Het was weer een geweldige week. Het begon al met vorst
aan de grond. Ik gelijk ‘s morgens kijken. Geen WA. Zat hij waarschijnlijk in de
paleistuin op de grond op de troonrede te oefenen om zonder haperingen te kunnen
vertellen, dat de halve natie aan de grond zit.
De
kleinste kip in ons kippenhok werd op de grond van het eten geweerd door de
grotere kippen en vliegt nu als een duif om hun eten van de hoge plank te kunnen
pikken. Je moet natuurlijk wel je eigen vleugels hebben, al kun je nu een
vliegreis boeken en hopen voor niks 350 euro te krijgen, als je de lucht niet
meer in gaat en dan zit je even ook niet meer aan de grond.
Ons biggetje heeft een bosje viooltjes aan de grond gezet voor
Kaagje. Ze droeg voor het eerst een heel zwaar, niet duurzaam koffertje, dat al
dertig jaar mee gaat. Dat vind ik heel knap van dat koffertje. Ik kan niet eens
dertig worden. Het knaagt echter aan Kaagje en we moeten echt respect voor haar
hebben, dat ze aan dat koffertje denkt met die zware inhoud, vooral in deze
onzekere tijd met dat verdomde klimaat.
Costa en ik zijn gisteren gaan speuren in het bos aan de overkant met
de deftige naam Park 1813. Dat bos is honderd jaar later in 1913 aangelegd, was
heel duurzaam, totdat de beuk er niet in ging, maar er juist uitgehaald werd.
Allemaal de schuld van het klimaat. De heide moet blijven of terug. De stikstof
moet daarom weg. Net als een groot deel van de grondgebruikers.
Aan de bandensporen in het bos te zien rijst het vermoeden van
boerenprotesten of rupsbanden van Zelensky, maar deze zijn afkomstig van
natuurbeheerders, die het paard niet meer voor de wagen willen
spannen.
Costa en ik waren op zoek naar hei.
Bramenstruiken prikten in onze neuzen en de graspluimen kriebelden de
buik.
Na een stief kwartiertje vonden we een plantje tussen het gras. Met
wat persoonsbeveiliging staat hij er misschien volgend jaar nog
wel.
In
ons bos, dat Levensbos heet, worden bomen geplant voor overledenen door
nabestaanden. Komt nooit vol. Met een driedubbel zo hoge energierekening kan men
vast geen vijfhonderd euro voor een boom meer betalen, die dan ook nog door de
stikstof staat te verpieteren tussen de bramen en het gras. De beuk moet er
gewoon in.
Niet liggend, maar fier rechtop.
Zo, dus, ongeveer.
Zo fier had Kaagje en haar mede-regeerders in vak K ook
moeten blijven. Ze hadden daar beter de dropjesenvelop even rond kunnen laten
gaan en quasi ongeïnteresseerd een dropje aan Baudet moeten aanbieden. Daarmee
was hij kansarm op succes door het bidet gespoeld. De theorie van de spionnen is
natuurlijk ook aangewakkerd door wijlen The Queen met haar James Bond stunt.
Thierry had Kaagje natuurlijk ook uit het vliegtuig willen gooien en op zijn
beurt had Derksen dat weer met hem gewild en zo blijven we maar doorgaan zonder
de armoe te bestrijden. We lopen straks echt met zijn allen tegen een plafond
aan,
ondanks mijn geroeptoeter, dat het anders moet.
Van Eerd zou ik adviseren om het bij een vriendin te houden, in
plaats van bij een vriend. Bevalt mij ook uitstekend.
Ik begrijp wel, dat hij mogelijk wilde zien of de
wasmiddelen van Jumbo echt wit wassen.
Ik doe alles liever in het zwart.
Costa vindt het trouwens niet erg, dat ik vlees eet. Ik
denk, dat ze in mij een toekomstige vleesetende minnaar ziet, ondanks het advies
van de PETA, om dat niet te doen.
Het is allemaal niet meer voor mij te volgen. Ook niet,
dat je Van der Wal in een cruiseschip moet als ontheemde. Met zo’n naam stop je
toch iedereen in een flexhok.
Ik droom van een groot Nederland met het Rusland van Lubach erbij.
Wat een ruimte zouden we dan niet hebben voor bomen en woningen.
Ik wil graag dienen als opperste potentaat, want daar heb
ik er vier van en dan graag zo’n staatsbegrafenis als van Elizabeth. Die
armelijke glazen koets doen ze dan maar to the Loo.
