Na een paar uur vertraging en na een zoekactie met een hashhond op de airport bij de koffers kon ik eindelijk op de trein naar mijn woonplaats stappen. Chantal kon me niet afhalen want die had nog een dingetje te doen maar ze was wel thuis toen ik met de Ubertaxi aankwam.
Daarna ben ik op het logeerbed in het logeerkamertje geploft met me jetlag en probeerde een paar uur te slapen... maar dat lukt niet echt want Wodan zit voor het voorraam op de vensterbank van de doorzonwoning te keffen tegen alles wat langsloopt.
Blij keek hij ook niet toen ik met me koffers eindelijk arriveerde. Kijk Wodan, zei Chantal nog, daar heb je Truus maar Wodan trok meteen zijn lip op en ging daarna met zijn rug naar mij toe zitten.. Dat belooft nog wat.. dat oppassen.
Afijn, ik lag daar gebroken op de patchworkdeken en keek om me heen in dat logeer kamertje.
Dat was duidelijk niet het pronkwerk van een binnenhuisarchitect geweest, dat zag ik nog met een slaperig oog. De wanden waren tot de nok toe gevuld met Chantal d'r antiek. Nooit zag ik eerder zo'n verzameling oprechte kitsch. Hoe krijgt ze het bij elkaar gezocht. Maar het was wel lastig manoeuvreren in dat kamertje, bedacht ik. Dat porselein klettert daar zo naar beneden. Voor het venster hingen wat wollige grijze gordijnen die beslist alle zonnestralen zouden tegenhouden en het rook er bedompt.
Of mag ik u Geertruida noemen.. haha. Laat ik me eerst eens voorstellen.
Mijn naam is Frank van Halsteren en ik ben een experimentele Avant-Garde dichter. Ik woon in een klein hutje in Drente in de stad Orvelte en bedruip mij zelf. De hut heeft weinig voorzieningen zoals stromend water of een WC maar ik ben gewend aan ontberingen. Dakpannen heb ik niet maar er liggen plaggen op mijn hutje en die houden het warm of koel afhankelijk van het jaargetijde. Ik prefereer een eenzaam bestaan omdat dit ten goede komt aan mijn Kunst. Van de gemeente mag ik hier vrij wonen, wel is het vervelend dat er steeds zoveel dagjesmensen langskomen. En die roepen van alles en ze wijzen en lachen. Dat is wel erg. Ook mijn kip Hennie houdt daar niet van, die is dan steeds van streek en van de leg. Dan trek ik me weer terug in mijn hutje en broed op een nieuw gedicht. Ook moet ik steeds patatzakjes en ijslolliestokjes en nog meer van dat soort rommel uit mijn kleine voortuintje verwijderen waar mijn prei en uien staan en mijn vastkookpiepers.
Erg hinderlijk allemaal. Maar laat ik ter zake komen. Ik zag dat u een hoekje had waar uw o.a. dichters een podium gaf om hun gedichten te verspreiden. Ik was reeds meerdermalen bij de gemeente met een verzoek om subsidie aan te vragen voor mijn nog uit geven prachtbundel, Perplexium Infinitum, maar ze zeggen steeds dat het geld op is. En ze zeggen tegen me dat ik blij mag zijn dat ik gratis woon en dat er een voedselbank bestaat. Dat zegt dan mijn contactambtenaar J. Dorreblad. Probeer het Rijk maar. Alsof die toeristen geen goud binnenbrengen! En dan lees ik weer in de krant dat er een nieuw voetbalveld is geopend voor linksbenige voetballertjes to 12 jaar met luxe kantine met overdreven roze koeken en dan denk ik bij mezelf .. ja dat kan wel zeker. Hoeveel linkbenige voetballertjes wonen er hier dan? Ik wed dat je daar niet eens een elftal mee op de been brengt!
Maar omdat ik begreep dat u een erg populaire blog hebt daar, zoals ik van een insider heb gehoord ben ik zo brutaal om u een van mijn prachtgedichten op te sturen. U zult hier van opkijken! U heeft nog nooit zoiets origineels gezien!
Houdt u vast! Daar is ie dan!
De deur door
De deur gaat open Een man komt binnen Hij stapt naar voren Steekt zijn hand uit en zegt Hier ben ik dan, Volgens afspraak Hij reikt mij een krant aan Interessant, zegt hij Moet je eens lezen Zijn vinger wijst een artikel aan Waarom, zeg ik Waarom Zei ik Zijn vinger wees een artikel aan Moest ik eens lezen Interessant, zei hij Hij reikte mij een krant aan Volgens afspraak Hier was ik dan Hij stak zijn hand uit en zei Nu ga ik weer Hij stapte naar achteren Een man kwam binnen En de deur ging dicht
Ik ben nog niet eens in het vliegtuig gestapt of ik krijg al een mail geforward met een uitnodiging om me ergens bij aan te sluiten. Nou ben ik eigenlijk niet zo goed met me ergens bij aan te sluiten.. Vroeg of laat krijg ik ruzie als ik mijn mening op tafel leg.
