Morgen word ik 8 maanden. Ik heb al heel wat
stormen doorstaan.
Vandaag was er weer zo’n straffe wind. Mijn kapsel werd
volledig in de war geblazen.
Ik geef nog niet om hoe ik er uit zie,
Het maakt me geen Kim Kardashian reet uit, hoe breed mijn
achterwerk is. Ik vul hem niet op in Turkije. Goed eten en vaak zitten en de
rest komt vanzelf.
Ook hoef ik geen Jeroentje van mijn onderkant te maken. Niks
te zien. Ik hou hem nog lekker voor mezelf. Ik ben geen malle
Appie.
Mijn
Dicktail mag iedereen bekijken. Die volgt mij, waar ik ook ga..
Ik kan er reuzengoed mee zwabberen.
Al valt hij me zwaar om omhoog te houden. Soms moet je
wat.
Door al dat gedoe deze week met die Mollen heb ik vandaag voor
het eerst aan een plasje van mijn vriendinnetje geroken.
Ik vind dat van Alie maar Bombarie. Hij weet
waarschijnlijk niet, hoe laat het is. Zijn horloge is gestolen.
Kaytie heeft vanmiddag een schuttersputje gegraven voor als de
Russen komen. Poet mag er van haar ook in.
Ik heb mij bij dit loket gemeld. Altijd beter dan in
Peking-quarantaine.
Costa
stelde zich direct in de aanval op als Russin met een klimaatvriendelijke kogel.
Ik moest van haar (Na)ar(Vo)ren.
Een paar weken terug heb ik, zo jullie weten, ook een aanval
ingezet, op een kip. Haar staart groeit weer aardig aan en haar kam staat weer
omhoog.
Ze voelt zich vast schuldig, dat ze mij voor de
poten liep. Ze kan zich vervoegen aan mijn loket. Ze weet natuurlijk niet waar
dat is, maar je moet ook niet in alles duidelijk willen zijn.
Kaytie val ik niet lastig en niet aan. Ze is al oud en ik leer
nog elke dag van haar. Vooral, dat ik van haar af moet blijven, als ze dat niet
wil.
Helaas bevriest ze niet, als ik haar botje af wil
pakken.
Ze is mijn coach. Ik hoop, dat ze voor me draait, als ik mijn
best doe.
Ik stond op het bordes naast Prutzle en Knaagje en
keek neer op het volk. Dan voel je je ineens zó machtig. Ik wàs iemand.
Toen ik even naar beneden keek zag ik grijze
schoenen met stalen neuzen. Mijn blik dwaalde via een been omhoog. Verrek, het
was Hugenootje.
Die moest kennelijk gelijk de bouw in.
Naast mij hoorde ik overduidelijk geritsel. Bleek
Popke te zijn. Hij had iets in zijn handen. Een vliegticket!
Hij moest van zijn vrouw op buitenland. Die spaarde
namelijk huisjes van de KLM. Voor het einde van het jaar zou de schouw bij hem
thuis wel vol moeten staan.
Popke keek een beetje afgunstig naar
Knaagje.
Knaagje had aan zijn portefeuille zitten kluiven.
Ze stond aan mijn zij al te wuiven met nieuwe eurobiljetten. Al dansend op de
keukentafel had ze die door haar hulpje perfect glad laten strijken.
Haar hoofddoek had ze, ongestreken, al aan Popke
gegeven.
Graaf Dijk sprak nog, onwennig, Amerikaans, met
Boterkuipje. Die keek heel ernstig naar de Perssinaasappelen, die aan het
flitsen waren. In talkshows was hij al dat geflits niet gewend.
Hij miste ook de ziekenhuislucht, al snoof hij nu
een beetje verziekte lucht. Ik vermoed, dat Knaagje Prutzle al een poepje had
laten ruiken.
Mijn droom werd minder leuk.
Een rits ministers stond om mij heen te trappelen
om stukken te gaan bestuderen. Ze keken elkaar nu al verliefd aan.
Erg sociaal was Geniepje, die het werk stond uit te
delen.
Ze maande Jetje om tot de kern van de zaak te gaan.
Die keek een beetje klimaatneutraal. De zonnepanelen op zijn huis hadden de
energie waarschijnlijk bij hem weggevreten.
Ollie deed haar papieren direct onder haar corset.
Het mapje paste niet, maar een naar voren geschoven generaal stopte het snel in
één van haar laarsjes.
Erg defensief, dat wel. Voorkwam weer een functie
elders.
Micky wilde van Geniepje een A-drietje, anders
paste het klimaat er niet helemaal op. Economisch gezien moeten de papieren
rollen, dus leek zij geschikt.
