de os. Men moet
wachten tot er een homp door de kok wordt aangereikt
10. Het koor "De troubadours van Stokkershoven" zullen enige volksliedjes
zingen op veld B. Men wordt verzocht daar niet dwars doorheen te gaan
praten en te wachten tot ze uitgezongen zijn
11. Prinses Alida houdt een toespraak in de balzaal op de eerste verdieping en zal
het bal openen met de eerste dans samen een heer van haar keuze. Heren
worden verzocht zich niet te gaan opdringen anders worden ze hardhandig
de slotgracht ingekieperd
12. Na het bal begeeft men zich ordelijk naar de tuinen naar veld C waar men
het vuurwerk kan bewonderen dat door de brandweer gecontroleerd
wordt afgestoken
13. Prinses Alida slaat met hulp van haar 2 hofdames op de grote gong die op het
bordes wordt geplaatst voor deze gelegenheid en kondigt officieel het einde
je zou de vuilniszak nog buiten zetten en je moet wat vroeger van huis gaan om de tweeling bij school af te zetten. Vandaag heb ik geen tijd. Ik heb mijn tennis vanmorgen en vanmiddag ga ik met Arjana winkelen. Dat had ik allang geleden afgesproken.
*Ja maar ik zou vandaag de offerte aan de prinses de deur uit doen. De plattegrond.. het strategisch plan!
Dat kan wel zijn maar ik heb ook prioriteiten en ik wil dat je daar rekening mee houdt. Snap je?
Het waren drukke dagen geweest voor prinses Alida, Het organiseren van het brandweerfeest had haar een fikse migraineaanval bezorgd en ze had wel een dag op de bank gelegen met een washandje op haar ogen en had niet meer aan Sofietje gedacht.
Maar dat veranderde. Eerst had Orlando, die weer in genade was aangenomen, haar verteld dat Sofietje was verdwenen. Toen hoorde ze van hem dat Sofietje, een tweet de wereld in gestuurd over het * feest, terwijl hij het zilver aan het poetsen was in de keuken. Daarna waren ze de wijn en de sterke drankvooraad gaan nakijken in de kelder. Sofietje was ook wel toe aan een glaasje, had ze gezegd en anders hij wel.
Goed.. ze hadden wat gedronken daar, hij wist niet meer hoeveel maar het was om te kijken of de drank nog van goede kwaliteit was, meer niet. Die hele tweet had hij vergeten. Bovendien was hij nog van de trap gevallen ook en dat had flink zeer gedaan.
* Project B. Zaterdag , groot feest op het kasteel. iedereen welkom. Thema Brandweerfeestje .
Dresscode; brandweersuniform, spuit en helm.
Nu werd het Alida helder waarom er zoveel aanmeldingen waren binnengekomen!
de volgende dag vond het gesprek met de commandant Max van Denderen die met al zijn lintjes op het kasteel verscheen en er geducht uitzag met zijn grote snor, zijn kale hoofd, maar wel met een grote officiële pet op, Die ook goed hielp tegen de tocht. Hij was niet voor een kleintje vervaard en dat was heel duidelijk.
Precies op tijd, om klokslag elf stond hij voor de deur grote gebeeldhouwde deur en klopte met krachtige hand op het oude eikenhout. Liesje liet hem binnen, zij nam zijn pet aan en legde hem op de grote haltafel met de enorme balpoten. Daarna liep ze voor hem uit de imposante trap op naar de ontvangstzaal waar Alida al achter het barok bureau zat om gelijk spijkers met koppen te slaan over de beveiliging van het brandweerevenement.
Max liep met krachtige tred de kamer in en salueerde vlak voor Alida's bureau. Liesje, jij blijft ook nog even, zei Alida kort en ook Liesje stapte de kamer binnen met haar bloknootje met de gastenlijst.
Alida legde Max van Denderen de lange lijst voor van onderdanen die het feest wilden meemaken. De commandant wierp er even een blik op en wilde meteen de motorclubs schrappen want hij had liever een stel dronken studenten dan twee motorclubs met hun gedonder, zo formuleerde hij het. Alida haalde opgelucht adem, dat klonk kordaat, in zo'n man kon zij vertrouwen hebben.
