Een beetje bang voor een oorlog ben ik de afgelopen
dagen hier wel geworden.
Eerst begon het eruit te zien als Bachmoet vóór de inval. Of
Moldavië.
En nu hebben ze overal camouflage aangebracht.
Bovendien lopen er ook steeds mannen
rond in witte pakken. Maar die mogen niet op de foto.
De strandstoelen zijn al geëvacueerd en ook de bloempotten
hebben een andere plek gekregen.
Het is zeker afwachten op een lente-offensief.
Gelukkig staat er een paard klaar om snel mee weg te komen.
Kaytie kan wel achterop.
Bij het idee haar te moeten verliezen word ik al een beetje
droevig.
Als kanonnenvlees heb je er niet veel aan. Loopt ze voor mij
dan zien ze me toch.
Hoe maak ik die Russen duidelijk, dat inname van iemands huis
ook niet past. Al is de horrorcel van Navalny natuurlijk veel
erger.
Gewoon de bewoner laten liggen. Er gaat niets boven een eigen
bed. Dus ook niet mee doen aan de Open Huizendag.
Vanwege het hoge aantal instroom deel ik nu ook de bench met
Costa. Geen pretje. Ze snurkt af en toe en soms ruik ik boerenland. Sweet
Caroline blaffen helpt dan ook niet echt. Het is modern om te delen, zelfs de
landmacht. Vergeten zijn die fietsen. Ook bij de Jumbo. Benieuwd wat Visma doet.
Misschien een ideetje om het pulsvissen te gaan sponsoren.
Omkijken heeft immers geen zin. Men zegt, dat alles toen leuker
was.
Toen hoefde men nog niet zo op een houtje te bijten als nu, al
vind ik dat best lekker. Vapen is ook niet alles.
Ik ben aan het overwegen een buurtkastje neer te zetten. Kan
een ander ook op mijn houtje bijten.
Ik ben al onderweg. Kunnen in het kastje ook wat
loopsheidbroekjes voor arme teefjes. Wat zou het lekker zijn, als er veel het
kastje gaan bezoeken. Ik snuif de geur nu al op.
Ik blijf wel achter het hek en zal de grens zeker niet
overschrijden. Voor je het weet sta ik in de Volkskrant.
Nu maar eerst hopen op de goede afloop van alles. Dat er maar
geen oorlog komt en alles weer goed in de verf gaat zitten.
En Maxima: je hoeft niet langs te komen met een Chinookje en
een bult water aan een touwtje. Het grondwaterpeil is hier weer in orde. Er
groeien zelfs paddenstoelen door het grint. Gooi maar een flinke zak water op de
coalitie. Misschien groeit daar dan ook nog wat moois uit. Al is een enkeltje
voor hen naar Jupiter stikstoftechnisch gezien beter dan als maar op en neer reizen met
de trein van Amsterdam naar Straatsburg. Vergeet ook het Europese parlement niet
mee te nemen. Wij redden het hier op aarde wel zonder adders.
Je kunt niet zeggen, dat er vandaag geen wolkje aan
de lucht was.
Alles was bevroren.
Ik was bang, dat mijn vriend eekhoorn stijf uit de boom zou
vallen. Ik had hem graag opgevangen. Wat dat betreft doe ik niet onder voor de
politiek. Linksom
of rechtsom. Het resultaat blijft
hetzelfde. De één z’n brood is een ander z’n dood. Costa en ik vormen soms een
hecht team. Daar hebben we geen experts voor nodig, al zijn we niet
getrouwd.
Maar soms kunnen wij ook zo in discussie gaan, dat iedere
ouwehoershow (sorry, Jack van Gelder) ons graag in de stoel zou willen
hebben.
Ik daag liever liggend iemand uit.
Om daarna lekker te mollen. De mol is hier bekend. De uitslag
is altijd hetzelfde. Daar is geen programma of verkiezing voor
nodig.
De natuur straalde vanmorgen ook al
verkiezingsvibraties uit. Links waren de bomen opeens anders dan rechts. Ik
denk, dat ze nog in tweestrijd stonden. Toch maar de Kieswijzer gaan raadplegen.
Al kom je bij de BBB uit: Bomen, Bier en Boerenzakdoek.
Ik heb mijn stem laten horen bij de pony’s.
Ze toonden geen enkele interesse. Misschien zijn ze bang voor
polarisatie, die ook al op de grond was aangebracht.
Als ik eerlijk ben blijf ik ook liever in de schaduw. Een aanslag is gauw
gepleegd. Ik heb WA gemaild, dat hij beter met Amalia op Rottumeroog kan gaan
zitten. Laat dat ondankbare volk toch schieten. Het is niet erg om voortaan zelf
je bibs af te moeten vegen, als niemand meer toekijkt. Nu de talkshows het toch
niet goed meer doen kan er een nieuwe overlevingsserie worden gemaakt: Mooi
Meisje met Creator in de Jungle van het Wad. John de Mol Jr. is vast
beschikbaar.
Dat is wat anders dan Te Dik Meisje in Schutkleuren in de
Sneeuw.
Of Cornelus Kameel met dakbedekking in de serie van de
Eeuw.
De bomen hadden hier trouwens ook een rare hoed op. Alsof de
slagroomspuit was uitgeschoten. Of de supersonische raket van Poetin uit koers
was geraakt.
De watermeter moest er
van snotteren. Vannacht had hij last van krimpflatie.
Daar hadden de pony’s vanmiddag geen last van. De
biowortels waren namelijk in de aanbieding, zodat ze er evenveel kregen als
gisteren. Voor hen nog geen wolkje aan de lucht.
Ik kan me voorstellen, dat er een heleboel mensen geen bal meer aan
vinden. Je wordt gewoon gemold.
Vanochtend is er hooi gebracht. Je ziet het: ook al gekrompen.
Het raakt ons allemaal.
Ik blijf er nog maar gewoon een bal aan vinden. Al
is hij de laatste tijd vaak zoek.