Weerscheetje rende als eerste het bordes af op
rechts. De wind, die nu al opstak, bood hem daar de beste
bescherming.
In een mum van tijd was het hele bordes leeg en ik
weer wakker.
Ik kwam pas weer een beetje tot mezelf op mijn
zandhoop.
Nu maar hopen, dat Prutzle het oudejaarslot niet
treft, dat Knaagje aan zijn poot heeft zitten knauwen, als hij uit de klok komt.
Ik hoop, dat Boterkuipje dan nog een plekje voor hem kan regelen.
Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen of ik word
al geconfronteerd met mensen, die mij van fake betichten. Dat schijnt modern te
zijn.
Is
dit een halve kip of niet? Is haar kapsel niet verwoest? Normaal is ze voor de
helft langer.
Ik heb nog zo gezocht naar haar staart, zelfs in alle bakken
geloerd.
Zou ik dat doen, als het allemaal gisteren niet was
gebeurd? We hebben haar staart niet opgevreten, dus hij moet er nog
zijn,
Ik ben samen vanmiddag met Costa en wat cadeautjes om haar
kam en lel weer in orde te maken, op ziekenbezoek bij de kip
geweest,
Ondanks de hevige wind, die mijn haren overeind
lieten vliegen, zijn wij voor haar een beetje schijnheilig wel op pad
gegaan.
Ik kan jullie vertellen: het gaat goed met de
kip.
Ze had alweer een ei gelegd! Haar kam stond zelfs even een
paar seconden goed.
Om daarna weer te gaan zwabberen. Ik benadruk nog: DIT IS GEEN
DEEP FAKE!
Weliswaar had ze op het ei gepoept, maar het begin
van herstel is er. Politici doen ook niets anders dan hun eigen nest bevuilen en
mensen halveren in hun portemonnee en ze staan ook gewoon weer op. Hiermee
wil ik Costa’s en mijn naam gezuiverd hebben.
De kip moet nog even in quarantaine blijven. Ik ben
benieuwd of ze gehalveerd nog in de pikorde de hoogste zal zijn. Anders wordt
het misschien een menuutje halve kip. Rutte is het ook gehavend gelukt om de
hoogste te blijven, dus de hoop is er.
Voortaan vergrijpen we ons maar aan de Kong, al is het alleen
maar om de bazin te plezieren, al gaat dat niet altijd van ons uit van
harte.
Het jaar is gestart, de voornemens waren goed, maar
als dan iemand zijn rust niet op de feestdag wil nemen en zo nodig kippenhokken
moet gaan schoonmaken, dan is dat op zich al een valse start.
Ik lig nu op mijn vervlogen hoop.
Ik zal even trachten uit te leggen, hoe dat zo
komt. Mijn bazin ging met vuilniszakken, stoffer en blik
en een baal kippenstro voor haar buik, dat moet natuurlijk allemaal weer
tegelijk mee, door de deur van het kippenhok. De zilverwitte opperkip, haar
trots, glipte ongezien naar buiten.
Costa was er als de kippen bij. Een rennende kip is
zeer enerverend en de rondvliegende veren ook. Het gekakel zorgde voor extra
driften, maar helaas hoorde de bazin daardoor de schranspartij in wording ook.
Ze was er, volgens mijn mening, te snel bij. Dat ging best vlug voor haar
leeftijd. Ze ontzette de kip, Costa droop af en toen kon ik het werk snel
voortzetten. .
Ze praten hier steeds over de natuur en dat je die
niet moet verstoren. Het is dan toch van de zotte, dat je de kippenkop uit je
bek moet gaan lossen, als die er net vers in zit.
Nu is haar staart weg, er is daardoor nog een halve
kip over en veel sneeuw.
De kip is even naar de kippen-IC gebracht. Ze
snakte naar adem. Kan natuurlijk ook door al dat ge-ren komen.
Costa en ik wordt verweten, dat wij ons hebben
misdragen, maar de andere kippen begonnen de opperkip te pikken op de geplukte
staart. Het zijn kannibalen met geen enkel respect voor
vriendschap.
Nu ligt de aangerande kip in de kippen-recovery.
Ernstig verwend met voer, water en stro. En wij, wij worden nog steeds vals aan
gekeken.
Wat maakt het nou uit. Die kip had toch ook aan de
vogelgriep kunnen sterven.
We moeten nu van de bazin duimen, zie je het voor
je, dat ze herstelt. De kip heeft de eerste stapjes al gedaan. Haar kam zit nog
wat scheef. Voor haar is het te hopen, dat de kappers snel weer open
gaan.
