ik heb weer zo'n geweldige vondst gedaan Truus, bij een antiquair in Den Haag. Hij zit een beetje achteraf daar bij het Emmaplein aan het einde daar van de Schilderswijk.
Een antieke Chinese spaarpot uit de Mingdynastie. Hij stond zomaar open en bloot in de etalage.
Hoe ik weet dat het een kostbare Chinees kleinood is? Er staat heel duidelijk Made in China op.
Gisteren heb ik nog naar Let geïnformeerd maar alles gaat best goed. Ze is naar een soort rusthuis in Brabant overgebracht in Berg en Dal. Het is daar zeer rustiek veel groen en zo. Alleen zit ze in de stank van die varkensboerderijen en dat trekt veel vliegen aan. Dat is wel jammer.
Ik sprak nog met dokter Hoveling, de transit-arts die haar richting Berg en Dal heeft begeleid.
Het gaat nu wel goed met haar, zei hij. Uit de observaties is niets bijzonders gekomen. Ze had steeds een ander verhaal. Tja en wat doe je dan? Eeen goed rusthuis op het platteland is voor die gevallen het beste. Dit huis, De Avonden, staat heel goed bekend. Jammer dat ze veel met stagiaires werken maar die kosten niet zoveel. Maar we moeten allemaal offers brengen niet waar?
Maar even wat anders Truus, volgende week ga ik op vakantie naar de Barbados eilanden. Ik moet er nodig eens tussenuit weet je. Die zoektochten naar antiek zijn erg enerverend.
Mijn man zei ook, Chantal.. ga jij maar eens lekker een tijdje weg, ik red me hier wel.
Lief hè. Het is zo'n goede man en hij heeft toch zoveel geduld. Alleen zit hij altijd maar aan zijn oude radio's te sleutelen in het schuurtje of hij is onderweg voor nieuwe onderdelen, dus we lopen mekaar wel eens mis!
Ze hebben daar in de hoofdstad Titipee een spiritueel centrum en daar wil ik naar toe om eens aan mezelf te werken. Sauna's en bars en gourmet-bisto's zijn er ook volop aanwezig en de badhanddoeken zijn gratis. Ook is er een soort snuffel dag waaruit je zo'n cursusje kan kiezen, zoals Deep Sleep Yoga, of Mind Blowing of Klankschaal Terror, of Mandalen op je Sandalen, ik weet ook niet wat het allemaal inhoudt maar het lijkt me enig. En het mooie is.. je hoeft niet als je er geen zin in hebt.
Ideaal dus voor mij.. al staat het spirituele voorop natuurlijk maar de beaches zijn prachtig daar en je kan een zijn met de natuur. De ligstoelen moet je wel huren natuurlijk.
Het lijkt me ook echt iets voor jou na alles wat je de laatste tijd hebt meegemaakt. Als je zin hebt om met me mee te gaan dan hoor ik het nog van je hoor!
mag ik u nog een biertje aanbieden, sprak Piet Marginalis schalks en hij gebaarde naar de figuur achter de bar. Ja hoor, sprak ik.. bring it on.. ik heb dorst.
Ik heb hier een profielbeschrijving van de kandidaat die ik voor u op het oog heb.
Laat maar eens lezen, zei ik, ik ben wel benieuwd wat voor vent je in de aanbieding hebt. Zijn naam begint met een D, sprak Piet en hier kunt u zijn profiel lezen en hij schoof me een beduimeld papiertje toe.
Charmante man, 72+, jolig van aard, ziet er nog tof uit, uiterst belezen op het gebied van Nederlandse literatuur en diepzinnige magazines, zoekt frisse montere dame van onbesproken gedrag zonder ellende verhalen van vreselijke exen, is in bezit van auto en houdt van tripjes maken. Kosten op basis van fifty-fifty te delen.
Ik woon mooi en bezit een huis van twee onder een kap.
En .. vind u dit niet vreselijk aantrekkelijk, sprak Piet opgewonden.. Ik schoof mijn stoel naar achteren en dronk nog met een forse teug mijn glas leeg.
Dat staat nog te bezien.. dit moet ik laten bezinken.
Neem gerust uw tijd, riep Piet me na, Ik heb nog een mail van de belanghebbende.. die zal ik u nog toesturen..