Goed, weledele prinses, sprak Max de commandant. Ik zal een strategische map voor u maken en de kritieke knelpunten daarop aangeven, dat zijn de plekken waar we gedonder kunnen verwachten, verduidelijkte hij. Ook zou hij een schatting maken van het aantal mannetjes wat hij nodig dacht te hebben om zo strategisch uit te zetten met het bijbehorende kostenplaatje.
Het waren wel allemaal mannen, zei hij, sorry maar hierin ben ik even niet politiek correct. Naar mijn ervaring heb ik hier, bij zo'n gelegenheid meer aan mannen. Als er een gedonder van komt, dan kunnen vrouwen niet meer dan 10 kilo sjouwen, hoogstens, en zitten ze om de haverklap op het toilet, net wanneer je ze nodig hebt. Mannen kun je gewoon uitkafferen maar vrouwen barsten dan in snikken uit en daarna heb je er helemaal niets meer aan. En het kost een hoop nazorg en kopzorgen na de nazorg over de kosten van die nazorg.
Ik heb het nog steeds dus over crisissituaties, sprak hij samenzweerderig.
Het stuitte prinses Alida, als verlicht feministe, wel tegen de borst met haar principes maar ze dacht zoals zo vaak vrouwen denken als ze dit soort flauwekul horen. Je doet je best maar.. we zullen wel zien wat die mannen er van brouwen...
Vanmorgen viel er een mooie ivoorkleurige envelop bij mij in de bus
Dat was interessant .. wat kon dat wezen. Maar toen zag ik het logo van Love&Wrinkles, het betere datingbureau voor beschaafde senioren en ik opende snel de envelop.
Er rolde een smalle brochure uit, een goudkleurig visitekaartje en een persoonlijke uitnodiging van Piet Marginalis.
Onder het genot van een kopje Lidl koffie met grote toef slagroom keek ik de papieren eens door.
De brochure zag er gezellig uit. Foto's met leuke senioren die allemaal om een tafel zaten en het glas hieven en blij keken.
Foto's van de activiteiten zoals Speeddaten in een Van der Valk hotel.
Er was zelfs een vervoer op maat bus die op gezette tijden senioren ophaalde en ze op de stoep zette van het hotel.. en na een half uur weer ophaalde en weer terugbracht naar het station! Waar vind je zo'n service! Foto's van gezamenlijke uitstapjes naar Apenheul bijvoorbeeld waar je de kandidaten zag zitten naast de apen op de apenrots. Dat leek me dolle pret!
Ook foto's van een safaritocht langs de leeuwen van de Beeksebergen met het doldwaze onderschrift onder een foto van een meneer die daar wou uitstappen om de leeuwen van dichtbij te bekijken en te fotograferen. We konden meneer V. nog net tegenhouden!
Ook de schilpaddenrace in het schilpadden opvangcentrum in Lunteren leek ook een vrolijke boel. Al rolden er heel wat mensen van de schildpadden af. Er was altijd iemand bij zo'n reis met een EHBO diploma werd mij verzekerd en dat gaf best een goed gevoel dat P. Marginalis zijn zaken goed aanpakte.
Een spannende toch door Amsterdam bij nacht met rode lantaarntjes en een foto, met het onderschrift.. wij hebben het hier reuze naar ons zin maar waar is meneer V gebleven?
Ja dit leek mij als vergevorderde senior, zeker erg aantrekkelijk allemaal maar binnenkort zou ik Piet zelf ontmoeten in de Halve Maan.
Op donderdag hield Alida altijd audiëntie.. normaal startte ze dan om 10 uur en haar secretaresse Liesje liet dan een een stuk of tien goed gescreende onderdanen binnen vergezeld door een lakei met een boksdiploma. Deze mensen kwamen dan hun problemen voorleggen, Alida luisterde dan half ernaar en knikte minzaam en keek op de antieke klok wanneer het afgelopen zou zijn zodat ze koffie kon gaan drinken.
Maar deze dag zou het anders zijn. Liesje had een lijst opgesteld van mensen die graag uitgenodigd wilden worden voor het brandevenement. Ik wil deze lijst nu even met u doornemen, sprak ze parmantig, dan kunt u zeggen wie er een uitnodiging mag krijgen.
Ik zal beginnen, ahum...
