24 december is onder andere voor het halen van boodschappen. 

Als Mijn Lief en ik om half zes terugwandelen uit de stad zien we hoog in de lucht een enorme vuurbal met een lange gloeiende staart. Met hoge snelheid gaat de vuurbal van west naar oost: "Wat is dit? De Ster van Bethlehem?"

Later biedt het web uitkomst: Waarschijnlijk is het een deel van de Sojoezraket waarmee astronaut André Kuipers op 21 december in Kazachstan gelanceerd werd naar het International Space Station. Ha, toch een fantastisch idee: die Ster van Bethlehem.

25 december half een 's middags zie ik dat de noveenkaars is uitgebrand: 'Hoe zou het met Zwangere Vrouw zijn?' 

Gewoon afwachten.

27 december, dinsdagochtend, een fijn gesprek met Lieve Vrouw; praten over ons werk, de feestdagen, spiritualiteit en behoeften. Het gesprek eindigt met het motto dat Mijn Lief veelvuldig hanteert: "Wie je tijd heeft, heeft je geest."

Zwangere Vrouw laat weten dat het geen kerstkindje is geworden. 

Ik mag een nieuwe kaars opsteken.

Warrior Iadied

In de nacht van 24 december kan ik de beelden van de middag niet loslaten. Als ik in mijn hoofd boven de Vijfringengas en Moordkuil zweef 'zie ik het': het is een Bijl of een Labrys. De Vijfringengas is de Steel, het Afsluitpaaltje is een Totemversiering tegen het Kwaad, de Moordkuil is het Bloederige Blad waarmee het Kwade bestreden wordt en de Tuin is een Driehoekige Punthaak 'het Goede'.

Waauw, magistraal. Is dit een taak van de Rode Godin? Het Kwade bestrijden en het Goede koesteren? Hmm, ik ga nog pogen met het Bewustzijn van de Wilgen contact te maken, en wie weet welke verrassingen 'de goede tuin' nog te bieden heeft.

Waar staat een bijl/labrys voor? In de kleine uurtjes van 25 december zoek ik het op. De bijl is een strijdwapen tegen... bijvoorbeeld demonen. De bijl is ook gereedschap voor houtbewerking en staat dan symbool voor Jozef de timmerman: de vader van Jezus. De betekenis is dan: hij die geeft zonder eigenbelang. Hmm, dat doet een moeder, een Rode Godin ook.

Een labrys is een ceremoniële dubbele bijl. Oh, het is een oersymbool dat teruggaat tot de Moedergodincultus. Het onderzoekswerk mag verder verdiept worden, maar ik ben behoorlijk sprakeloos. Zou het waar zijn? Of gaat mijn fantasie hier met mij op de loop?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Labrys

http://nl.wikipedia.org/wiki/Moedergodincultus

mediaevist.nl/sentio/bestanden/Symbolenles.doc

Tijdens het concert van het Choir of Clare Colllege zit ik in het noordelijk transept. Terwijl ik luister, veelal met gesloten ogen, dwaalt mijn blik af en toe door de kerk. Waar, o waar zou het Centrale Punt zijn van de Zwarte Godin? Hmm, misschien leg ik mezelf teveel op met deze zoektocht. 

Links van mij kijk ik telkens weer naar een grafmonument. Vreemde vormgeving: een soort piramide, een staande steen, is er te zien. In de pauze wandel ik er naartoe. Het monument staat er ter nagedachtenis aan een burgemeester van Nijmegen: Ian Iosselet stierf in 1790. Hmm.

Op vijf stappen voor het grafmonument gaan zware rillingen door mijn lijf. Hé, dit is een krachtig punt. Als ik er vanaf stap wordt de energie snel 'leeg'. Wat is hier? Ik kijk om me heen en zie een enorm herengestoelte. Kan er weinig mee. Het duurt even, nogal lang, voordat ik zie dat ik bij een grote doopvont sta. Bizar. Ik probeer foto's te maken van de doopvont, maar dat valt met alle bezoekers nog tegen. Het bekken is achthoekig en rondom zitten vier hoofden. Een ervan is zwaar beschadigd. Het koperen deksel is net een platte hoed. Haha, net of het hoofd van iemand uit de grond oprijst: de Zwarte Godin! 

24, 25 en 26 december breng ik door in de familiekring. Op vrije momenten speur ik op het web terwijl ik verslag doe voor WEDERWAARDIGHEDEN. Hm, blijkbaar is er nogal rondgesleept met de bezienswaardigheden van de Sint Stevenskerk. Het herengestoelte, de bank voor het Nijmeegse stadsbestuur, stond ooit tegen een zuil in de viering. De zuil waartegen de herenbank nu staat, moet versierd zijn met twee kraagstenen: een vrouw en een duiveltje. Misschien Mariken van Nieumeghen en Moenen. Best aardig; het goede en het kwade naast elkaar. Ga ik nog bekijken.

De doopvont komt oorspronkelijk niet uit Nijmegen, maar van een 19e eeuwse opgraving uit de buurt van Wageningen. De hoofdjes op het bekken zouden twee mannen en twee vrouwen zijn die samen het hele menselijke geslacht voorstellen. Deksel en voet zijn in de moderne tijd toegevoegd.