Ja doe dat, sprak ik.. nu nog heelhuids door de draaideur van het café zien te komen.
sprak ik dus tegen Piet Marginalis die oplettend zat te luisteren.
Ik zal je eens haarfijn vertellen hoe ik over het verschijnsel MAN denk.
Hou je maar vast aan je theekopje. Ben je het met me eens mag je een roffel slaan met je theelepeltje.
MANNEN..
Waar moet ik beginnen,,,
Soms komen ze handig van pas, dat moet ik toegeven. Als er een wasmachine naar de 3e verdieping moet worden gesjouwd.. Ja. Als er boodschappen moeten worden gesjouwd.. ook Ja.
Als de vuilniszak naar buiten moet.. Zekers wel. Dus je ziet het .. ik ben echt geen mannenhaatster want dit was puur positief.
Deugen ze nog ergens anders voor? Er schiet me zo gauw niets te binnen. Zijn ze lastig? Ja. En nu ben ik echt niet zo vrouwspersoon die bij de First Date afhaakt omdat een man witte sokken heeft. Of de verkeerde Kersttrui... of een achterlijke bril van Hans Andersen jarenzeventig. Nee .. dan houdt tante Truus nog steeds vol
Maar als hij domme politieke denkbeelden heeft.. (dat zijn dus totaal andere denkbeelden dan dat ik aanhang) en ook nog geen idee heeft waar die over praat.. ja dan.. Of als hij al zijn exen met hun onhebbelijkheden en kwalen de revue laat passeren en als blijkt dat hij schrieperig is.. ja dan geef ik die weggelopen meiden groot gelijk hoor.
En als hij denkt dat iedere vrouw in haar handen mag knijpen met hem.. dan knijpt tante Truus er meteen tussen uit want dat kan niet goed gaan. Maar niet voordat ze hem heeft verteld dat hij eens vaker zelf in de spiegel moet kijken.
Ik leunde achterover en keek naar Piet die me stralend toelachte..
En toch geloof ik dat ik de juiste man voor u gevonden hebt tante Truus!
Het was een prachtige dag en het kasteel stond daar in volle glorie in het morgenlicht. Er was een zacht briesje opgestoken waardoor de vlaggen vrolijk wapperden. De voorbereidingen voor het feest waren goed verlopen en er stonden op strategische plekken mannetjes van commandant van Denderen de boel in de gaten te houden.
Er was een grote menigte gekomen om het spektakel te bekijken. Niet iedereen had een officiële uitnodiging maar dat kon de pret niet drukken. Daar kwam in een prachtige koets getrokken door 6 paarden de edele prinses Alida al aanrijden. Al wuivend reed zij de binnenplaats op waarna zij plaatsnam op een troon. Het jongenskoortje stond, zoals jongetjes nou eenmaal zijn, een beetje te duwen en te trekken aan elkaar, maar na stevig toegesproken te zijn en na eentje een flinke oorvijg gegeven te hebben, wist de hoofdonderwijzer ze aan het zingen te krijgen.
Toen kon het feest beginnen, de menigte drong zich de ophaalbrug over en trok zich niets aan van de controle van de beveiliging, die werden pardoes opzij geschoven. Een van hen viel zelfs van de brug, gelukkig kon hij goed zwemmen. Max van Denderen was kwaad en riep dat hij geen gedonder wilde hebben. Maar naar zijn woorden werd niet geluisterd.
Men had zich behoorlijk uitgedost, veel brandweerpakken maar sommigen hadden maar wat aangetrokken. Zo zag men een indiaan, verschillende zombies, wel 2 stoute verpleegstertjes, jongens in cowboypakken die gelijk achter de indiaan aangingen. Het was een gemêleerd gezelschap.
Het werd dringen bij de dranktafel want hoewel het nog vroeg was, was men dorstig geworden van al dat wachten. De mannetjes van de commandant probeerden nog orde te scheppen maar moesten het opgeven en pakten zelf ook maar een biertje. Toen alles op was riep er iemand in een roze konijnenpak dat in de rozentuin er nog meer drank in de feesttent was. Dus iedereen repte zich daar naartoe, dwars door de rozenperken, want één drankje maakt dorstig naar de tweede.
