Zo lig ik te dweilen met
Tippel in het natte gras,
zo ligt-ie te koelen onder de
airco.
We hebben de bloemetjes dan al buiten gezet.
Bij het hete weer is het ‘s avonds wat
minder plakkerig. Bankhangen wordt dan op de bank staan, al geeft dat weinig
rente. We hebben gelukkig weinig te makken en daardoor minder om ons zorgen over
te maken. De zorgen zijn voor het vrouwtje.
De wereld is toch in nevelen gehuld. Zet soms een streep door
onze plannen.
En dan zijn er opeens
toch wat lichtpuntjes.
Twee spelende reetjes in
ons achterland.
Tippel wacht elke dag in spanning af, wat er hier gaat
gebeuren.
Misschien treedt Orgel
Joke wel op. Om blij van te worden. Eindelijk leeftijdserkenning. In de politiek
tiert die welig, maar in het dagelijks leven worden de oudjes hevig
bedreigd. Een rolstoel-rollator beweging moet gauw in gang gezet worden,
zij het dat dàt wat langzamer gaat, want anders sterft alles eerder uit. Stel je
voor, dat Orgel Joke in de kist van Hans Klok wordt doorboord en dan geen
medische hulp meer mag krijgen.
Zonder mijn oude bazin, door
de bank genomen, zal er ook geen oranje-cross meer
zijn.
Moet ik misschien die Matcha Alexia om
hulp gaan vragen, want smaken verschillen.
Als Tippel zo door blijft gaan met zijn PFAS-schijf kan hij
wellicht 25.000 euro claimen wegens beroepsziekte. Ik vind het namelijk een ziekte,
als je steeds een beroep doet op oranje, zeker als ze twee maanden met vakantie
zijn.
Ik ben van plan Tippel wat beter te beschermen. Misschien
moet onze bazin ook worden aangepakt voor ‘moderne hondenarbeid’. Bloggen is ook
vloggen, al worden we niet voor geld vermarkt. Straks worden mijn haren ook kort
geknipt net als bij Zes Lava.
Zolang hier de pony niet wordt
doodmishandeld,
de omgeving goed wordt bijgehouden,
de luchten te harden zijn
en de boel goed groen
blijft
kan het me geen barst schelen, dat ik,
weer of geen weer, voor het blog wordt gezet.
Ik ben vandaag in ruste. Heb helemaal geen zin om
wat te doen. Het is warm, mijn vacht is dik en het is vakantietijd.
Daar is mijn jonge vriend het niet mee
eens.
Die wenst actie. Daarom lig ik nu met een frisbee
op mijn rug.
Ik heb Tippel verteld, dat zelfs de haan ligt en de
kippen in het leghok liggen te leggen.
Maar meneer moet zo nodig een merel wegstaren om er
vervolgens achteraan te vliegen.
Ik vermoed, dat hij ook de duiven in formatie heeft
gezet. In linie voor de vrede. Ze maken in ieder geval minder lawaai dan die
nieuwe straaljagers. Droontjes eronder en droppen maar.
Gelukkig hebben ze geen anaalklieren. Die geven bij
angst nogal wat stank af. Als iedereen die in deze tijd zou hebben wordt het
huidige klimaatprobleem enigszins overruled. Als vredesduiven op missie broekjes
aan zouden hebben doen ze het er vast in. Ik denk, dat ik bij oorlog ook wat
vaker zal moeten.
De tuinman heeft in ieder geval een V-teken
gemaakt. Alle beetjes helpen. Je kunt die duiven niet alleen laten
ploeteren.
Of er ooit vrede in de bol van dwaze wereldleiders slaat is
niet te verwachten. Een beetje betonrot zou welkom zijn.
Intussen legt Tippel weer een frisbee op me. Alsof hij mijn
gedachten leest en de rust wil keren. Toch maar eens overwegen om parkeergeld te
vragen.
Tippel heeft nog een lange weg te gaan eer hij oud op een
bankje kan zitten.
Kijk je verbaasd rond hoe alles in de fik staat en tegen je
gevel wordt gegooid.
Dit noemen ze trouwens doemdenken. Krijg je stress van. Ben
je net een varken in een hete veewagen.
Ik ben toch maar opgestaan om te gaan spelen. Tippel
heeft in zijn bek vaak een rubberen frisbee, maar in zijn kop een
harde schijf.