Op het web staat dat in de Middeleeuwen de doopvont waarschijnlijk in het westelijk schip stond; ongeveer onder het huidige Königorgel. Bij de restauratie na de Tweede Wereldoorlog is de huidige doopvont in de viering geplaatst bovenop de Davidster die daar in de vloer is ingelegd, min of meer onder de preekstoel. In het voorjaar van 1999 ging het vont naar de Mattheuspijler en vandaar naar de huidige plek. 

Tja, zou de zespuntige ster in de viering iets opleveren? Op het web staat dat de davidster een doorsnee heeft van vier meter en naoorlogs is. Foei, dat is groot! In verband met de kerstconcerten is de viering de 23ste volgebouwd met een houten podium: niks te zien. Afwachten maar. Toch intrigerend dat energiekrachtige punt! Zou ik het Centrale Punt van de Zwarte Godin onder de Sint Stevenskerk nu al gevonden hebben?

Warrior Iadied

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/doopvont.html

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/grafmon.html

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/kansel.html

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/viering.html

Jawel, Mijn Lief en ik gaan 23 december naar het kerstconcert 'O Emmanuel' (O God is bij ons) van het 'Choir of Claire College' uit Cambridge in de Sint Stevenskerk. Wat een stemmen en wat een magistrale kerk om in te zingen! 

Gabrielle Haigh, sopraan, zingt hoog bij de balustrade van het orgel in de rol van Engel die God aanroept in het antiphoon O Adonai (O Heer) terwijl tenor Peter Aisher antwoordt vanaf de preekstoel en tegelijkertijd de overige koorleden (de gemeente) oproept om te bidden. De koorleden staan in elk van de vier richtingen verspreid in de kerk. Het is verbijsterend mooi, zeker zoals Gabrielle zingt. Mijn achterbuurman zegt: "Als je je voorstelt hoe een echte Engel klinkt dan is het zo!"

In de pauze ga ik op verkenning uit. Ik zoek de plek waar de Zwarte Godin verblijft. Hmm, ik word aangetrokken door een specifieke plek en maak foto's van een doopvont. Rillingen gaan me over de rug. Is dit de plek? 's Avonds thuis zoek ik info op het web over de doopvont. Hmm, volgens mij is er meer, maar daarover morgen.

Na de pauze vertelt dirigent Graham Ross dat het vlak voor de Kerst (17 tot en met 23 december) gebruikelijk is tijdens de vespers (het avondgebed) O-antifonen te zingen. Een antifoon (tegenstem) is een beurtzang: een vers dat, voor of na een psalm, deels gesproken deels gezongen wordt.

De zeven O-antifonen worden in de liturgie van de rooms-katholieke kerk voor en na het Magnificat (de Lofzang van Maria) gezongen.

Antifoon I O Sapientia  O Wisdom

Antifoon II O Adonai O Lord

Antifoon III O Radix Jesse O Root of Jesse

Antifoon IV O Clavis David O Key of David

Antifoon V O Oriens O Dayspring

Antifoon VI O Rex Genrium O King of nations

Antifoon VII O Emmanuel O God is with us

Graham Ross vertelt dat de beginletters in het Latijn, van onderen naar boven een acrostichon vormen: Ero Cras (Morgen zal ik worden).

Toeval is het niet, maar toch raakt het me om dit te horen op 23 december na zonsondergang, want na zonsondergang op de 24ste (25 december) wordt gevierd dat Jezus geboren is.

Hier de Latijnse en Engelse teksten van de Antiphonae Majores:

O Sapientia, quae ex ore Altissimi prodiisti,

O Wisdom, coming forth from the mouth of the Most Hig

attingens a fine usque ad finem,

reaching from one end to the other mightily,

fortiter suaviterque disponens omnia:

and sweetly ordering all things:

veni ad docendum nos viam prudentiae.

Come and teach us the way of prudence

O Adonai, et Dux domus Israel,

o Adonai, and leader of the House of Israel,

qui Moysi in igne flammae rubi apparuisti,

who appeared to Moses in the fire of the burning bush

et ei in Sina legem dedisti:

and gave him the law of Sinai:

veni ad redimendum nos in brachio extento

Come and redeem us with an outstretched arm.

O Radix Jesse, qui stas in signum populorum,

O Root of Jesse, standing as a sign among the peoples;

super quem continebunt reges os suum,

before you kings will shut their mouths,

quem Gentes deprecabuntur:

tot you the nations will make their prayer:

veni ad liberandum nos, jam noli tardare.

Come and deliver us, and delay no longer.

O Clavis David, et sceptrum domus Israel;

O Key of David, and sceptre of the House of Israel;

qui aperis, et nemo claudit; claudis, et nemo aperit:

you open and no one can shut; you shut and no one can open:

veni, et educ vinctum de domo carceris,

Come and lead the prisoners from the prison house,

sedentem in tenebris, et umbra mortis.

those who dwell in darkness and the shadow of death.

O Oriens,

O Morning Star,

splendour lucis aeternae, et sol justitiae:

splendour of light eternal and sun of righteousness:

veni, er illumina sedentes in tenebris, et umbra mortis.

Come and enlighten those who dwell in darkness and the shadow of death.

