Het ochtendrondje op het terrein is altijd een
groot feest.
Vooral vanmorgen. Ik kon zomaar opeens mijn poot
optillen.
Gek, dat ik daar nooit eerder aan had
gedacht.
Toen ik Kaytie ging belagen (favoriete bezigheid), wierp ze me
toe, dat ik nu was gestart met ongewenste intimiteiten, omdat ik net een man was
geworden.
Dan mag ik gelukkig nog wel de kippen laten
vliegen.
Eergisteren heb ik, denk ik, een kip zo gestoord, dat er een
ei in de tunnel bleef, want vandaag lag dit in het hok.
Ik dacht eerst, dat het Poetin’s hoofd was,
eindelijk gevallen na een groot Paasoffensief. Zo opgeblazen heb ik een ei
namelijk niet eerder gezien.
De parelhoenders leggen een groot ei met een puntje, de
krielkippen ronden het beter af.
Ikzelf ben één groot blij ei. Verleden jaar maakte
ik nog geen ochtendrondjes. Zat ik nog in mijn moeder. Met andere zusjes en een
broer. Vreemd eigenlijk, dat wij niet aan elkaar geklonken uit haar legkanaal
zijn gekomen.
Was ik nog langer geweest. Mijn bazin vindt mijn lichaam
lastig, als er twee deuren tegenover elkaar geopend moeten worden, zoals in de
bijkeuken.
Ik krijg dan geheid een zwieper. En zij een zere
knie.
De wei lag vanochtend vol vacht. Mijn vriendin Roos had last
van de warmte. Ze heeft in haar voorouders kennelijk een schaap
zitten.
Zo gladjes moet ze er straks weer uit gaan zien. Een foto van
nu zou de dierenbeschermers in actie kunnen brengen.
De wereld hier is hartstikke mooi. Ik kan niet begrijpen, dat
verkeerde Russen geen bloemen meer willen zien. Die zien alleen nog
puin.
De eerste zwaluwen zijn deze week aangeland in de stal. Nu
wordt het zomer. In Oekraïne nooit meer, denk ik. Daar schieten ze zo maar
mensen en dieren dood. Om nooit meer te kunnen vergeten. En ze hebben daar ook
niet genoeg te eten.
Onze voorraadschuur is voorlopig goed gevuld met graan. Voor
de kippen. Nu is het er nog. Gek idee, dat kippen zonder graan waarschijnlijk in
mijn bek belanden. Kan ik ze nooit meer laten vliegen.
Het gras is weer gemaaid. Alsof er niets aan de hand
is.
Beste Poetin, blijf van mijn wereld af. Ik ben nu
een man. Als hier de zomer ook verdwijnt, ben ik met mijn lengte zo bij je
hoofd. Het zal me een waar genoegen zijn om dat leeg te laten lopen en te vullen
met bloemen.
Mijn bazin noemt mij Kaka. Ik heb namelijk
vanmorgen de temperatuur buiten op 19 graden geprobeerd te krijgen.
Het lukte me niet. Hij kwam niet verder dan
10.
Rob Jetten had er nog zo in Buitenhof op aan
gedrongen.
Ik heb mijn hete adem gebruikt. Ik had natuurlijk de natuur
kunnen flessen door mijn poot op te tillen, maar ik krijg hem op mijn leeftijd
nog niet omhoog.
Mij Kaka noemen. De wereld om mij heen is Kaka.
Mensen met een pas gewit plafond willen geen
vluchtelingen uit Oekraïne ontvangen. Die schijnen nogal veel te roken. Is dat
niet Kaka.
In Amerika slaat iemand een ander voor de bek. Heel
belangrijk nieuws.
Dagelijks bekt Kaytie mij af. Deze aanval kon ik nog net
ontwijken. Ze kijkt heel schijnheilig een andere kant op. Al is ons gevecht 1
Op1, we zijn nog niet gevraagd voor een praatprogramma. Wat doe ik
fout.
Die hele oorlog van bloedbroeders is Kaka. Voor mij
en Kaytie niet te bevatten. Gelukkig krijgen we graanvrij voer en hebben wij
zelf zonnebloemen op het erf. Van de zomer maar proberen om er olie uit te
persen. Met een dikke poot moet dat wel lukken.
Mensen vinden wolven niet te vertrouwen. Ik denk,
dat ze in Bucha veel liever wolven hadden gehad dan mensen.
Elke dag kijk ik naar de graven van mijn voorgangers. Dat is
hier tenminste allemaal netjes afgehandeld.
Ik zou eigenlijk naar Rusland moeten om aan een lange tafel te
gaan zitten proberen om het slachthuis dicht te krijgen.
De grenzen zijn daar dicht, maar wij honden en
wolven trekken ons daar niets van aan. Dat hebben ze ook op de Veluwe gemerkt.
Voorlopig verschans ik me achter mijn stelling. Ik
laat het Zelensky opknappen. Doet de rest van de wereld ook. Bovendien als ik
moet gaan lopen naar Moskou is de hele graanschuur al leeg.
Misschien kan ik beter bloemen naar de paus gaan
brengen.
Kom ik vast in alle praatprogramma’s. Hebben ze weer een hype.
De langste Oud Duitser van de wereld komt vanachter zijn
stelling vandaan om met zijn vriendinnetje excuses aan te bieden voor alles wat
in het verleden verkeerd is gegaan. Ook modern. Wat zullen die Russen het in de
toekomst druk krijgen.
Voorlopig bedenk ik plannen om het gasverbruik terug te
brengen. In mijn kop zit alles nog als los zand in elkaar.
Een kerncentrale op het erf naast de kippen is niet aan te
bevelen. Radioactieve eieren zijn vast minder lekker, al kun je er wel
jodiumhoudend zout op doen. Ik bedenk net, dat kippen graan eten. Wordt wat met
hun toekomst. Meelwormen zonder meel zijn ook al niks. Toch maar overgaan op
muizen. Die hebben we hier genoeg.
Kaytie heb ik aangeraden naar gas te gaan graven.
Zakt de bodem, dan zakken wij wel mee. Het plan staat toch niet als een
huis.
De heg mogen we ook niet verbranden. Paasvuren mogen wel, maar
zijn kortstondig te heet om er een stadsverwarming aan te koppelen.
Er zit niets anders op dan haar te laten groeien. Lekker warm.
En als mens wat dichter op elkaar te gaan zitten.
Net als de schapen van de Archemerberg.
Zal die minister van volksgezondheid wel weer gaan mekkeren
over kans op Covid, maar daar mag je weer gewoon, zonder maatregelen, aan dood
gaan. Die hype is gelukkig voorbij.
Ik denk, dat ik nu Kaka moet.
Nog even een bloemetje van mij. De paus krijgt toch al genoeg.
Laat die zijn zegen maar bloemrijk uitspreken over de wereld.