Een uitzondering is mijn Crea-clubje. Of ze zijn half doof of ze luisteren al lang niet meer wat ik allemaal daar zit te beweren.
Mm.. ik moet daar nog eens over nadenken. En hoe zal Wodan dat vinden.. allemaal andere keffers...En wat is die Gerda Knip voor een type? Ik zal haar eens Googlen als ik in Hollandland ben.
Wat leuk tante Truus , dat je weer terug komt.
Of mag ik Truus zeggen, want we hebben alle twee een dwergpinchertje en
dat verbind ons.
Ik ben lid van de club voor dwergpinchertjes , die heet Het Maankeffertje.
Volgende week heeft onze club een houseparty , waar onze schatje
kleertjes mogen passen.
Een lekker warm jasje voor de winter. En er wordt altijd iets verloot.
Ik hoop dat je er dan al bij kunt zijn.
Denk er wel om, in Nederland gelden andere regels en bij het uitlaten
hoor je een poepzakje
bij je te hebben.
Bij de Aldi zijn ze erg goedkoop maar moeilijk te vinden.
Dus vraag maar even aan de chef waar de poepzakjes liggen.
Ik heb je nog vergeten te vertellen dat ik Gerda Knip heet, dus een
Ik wil hier in Nedermansland een leuke tijd hebben en daar kan ik dat gezeur van Let en wat ze allemaal voelt en denkt niet bijhebben. Het ene moment moet ik kijken naar een wrat op haar arm of een bolle puikel die plotseling op haar rug zit. Om over haar vele likdoornknobbels maar te zwijgen. Die wil ze me altijd showen als ik net een kopje thee met een schamel kaakje tot mij neem. Dan legt ze plotseling een grote harige knobbelpoot op de eikenhouten salontafel met ingelegd bruin tegelwerk en dan vergaat mij alle lust. Dat kan ik u wel verzekeren trouw lezertje.
Sommige mensen liggen me wel eens zwaar op me maag maar daar kan u ook wel van meepraten neem ik aan, ook u heeft onhebbelijke familieleden die smakken en boeren en op de verkeerde tijd een genante en terecht verdrongen jeugdherinnering over u het liefst in groot gezelschap gaan vertellen waarna u wel door het parket kan zakken.
Maar laat ik me maar positief opstellen anders hoef ik niet eens aan dit avontuur te beginnen. Vriend Manuel gaat overigens enige nattigheid voelen toen hij een reeds half ingepakte koffer zag staan in een hoekje van mijn hotelkamer. Ik zei maar even Te quiero for Always... om hem gerust te stellen.
Chantal moest zo nodig het nieuws aan Let doorvertellen.Wel tegenover mij roddelen over let.
en zeggen dat ze niet spoort.. alsof ik dat niet wist..
En wie weet wat ze tegen let over mij zegt. .. voordat ik er erg in heb ligt mijn hele hebben en houwen op straat en in de goot.
Zoiets onthoudt tante Truus wel lieve lezertjes. Veel vergeten doet tante Truus niet.
Ze heeft een geheugen van een olifant.
En..wat moet ik met dat rare kaartje?
Wodan in een hartje n.b. Hij ziet er uit of hij me rauw lust. Alsof hij zich verheugt op mijn komst.. Dat belooft niet veel goeds met dat oppassen. Het lijkt er meer op dat ik moet oppassen..
Ze mocht het niet vertellen maar je weet hoe ze is. Kan haar mond niet houden.
Dat wordt weer enig je te zien, het begon hier een beetje saai te worden.
Wel jammer dat je die Manuël niet meeneemt.
Even dacht ik dat je in Gambia was.
Daar heb ik ook eens een vriendje gehad die zomaar een beetje op het strand liep.
Maar dat is niet goed afgelopen Hij had een auto nodig. en er waren allemaal familieleden die naar de dokter moesten met vage kwalen.
Platzak ben toen met hulp van de consul naar Nederland gekomen. Dat nooit meer!
Cuba Libre hebben ze hier ook hoor. Ik was laatst in Rotterdam op de Kop van Zuid in een tent met de naam van een beroemd Rotterdams lied. Daar heb ik ook dat drankje gedronken maar ze waren ook erg zuinig met de rum. Meestal heb ik de behoefte om een Spaans lied aan te heffen na het nuttigen van een Vrije Cuba maar deze keer niet.
Wees niet bang dat er weer zo'n heisa gemaakt gaat worden op Schiphol zoals de laatste keer.
Jaja.. hier is een levensteken van jullie eigen Tante Truus.. de enige echte.