O Rex Gentium, et desideratus earu,

O King of the nations, and their desire,

lapisque angularis, qui facis utraque unum:

the cornerstone making both one:

veni, et salva hominem,

Come and save the human race,

quem de limo formasti.

which you fashioned from clay.

O Emmanuel, Rex et legifer noster,

O Emmanuel, our King and lawgiver,

exspectatio Gentium, et Salvator earum:

the Desire of all nations, and their Salvation:

veni ad salvandum nos, Domine, Deus noster.

come and save us, O Lord, our God.

Tja, is het voor te stellen? Zit ik daar te luisteren en de tekst mee te lezen, kom ik bij 'O Key of David' en dan denk ik geraakt aan Rozen-Maria, aan mijn Reis van 1 december 2011. 

Weet je nog?

Opnieuw zegt Ze: "Toe, zeg het ze dan."

"Wat!?"

"Het Woord," antwoordt Maria.

"Het Woord?" reageer ik.

"O, het Woord... willen ze naar de Hemel?"

Maria kijkt me enkel aan, en ik kijk naar de enorme massa Grijzige Figuren, velen hebben Doodshoofden. Hun Weeklagende Stemmen weerkaatsen door het Heelal.

"O... willen jullie de Hemel in!? Eh, als jullie voor de Hemelpoort staan, kunnen jullie de Poort openen door het Woord 'Jahweh' uit te spreken."

Warrior Iadied.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Antifoon

http://nl.wikipedia.org/wiki/Magnificat

http://nl.wikipedia.org/wiki/O-antifoon

http://nl.wikipedia.org/wiki/Vespers

http://www.woorden.org/index.php?woord-antifoon

Nadat ik de 23ste foto's heb genomen in de Vijfringengas en van de Moordkuil realiseer ik me dat Mijn Lief misschien wel bij de Sint Stevenskerk op me te wachten staat. Waar ook... we zouden de zwarte steen onderzoeken. Over de Grote Markt, langs de kerstboom en onder de Kerkboog door rep ik me naar het Zuiderportaal van de Sint Stevenskerk. 

Binnen kom ik in een wolk van klank terecht: het Choir of Clare College uit Cambridge is aan het oefenen. Wat een klank. In het schip houd ik halt voor het Königorgel en speur de kapitelen af. Ja! Geen zwarte steen, maar een roodbruine... kat. Knap zou ik de kat niet willen noemen. Bij kaarslicht zal de kleur wel zwart geleken hebben. Ik vraag een van de vrijwilligers naar de kat.

"Na de oorlog hebben steenhouwers de kat achtergelaten. Er zit een mooi verhaal aan vast. Via de Vrienden van de Sint Stevenskerk verscheen een artikeltje over de kat. Korte tijd later kregen we een schenking. 'Voor kattenvoer' stond erbij! Maar mevrouw... we gaan sluiten."

"Nu al!?"

"Het is vijf uur. Komt u gerust vanavond naar het concert van het koor luisteren. Om kwart over zeven is de kerk weer open."

Buiten staat Mijn Lief te wachten. We brengen de tijd tot kwart over zeven door in de stad; er is een bijzonder concert te beluisteren vanavond.

In de kleine uurtjes van 24 december zwerf ik over het web. Na de Tweede Wereldoorlog lag de Sint Stevenskerk en haar omgeving in puin, en tussen de puinhopen door zwierven vele straatkatten. Tijdens de wederopbouw zijn deze katten 'geruimd'. 

De restauratie van de Stevenskerk heeft overigens meer dan 1000 werkweken geduurd. Bij de wederopbouw werden de muren enkele tientallen centimeters verhoogd. Waarom? Tja!? In elk geval ontstond daardoor ruimte tussen de bestaande pijlers en het dak. De oplossing werd gevormd door een rijk bewerkt fries en gebeeldhouwde kapitelen. Eigenlijk past dit niet in een gothische kerk. Hmm, bij de beeldenstorm (de verovering van Nijmegen door Maurits van Nassau in 1591 en tevens het verjagen van de katholieke Spanjaarden) verdwenen de kleurige schilderingen en beelden uit de kerk, maar ondertussen zijn er bij de restauratie na de Tweede Wereldoorlog heel stiekem heel hoog heel mooie beelden, witte dat dan weer wel, verschenen.

Er wordt gezegd/geschreven dat de ambachtslieden, de Poolse steenhouwer Wladyslaw Miller wordt met name genoemd, destijds door het kerkbestuur flink op de vingers gekeken werden, want de kerk moest wel een symbool van calvinistische soberheid blijven. Maar één van de werkers (Wladyslaw?) heeft weten te ontsnappen aan het toezicht en wist een roodbruine kat (kleur!!!) bovenop de zeker veertien meter hoge pijler te positioneren. 

Prachtig, prachtig deze nieuwsgierige kat: een blijvende herinnering aan noeste arbeiders en verdwenen straatkatten. Katten worden trouwens geassocieerd met magie en mysterie. Hm, een kat past wel bij een Dame in het Zwart. Leve de Nijmeegse kat! Hiep...