Van het contrast maandag en dinsdag was ik toch wel
eventjes stil en dat kwam niet alleen door dat jurkje van Amalia. Als je de
energienota moet betalen is 107 euro namelijk ook
heel duur.
We hebben nog een lange weg te gaan om de vrede in ons weer terug te
krijgen.
Voorlopig hou ik mijn oor te luisteren en bij nieuws neem ik aan
gehoord te willen worden.
Vanochtend vroeg, na een halve nacht donder en
bliksem (en Kaytie hijgend onder het dekbed), was de wereld nat.
Ik dacht eerst, dat Albert Heijn alle Planet Saving
Water weg had laten lopen uit die milieuonvriendelijke pakken. Het proefde in
ieder geval niet zout.
Het is net als met die tovervloeren bij de
Eco-boeren. Zelfs al scheid je poep van pies, de groene lobby beweegt zich voort
als Rupsje Nooitgenoeg.
Alleen konden ze niet neerstrijken op de blaadjes
in de duinen van Zandvoort. Daar werd Royaal het stokje van Bernard voor
gestoken. Het zou misschien een goed idee zijn, als onze Willem ging boeren op
een tovervloer. Goed voor zijn longen en de Raad in alle State.
Kaytie moest na het onweer even bijtrekken. Ik heb haar
getroost. Ze was nog niet helemaal uit de paniekstand geschoten.
Het werd er niet beter op, toen ze de vijf dagen oude
tortelduiven zag. De beide ouderparen hadden kennelijk aan partnerruil gedaan of
eitjes gemixt. Ze konden zo in een Kneusjesbox,
als moeders minst mooiste. Kneusjes zijn goedkoper en passen goed in het
Armoedebeleid. Geen Botox, geen tattoe, gewoon onvolmaakt.
Ik hoorde gisteravond, dat veel mensen in een auto
wonen. In het bos. Misschien gaat Carola Schouten
wel laadbomen planten. Als je dan een aangevreten bloemkool met luis eet uit een
Kneusjesbox kun je hem in ieder geval warm naar binnen werken.
Met een brandnetelsoepje erbij, getrokken van het weiland van
een slordige boer, is de maaltijd bloedzuiverend compleet.
Costa had er wel oren naar. Ze keek alleen beschimmeld. Ze
bleek opeens jarig te zijn. Het is, dat ze door haar zus werd gebeld, anders
hadden wij morgen nog niet geweten, dat ze inmiddels acht is. Nog net niet in de
ouderenzorg zonder hulp.
We hebben de duiven allemaal zaadtaart gegeven om het toch nog
een beetje feestelijk te maken.
Ondanks de Europese sanctielucht. Vooral Jetten heeft hem
grijs gemaakt. Geen gas uit Rusland, toch gas uit Rusland en daardoor weer een
grotere deuk in de portemonnee van de burger.
Er zit nu ook een deuk in mijn
staart.
Mijn haren hoef ik niet te bewaren voor de koude
wintermaanden. Wij krijgen vanzelf winteraanmaak.
Ik gooi nu alles in plukjes van me af.
Het wereldprobleem zit hem dus in de mens, die de
natuur in plukjes heeft los gelaten. Vroeger was iedereen harig. Nu zit dat
grotendeels nog op de tanden.
Henk Staghouwer had zelfs dat niet. Die was gewoon
een koekenbakker, die voor de koeien werd gegooid. Politiek gezien melk je
iedereen uit, maar zelfs dat had hij nog nooit gedaan.
Benieuwd, welk Christelijk Uniek figuur de vlag
moet gaan omdraaien. Zielig voor Henk. Die kan door de hoge energiekosten niet
eens meer warme bakker worden.
Ik kijk met spanning naar Den Haag uit.
Hoe ze daar zoete broodjes gaan bakken.
Bijou trok meteen een raar gezicht naar mij.
Net Liz Truss. Stijfjes
op de damespootjes. Die heeft ook al het groen
aan haar mond.
Kaytie ging zachtjes richting Groningen. Zij wil de mensen daar waarschuwen, dat je voor 5000 euro
niet eens nieuwe dakgoten hebt.
Daar weten wij hier
inmiddels alles van.
Van alle ballonnetjes, die zijn op gelaten, hebben wij er nooit één terug gezien.
Ze snoeien gewoon door in
alles, wat al is plat geslagen.
Gewoon maar bedenken, dat het volgend jaar weer zomer wordt.
Misschien staat Poetin dan met een gebroken geweertje op de stoep.