* Studentendispuut--------VeniVidiFoetsie
* De vrienden van Diederik ----Een vrijgezellenfeest---
(vraagje, komt er ook een stripper?)
* De vriendinnen van Elzewieke------Een vrijgezellenfeest----
(liever geen stripper!)
* Voetbalvereniging , die uit het vak A-----De fans van VV Dionysis---
* Carnavalsvereniging ---De Zotte Klappen---
* Motorclub ---Los Matonos---
* Motorclub ---Guerreros---
* Vrijgezellenfeest van Johan en Peter, (De hele club uit de Roze Wokkel komt).
* Henk, komt misschien met zijn moeder.
* De vaste klanten van snackbar ---De Dikke Bal---
* Breiclubje --- De Mutsen---
(We hebben al een helmpje gebreid)
* Veganisten en Anti Glutenclub de VAG. (we nemen een proeverij mee)
Na deze opsomming was Alida toch even stil. Allemachtig, zei ze uiteindelijk. Dit moet dus een doorsnee zijn van de bevolking... Als we dit zootje binnenlaten moeten we een veiligheidsbedrijf inhuren. Of de marechaussee een nacht binnenhouden en hier op de boel laten passen en er als dat nodig is er op los laten slaan.
Ik moet er nog eens een nachtje over slapen hoor.
Wat me nog het meest tegen staat is die veganisten en anti-gluten club.. Ik kan ze natuurlijk wel naast de barbecue met de gebraden os zetten.
Doe die lijst maar even weg Liesje, ik moet eerst het programma gaan opstellen met Max van Denderen, de commandant van de brandweer.
Ga maar Liesje en laat de koffie brengen.. en ze wuifde met haar zakdoekje.
Na op zijn gemak een groot bord havermout met bruine suiker en een vette klont margarine te hebben genuttigd veegde Orlando zijn mond af aan het morsige boerenbonte tafelkleed dat op de oude krakkemikkerige houten tafel lag in de schamele boerenstulp waar hij woonde met zijn bejaarde moeder en vader.
Zo.. ik zit vol zei hij, en hij boerde terwijl hij over zijn buik wreef... ik ga er weer vandoor moe.. Doeiii! En hup, hij stond weer buiten. Even in de bijkeukens kijken, besloot hij, voordat ik aan mijn werk ga. Ik ga Sofie vertellen dat ik dat duel heb gewonnen. Ze zal me nu helemaal wel zien zitten. Ik heb veel meer in mijn mars dan die Sjors! Dat is wel duidelijk!
En hij liep langs de orangerie naar het donkere gebouwtje waarin de bijkeukens waren gevestigd.
Joehoe! Sofietje! Ik ben weer terug! Maar alleen de melkmeid kwam uit de lage deur naar buiten. Zij had een vals lachje om haar mond. Zoek je die Sofie? Die is weg hoor! En niemand weet waarheen.
Ze bukte zich en ging het donkere gebouw weer binnen, Orlando verbaasd achter latend.
Nadat ik bij de gezellige beveiliger het aangeboden gezellige kopje koffie had opgedronken vroeg ik om een pasje om de deur te openen die mij toegang zou geven tot de 32e verdieping. De beveiligingsbeambte pleegde een telefoontje hierover en zijn gezicht klaarde helemaal op.
Dat zullen we even prima regelen, zei hij vrolijk. Ik heb zojuist met broeder Hannibal gebeld die in de kelders bezig is.. hij komt zo naar boven en zal u begeleiden naar kamer 13, op de 32e etage.
Ping... zei de lift en daar stapte de goede broeder al uit. Hij leek wat verfomfaaid en veegde nog snel zijn handen aan zijn grote leren schort af waar wat verdacht donkere vlekken zaten en waaraan een grote ouderwetse rinkelende sleutelbos hing. Hij maakte een kleine buiging en lachte naar mij met een blikkerend gebit. Wil de schone dame zo vriendelijk zijn met me mee te komen?
Mijn ogen wierpen nog even een snelle blik op het bordje van de nooduitgang maar hij greep me al bij de elleboog en voerde me de lift in.
Piet Mus, vertelde me dat je achternaam Van der Naad was.
Niet dus. Dat noemt hij nu een grapje.