Warrior Iadied

Andrews, T. (1993). Luisteren naar Dieren. Haarlem: Becht

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/kapitelen.html

http://www.noviomagus.nl/Blik/00-02/Blik0002.htm

http://www.nijmegencentraal.nl/gratis-katten-castratie/49/

http://www.stevenskerk.nl/Zondagmiddagrondleiding.htm

Wandelend naar de Sint Stevenskerk 'verdwaal' ik deze 23ste december. De Vijfringengas trekt mijn aandacht; het pleintje daarachter is volgens Marko Pogacnik van de Rode Godin. Hier zou Zij vereerd zijn. Hier zou eer betoond zijn aan het creatieve principe en vruchtbaarheid. Hier zou de Rode Godin, de Moeder, het Evenwicht behartigd hebben tussen de Witte Godin (de Maagd) en de Zwarte Godin (de Crone). 

Het afsluitpaaltje van de Vijfringengas intrigeert: vier duivelse koppen houden samen vijf ringen vast. Normaal worden agressieve duivelskoppen afgebeeld om het Kwaad af te schrikken. Tenminste, dit heeft de Javaans-Nederlandse vader van mijn eerste echtgenoot mij verteld. Ook op Bali, binnen het hindoeïsme hebben agressief uitziende hoofden deze functie. Twee koppen op het paaltje kijken naar het Zuiden: het Kwaad is niet welkom in de Vijfringengas, wegwezen. Twee koppen kijken naar het Noorden: het Kwaad is niet welkom op de Grote Markt, wegwezen. Al met al heel vreemd dit versierde totempaaltje: het Kwaad mag voor en achter wegblijven. Een duidelijke boodschap.

Als ik vanaf de Grote Markt de Vijfringengas inloop, wandel ik door een door muren omzoomd straatje met rechts wat hoger het pleintje 'Moordkuil'. De twee wilgenbomen op het vierhoekige pleintje staan er kaal bij. Hun stammen zijn opvallend getekend. Ben benieuwd! Er ligt een dik pak natte bladeren, twee kapotte fietsen, een kapotte stoel. Het is er gewoon een puinhoop. Aan twee zijden heeft het pleintje muren die aan de bovenkant zijn afgezet met prikkeldraad en volledig beklad zijn met graffiti. Heel veel NEC (Nijmegen Eendracht Combinatie). Op zich geen gekke naam. 

Als ik over het pleintje wandel, krijg ik allemaal beelden en associaties met bloed en bloederige gebeurtenissen. Als ik wat natte, aaneengekoekte bladeren opzijschuif, zie ik een klein deel van de mandala die in de bestrating is aangebracht. Zou het goed zijn als ik hier grote opruiming ging houden? Het contrast met de levendige, vrolijke Grote Markt is groot. 

Aan de linkerkant van de Vijfringengas is een lagergelegen driehoekige tuin. Aan twee kanten gebouwen aan een kant de muur van de Vijfringengas. Terwijl ik op de hoger gelegen Moordkuil sta, merk ik dat er van die tuin een heel zachte, feeërieke energie uitgaat. Ik voel me uitgenodigd. De tuin lijkt volkomen afgesloten, maar of dat zo is? Ik weet wel dat ik daar nog wil rondstruinen.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

http://ennaammarieahend.wordpress.com/2011/03/03/de-rode-godin-en-de-moordkuil/

http://www.afkortingen.eu/sportclubs.html

Het zijn de donkere dagen voor Kerst. Aan gezelligheid geen gebrek: cappuccino drinken en ciabatta-met-brie-uit-de-oven eten bij Blixem aan de Groesbeeksweg. Buiten en binnen branden lichtjes. Aan de overkant, boven de deur van de kerk van de Heilige Antonius van Padua hangt een groene krans met  lichtjes. Het is een hexagram, een zespuntige ster. Een sfeer om te mijmeren.

Lieve Vrouw vroeg me een tijdje terug of de Nebokerk (verderop richting Groesbeek aan de Sionsweg) van oorsprong Joods was aangezien er een zespuntige ster in het rondvenster op de voorgevel van de kloosterkerk staat. 

Nee dus, het Neboklooster is in 1926 door redemptoristen gebouwd omdat Mgr. Suys, de initiatiefnemer van de Heilig Land Stichting (nu Orientalis), graag een klooster wilde dat over het devotiepark uitkeek; zoals Mozes vanaf de berg Nebo uitkeek over het Heilig Land. De ster past dus bij wel het Joodse land maar de kerk is altijd een rooms-katholieke kerk geweest. Het katholicisme hanteert het hexagram trouwens gewoon. Door de nationaalsocialisten heeft de ster een meer expliciete betekenis als jodenster gekregen en vervolgens een meer negatieve betekenis gekoppeld aan uitroeiing. Voor de Tweede Wereldoorlog was dat nauwelijks tot niet het geval. 

Voor mij, met mijn verlangen naar gelijkwaardigheid van God en Godin, staat de zespuntige ster voor seksuele vereniging: voor evenwicht tussen het vrouwelijke (de driehoek met de punt omlaag) en het mannelijke (de driehoek met de punt omhoog). 