Hij ging vlakbij mij zitten poepen, leegde uit protest extra
zijn anaalkieren en toen moest ik wel.
Als zelfs een duif zijn pad door ons rozenlaantje gaat wat
heb ik dan eigenlijk te klagen.
Mijn garage is vol met gedachten. Ik denk daarom niet, dat ik
parkeergeld aan Tippel ga vragen.
De avondzon schijnt straks weer, de reeën komen weer achter
het huis en de roofvogels doen hun best weer om de ratten te vangen. Alles in
vrede, alles in rust.
Ze kwam hier op de Berghoeve bij mijn voorganger Sepp, als
opvolger van zijn allerbeste maatje Grinda.
Kaytie ging van schrik bovenop de tafel staan.
Na voorzichtige benaderingen op open terrein bloeide de
liefde tussen Costa en Kaytie op.
Ze werden echte speelkameraden en lagen altijd
samen te slapen op de bank.
Die bank heeft Costa een keer aangevreten, zoals ze
ook een jaar lang bijna iedere nacht haar benchkussen in stukken heeft
gescheurd. Ze was een sloper.
Costa groeide al gauw Kaytie letterlijk boven het
hoofd.
Kaytie was haar opvoeder.
Costa was echter een felle tante. Ook zeer hectisch. Als ze
denderde, denderde ze door. Ook al stond je in de weg. Het heeft de bazin tot
twee keer toe knieletsel bezorgd. Hun wegen waren daarna bijna gescheiden. De
regel wat op de Berghoeve levend komt gaat er ook niet levend meer af is haar
redding geweest.
Toen Costa anderhalf jaar oud was ging het op de bank
helemaal mis. Ruzie om een versnapering. Het leiderschap van Kaytie werd
buitenproportioneel en super tevenfel betwist. Daarna was het oppassen
geblazen tussen die twee.
Sepp kwam te overlijden en Falco deed zijn intrede. Af en toe
dacht Costa, wat heb ik nou aan mijn buik hangen, maar de relatie tussen die
twee werd goed. Costa vond puppy’s wel lief en als ze loops was de reuen ook
heel erg.
Kaytie, Costa en Falco leidden een tevreden
leven.
Als Costa de bal maar had.
Falco groeide boven Costa uit en moest heel hard zijn best
doen om het leiderschap over te nemen en te behouden. Soms ineens explodeerden
beide, volgde er een kort gevecht. Falco won op kracht, maar Costa bleef altijd
proberen om weer de baas te zijn.
Toch konden ze niet buiten elkaar.
De loopsheden verliepen turbulent. Zelfs badpakken werden
ingezet. Zonder gewenst resultaat.
Costa was best een mooie hond al was ze een halve Mechelaar.
Ze was het liefste buiten, in alle jaargetijden.
In de Coronatijd kwam ze in mijn leven. Falco ging helaas
veel te vroeg dood. Hier probeert ze in de heg mijn speeltje af te
pikken.
We konden het altijd heel goed met
elkaar vinden.
Ik liet haar gewoon razen. Ik heb toch een
dikke vacht.
Costa kon ook heel goed met de schapen van de Lemelerberg
overweg. Hielp wel eens met hoeden. Ze had geen agressie buiten de poort, ook
niet naar andere honden. Mensen vonden haar lief.
Zo als ze op straat hier lag, zo is ze ook op 10 juni 2025
gestorven.
Na de dood van Kaytie, een jaar geleden, is Costa niet meer de
oude geweest. Vijandinnen en kennelijk toch niet. Ze kreeg een dikke buik, was
haar wilde haren een beetje kwijt, werd kreupel en was niet meer te
redden.
Ik troost mij met de gedachte, dat ze een heel tevreden en
gelukkig leven heeft gehad en ook
Het beleid voeren hier op het terrein is een
hondenbaan.
Heb je alles netjes geregeld, dan gooit het klimaat
het weer in de war.
Overal gele blaadjes.
Ze
hebben het uiterlijk van wilde Geert. Die ziet inmiddels ook geel en niet alleen
door het klimaat.
Onze wallen houden de wind een beetje tegen. Die
onder de ogen van Schoof niet.
Zijn roedel ligt nu in fracties uiteen. Gek
eigenlijk, dat hij als beloning naar de koning mag. Er zijn er genoeg, die wat
laten vallen en geen hand van Willem krijgen.
De ratten hebben geen last van het klimaat. Ze
gedijen goed.