Prinses Alida zag het met lede ogen aan en kreeg prompt hoofdpijn, "ik trek me even terug in mijn boudoir, ik meld me wel weer met de barbecue" zei ze tegen de commandant die ook hoofdpijn aan het krijgen was, zijn hoofd was ongeveer even rood als zijn helm. "Altijd weer dat gedonder " brieste hij.
Ondertussen begon het in de feesttent behoorlijk uit de hand te lopen, de feestende vrijgezellen gingen achter de verpleegstertjes aan, daar kwamen ze ook de vriendinnen en de bruid tegen die dit niet pikten . Het huwelijk was haast niet doorgegaan hierna.
De 2 rivaliserende motorclubs liepen dreigend om elkaar heen maar vreemd genoeg konden ze het goed vinden met de club uit de Roze Wokkel. Tegen het orkest werd geschreeuwd dat ze iets pittigers moesten spelen, André Hazes of iets met Heavy Metal, Meatloaf was ook goed. Het orkest liep beledigd weg.
Het Hoempapaorkestje nam het over tot grote vreugde van de carnavalsvereniging. Er werd maar wat vroeger met bitterballen rondgegaan want met al die drank moest er toch ook gegeten worden. De jongens van de Dikke Bal pikten gelijk de grootste schaal in.
Ondertussen stond de barbecue lekker te roken en de os aan het spit was ook bijna klaar. De jongens van het koortje liepen al weer te klieren , ze prikten in de os en bespoten elkaar met de flessen saus. Niemand had belangstelling voor de dames van de proeverij van veganistische hapjes.
"Ik zal de prinses maar even roepen " dacht Liesje dan kan ze het eten aankondigen. Toen Alida eindelijk aankwam was de os al haast op en de lege sausflessen in het rozenperk ernaast geflikkerd.
De stemming steeg en het peil zakte, toen ook nog de Troubadours van Stokkershoven hun repertoire volksliedjes begonnen te kwelen werd er hard doorheen gezongen met scabreuze teksten. De dappere troubadours dropen beledigd af, dit ging hun te ver.
De commandant Max kwam bij Alida vertellen dat ze onder deze omstandigheden met al dat gedonder maar beter het bal af kon lassen want dat zou alleen maar meer gedonder geven. Alida zuchtte.. "je hebt gelijk, laten we maar met het vuurwerk beginnen."
Er werd omgeroepen om zich netjes in de rij naar veld C te begeven alwaar het vuurwerk ontstoken zou worden. De vrolijke groep feestgangers zette zich in beweging , een spoor van kapotgetrapte rozen achterlatend. Men had er zin in want een beetje knalvuurwerk met rotjes en donderdozen gaat er altijd goed in.
De brandweer stond al klaar op het veldje, jammer dat het nog niet donker was ,maar het weer was gunstig met een iets opstekende wind. De eerste sierpijlen gingen al de lucht in en men riep van Ohh en Ahh. Er werd geroepen "Waar blijven de knallen?". Zo ging het een tijdje door totdat er een pijl uit de bocht vloog door een windvlaagje en op het houten dak van de linkeroren neerkwam. Een hoop gesis en een kleine ontploffing volgde. Het was de toren waar in vroegere dagen het buskruit bewaard werd. Toen was er een hele grote BOEM, er werd al gejuicht in de menigte.
Maar de commandant verschoot van kleur en riep..."Iedereen onmiddellijk het kasteel uit anders komt er echt gedonder van." De menigte zag ineens de ernst van de situatie in en zetten zich in beweging. De hele meute moest over de ophaalbrug dat was nog een puntje. Zoals te verwachten was het alles behalve een rustige aftocht, het was een stampte. Men klom over elkaar heen, viel van de brug of sprong gewoon maar gelijk in het water. De commandant stond als eerste op de kant om het in goede banen te leiden. Er werd uiteraard niet naar hem geluisterd.
Ondertussen sloegen de vlammen over naar de andere gebouwen, het kasteel was verloren. Prinses Alida stond handenwringend naast de gong waar de hofdames in paniek op sloegen. "We moeten vluchten " riep ze en men snelde ook achter de feestgangers aan. Iedereen wist aan de kant te komen, velen met een nat pak.