Over de Nebo gesproken, ik mis het drummen op de Nebo. Januari 2007 is de afdeling Sociaal Pedagogische Hulpverlening van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen van de Sionsweg naar de Kapittelweg in Nijmegen gegaan. Al heb ik later thuis-op-zolder nog gedrumd, het voelt aan als 'einde drumverhaal'. De leylijn die van Orientalis door de Nebokerk en vervolgens door lokaal 017a achter de kerk loopt, was echt 'mijn drumlijn'.

Op 25 december vind ik op het web nog een wat andere symboliek voor het hexagram. Daarbij draaien de driehoeken, want daarin stelt het hexagram de integratie van het hemelse element dat naar de aarde streeft (de driehoek met de punt naar beneden) en het aardse element dat naar het hemelse element streeft (de driehoek met de punt naar boven) voor. Grandioos.

Als Davidster verwijst de zespuntige ster naar de Goddelijke bescherming van de Bijbelse koning David en de verwachte restauratie van zijn Huis. Hmm, een regelrechte droom.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Davidster

http://nl.wikipedia.org/wiki/Neboklooster

Op 16 december verstuurde ik de e-mail naar Beeldvormer Ben van het Geateam. Nu een fijne sprong in dit WEDERWAARDIGHEDEN-web: de 21ste krijg ik antwoord. Als reactie stuur ik hem en twee andere leden op donderdag 22 december de foto's van de Koningsboom en van het gezicht 'Jezus'. Past mooi in deze kersttijd.

De 22ste 's avonds google ik op namen van het Geateam. 

Beeldvormer Ben Goossens blijkt prachtige foto's en films te maken, onder andere over groene speelpleinen en pollenwolken. Schitterend.

Hanneke Nelemans lijkt in Arnhem te werken voor het magazine 'De WijnPers' van de rooms-katholieke Sint Eusebiusparochie. Hmm, misschien een andere Hanneke. Voor een tijdschrift begrijp ik de associatie met Pers. Worden de gelovigen met Wijn vergeleken?

'De WijnPers' brengt me bij een foto die ik op 4 december ook in de Weezenkapel nam: 'Ik ben de ware Wijnstok'. 

De volledige tekst van Johannes 15:1-2 is "Ik ben de ware Wijnstok en Mijn Vader is de Landman. Elke rank in Mij die geen vrucht draagt, neem Hij weg, en elke die wel vrucht draagt, snoeit Hij, opdat zij meer vrucht drage."

Tja, hier ga ik in de toekomst in WEDERWAARDIGHEDEN een keer op terug komen.

Van Elvira van Loon tref ik in het kader van een haiku-wedstrijd van De Wandeling in KRO's Maand van de Spiritualiteit, een indrukwekkende haiku aan. Misschien een gedicht van een andere Elvira, maar ik wil het WEDERWAARDIGHEDEN niet onthouden:

                 krakend in de wind

                 telt de oude boom zijn takken

 het licht blijft overeind

Mooi hè - het licht blijft overeind - zeker met Jezus-het-Licht van deze kersttijd en het gezicht 'Jezus' op de Koningsboom in het Goffertpark. Sprookjesachtig.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

http://dewandeling.kro.nl/haiku-prijsvraag/default.aspx

http://www.bengoossens.nl/

http://www.bijbelarchief.nl/default.asp?id=1639

http://www.eusebiusparochie.nl/

http://www.geomantischekaartnijmegen.nl/

Gewoon rustig schrijven; ervan genieten. Ik geniet van het schrijven. Maar ook...

Terwijl ik in Ravenstein ben, hoor ik herhaaldelijk het bronzen geluid van de klokken van het Sint-Luciakerkje. Een rijk stadje dat Ravenstein. Vaak klinken klokken in kleinere stadjes en dorpjes naar ijzer. Telkens als ik nu klokken hoor beieren, denk ik aan de Hemelpoort. Hoe dat komt?

Het gaat over een gebeurtenis waarover ik nu ga schrijven. Nu pas omdat het eerder 'unheimisch' aanvoelde, nog steeds trouwens. Ik had eerst bedacht dat het niet in WEDERWAARDIGHEDEN thuishoorde. 

Op zondag 4 december 2011 fiets ik met Mijn Lief naar het Van 't Lindenhoutmuseum in Nijmegen. Het museum in de voormalige Weezenkapel toont de geschiedenis van het Kinderdorp Neerbosch. De Weezenkapel is een indrukwekkend kerkje met een groot tongewelf en een omlopende galerij met een laag smeedijzeren hekwerk. Het kerkje is in 1882 gebouwd door de wezen en hun leermeesters: klasse vakmanschap... en kinderarbeid. Wel de moeite van het bezoeken waard.

Tja, jongens en meisje werden er opgevangen. De jongens leerden er alle mogelijke ambachten en de meisjes werden bekwaamd in huishoudelijke vaardigheden. Het museum getuigt van de goede inzet van de Hervormde stichter Van 't Lindenhout en zijn medewerkers om de kinderen en jongeren voor te bereiden op hun latere leven. Wat me daar raakte? 

Het is, in een lijstje de spreuk van Jan Luiken:

Die 't klokje Luiden hoort

denk aan de Hemelpoort.

Waarom die spreuk? Wat is er met die spreuk? Wie is Jan Luiken? 