Als alles volgens plan gaat komt Tante Truus volgende week weer naar Holland. Let wel.. ze blijft maar een paar weken want ze heeft haar eigen huis verhuurd om wat extra centen erbij te krijgen. Maar ze komt op uitnodiging van vriendin Chantal.
Deze heeft haar aangeboden om voor enige tijd bij haar te logeren om op haar hondje Wodan te passen want ze had wat dingetjes waar ze achteraan moest en dat leek tante Truus wel wat. In de eerste plaats is het gratis en tante Truus houdt wel van honden al is Wodan van een merk die zijzelf niet zou hebben aangeschaft.
Ik hou van Duitse herders, bouviers en mooie bloedhonden. Wodan is echter een klein keffend waaks dwergpincertje met een attitude. Maar we doen allemaal consessies in het leven .. nietwaar? Ook werd ik het tropische leven een beetje zat. Je ligt te lang in bed vanwege een lichte kater en na het ontbijt sleep je je naar het strand en krijg de onvermijdelijke ruzie over de strandstoelen. Tegen Happy Hour sleep je weer naar de dichtsbijzijnde armoedigeTiki-tiki bar en bestel je een Cuba libre uit een glas met een rood Che Chevarra hoofd erop. Veel variatie hebben ze ook niet, alleen een Trump-punch met een erwt op een stokje, daar krijg je het zuur van en ze schenken ook steeds minder rum in mijn glas na 3 glazen en ontkennen dat dan glashard. Dan sta ik op en ging naar de volgende waardeloze Tiki-tiki tent maar er zijn er maar 3 daar. Je kan niet overal ruzie maken al had ik dat best gewild natuurlijk.
Nu heb ik wel een vriend daar, Manuel. Zozo tante Truus zult u nu zeggen. Een vriendje? Die wil u toch helemaal niet hebben? Dat klopt ook.. ik laat hem ook daar. Manuel loopt de hele dag schelpen te rapen op dat strand en breit daar dan later kettingen van die hij opdringt aan passerende toeristen. Niet direct een wereldbaan.. meer een scharrelbaan. Een mooie romantische zonsondergang met hem samen bekijken heeft weinig zin want hij houdt altijd minstens een oog op het strand gericht, hij kon wel eens een schelpje over het hoofd zien. U snapt het.. te veel Zwitzelzalfgevoel gaat ook knap vervelen.
Geen feestelijke ontvangst, please want ik stap zo weer op het vliegtuig terug. Dat debacle wil ik niet meer meemaken.
Even er samen tussen uit. Lijkt mij enigjes. Ik had al zo'n zwaar leven achter de rug maar wat er de laatste tijd allemaal gebeurde.. Ik moet even zennen om weer dicht bij mijzelf te komen.
Ik heb de brochure doorgenomen en het wordt maar leuker en leuker.
Ik zag nog een paar van die enige workshoppies. Flip-flops haken, Wat kan je doen met een meloen en bloemschikken met distels en keikoppen.
Neem je biekienie ook maar mee want er is daar een mannenoverschot op die beach las ik in de Seniorenvakantiegids en die beachbums letten niet zo op een vetrol meer of minder dan en je weet maar nooit nietwaar?
deze brief is verkeerd doorgezonden. Hij had in het rode bakje gesorteerd moeten worden. Het bakje van Noodlottige Gevallen. Dat krijg je ervan als Kaatje hier, een paar dagen met verlof gaat. De boel loopt in het honderd met de stagiaire en ik kan niks meer vinden. Zelfs mijn vlinderdasje ben ik kwijt.
Lieve Tante Truus. Op jouw advies ben ik naar Love&Wrinkles gestapt en heb kennis gemaakt met Piet zelf. Piet Marginalis. Hij deed zelf de deur open. Het is een halve deur, want Piet is gestopt met werken en zijn inkomen is gehalveerd. Zo heeft hij nu een halve auto voor de deur staan en in het gesprek vertelde hij, dat hij nog maar voor de helft eet. De andere helft gooit ie weg, want eten bewaren vindt hij riskant. Ook gebruikt hij nog maar de helft van een stukje zeep. Onder het genot van een half koekje hadden we het over je. Niets slechts hoor, integendeel , wat een heerlijke vrouw je bent. Piet zei, ik wil haar maar voor de helft, want ander wordt het te duur. Neem jij gerust de andere helft. Dus zo hebben we het opgelost, zonder dat je er bij was. Echte mannen worden het altijd met elkaar eens. Douwe Schat.
*
Hier zakt dus echt mijn broek van af Piet. Als dat het peil is van jullie dienst/hulpverlening!
Brieven in een bakje! Dat is nog uit mijn tijd toen ik nog op kantoor werkte!
Daar lag altijd alles in een verkeerd bakje. Wat een volkomen achterhaald achterlijk systeem hanteren jullie!