Toen onder groot geronk kwam er een grote zwarte motor aanrijden, met een man in een zwart leren pak met helm. Hij denderde de brug over naar de plek waar Alida nog handenwringend stond , nam haar in zijn armen en zette haar voorop op de motor. "Dag" zei hij, "ik ben Henk".
* Commandant Max van Denderen werd gestraft met een taakstraf wegens niet goed uitvoeren van zijn beroep en het in brandsteken van het kasteel. De feestgangers vonden dat het een tof feestje was geweest maar hadden wel hoofdpijn de volgende dag.
Henk en Alida reden de horizon tegemoet en leefden nog lang en gelukkig.
Dat was een heftig gebeuren.. zo'n flat die instort. Geluk had ik Let nog vast anders waren we er niet zo heelhuids van afgekomen. Hulde aan Max van Denderen die ons hoogstpersoonlijk met het rode koffertje naar beneden heeft getakeld. Beneden zei hij nog dat hij het nooit nog zo had horen donderen en hij had toch in zijn leven heel wat gedonder meegemaakt. Maar hij moest weg.. er was een dringende verzekeringskwestie...
Let hebben ze ter observatie afgevoerd naar het VanderPanne Ziekenhuis, waar ze voorlopig nog wel even zoet met haar zijn. Als zij de lijst gaat opsommen wat ze allemaal heeft of denkt te hebben of wat ze allemaal voelt.. Ik wens hun veel geduld.
Geschramd en verfomfaaid kwam ik weer thuis maar tante Truus zou tante Truus niet zijn als ik me liet kennen dus.. hup onder de douche, parfummetje op en een kraakwit helder bloesje aan. Me camee en me nette grijze Trevira rok plus me bruine Mephistostappers.
Op dus naar de Halve Maar om P.van te ontmoeten.
Precies op tijd kwam ik de draaideur van het bruine café binnen en daar zat de uitvinder en eigenaar van het datingsbureua. Hij zat voor het raam met de vaal gele valletjes want de Halve Maan gaat niet met zijn tijd mee en sommigen vinden dit gerusstellend. Anderen echter zijn al lang verkast naar iets grands, hip en trendy ...een ander etablissement dus. Hij nipte voorzichtig aan zijn hete muntthee.. ik zag het al.. een thee- typje.. niet dat ik wat tegen thee heb, of tegen thee-typjes maar ik ken ze .. veel interessante blabla en niet vooruit te branden.
Maar goed.. ik schoof resoluut me stoel bij en gaf hem een stevige hand. Peinzend keek Piet Marginalis me aan over zijn flitsende brillenglazen en zei.. hallo.. ik had me u heel anders voorgesteld tante Truus. U bent de eerste niet Piet, zei ik .. haha. Hij roerde peinzend in zijn theekopje en sprak zachtjes terwijl hij zich vooroverboog om me diep in me ogen te kijken...
Ik geloof dat ik de juiste match voor u hebt... maar hoe ziet u uw deale man ? Nou daar ging ik even voor zitten.. en ik draaide me om naar de bar.. een halve liter bier tapmeneer!
Berichten bereiken ons dat er iets ergs gebeurd is met Huize Zonnegloren. Onze reporter is poolshoogte gaan nemen wat er aan de hand is. Hij staat nu op veilige afstand , want de stofwolken zijn nog maar net neergedaald. Het gebouw met wel 32 verdiepingen is ingestort. Er waren al eerder vermoedens dat de vloeren niet deugden en een aantal van de bewoners waren al elders ondergebracht.
Hier een live verslag van onze reporter Frits Ooststra.
