Met al die kleuren om me heen zou ik bijna gaan
knielen op een bed violen.
Mijn oude vriendin knielt af en toe op het gras. Ze is niet
fit.
Ze is kreupel. Ze gedraagt zich nog
steeds als een koe, die de lente in stormt. Gebrek aan bejaardenzelfreflectie.
Heeft mijn bazin ook af en toe last van.
Wij,Tippel en ik, hebben de jeugd. Of
wij een toekomst hebben wordt steeds onduidelijker. Gelukkig hebben we geen
geldgebrek. Wij hebben een hoofdsponsor. De verantwoordelijkheid voor al die
violen ligt dus niet bij ons. We kunnen er gewoon tegen aan plassen. Net als in
de politiek. Ik noem het gewoon onze Faberstraaltjes.
Ik voel me wel verantwoordelijk voor
dat kleine monster. Hij is nu 9 maanden. Groeit waarschijnlijk niet meer in de
hoogte. Voorkomt ongemakkelijke kaakstoot.
Die junior-terror daagt me constant uit. Gelukkig heeft
hij geen mes, al is dat modern.
Het wordt tijd, dat ik hem ga onderwijzen over lentekriebels.
Dat zijn kriebels die je niet alleen in de lente voelt. Er moet eerst een
vrouwtje in de buurt zijn, die aanleiding geeft. Die mag je niet zo maar tussen
de poten nemen. Ze moet instemmen. Alleen in het Amerika-van-nu mag je poessies
altijd grijpen. Dat zegt tenminste de grote leider. Over honden heeft hij niks
gezegd. Alleen, dat ze die soms eten.
Mijn leerling is om op te eten zo
aandachtig. Hij snapt er volgens mij, zonder de juiste kriebels, helaas geen
barst van.
Gaat ook nog eens zitten poepen. Erg charmant allemaal. Daar
win je geen teven mee. Daar moet je van plassen.
Bomen genoeg op het erf.
Ik ben maar gestopt met les geven. Krijg er toch geen lintje
voor. Dat staat haaks op het fokbeleid. Ik ben een uitheemse herder.Tippel maakt
meer kans als boerenfok. Al zal er bij zijn ras ook wel een fokverbod gaan
komen. Veel minder boerenerven beschikbaar.
Wij vapen hier geregeld typische
boerenluchtjes. Beslist niet van de kouwe kak.
Soms zijn die niet te harden.
Dan kun je beter even je neus in de
lentebloesem steken.
Of heel zielig gaan zitten kijken.
Alles went. Bij lente hoort mest. Misschien kunnen er
landbouwheffingen worden opgelegd. Ook heel modern.
Het is me het wereldje wel. De paus ziet het
allemaal niet zo helder, schijnt warrig te zijn, Trump is goed op dreef, ook
warrig.
Zelensky was goed op dreef, nu ook
warrig.
Hier is een eik geveld, aanblik warrig. Het was ook een
Amerikaanse eik.
Tippel is zo rap, dat ik zo nu en dan ook warrig ben. Niet
alleen mijn haar, ook in mijn kop.
Als ik Tippel was zou ik ‘s nachts maar aan de
laadpaal gaan. Overdag is daar geen tijd meer voor. Hij zou overdag ook om een
bescheiden windmolentje kunnen gaan rennen.
Krijg ik misschien wat meer energie toegewaaid. Ik
heb hier gewoon een tekort aan slaap.
Wil ik een hommel uit de grond kijken, staat Tippel achter
mij weer mee te snuiven.
De hommels hebben hier de ruimte. Ik mag er niet
één opeten van de bazin, terwijl insecten het voer van de toekomst
zijn.
Ze worden gekweekt. Schijnen in te krappe ruimte
weg te kniezen. Daarna worden ze wreed gedood. In het westen schijnt het ook
krap wonen te zijn. Daar leeft men alleen wat langer.
Ik geniet hier van de voorjaarsbloemetjes. Zit nog geen
bijtje op. Misschien allemaal verhuisd naar Protex. Dat is die fabriek, waar
insecten een schijthekel aan hebben. Niet mijn woorden, hoor. Het stond in de
krant.
Misschien een gevalletje desinformatie. Het bijtje kan ook op
zoek zijn naar zijn ouders om familiebanden te fixen. Kan hij nu niet meer voor
naar Spoorloos. Die waren het spoor soms bijster. Ik heb mijn moeder niet meer
gezien vanaf 7 weken. Ik weet in ieder geval wel, dat het geen boerenfox
was.
We zijn wel geen familie, maar Tippel en ik staan vaak
tegen hetzelfde aan te piesen. Met alle berichten van het Mediapark en vanuit de
VS moeten wij wel regelmatig de blaas ledigen. Ook blaffen wij geregeld tegen
elkaar in. Niks vreemds tegenwoordig. Doen ze ook in het Witte
Huis.
We gooien nog net geen eieren naar elkaar. Dat zou zonde zijn.
De eieren hier zijn al duur, maar in Amerika en in Rusland zijn ze bijna goud.
Van ons uit nog wat importheffingen er op en de genadeklap volgt
vanzelf.
We hebben hier een klein fabriekje. Een soort van
noodpakketvoorziening.
Tippel wil met zijn drone vogelgriep in Rusland en Amerika
gaan droppen. Eerdaags worden we, als jonge mannen, toch uitgestuurd om granaten
te gaan gooien. De eigenwijze boerenfox denkt met het virus de vete in de wereld
te kunnen oplossen. Kippen ziek, legnood.Geen ei bij het ontbijt. Nooit meer
cake. Dat betekent volgens een ei-econoom de val van twee losgeslagen idioten.
Daarna hebben we hier vast nog wel wat eieren om ze mee te bekogelen. Een ei
hoort erbij.
Ik zal deze vier maar bewaren.
Stel je voor, dat de wereld er overal zo uit gaat zien als
bij ons na het vellen van een boom.
De hondengraven waren gelukkig op tijd ontdaan van de
ornamenten. Grafschennis zonder schennis. Ze worden terug geplaatst.
Laatst vloog er zo’n nieuwe straaljager over. Ben er nog doof
van. Stel je voor, dat hij een bijtje dood heeft gevlogen.
Ik ben toch wel erg bezorgd over de toekomst van onze
pasgeboren duif. Wat moet die allemaal nog gaan meemaken.
Het zou toch erg zonde zijn, als het nooit meer een kleurrijk
voorjaar wordt.
Laat de echte wijze ezel nou eens eindelijk
opstaan.
En ons in vrede laten leven. Met of zonder warrige
paus.