En dan de stagiaire de schuld geven. Dat deden wij ook altijd of de vakantiekracht, of de grootste sufferd .. daarin was altijd een ruime keuze haha..
En dan die brief van die kandidaat! Ik weet niet wie jullie in je "kaarten systeem" hebben want die zal ook wel
weer in een bakje zitten.Hebben jullie die niet gescreend! Of erger nog.. weten jullie niet hoe je dat moet doen!
Nu even over de kandidaat zelf.
Dat is typisch iemand die schrieperig is.. hij komt vast uit Zeeland. Het blijkt dus nu dat jullie allebei te schrieperig zijn!
Ook vind ik het totaal ongepast om op mij een soort verdeelsleutel toe te passen
Wat denk je wel van me!! Is dat nu de figuur waar je over sprak? Schande! En jullie zijn allebei even erg!
Ik ga gelijk een klacht indienen bij het Bureau voor Ongepaste Dating Praktijken!
ik heb weer zo'n geweldige vondst gedaan Truus, bij een antiquair in Den Haag. Hij zit een beetje achteraf daar bij het Emmaplein aan het einde daar van de Schilderswijk.
Een antieke Chinese spaarpot uit de Mingdynastie. Hij stond zomaar open en bloot in de etalage.
Hoe ik weet dat het een kostbare Chinees kleinood is? Er staat heel duidelijk Made in China op.
Gisteren heb ik nog naar Let geïnformeerd maar alles gaat best goed. Ze is naar een soort rusthuis in Brabant overgebracht in Berg en Dal. Het is daar zeer rustiek veel groen en zo. Alleen zit ze in de stank van die varkensboerderijen en dat trekt veel vliegen aan. Dat is wel jammer.
Ik sprak nog met dokter Hoveling, de transit-arts die haar richting Berg en Dal heeft begeleid.
Het gaat nu wel goed met haar, zei hij. Uit de observaties is niets bijzonders gekomen. Ze had steeds een ander verhaal. Tja en wat doe je dan? Eeen goed rusthuis op het platteland is voor die gevallen het beste. Dit huis, De Avonden, staat heel goed bekend. Jammer dat ze veel met stagiaires werken maar die kosten niet zoveel. Maar we moeten allemaal offers brengen niet waar?
Maar even wat anders Truus, volgende week ga ik op vakantie naar de Barbados eilanden. Ik moet er nodig eens tussenuit weet je. Die zoektochten naar antiek zijn erg enerverend.
Mijn man zei ook, Chantal.. ga jij maar eens lekker een tijdje weg, ik red me hier wel.
Lief hè. Het is zo'n goede man en hij heeft toch zoveel geduld. Alleen zit hij altijd maar aan zijn oude radio's te sleutelen in het schuurtje of hij is onderweg voor nieuwe onderdelen, dus we lopen mekaar wel eens mis!
Ze hebben daar in de hoofdstad Titipee een spiritueel centrum en daar wil ik naar toe om eens aan mezelf te werken. Sauna's en bars en gourmet-bisto's zijn er ook volop aanwezig en de badhanddoeken zijn gratis. Ook is er een soort snuffel dag waaruit je zo'n cursusje kan kiezen, zoals Deep Sleep Yoga, of Mind Blowing of Klankschaal Terror, of Mandalen op je Sandalen, ik weet ook niet wat het allemaal inhoudt maar het lijkt me enig. En het mooie is.. je hoeft niet als je er geen zin in hebt.
Ideaal dus voor mij.. al staat het spirituele voorop natuurlijk maar de beaches zijn prachtig daar en je kan een zijn met de natuur. De ligstoelen moet je wel huren natuurlijk.
Het lijkt me ook echt iets voor jou na alles wat je de laatste tijd hebt meegemaakt. Als je zin hebt om met me mee te gaan dan hoor ik het nog van je hoor!
mag ik u nog een biertje aanbieden, sprak Piet Marginalis schalks en hij gebaarde naar de figuur achter de bar. Ja hoor, sprak ik.. bring it on.. ik heb dorst.
Ik heb hier een profielbeschrijving van de kandidaat die ik voor u op het oog heb.
Laat maar eens lezen, zei ik, ik ben wel benieuwd wat voor vent je in de aanbieding hebt. Zijn naam begint met een D, sprak Piet en hier kunt u zijn profiel lezen en hij schoof me een beduimeld papiertje toe.
Charmante man, 72+, jolig van aard, ziet er nog tof uit, uiterst belezen op het gebied van Nederlandse literatuur en diepzinnige magazines, zoekt frisse montere dame van onbesproken gedrag zonder ellende verhalen van vreselijke exen, is in bezit van auto en houdt van tripjes maken. Kosten op basis van fifty-fifty te delen.