Dus mijn oprechte excuses en om het helemaal goed te maken stel ik een
etentje voor in het drie sterren restaurant De Vreemde Eend .
Ze serveren daar heerlijke zwaan op een bedje van zeewier, met een
aalbessen coulis.
Dan heb ik op het Internet van die leuke Tiny-houses gezien. Hele kleine
knusse huisjes. Zou dat iets voor ons zijn. Als we gaan slapen moeten we wel maar boven
met een laddertje. En als je het niets vindt , dan kunnen we altijd nog een Pipowagen kopen.
We gaan een spannende tijd tegemoet.
Douwe Schat.
PS
Ik ben zo blij dat je geen Van der Naad heet.
Douwe
*
Douwe...
ik wil meteen beginnen met het aangeboden etentje in De Vreemde Eend af te slaan. Laat ik wel even goed duidelijk wezen in deze.
Die vreemde eend is .. of jezelf.. of die zwaan die ze daar serveren. Bovendien hoort de keuze van zeewier bij een maaltijd van vis.. Hiermee valt meteen zo'n kok door de mand door die rare combinatie. Dat is duidelijk geen gerenommeerde kok zoals Gordon Rambam.
Om daar nog even op door te gaan.. een zwaan is geen zeevogel. Hier zitten ze met z'n achten in sloten en plassen, vermenigvuldigen zich volop en als je niet uitkijkt breek je er je nek over en bijten ze je gevoelig in de kuiten.
En dan je Tiny Housies? Wat heb ik daarmee te maken? Ik ben gek.. ik ga daar in zo'n poppenhuis met laddertje wonen. I need space! Je zal er s' nachts een paar keer uitmoeten en dan zo'n laddertje af?
Ik zie de smak al aankomen die je dan maakt!
Nog even over je opmerking over een Pipohuis. Ik ben beslist geen Mammeloe..die daar met Pipo huisde.. tenminste zolang die aflevering, die je op het Nostalgienet nog kan zien, duurde. Hou het het effe normaal!
Ik raad je aan, omdat je zo stalkend wanhopig bent, het eens te proberen bij het succesrijke internetdatingsbureau. Love&Wrinkles. ze hebben naar ze zeggen een geluks-rate van 85%. Dat is best knap met al die knorrige senioren die ik ken. Die zijn al super-kritisch over de sperciebonen bij de Jumbo!
Binnenkort schrijf ik daar een Special over. Dat heb ik de bevlogen oprichter Piet Marginalis beloofd! Een hele aardige man overigens....een echte idealist. die krijgt nog de meest verstokte, tegenstribbelende 60 plusser aan het daten.
Tante Truus opende onder het toeziend oog van de beveiligende beambte van Zonnegloren de haar overreikte brief.
Daarin stond...
*
Hoi die Truus,
Ik sta al tijden met mijn koffertje klaar. Wanneer kom je mij nou eens halen? Het is hier verschrikkelijk, het halve gebouw is leeg en ik ben verplaatst naar boven. Volgens mij spookt het hier. Gisteren hoorde ik veel herrie op de verdieping boven mij. Daar wonen de zware gevallen zoals de broeder mij vertelde. Je weet wel van die mannen met maskers op die in het verleden enge dingen gedaan hebben. Broeder Bob vertelde vanmorgen dat ze gisteren een verdwaalde verwarde vrouw gevonden hadden die helemaal van streek was. Er kwam weinig zinnigs uit qua woorden. De leiding is er zelfs bij geweest om haar te kalmeren, ze was haar hoed kwijt en heur haar zat helemaal in de war. Na een kopje thee hebben ze haar maar in een taxi gepropt nadat ze in haar tas een adres gevonden hadden.
Kom mij nou snel halen Truus, het eten is ook zo flauw , ze zijn zuinig met kruiden en zout. En die thee is altijd slap.
via de lift die mij wat krakkemikkerig leek bereikte ik de 32e verdieping. Daar aangekomen was er een deur die ik niet open kreeg. Ook niet met pushen. Wat bleek.. ik had daar een toegangscode nodig om deze klaarblijkelijk gesloten afdeling te betreden. Ik tuurde door de donkere ruit en zag een soort van holle gang die zich eindeloos leek uit te strekken met geheimzinnige schaduwpartijen. Onwillekeurig dacht ik even aan de horrorfilm "the Shining" die jaren geleden zo'n succes had gehad.