Aparte sport om overal gaten te maken. De hoeveelheid knagers is niet
beheersbaar.
We missen Kaytie. Tippel jaagt liever op frisbees.
En zwabbert ze kapot.
Geert heeft ook teveel gezwabberd. Dan
valt er wel eens wat om.
We kunnen niet meer naar de pomp lopen. Al wens je
dat.
Daar huizen nu bijen boven.
Misschien moeten we een honingbeer
invoeren.
Die mag van Trump nog de Verenigde Staten in. We
moeten dus haast maken of anders handelsbetrekkingen met de bijen
aangaan.
Ook zijn er vliegen. Die zitten vooral op bejaarde
neuzen.
Teken gebruiken mijn kop als landingsbaan. Ze kunnen beter
uitwijken naar Lelystad. Kunnen ze huishouden tussen de F35’s. Als ze maar geen
vakantievluchten over mijn kop laten gaan. Alle teken in een AZC. Dat zou de
oplossing zijn. Niet te veel spreiden. Ze mogen van mij naar de pomp lopen. Ik
broed nu op een hoofdlijnenakkoord.
Anderen hebben ook al gebroed. Er is hier geen woningnood. De
merels zitten gewoon in een hangplant.
Slakken zonder huis slijmen hier zonder schaamte
over de grond.
Die zijn de tijd ver
vooruit. Geen huis, geen kleren, gewoon alles laten gaan. Mooi toch, dat ze geen
rioolbelasting hoeven te betalen. Hoeft er ook geen minister meer gezocht te
worden om onderkomens te bouwen. En geen
loodgieters te hoeven opgeleid om de boel te ontstoppen. Luchtjes hangen toch
nooit lang.
Dat is soms jammer. Dit luchtje is nog vers. Tippel is beter
in het omleggen van een paard dan van een boom.
Hij kan zijn ogen wel sluiten voor alle problemen, maar soms
moet er toch echt iets worden opgelost. Als hij nou eens begint om minister te
worden van Volksgezondheid en Welzijn op de Berghoeve. En start met de asiel en
migratie van de ratten. En de infrastructuur aanpast. De ratten snijden je het
pad vaak af. Spoor aanleggen heeft geen zin. Dan wordt er niet op tijd
gereden.
Ik heb al met Tippel overleg gevoerd.
Goed bekgevochten.
We hebben nogal over elkaar heen gebuiteld.
Je kunt wel kwaad wegbenen voor alles,
maar zonder compromis hou je geen vrienden.
Na wat schermutselingen
liepen we gewoon samen weer dezelfde kant op.
Regeren is nu eenmaal vooruitzien en de vaart er in
houden.
Straks vliegen de jonge vogels uit de
bloempot.
Ik hoop, dat ze erg veel honger hebben en veel
teken, bijen en vliegen gaan vangen.
Je moet wat doen voor de kost.
In ruil voor mijn beleid krijg ik straks weer lekker te
eten.
Er is een nieuwe herder in Rome gekomen. Hij
schijnt door een schoorsteen te zijn gegaan. Hij ging er in als Robert en kwam
er uit als Leo.
Ik ben nog lang geen 69, maar wel al de heerser van het eigen
bos. Ik heb niet voor niets manen, waar menige leeuw jaloers op kan
zijn.
Al keert het volk me de kont soms toe.
De heilige vader predikt verbinding. China doet dat
al een hele tijd. Via omvormers. Ze kunnen dan op afstand de mensheid dienen
door bijvoorbeeld alles plat te leggen. Even rust in de tent. Gek, dat men hier
op tegen is.
Ik sta nog stijf van de stress van het
Songfestival. Wie goed zingt, bidt dubbel. Ik denk niet, dat er veel gebeden
is.
Ik had bijna Beep For Help ingeschakeld. Voor wat
niet-medische hulp. Volgende keer maar watjes in doen.
Je kunt natuurlijk ook schuilen tussen de
planten.
Of in het eigen bos.
Of de ogen sluiten. Dat is niet vreemd in deze
wereld. Gewoon gaan vissen. Doet Leo ook. Hij heeft een vissersring gehad. Daar
zwemt natuurlijk alles onder de maat zo doorheen het doopvont in.
Hier vliegt van alles rond met een normale
maat. Nog geen plagen of natuurbeschermingslandjepik. We hebben wel meikevers en
gaffellibellen. Behalve wij kijkt er echter niemand naar. De poepjes van
ons zijn voor de bevoegde instanties onder de maat. Die gooien we zo de natuur
in. De meikevers zitten gewoon te wachten tot onze pony haar staart optilt.