Ik woon mooi en bezit een huis van twee onder een kap.
En .. vind u dit niet vreselijk aantrekkelijk, sprak Piet opgewonden.. Ik schoof mijn stoel naar achteren en dronk nog met een forse teug mijn glas leeg.
Dat staat nog te bezien.. dit moet ik laten bezinken.
Neem gerust uw tijd, riep Piet me na, Ik heb nog een mail van de belanghebbende.. die zal ik u nog toesturen..
Ja doe dat, sprak ik.. nu nog heelhuids door de draaideur van het café zien te komen.
sprak ik dus tegen Piet Marginalis die oplettend zat te luisteren.
Ik zal je eens haarfijn vertellen hoe ik over het verschijnsel MAN denk.
Hou je maar vast aan je theekopje. Ben je het met me eens mag je een roffel slaan met je theelepeltje.
MANNEN..
Waar moet ik beginnen,,,
Soms komen ze handig van pas, dat moet ik toegeven. Als er een wasmachine naar de 3e verdieping moet worden gesjouwd.. Ja. Als er boodschappen moeten worden gesjouwd.. ook Ja.
Als de vuilniszak naar buiten moet.. Zekers wel. Dus je ziet het .. ik ben echt geen mannenhaatster want dit was puur positief.
Deugen ze nog ergens anders voor? Er schiet me zo gauw niets te binnen. Zijn ze lastig? Ja. En nu ben ik echt niet zo vrouwspersoon die bij de First Date afhaakt omdat een man witte sokken heeft. Of de verkeerde Kersttrui... of een achterlijke bril van Hans Andersen jarenzeventig. Nee .. dan houdt tante Truus nog steeds vol
Maar als hij domme politieke denkbeelden heeft.. (dat zijn dus totaal andere denkbeelden dan dat ik aanhang) en ook nog geen idee heeft waar die over praat.. ja dan.. Of als hij al zijn exen met hun onhebbelijkheden en kwalen de revue laat passeren en als blijkt dat hij schrieperig is.. ja dan geef ik die weggelopen meiden groot gelijk hoor.
En als hij denkt dat iedere vrouw in haar handen mag knijpen met hem.. dan knijpt tante Truus er meteen tussen uit want dat kan niet goed gaan. Maar niet voordat ze hem heeft verteld dat hij eens vaker zelf in de spiegel moet kijken.
Ik leunde achterover en keek naar Piet die me stralend toelachte..
En toch geloof ik dat ik de juiste man voor u gevonden hebt tante Truus!
Het was een prachtige dag en het kasteel stond daar in volle glorie in het morgenlicht. Er was een zacht briesje opgestoken waardoor de vlaggen vrolijk wapperden. De voorbereidingen voor het feest waren goed verlopen en er stonden op strategische plekken mannetjes van commandant van Denderen de boel in de gaten te houden.
Er was een grote menigte gekomen om het spektakel te bekijken. Niet iedereen had een officiële uitnodiging maar dat kon de pret niet drukken. Daar kwam in een prachtige koets getrokken door 6 paarden de edele prinses Alida al aanrijden. Al wuivend reed zij de binnenplaats op waarna zij plaatsnam op een troon. Het jongenskoortje stond, zoals jongetjes nou eenmaal zijn, een beetje te duwen en te trekken aan elkaar, maar na stevig toegesproken te zijn en na eentje een flinke oorvijg gegeven te hebben, wist de hoofdonderwijzer ze aan het zingen te krijgen.
Toen kon het feest beginnen, de menigte drong zich de ophaalbrug over en trok zich niets aan van de controle van de beveiliging, die werden pardoes opzij geschoven. Een van hen viel zelfs van de brug, gelukkig kon hij goed zwemmen. Max van Denderen was kwaad en riep dat hij geen gedonder wilde hebben. Maar naar zijn woorden werd niet geluisterd.
Men had zich behoorlijk uitgedost, veel brandweerpakken maar sommigen hadden maar wat aangetrokken. Zo zag men een indiaan, verschillende zombies, wel 2 stoute verpleegstertjes, jongens in cowboypakken die gelijk achter de indiaan aangingen. Het was een gemêleerd gezelschap.
Het werd dringen bij de dranktafel want hoewel het nog vroeg was, was men dorstig geworden van al dat wachten. De mannetjes van de commandant probeerden nog orde te scheppen maar moesten het opgeven en pakten zelf ook maar een biertje. Toen alles op was riep er iemand in een roze konijnenpak dat in de rozentuin er nog meer drank in de feesttent was. Dus iedereen repte zich daar naartoe, dwars door de rozenperken, want één drankje maakt dorstig naar de tweede.
Prinses Alida zag het met lede ogen aan en kreeg prompt hoofdpijn, "ik trek me even terug in mijn boudoir, ik meld me wel weer met de barbecue" zei ze tegen de commandant die ook hoofdpijn aan het krijgen was, zijn hoofd was ongeveer even rood als zijn helm. "Altijd weer dat gedonder " brieste hij.