"Frits hoor je mij" "Jazeker, verbinding is goed Noortje" "Vertel eens, weet je al wat er gebeurd is?" "Er heerst hier grote verwarring, de hulptroepen stromen binnen. Ik zie de politie, en de brandweer met groot materieel aankomen. Er zijn ook speurhonden ingezet." "Zijn er ook slachtoffers Frits?" "Dat kan ik van hier af niet zien maar er rijden wel ambulances af en aan." "Wat zie je nu ?" "De bovenste verdieping is nog intact, vreemd genoeg. Oh wacht, ik zie 2 dames op leeftijd uit een raam klimmen" "Ze zien er angstig uit en klemmen zich aan elkaar vast." "Een van de dames houdt een rood koffertje tegen zich aan" "De ambulance broeders klimmen nu over de brokstukken om de vrouwen naar beneden te begeleiden" "Er klimt nog iemand uit het raam, helemaal onder het stof maar ik zie blinkende tanden en hij heeft een bijl in zijn hand." "Hier naast me staat de commandant van de brandweer Max Van Denderen" "Commandant , hoe schat u de situatie in?" "Zo te zien is het gebouw verloren, gelukkig waren er maar weinig mensen in het gebouw en de bewoners van de bovenste verdieping zijn in veiligheid" "Alleen de gezellige beveiliger was beneden, daar wordt nog naar gezocht door de speurhonden, Snuf en Snuitje." "Dus u heeft alles onder controle?" "Jazeker maar ik heb het al zo druk met een feest op het kasteel, kan dit er eigenlijk niet bij hebben" "Dank u commandant van Denderen" "Zodra je iets meer weet Frits, meld je je dan?" "Zeker Noortje, ik ga nu eens bij de ambulances kijken" "Dat was heftig, maar nu .... Gordon is weer verliefd! "
Hierbij de plattegrond met de aangegeven "mannetjes" die de heer van Denderen d.m.v. rode kruisjes heeft aangegeven. Ik neem aan dat hij deze plattegrond in de openbare Bibliotheek heeft gevonden, want hij is mij niet bekend. U kent het gebouw wel, dat lelijke driehoekige gebouw, dat architectonische hoogstandje aan het Dorpsplein waar de weekmarkt wordt gehouden dat toentertijd door een andere prinses is geopend. Anders heeft zijn zoontje van 3 deze getekend. Ik tel 20 kruisjes
Met meeste hoogachtiging
Liesje
*
Bedankt Liesje,
inderdaad... die tekening ziet er niet uit. Maar ik wilde nog dat je aan het programma punt 14 toevoegde n.l. het concurrende Hoempapa-orkest, uit Vaalhoven, de Vaalhovense Bonenbakkers heeft zich ook nog gemeld voor het verhogen van de feestelijkheden. De Stokkerhovense Dweilers hebben waarschijnlijk zitten slapen, of er is iemand vergeten de brief op de bus te doen.
Ik heb nu al hoofdpijn. Ik ben even niet bereikbaar want ik ga een dutje doen in mijn boudoir en wens niet gestoord te worden tot 3 uur
Mededeling van het koninklijke persbureau d.d.18-11-2107
Landgenoten!
Het heeft onze prinses Alida behaagt, een aantal uitgelezen figuren, uit alle lagen der bevolking uit te nodigen voor een feest.. het Grote Brandweerfeest
Dit is het programma:
1. Aankomst prinses Alida per koets, getrokken door 6 paarden
2. Verwelkoming prinses Alida door de brandweercommandant Klaas
Kerstjes op de ophaalbrug, met een drankje
3. Prinses Alida wordt door 2 van haar hofdames begeleid naar de versierde
zetel die voor haar wordt klaargezet op het binnenhof van het kasteel en er
op gehesen.
4. Aubade die uitgevoerd gaat worden door 12 jongens van de basisschool
van Stokkershoven
5. Het publiek gaat nu de ophaalbrug over en loopt door naar het binnenhof,
begeleid door het personeel van de beveiligingscommandant Max van
Denderen die het volk mondjesmaat en zwaar gefouilleerd zal binnenlaten.
Daarna krijgt men een stempel op de hand of een lichtgevend plastic bandje
om en een welkomstdrankje
6. Het volgende drankje wordt geschonken op het terras van de tuinen. Bij slecht
weer zal dit in de Orangerie plaats vinden. In de rozentuin zal het
orkestje "The Blue Bells" spelen in de daar geplaatste feesttent. Men
word geacht op de paden te blijven en niet door de rozen te banjeren
anders kan men direct weer huiswaarts keren.
7. Inmiddels is het 5 uur en worden de hapjes, de bitterballen en de chips
uitgedeeld door 5 potige lakeien van de prinses in de Engelse tuin, de eerste
aangeschoten feestgangers worden in de slotgracht gekieperd
8. Demonstraties van de brandweer op veld A, men moet minsten 3 meter
achter de lijn blijven staan, anders vliegt men in de fik of wordt kletsnat. Een
waarschuwing is hier op zijn plaats
9. De barbecue wordt aangestoken door prinses Alida persoonlijk naast de zij-
ingang met de laurierbomen. Men krijgt een plastic bordje en een mes, de
flessen saus staan rechts op een houten tafeltje naast de gebraden os.