Hello Fresh.
Mijn kleine vriend is van Uitgekookt. Kan-ie ergens niet bij,
dan lukt het hem toch om het te pakken.
Even een verhoging opzoeken
en dan heeft hij zijn speeltje weer terug. Zo deed Trump het
ook. Met Hello Unfresh van McDonald’s.
Tippel legt overal alles
bovenop. Hij sluit zijn ogen niet om een probleem op te lossen. In onze
bescheiden jungle komt dat goed van pas.
Ik ben natuurlijk wel de natuurlijke leider. Laat hem zijn
gang gaan zolang hij binnen de grenzen blijft.
Als hij maar in mijn manen hapt en niet in mijn
oor.
Gelukkig is hij de bloem naast de bloemen. Van die bloem kun je deeg maken, goed
kneden om er in de wereld eenheid, gemeenschap en broederschap van te bakken.
Ik hoop, dat Leo hier
gelijk in krijgt. Maar stiekem snotter ik wel eens in mijn manen. Buiten ons hek
is het een zooitje en binnen ons hek heeft mijn oude vriendin wel pit nog, maar
geen puf meer.
Leo heeft zijn eigen huilkamertje. Die snuit misschien zijn
neus ook wel eens in zijn kazuifel. Ik snotter gewoon in mijn mand.
Straks moet ik het doen met alleen Tippel. Gelukkig heeft hij
geen manen.
Al is het net alsof er een ballistische raket is
neergekomen.
Het natuursteenterras is helemaal uit zijn voegen
gelopen. Er is weinig verbinding meer. De koning sprak er ook al over. Moet dus
gerepareerd worden.
In Rome hebben ze ook een mooi terras. Goed
gevoegd. Daar stonden een paar stoelen op om verbinding te maken. Wachtend op
moeilijke achterwerken.
Elke dag zoek ik verbinding, al tierend, met een
witte herder, die aan de overkant in het bos gedropt wordt om naar de WC te
gaan.
Ik heb nu drie stoelen neergezet om eens met hem op
gematigder toon te overleggen. Misschien wil Macron op de derde gaan zitten. Kan
hij stroom afblazen om het energiepeil in Europa op niveau te houden. Want we
krijgen het Spaans benauwd.
Wij hebben geen kardinalen nodig om het hier rood
te hebben.
Nog een paar dagen en dan gaan de nog jeugdige
kardinalen van net geen 80 met zijn allen zonder mobieltje in een muffig hok
zonder ramen zitten om mede-kardinalen te keuren.
Daarbij wordt geroddeld,
stiekem gedaan, naar kleur en naar gezondheid gevraagd. Er is ook een
Nederlandse kardinaal bij, maar die zal niet gekozen worden. Die heeft ooit een
vies boekje geschreven en dat kan natuurlijk niet. Zonder mobieltje weet je niets meer van de
buitenwereld. Peuters zou je ook een aantal jaren zonder mobieltje moeten laten.
Zien ze in hun verdere leven vast meer bloemen.
En misschien ook witte rook, al is dat niet goed voor de
natuur. Zonder chemisch stofje gaat alles op zwart. Ik hoop, dat de nieuwe paus
Pizzabello wordt. Bekt lekker en wij honden houden van ballen.
Tippel ook. Is ook nog
helemaal gek van oranje.
Dat komt omdat de Achterhoek op koningsdag oerend hard binnen
kwam. Tippel is daar geboren. Misschien kunnen ze de streek voortaan Vooraanhoek
gaan noemen. Is er niet zoveel afstand meer tot het almachtige westen. Ze hebben
vast veel witte rook gehad, want het barst daar al van de koningen en
koninginnen.
Tippel kan dan jaarlijks
in Vooraanhoek gekleed gaan in een Zaraatje of een Natannetje. De stiletto’s
hoeven niet, die heeft hij al in zijn bek. Een oranje tompouce zal hij ook
lekker vinden. Daar kan hij dan achteraan.
Straks moet ik het alleen met Tippel
doen. Costa zal namelijk niet zo lang meer hier zijn.
Met haar zoek ik de laatste weken veel verbinding. Ze heeft
een kapot pootje en er zijn van binnen wat dingen mis.