Ik ken wel het spreekwoord 'Hij heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.' Dat wil zeggen iemand heeft iets van een zaak vernomen, maar weet er het fijne niet van. Zo voel ik mij nu wel een beetje.  

Natuurlijk raakt de spreuk me omdat ik op 1 december op Verzoek van Rozen-Maria hoog in het Heelal het Sleutelwoord 'Jahweh' van de Hemelpoort gegeven heb aan al die Overledenen die in de Kuil verbleven. 

Maar er is meer mee. Wat? Waarom werd ik er misselijk van!? Natuurlijk weet ik waar ik misselijk van werd. 'Seksueel misbruik' denderde er door mijn hoofd en lijf toen ik het lijstje met de spreuk zag. Ik heb geen bewijs, enkel een vermoeden; het was een puur intuïtief aanvoelen. Alsof degene die de tekst zo schoon geschreven had een waarschuwing deed uitgaan: 'Houd je handen thuis, ooit volgt de Afrekening!' 

Internet biedt gegevens over de spreuk. In een gedicht van Jan Luyken 'De Poortklok' tref ik een bijna gelijke zinsnede:

'Die 't klokjen luiden hoort 

Denk' om de Hemelpoort'  

Het gedicht staat in de verzameling 'Bijkorf des Gemoeds'. Erin wordt een vergelijking gemaakt tussen de poortklok van een stadspoort die mensen oproept om zich binnen de stadsmuren te reppen want de poort wordt dra gesloten, en het Evangelie dat aanspoort niet te beuzelen omdat men dan de Poort des Poorten gesloten zal vinden en in de lange nacht van eeuwig duren terechtkomt. 

Hmm, de lange nacht van eeuwig duren daarmee wordt 'de Hel' bedoeld. Tja, spreek het woord 'Jahweh' uit en de Hemelpoort gaat open. Brr, je zult in de Hemel toch openlijk uitkomen voor je minder goede daden!

Het gedicht van Jan Luyken lijkt aan te zetten tot vlijtig te werken, tot nijver zijn. Hmm, het Nederlandse werkethos. Brr, het motto: nergens aan denken... doorgaan.

Internet voedt mijn negatieve associatie als ik het vervolg van het gedicht lees: 

'de bengel luidt, de Poort wil sluiten,...'

Internet onderbouwt daarmee mijn intuïtieve waarneming, want bengel betekent niet enkel klokje, klepel en deugniet maar ook piemel. 

De tentoonstelling in het kader van 150 jaar Jeugdzorg in het Van 't Lindenhout is goed opgezet en mag van mij blijven. Geschiedschrijving is geschiedschrijving, maar toen ik wegging bij de expositie had ik een tamelijk kil hart. Kilte die sterk groeide toen ik wandelend over de galerij de schilderijen bekeek van een van de oud-wezen. O, ik zeg niet dat de betreffende persoon seksueel misbruikt is. Ik zeg ook niet dat er sprake is geweest van seksueel misbruik in de weesinrichting; dat weet ik niet en hoef ik verder niet te weten ook. Wat wel duidelijk is, is het gareel waarin de wezen liepen: de autoritaire opvoeding. 

Er is een foto van een aantal jonge mannen die 'stram' wandelen in de Vierdaagse van Nijmegen. Bij die foto werd ik ook misselijk. Er hoeft geen seksueel misbruik gepleegd te zijn, maar het gareel waarin de wezen gedwongen werden, tastte de integriteit van hun wezen, hun identiteit, aan. 

"Ah," zei de vrijwilligster die de expositie aan ons introduceerde, "het was toch goed dat de weesinrichting er toen was; in die tijd werden wezen nog verkocht en dan..." 

Tja, blijkbaar voelen meer mensen wat ik aanvoelde: de wezen hadden er een plek om te leven, maar soms... de man die de schilderijen geschilderd heeft, heeft zeer veel tijd en energie gestoken in het op een rijtje zetten van wat het leven in het weeshuis met hem heeft gedaan. Opvallend veel tijd en energie.

Op een website over Kinderdorp Neerbosch staat het zo verwoord: Voor de ene was het een pracht tijd, terwijl het voor een ander heel wat nare herinneringen boven kan brengen.

Seksueel misbruik kan groot lijden met zich meebrengen. Zelf ook mijn portie gehad, geen familie hoor. Dat ik hier vandaag, zondag 18 december 2011, over schrijf komt mede doordat ik de kranten van gisteren heb doorgenomen. Centraal onderwerp: het eindrapport van de commissie Deetman over de slachtoffers van seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. 

Tja, ik ga geen gedrag goedpraten. Vraag me wel af of die 10.000 tot 20.000 kinderen, slachtoffer van seksuele misdragingen, vervolgens zelf hun handen thuis hebben kunnen houden. Hopelijk wel. Hopelijk wel ondanks het voorbeeld dat ze in hun jeugd kregen en dat, al was het pijnlijk en bedreigend, ogenschijnlijk normaal gedrag van volwassenen was, zeker voor een kind. Oh, ik gun het ze allemaal dat ze hun handen zelf wel thuis hebben kunnen houden.

Heb ook vragen over de daders in de kerk: Hoe was hun jeugd? Wat hebben zij meegemaakt? Merk dan dat ik woedend ben over het instellen van het celibaat: de bewuste keuze ongehuwd te blijven. Wanneer was dat? 