Wat kon ik doen? Niets dus, op dat moment en opnieuw betrad ik de lift en ging weer met horten en stoten naar beneden. Daar zat de gezellige veiligheidsman nog achter de balie en lachte mij weer vriendelijk toe. Het blijkt dat ik een code moest hebben, zei ik wat onhebbelijk. Want daar houdt ik niet van ...ergens voor niks naar toe te gaan en weer om te moeten keren.
Wilt u soms een gezellig kopje koffie, sprak de beveiliger.. u ziet er wat verhit uit en ik heb nog niemand gezien of gesproken vandaag. Gaat u maar gezellig hier in dit hoekje zitten dan schenk ik u zo een gezellig kopje in, wilt u suiker of melk, of beide?
Ik ging wat knorrig op het aftandse retrostoeltje in schel oranje zitten wat hij me toeschoof en zei, ja graag, want een gratis kop koffie slaat ik nooit af natuurlijk. Alsublieft, zei de veiligheidsman. Dat is gezellig zo, laat het u maar smaken. Heb ik u al verteld over mijn eksterogen? Nee zei ik en verslikte me in mijn eerste slok toen hij een groot behaard been op de balie legde. Kijk, zei hij, daar zitten ze, en ze steken me. De eksterogen keken me wat loensend aan.....
Daar werd zelfs tante Truus even stil van. Snel keek ik naar de honkbalknuppel die uitnodigend op enige actie stond te wachten maar ik bedacht onmiddellijk dat hij toch niet hard zou kunnen lopen op zo'n vreselijke voet.
O ja zei de beveiliger. Er was nog post voor u gekomen. Kijkt u maar.. gericht aan tante Truus.
Een beetje bibberig pakte ik de gelige met hanenpoten beschreven envelop aan.
Het was een mistige oktobermorgen met een wat onheilspellende sfeer in het donkere Stokkerbaksebos toen er bij het ochendgloren een zwarte diligence stopte op de open plek die uitkeek op de Donatorivier. De wagen kwam met een schok tot stilstand, en de koetsier stapte snel van de bok af en kalmeerde de paarden. Met een buiging maakte hij de deur van de koets open en daar kwam prins George uit in vol ornaat met zijn zwarte cape, hoge hoed en witte handschoentjes.
Achter hem kwamen zijn wat bejaarde secondanten moeizaam het wankele trapje af. Een van hen droeg een mahoniehouten kistje met zwaar koper beslag dat hij zorgzaam vasthield.
Vanaf de weg die langs de rivier lag kwam een man op een bakfiets. Hij zag er minder stijlvol uit dan de prins maar Orlando was er klaar voor. Hij zou die George wel eens een lesje leren.. Uiteindelijk was hij degene die diep hield van Sofie en liefde overwint alles had hij wel eens ergens gelezen.
Zo schavuit, riep de prins, zijt gij er klaar voor? Jazekers, zei Orlando, kom maar op met je koperen pistooltje, en hij griste het wapen uit het blauw fluwelen foudraal wat die ene secondant zojuist had geopend.
Hij liep meteen tien stappen vooruit zonder op de prins te letten, draaide zich om en schoot uit volle kracht. He dat was gek .. waar was George gebleven? Maar er had een kreet geklonken en er was een secondant zojuist ter aarde gestort. Een plasje bloed sijpelde als een beekje langs zijn wildlederen laarzen en er klonk nu een zacht gekreun dat langzaam wegebde.
Prins George kwam van onder het eikenbosje uit waar hij zich had verscholen op groezelige knieen aankruipen en riep om een ambulance. Help! Maar zijn stem klonk hol en stierf langzaam weg in de ochtendnevel. Orlando stapte met een zwaai op zijn fiets en maakte zich snel uit de voeten, richting Stokkershoven en richting warme havermoutpap, want die had hij wel verdiend vond hij.
Onderwijl had prinses Alida, na lang nadenken, een thema bedacht voor het feest. Een brandweerfeest moest het worden! Met demonstraties en spuitgasten en vuurwerk. Dat was pas leuk!
eindelijk, na veel wikken en wegen en ander gezeur, kon ik mij er toe brengen om Let eens te bezoeken in haar huidige toestand.