Elke avond lig ik met haar in conclaaf.
Rest ons straks wat Pfasleggers. De
eieren kunnen niet meer in een noodpakket. Alle zere konten voor niks. De eieren
moeten voortaan met de lege batterijen worden ingeleverd, alsof ze van een
legbatterij komen. Ze kunnen Faber nu beter op de regenwormen gaan
zetten.
We hebben inmiddels al een grote natuurbegraafplaats
gekregen. Zo zijn de honden nog onder ons.
Ik voel me af en toe wat bedrukt. Hoe alles verder zal gaan.
De verbinding is overal ver te zoeken.
Met al die kleuren om me heen zou ik bijna gaan
knielen op een bed violen.
Mijn oude vriendin knielt af en toe op het gras. Ze is niet
fit.
Ze is kreupel. Ze gedraagt zich nog
steeds als een koe, die de lente in stormt. Gebrek aan bejaardenzelfreflectie.
Heeft mijn bazin ook af en toe last van.
Wij,Tippel en ik, hebben de jeugd. Of
wij een toekomst hebben wordt steeds onduidelijker. Gelukkig hebben we geen
geldgebrek. Wij hebben een hoofdsponsor. De verantwoordelijkheid voor al die
violen ligt dus niet bij ons. We kunnen er gewoon tegen aan plassen. Net als in
de politiek. Ik noem het gewoon onze Faberstraaltjes.
Ik voel me wel verantwoordelijk voor
dat kleine monster. Hij is nu 9 maanden. Groeit waarschijnlijk niet meer in de
hoogte. Voorkomt ongemakkelijke kaakstoot.
Die junior-terror daagt me constant uit. Gelukkig heeft
hij geen mes, al is dat modern.
Het wordt tijd, dat ik hem ga onderwijzen over lentekriebels.
Dat zijn kriebels die je niet alleen in de lente voelt. Er moet eerst een
vrouwtje in de buurt zijn, die aanleiding geeft. Die mag je niet zo maar tussen
de poten nemen. Ze moet instemmen. Alleen in het Amerika-van-nu mag je poessies
altijd grijpen. Dat zegt tenminste de grote leider. Over honden heeft hij niks
gezegd. Alleen, dat ze die soms eten.
Mijn leerling is om op te eten zo
aandachtig. Hij snapt er volgens mij, zonder de juiste kriebels, helaas geen
barst van.
Gaat ook nog eens zitten poepen. Erg charmant allemaal. Daar
win je geen teven mee. Daar moet je van plassen.
Bomen genoeg op het erf.
Ik ben maar gestopt met les geven. Krijg er toch geen lintje
voor. Dat staat haaks op het fokbeleid. Ik ben een uitheemse herder.Tippel maakt
meer kans als boerenfok. Al zal er bij zijn ras ook wel een fokverbod gaan
komen. Veel minder boerenerven beschikbaar.
Wij vapen hier geregeld typische
boerenluchtjes. Beslist niet van de kouwe kak.
Soms zijn die niet te harden.
Dan kun je beter even je neus in de
lentebloesem steken.
Of heel zielig gaan zitten kijken.
Alles went. Bij lente hoort mest. Misschien kunnen er
landbouwheffingen worden opgelegd. Ook heel modern.
Het is me het wereldje wel. De paus ziet het
allemaal niet zo helder, schijnt warrig te zijn, Trump is goed op dreef, ook
warrig.
Zelensky was goed op dreef, nu ook
warrig.
Hier is een eik geveld, aanblik warrig. Het was ook een
Amerikaanse eik.
Tippel is zo rap, dat ik zo nu en dan ook warrig ben. Niet
alleen mijn haar, ook in mijn kop.
Als ik Tippel was zou ik ‘s nachts maar aan de
laadpaal gaan. Overdag is daar geen tijd meer voor. Hij zou overdag ook om een
bescheiden windmolentje kunnen gaan rennen.
Krijg ik misschien wat meer energie toegewaaid. Ik
heb hier gewoon een tekort aan slaap.
Wil ik een hommel uit de grond kijken, staat Tippel achter
mij weer mee te snuiven.
De hommels hebben hier de ruimte. Ik mag er niet
één opeten van de bazin, terwijl insecten het voer van de toekomst
zijn.
Ze worden gekweekt. Schijnen in te krappe ruimte
weg te kniezen. Daarna worden ze wreed gedood. In het westen schijnt het ook
krap wonen te zijn. Daar leeft men alleen wat langer.