Ondertussen begon het in de feesttent behoorlijk uit de hand te lopen, de feestende vrijgezellen gingen achter de verpleegstertjes aan, daar kwamen ze ook de vriendinnen en de bruid tegen die dit niet pikten . Het huwelijk was haast niet doorgegaan hierna.
De 2 rivaliserende motorclubs liepen dreigend om elkaar heen maar vreemd genoeg konden ze het goed vinden met de club uit de Roze Wokkel. Tegen het orkest werd geschreeuwd dat ze iets pittigers moesten spelen, André Hazes of iets met Heavy Metal, Meatloaf was ook goed. Het orkest liep beledigd weg.
Het Hoempapaorkestje nam het over tot grote vreugde van de carnavalsvereniging. Er werd maar wat vroeger met bitterballen rondgegaan want met al die drank moest er toch ook gegeten worden. De jongens van de Dikke Bal pikten gelijk de grootste schaal in.
Ondertussen stond de barbecue lekker te roken en de os aan het spit was ook bijna klaar. De jongens van het koortje liepen al weer te klieren , ze prikten in de os en bespoten elkaar met de flessen saus. Niemand had belangstelling voor de dames van de proeverij van veganistische hapjes.
"Ik zal de prinses maar even roepen " dacht Liesje dan kan ze het eten aankondigen. Toen Alida eindelijk aankwam was de os al haast op en de lege sausflessen in het rozenperk ernaast geflikkerd.
De stemming steeg en het peil zakte, toen ook nog de Troubadours van Stokkershoven hun repertoire volksliedjes begonnen te kwelen werd er hard doorheen gezongen met scabreuze teksten. De dappere troubadours dropen beledigd af, dit ging hun te ver.
De commandant Max kwam bij Alida vertellen dat ze onder deze omstandigheden met al dat gedonder maar beter het bal af kon lassen want dat zou alleen maar meer gedonder geven. Alida zuchtte.. "je hebt gelijk, laten we maar met het vuurwerk beginnen."
Er werd omgeroepen om zich netjes in de rij naar veld C te begeven alwaar het vuurwerk ontstoken zou worden. De vrolijke groep feestgangers zette zich in beweging , een spoor van kapotgetrapte rozen achterlatend. Men had er zin in want een beetje knalvuurwerk met rotjes en donderdozen gaat er altijd goed in.
De brandweer stond al klaar op het veldje, jammer dat het nog niet donker was ,maar het weer was gunstig met een iets opstekende wind. De eerste sierpijlen gingen al de lucht in en men riep van Ohh en Ahh. Er werd geroepen "Waar blijven de knallen?". Zo ging het een tijdje door totdat er een pijl uit de bocht vloog door een windvlaagje en op het houten dak van de linkeroren neerkwam. Een hoop gesis en een kleine ontploffing volgde. Het was de toren waar in vroegere dagen het buskruit bewaard werd. Toen was er een hele grote BOEM, er werd al gejuicht in de menigte.
Maar de commandant verschoot van kleur en riep..."Iedereen onmiddellijk het kasteel uit anders komt er echt gedonder van." De menigte zag ineens de ernst van de situatie in en zetten zich in beweging. De hele meute moest over de ophaalbrug dat was nog een puntje. Zoals te verwachten was het alles behalve een rustige aftocht, het was een stampte. Men klom over elkaar heen, viel van de brug of sprong gewoon maar gelijk in het water. De commandant stond als eerste op de kant om het in goede banen te leiden. Er werd uiteraard niet naar hem geluisterd.
Ondertussen sloegen de vlammen over naar de andere gebouwen, het kasteel was verloren. Prinses Alida stond handenwringend naast de gong waar de hofdames in paniek op sloegen. "We moeten vluchten " riep ze en men snelde ook achter de feestgangers aan. Iedereen wist aan de kant te komen, velen met een nat pak.
Toen onder groot geronk kwam er een grote zwarte motor aanrijden, met een man in een zwart leren pak met helm. Hij denderde de brug over naar de plek waar Alida nog handenwringend stond , nam haar in zijn armen en zette haar voorop op de motor. "Dag" zei hij, "ik ben Henk".
* Commandant Max van Denderen werd gestraft met een taakstraf wegens niet goed uitvoeren van zijn beroep en het in brandsteken van het kasteel. De feestgangers vonden dat het een tof feestje was geweest maar hadden wel hoofdpijn de volgende dag.
Henk en Alida reden de horizon tegemoet en leefden nog lang en gelukkig.