Dus, afgelopen zondag stond ik op de stoep bij huize Zonnegloren met een afgeprijsd bloemetje van AH want ik wilde ook niet overdrijven.
Ik vervoegde mij bij de receptie...en een vriendelijke man van een gerenommeerd veiligheids bedrijf stond mij te woord. Ik zag wel een honkbalknuppel staan achter de balie. Voor noodgevallen begreep ik bij navraag. Daarna vroeg ik waar ik heen moest om op de 32e etage te komen bij kamer 13 waar Let onvrijwillig huisde.
De veiligheidsmeneer zei mij dat Let geluk had gehad want de helft van de bewoners van onderliggende etages waren wegens het onveilige planfondsituaties overgebracht naar containerwoningen achter Zonnegloren naast de afvalcontainers. Maar let zat er nog.
Dus nam ik in de hal de lift naar de 32e verdieping.
George dronk snel zijn glas leeg en zei "Nou Doei dan" en sloeg hard de deur achter zich dicht. Hij had flink de pest in over de hele situatie met Sofietje. "Maar eens een kijkje nemen bij de bijkeukens" mompelde hij en holde de trappen af naar de kelders van het kasteel. De lieve lezertjes moeten namelijk weten dat George heel erg gecharmeerd was van het lieve meisje.
Het was een echt doolhof daar beneden maar na een paar vertrekken doorzocht te hebben kwam hij in de karnkeuken alwaar zijn geliefde te werk was gesteld als melkmeisje. Maar wie was bij haar? Orlando had haar in zijn armen en ze zoenden elkaar.
George ontstak in woede en stormde de keuken in , onderwijl stootte hij van alles om, zo kwaad was hij. Het verliefde stel keek onthutst naar hem en ook wel een beetje schuldbewust. De mannen keken elkaar nijdig aan en George trok zijn handschoen uit en gooide die in het gezicht van Orlando. "Een duel" riep hij, zullen we eens kijken wie de schone Sofie krijgt. "Morgenochtend , als de zon opkomt. De open plek in het eikenbosje richting rivier".
Sofietje begon te huilen. Orlando trok wit weg maar hij nam de handschoen op en zei; "Ik zal de eer van Sofie verdedigen, heb daar maar geen twijfel over". (Binnensmond mompelde hij ...Uitslover!...)
Boven kreeg Alida een idee, ze had wel eens zin in een feestje, daar was ze wel aan toe. Een groot bal moest er komen. Even een leuk thema verzinnen.
Als lid van de fanclub ( en geheim minnaar) heb ik eens naar je gegoogled.
Ze weten tegenwoordig alles van je op Internet. Niets blijft geheim.
Ik heb op Google gewoon even je naam ingetikt Truus van de Naad.
Ik zag dat je heel vroeger nog in de Folies Bergére gedanst hebt en vond
zelfs dat je een keer tijdens de Cancan in de orkestbak gevallen bent.
Jammer dat ik daar niet bij kon zijn om te helpen.
Wat heb je toch veel meegemaakt, ik houd van je.
Douwe Schat
*
Douwe,
nou moet jij eens goed luisteren!
In de eerste plaats is mijn achternaam niet Van de Naad. Googelen kan je niet eens goed. Wat mijn achternaam dan wel is? Dat gaat je helemaal niets aan.
En ik zou vroeger in de Gay Paris hebben gedanst? Je verwart mij met Josephine en haar bananenrokje. Ook ben ik nooit in de orkestbak gevallen en op mijn achterhoofd ook niet.
Wel kende ik Maurice persoonlijk, dat was nog eens een lieve man.
Je zit gewoon naar aandacht te hengelen.
Als het zo erg met je is ga dan eens naar Love&Wrinkles, dat nieuwe internet dating clubje. Lijkt me echt wat voor jou. Heel dynamisch en vlot lijkt dat me. En ze nemen iedereen aan zeggen ze in de wervende koptekst. ook hopeloze gevallen. Die matchen ze gewoon aan een ander hopeloos geval. Er is daar vast wel iemand die (even) naar je wil luisteren, als je geluk hebt.