Ik geniet hier van de voorjaarsbloemetjes. Zit nog geen
bijtje op. Misschien allemaal verhuisd naar Protex. Dat is die fabriek, waar
insecten een schijthekel aan hebben. Niet mijn woorden, hoor. Het stond in de
krant.
Misschien een gevalletje desinformatie. Het bijtje kan ook op
zoek zijn naar zijn ouders om familiebanden te fixen. Kan hij nu niet meer voor
naar Spoorloos. Die waren het spoor soms bijster. Ik heb mijn moeder niet meer
gezien vanaf 7 weken. Ik weet in ieder geval wel, dat het geen boerenfox
was.
We zijn wel geen familie, maar Tippel en ik staan vaak
tegen hetzelfde aan te piesen. Met alle berichten van het Mediapark en vanuit de
VS moeten wij wel regelmatig de blaas ledigen. Ook blaffen wij geregeld tegen
elkaar in. Niks vreemds tegenwoordig. Doen ze ook in het Witte
Huis.
We gooien nog net geen eieren naar elkaar. Dat zou zonde zijn.
De eieren hier zijn al duur, maar in Amerika en in Rusland zijn ze bijna goud.
Van ons uit nog wat importheffingen er op en de genadeklap volgt
vanzelf.
We hebben hier een klein fabriekje. Een soort van
noodpakketvoorziening.
Tippel wil met zijn drone vogelgriep in Rusland en Amerika
gaan droppen. Eerdaags worden we, als jonge mannen, toch uitgestuurd om granaten
te gaan gooien. De eigenwijze boerenfox denkt met het virus de vete in de wereld
te kunnen oplossen. Kippen ziek, legnood.Geen ei bij het ontbijt. Nooit meer
cake. Dat betekent volgens een ei-econoom de val van twee losgeslagen idioten.
Daarna hebben we hier vast nog wel wat eieren om ze mee te bekogelen. Een ei
hoort erbij.
Ik zal deze vier maar bewaren.
Stel je voor, dat de wereld er overal zo uit gaat zien als
bij ons na het vellen van een boom.
De hondengraven waren gelukkig op tijd ontdaan van de
ornamenten. Grafschennis zonder schennis. Ze worden terug geplaatst.
Laatst vloog er zo’n nieuwe straaljager over. Ben er nog doof
van. Stel je voor, dat hij een bijtje dood heeft gevlogen.
Ik ben toch wel erg bezorgd over de toekomst van onze
pasgeboren duif. Wat moet die allemaal nog gaan meemaken.
Het zou toch erg zonde zijn, als het nooit meer een kleurrijk
voorjaar wordt.
Laat de echte wijze ezel nou eens eindelijk
opstaan.
En ons in vrede laten leven. Met of zonder warrige
paus.
Zo moet Rutte zich ook voelen in de NAVO. Hier is
die kleine de baas. Trumpiaans stort hij zich geregeld in mijn
vacht.
Plukken haar verdwijnen in zijn bek. Straks word ik
nog kaal. Dan wordt het hier met die kou Grienland voor mij.
Tippeltje bood me een harde schijf aan. In de kleur
oranje. Denkt zeker, dat tanige Maxima nog invloed op die super republikein kan
hebben. Zijn gelaat is immers ook oranje.
Ik heb me even van de wereld afgekeerd.
Best moeilijk om dat te doen. In Amerika stikt het
nu van de Muskratten, maar hier rukt het rattenleger ook op.
Het zou een zegen voor de mensheid zijn, als al die
ouwe machtswellustelingen net als bij ons een vredespijpje zouden roken en niet
alleen voor de poes zijn.
Wat die ratten betreft is Faber te laat met alle
maatregelen. Hier kunnen de holen niet meer gegeven worden aan onze
huismuizen.
Gezien zijn jeugdige leeftijd is mijn huisgenoot al
zeer alert op wat er zich afspeelt. Achter elke boom kan een vijand staan. Hij
vlucht niet voor gevaar.
Ik heb voor de zekerheid al een noodpakketje
besteld bij Vandaag Inside. Daar zitten bijzondere objecten in. Ik ben vooral
nieuwsgierig naar die knijpkat.
Ik moet het hier namelijk doen met een andere kat, maar daar
valt niet in te knijpen.
Tippel is vast wel bereid om het front tegen de Russen te
bewaken.