Dat was een heftig gebeuren.. zo'n flat die instort. Geluk had ik Let nog vast anders waren we er niet zo heelhuids van afgekomen. Hulde aan Max van Denderen die ons hoogstpersoonlijk met het rode koffertje naar beneden heeft getakeld. Beneden zei hij nog dat hij het nooit nog zo had horen donderen en hij had toch in zijn leven heel wat gedonder meegemaakt. Maar hij moest weg.. er was een dringende verzekeringskwestie...
Let hebben ze ter observatie afgevoerd naar het VanderPanne Ziekenhuis, waar ze voorlopig nog wel even zoet met haar zijn. Als zij de lijst gaat opsommen wat ze allemaal heeft of denkt te hebben of wat ze allemaal voelt.. Ik wens hun veel geduld.
Geschramd en verfomfaaid kwam ik weer thuis maar tante Truus zou tante Truus niet zijn als ik me liet kennen dus.. hup onder de douche, parfummetje op en een kraakwit helder bloesje aan. Me camee en me nette grijze Trevira rok plus me bruine Mephistostappers.
Op dus naar de Halve Maar om P.van te ontmoeten.
Precies op tijd kwam ik de draaideur van het bruine café binnen en daar zat de uitvinder en eigenaar van het datingsbureua. Hij zat voor het raam met de vaal gele valletjes want de Halve Maan gaat niet met zijn tijd mee en sommigen vinden dit gerusstellend. Anderen echter zijn al lang verkast naar iets grands, hip en trendy ...een ander etablissement dus. Hij nipte voorzichtig aan zijn hete muntthee.. ik zag het al.. een thee- typje.. niet dat ik wat tegen thee heb, of tegen thee-typjes maar ik ken ze .. veel interessante blabla en niet vooruit te branden.
Maar goed.. ik schoof resoluut me stoel bij en gaf hem een stevige hand. Peinzend keek Piet Marginalis me aan over zijn flitsende brillenglazen en zei.. hallo.. ik had me u heel anders voorgesteld tante Truus. U bent de eerste niet Piet, zei ik .. haha. Hij roerde peinzend in zijn theekopje en sprak zachtjes terwijl hij zich vooroverboog om me diep in me ogen te kijken...
Ik geloof dat ik de juiste match voor u hebt... maar hoe ziet u uw deale man ? Nou daar ging ik even voor zitten.. en ik draaide me om naar de bar.. een halve liter bier tapmeneer!
Berichten bereiken ons dat er iets ergs gebeurd is met Huize Zonnegloren. Onze reporter is poolshoogte gaan nemen wat er aan de hand is. Hij staat nu op veilige afstand , want de stofwolken zijn nog maar net neergedaald. Het gebouw met wel 32 verdiepingen is ingestort. Er waren al eerder vermoedens dat de vloeren niet deugden en een aantal van de bewoners waren al elders ondergebracht.
Hier een live verslag van onze reporter Frits Ooststra.
"Frits hoor je mij" "Jazeker, verbinding is goed Noortje" "Vertel eens, weet je al wat er gebeurd is?" "Er heerst hier grote verwarring, de hulptroepen stromen binnen. Ik zie de politie, en de brandweer met groot materieel aankomen. Er zijn ook speurhonden ingezet." "Zijn er ook slachtoffers Frits?" "Dat kan ik van hier af niet zien maar er rijden wel ambulances af en aan." "Wat zie je nu ?" "De bovenste verdieping is nog intact, vreemd genoeg. Oh wacht, ik zie 2 dames op leeftijd uit een raam klimmen" "Ze zien er angstig uit en klemmen zich aan elkaar vast." "Een van de dames houdt een rood koffertje tegen zich aan" "De ambulance broeders klimmen nu over de brokstukken om de vrouwen naar beneden te begeleiden" "Er klimt nog iemand uit het raam, helemaal onder het stof maar ik zie blinkende tanden en hij heeft een bijl in zijn hand." "Hier naast me staat de commandant van de brandweer Max Van Denderen" "Commandant , hoe schat u de situatie in?" "Zo te zien is het gebouw verloren, gelukkig waren er maar weinig mensen in het gebouw en de bewoners van de bovenste verdieping zijn in veiligheid" "Alleen de gezellige beveiliger was beneden, daar wordt nog naar gezocht door de speurhonden, Snuf en Snuitje." "Dus u heeft alles onder controle?" "Jazeker maar ik heb het al zo druk met een feest op het kasteel, kan dit er eigenlijk niet bij hebben" "Dank u commandant van Denderen" "Zodra je iets meer weet Frits, meld je je dan?" "Zeker Noortje, ik ga nu eens bij de ambulances kijken" "Dat was heftig, maar nu .... Gordon is weer verliefd! "
Hierbij de plattegrond met de aangegeven "mannetjes" die de heer van Denderen d.m.v. rode kruisjes heeft aangegeven. Ik neem aan dat hij deze plattegrond in de openbare Bibliotheek heeft gevonden, want hij is mij niet bekend. U kent het gebouw wel, dat lelijke driehoekige gebouw, dat architectonische hoogstandje aan het Dorpsplein waar de weekmarkt wordt gehouden dat toentertijd door een andere prinses is geopend. Anders heeft zijn zoontje van 3 deze getekend. Ik tel 20 kruisjes
Met meeste hoogachtiging
Liesje
*
Bedankt Liesje,
inderdaad... die tekening ziet er niet uit. Maar ik wilde nog dat je aan het programma punt 14 toevoegde n.l. het concurrende Hoempapa-orkest, uit Vaalhoven, de Vaalhovense Bonenbakkers heeft zich ook nog gemeld voor het verhogen van de feestelijkheden. De Stokkerhovense Dweilers hebben waarschijnlijk zitten slapen, of er is iemand vergeten de brief op de bus te doen.