Het internet biedt opnieuw uitkomst. Hmm, de apostel Paulus prees zijn eigen celibataire houding al. Prima, het kan een keuze zijn. In 306 bij de synode van Elvira is blijkbaar de vereiste van het celibaat voor het priesterschap in de Katholieke Kerk volgens de Latijnse ritus vastgesteld. 

Natuurlijk is het celibaat in de loop der eeuwen vele malen geschonden. Natuurlijk is het celibaat handig; zonder familiebeslommeringen jezelf inzetten voor de kerkgemeenschap. Maar ook voorkwam het 'heel natuurlijk' het verdelen van het kerkbezit. Hier ging hetom macht: de touwtjes in handen houden, gaat beter als je veel bezit. Misschien heeft het celibaat homoseksuelen aangetrokken in de kerk. Prima wat mij betreft, ik heb niks tegen homoseksuelen. Maar pedoseksualiteit? Nee, blijf als volwassene seksueel van kinderen en jongeren af. 

Jezus kan dan wel gezegd hebben 'Laat de kinderen tot Mij komen', maar pedoseksualiteit lijkt Hij hiermee niet bedoeld te hebben. Eerder: 'Geloof zoals kinderen geloven.'

Warrior Iadied

http://anw.inl.nl/article/bengel

http://www.dbnl.org/tekst/_vad003187501_01/_vad003187501_01_0028.php

http://www.encyclo.nl/begrip/bengel

http://www.kinderdorpneesbosch.nl/index.htm

http://nl.wikipedia.org/wiki/Celibaat

http://www.woorden.org/index.php?woord=bengel

'Gewoon rustig schrijven,' is het antwoord dat ik mezelf geef als ik me afvraag wat wel en wat niet in WEDERWAARDIGHEDEN op te nemen.

Gisteren, zaterdag 17 december 2011, 'Ravenstein bij kaarslicht' ondergaan. Wat een gemoedelijke sfeer: kasseienstraatjes; winkeltjes met Anton-Pieck-uitstraling; zuivere blije stemmen op de kerstmarkt; de geur van glühwein en warme chocolade, en overal brandende kaarsjes en kaarsen. In Stadsherberg de Keurvorst raak ik in gesprek met een vriendelijke oudere vrouw en desgevraagd vertelt zij dat ik zicht heb op het, op een houten paal aangebrachte, stadswapen. Hoe fleurig. 

Het doet mij denken aan mijn Wapen. Eind 1997 zat ik in Egypte in de granieten tombe in de Koningskamer van de Grote Piramide van Gizeh en maakte een Reis naar de Andere Werelden. De bewaker werd er bloednerveus van maar gelukkig was Mijn Lief erbij. Hoe dan ook... in die Reis kreeg ik mijn Wapen aangereikt. Een ronde Bol met in elke Richting een uitstekende Pijl. Niet enkel in de Windrichtingen maar ook naar Boven en Beneden. Elke Pijl een centrale Punt met vier Haken/Bladen. Vormgeving zoals elke pijl in het stadswapen van Ravenstein een punt en twee haken/bladen heeft. Aldus zitten er in mijn Wapen zes vierbladige Lelieën aan de Bol. Moeilijk vast te houden!

Mijn Wapen past bij mijn Naam Warrior Iadied: Warrior in All Directions in Every Direction. Mijn Naam heb ik van een Boom gekregen tijdens mijn Vision Quest in 1999 in Svenljunga in Zweden. Hmm, een verhaal om een keer te vertellen.

Het Engelse 'warrior' betekent strijder of krijger; degene die gaat voor het goede, die het goede verdedigt. Ik vind 'krijger' heel mooi immers... degene die krijgt. Ja, krijgen of ontvangen vanuit Alle Richtingen: ik heb het idee dat aan mij veel gegeven wordt. God is goed, luidt het gezegde, zo ga ik-Warrior-Iadied voor God voor 't Goede!

Mooi aan het stadswapen van Ravenstein vind ik de groene kern. Groen is de kleur van Hartchakra Anahata. Anahata bevindt zich in de mens bij het hart; vormt het centrale Chakra en verbindt de Onderste Drie Chakra's - de Instincten - met de Bovenste Drie; die van het hogere menselijke Bewustzijn. 

Mooie naam trouwens: Ravenstein. Raven zijn net als Kraaien de Boodschappers van de Voorouders. Zeg maar 'Ravenstein' een Steen waar Boodschappen te ontvangen zijn.

Overal brandende harten, bijvoorbeeld in de met honderden kaarsjes versierde Pastorietuin. Tussen vele anderen wandel ik, net zwaan-kleef-aan, door de tuin. Er staat een houten beeld van een vrouw, Ervoor een hart van brandende lichtjes. Volgens mij stelt de vrouw iemand anders voor dan Maria, maar wie? Het thema van de kaarslichtavond is 'Licht uit je hart'. Het lijkt me dat er bedoeld wordt: wees liefdevol, doe het met liefde. Wat is dat precies: Met Liefde? 