Ik heb nu al hoofdpijn. Ik ben even niet bereikbaar want ik ga een dutje doen in mijn boudoir en wens niet gestoord te worden tot 3 uur
Mededeling van het koninklijke persbureau d.d.18-11-2107
Landgenoten!
Het heeft onze prinses Alida behaagt, een aantal uitgelezen figuren, uit alle lagen der bevolking uit te nodigen voor een feest.. het Grote Brandweerfeest
Dit is het programma:
1. Aankomst prinses Alida per koets, getrokken door 6 paarden
2. Verwelkoming prinses Alida door de brandweercommandant Klaas
Kerstjes op de ophaalbrug, met een drankje
3. Prinses Alida wordt door 2 van haar hofdames begeleid naar de versierde
zetel die voor haar wordt klaargezet op het binnenhof van het kasteel en er
op gehesen.
4. Aubade die uitgevoerd gaat worden door 12 jongens van de basisschool
van Stokkershoven
5. Het publiek gaat nu de ophaalbrug over en loopt door naar het binnenhof,
begeleid door het personeel van de beveiligingscommandant Max van
Denderen die het volk mondjesmaat en zwaar gefouilleerd zal binnenlaten.
Daarna krijgt men een stempel op de hand of een lichtgevend plastic bandje
om en een welkomstdrankje
6. Het volgende drankje wordt geschonken op het terras van de tuinen. Bij slecht
weer zal dit in de Orangerie plaats vinden. In de rozentuin zal het
orkestje "The Blue Bells" spelen in de daar geplaatste feesttent. Men
word geacht op de paden te blijven en niet door de rozen te banjeren
anders kan men direct weer huiswaarts keren.
7. Inmiddels is het 5 uur en worden de hapjes, de bitterballen en de chips
uitgedeeld door 5 potige lakeien van de prinses in de Engelse tuin, de eerste
aangeschoten feestgangers worden in de slotgracht gekieperd
8. Demonstraties van de brandweer op veld A, men moet minsten 3 meter
achter de lijn blijven staan, anders vliegt men in de fik of wordt kletsnat. Een
waarschuwing is hier op zijn plaats
9. De barbecue wordt aangestoken door prinses Alida persoonlijk naast de zij-
ingang met de laurierbomen. Men krijgt een plastic bordje en een mes, de
flessen saus staan rechts op een houten tafeltje naast de gebraden os.
Men wordt verzocht niet zelf met het mes te gaan prikken in de os. Men moet
wachten tot er een homp door de kok wordt aangereikt
10. Het koor "De troubadours van Stokkershoven" zullen enige volksliedjes
zingen op veld B. Men wordt verzocht daar niet dwars doorheen te gaan
praten en te wachten tot ze uitgezongen zijn
11. Prinses Alida houdt een toespraak in de balzaal op de eerste verdieping en zal
het bal openen met de eerste dans samen een heer van haar keuze. Heren
worden verzocht zich niet te gaan opdringen anders worden ze hardhandig
de slotgracht ingekieperd
12. Na het bal begeeft men zich ordelijk naar de tuinen naar veld C waar men
het vuurwerk kan bewonderen dat door de brandweer gecontroleerd
wordt afgestoken
13. Prinses Alida slaat met hulp van haar 2 hofdames op de grote gong die op het
bordes wordt geplaatst voor deze gelegenheid en kondigt officieel het einde
je zou de vuilniszak nog buiten zetten en je moet wat vroeger van huis gaan om de tweeling bij school af te zetten. Vandaag heb ik geen tijd. Ik heb mijn tennis vanmorgen en vanmiddag ga ik met Arjana winkelen. Dat had ik allang geleden afgesproken.
*Ja maar ik zou vandaag de offerte aan de prinses de deur uit doen. De plattegrond.. het strategisch plan!
Dat kan wel zijn maar ik heb ook prioriteiten en ik wil dat je daar rekening mee houdt. Snap je?