Er is veel volk op de been. Het Colourful City Koor zingt op het molenbastion en in de hoge molen 'De Nijverheid'. Een aardige ex-collega gidst mij door het stadje. Het kerkje met de achthoekige koepel is lekker warm: op het verwarmingsrooster doen mijn verkleumde ledematen zich tegoed. In de kerk staan alle twaalf apostelen hoog langs de wanden.

"Massief eikenhout," vertelt mijn ex-collega, "ruim tweehonderd kilo per stuk."

Aan de buitenkant versieren de beelden Geloof, Hoop en Liefde de gevels. Het zijn drie van de vier oefeningen uit de katholieke kerk. Berouw is weggelaten. Hm, Berouw is gericht op het verleden en het nu. Geloof, Hoop en Liefde zijn meer gericht op het nu en op de toekomst. Berouw lijkt me wel belangrijk voor het handelen in het nu en in de toekomst.

'Ontdekken' of 'boodschappen ontvangen' is slecht mogelijk als er veel mensen zijn. Bij veel turbulentie kan ik me moeilijker richten op informatie, ook moeilijker onthouden, dus vandaag zondag maar opgezocht aan wie het kerkje gewijd is. Aan Sint Lucia. Wat congruent: Lucia betekent immers licht. O logisch... daarom kaarslicht in Ravenstein in de tijd dat Jezus het Licht van de Wereld geboren gaat worden. 

Héé, de vriendelijke vrouw in de Stadsherberg heeft me spontaan verteld dat ik naar het kerkje in Neerlangel dien te gaan: "Neerlangel, het oudste kerkje van Noord-Brabant, misschien wel van Nederland." 

Is dat zo? Beetje vreemd, maar op het moment dat zij me dit vertelt, is het in Ravenstein het enige moment dat bij mij van binnen 'lichtjes gaan branden'.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Anahata

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ravenstein_(stad)

Tussen alle bedrijven door kijk ik op vrijdagavond ook nog naar het blog van Wim-del-Arte. En wat zie ik? Weet je wat hij schrijft, daar waar hij zich voorstelt?

Hij schrijft: 

Ik ben Wim del Arte... 

Ik ben geboren op 

00/00/0000 en ben nu dus 

2011 jaar jong.

Haha, wie is er geboren op 00/00/0000!? Het is vast een geintje van Wim. Grappig dat de implicaties van deze woorden niet eerder tot me doorgedrongen zijn. Hmm, eerder was ik minder zoekende naar 'Jezus'. In de kleine uurtjes van zaterdag 17 december confronteer ik Wim via de mail met zijn eigen woorden. Ben benieuwd of hij erop reageert.

Als we verder wandelen na ons bezoek aan de Maria Geboortekerk vertelt Mijn Lief dat hij vanaf zijn plaats in het Colourful City Koor een grote zwarte steen heeft zien liggen in de Sint-Stevenskerk: heel hoog op een uitstekende rand (een kapiteel?) van een pilaar. Hij wil die steen de komende tijd bekijken. Op het moment zelf knik ik enkel: goed idee. Dat we dit gelijk kunnen doen, komt niet bij me op; nog teveel bezig met het Verdwijnpunt.

Veel later, in de kleine uurtjes van zaterdag 17 december, nadat ik me verdiept heb in de Zwarte Godin realiseer ik me wat Mijn Lief gezegd heeft. Hmm, volgens mij heb ik ooit van die zwarte steen gehoord, is het niet een bewust restant van het bombardement van februari 1945; toen de Sint-Stevenskerk zwaar beschadigd werd en Nijmegen bijna 800 doden te betreuren had? Het lijkt me goed dit de komende tijd te onderzoeken.

Wacht... ik voeg nog een foto toe aan WEDERWAARDIGHEDEN. Deze foto heb ik ook op de avond van 15 december in de Sint-Stevenskerk genomen. Ik zie het niet, maar volgens Mijn Lief moet de zwarte steen aan de linkerkant hoog op een van de kapitelen liggen.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

Vrijdagmiddag 16 december gaan Mijn Lief en ik boodschappen doen in de stad. Ik neem de wichelroeden mee. Natuurlijk lopen we een stukje om; langs de Maria Geboortekerk: "Jahweh" en een kaarsje opsteken. De kerk is gesloten: een onneembaar fort. Als ik met de wichelroeden door de hal loop, blijkt er een brede leylijn door de hoofddeur naar binnen te komen.

Mijn Lief wil mijn bevindingen toetsen. Hij probeert de koperen wichelroeden bijna tegen te houden in hun vrije beweging, maar moet mijn bevindingen bevestigen. Als ik daarna met de wichelroeden over de gevonden leylijn door de binnendeuren naar buiten loop, gebeurt er iets vreemds. Het lijkt of er een kruispunt van leylijnen is, of? Precies IN de binnenkomsthal net voor de boog waarop buiten 'Gods Huis + Poort des Hemels' staat, lijkt er een Verdwijnpunt te zijn. Komende en gaande kerkbezoekers die door de hoofddeuren wandelen, gaan dus altijd over dit Verdwijnpunt heen.

Hoe kan ik dit beter onderzoeken? Ik heb meer kennis van lopen met wichelroeden nodig of van de aard van leylijnen. Misschien met een pendel? Misschien kan Lieve Vrouw me helpen.

Warrior Iadied