Men wordt verzocht niet zelf met het mes te gaan prikken in de os. Men moet
wachten tot er een homp door de kok wordt aangereikt
10. Het koor "De troubadours van Stokkershoven" zullen enige volksliedjes
zingen op veld B. Men wordt verzocht daar niet dwars doorheen te gaan
praten en te wachten tot ze uitgezongen zijn
11. Prinses Alida houdt een toespraak in de balzaal op de eerste verdieping en zal
het bal openen met de eerste dans samen een heer van haar keuze. Heren
worden verzocht zich niet te gaan opdringen anders worden ze hardhandig
de slotgracht ingekieperd
12. Na het bal begeeft men zich ordelijk naar de tuinen naar veld C waar men
het vuurwerk kan bewonderen dat door de brandweer gecontroleerd
wordt afgestoken
13. Prinses Alida slaat met hulp van haar 2 hofdames op de grote gong die op het
bordes wordt geplaatst voor deze gelegenheid en kondigt officieel het einde
je zou de vuilniszak nog buiten zetten en je moet wat vroeger van huis gaan om de tweeling bij school af te zetten. Vandaag heb ik geen tijd. Ik heb mijn tennis vanmorgen en vanmiddag ga ik met Arjana winkelen. Dat had ik allang geleden afgesproken.
*Ja maar ik zou vandaag de offerte aan de prinses de deur uit doen. De plattegrond.. het strategisch plan!
Dat kan wel zijn maar ik heb ook prioriteiten en ik wil dat je daar rekening mee houdt. Snap je?
Het waren drukke dagen geweest voor prinses Alida, Het organiseren van het brandweerfeest had haar een fikse migraineaanval bezorgd en ze had wel een dag op de bank gelegen met een washandje op haar ogen en had niet meer aan Sofietje gedacht.
Maar dat veranderde. Eerst had Orlando, die weer in genade was aangenomen, haar verteld dat Sofietje was verdwenen. Toen hoorde ze van hem dat Sofietje, een tweet de wereld in gestuurd over het * feest, terwijl hij het zilver aan het poetsen was in de keuken. Daarna waren ze de wijn en de sterke drankvooraad gaan nakijken in de kelder. Sofietje was ook wel toe aan een glaasje, had ze gezegd en anders hij wel.
Goed.. ze hadden wat gedronken daar, hij wist niet meer hoeveel maar het was om te kijken of de drank nog van goede kwaliteit was, meer niet. Die hele tweet had hij vergeten. Bovendien was hij nog van de trap gevallen ook en dat had flink zeer gedaan.
* Project B. Zaterdag , groot feest op het kasteel. iedereen welkom. Thema Brandweerfeestje .
Dresscode; brandweersuniform, spuit en helm.
Nu werd het Alida helder waarom er zoveel aanmeldingen waren binnengekomen!
de volgende dag vond het gesprek met de commandant Max van Denderen die met al zijn lintjes op het kasteel verscheen en er geducht uitzag met zijn grote snor, zijn kale hoofd, maar wel met een grote officiële pet op, Die ook goed hielp tegen de tocht. Hij was niet voor een kleintje vervaard en dat was heel duidelijk.
Precies op tijd, om klokslag elf stond hij voor de deur grote gebeeldhouwde deur en klopte met krachtige hand op het oude eikenhout. Liesje liet hem binnen, zij nam zijn pet aan en legde hem op de grote haltafel met de enorme balpoten. Daarna liep ze voor hem uit de imposante trap op naar de ontvangstzaal waar Alida al achter het barok bureau zat om gelijk spijkers met koppen te slaan over de beveiliging van het brandweerevenement.
Max liep met krachtige tred de kamer in en salueerde vlak voor Alida's bureau. Liesje, jij blijft ook nog even, zei Alida kort en ook Liesje stapte de kamer binnen met haar bloknootje met de gastenlijst.
Alida legde Max van Denderen de lange lijst voor van onderdanen die het feest wilden meemaken. De commandant wierp er even een blik op en wilde meteen de motorclubs schrappen want hij had liever een stel dronken studenten dan twee motorclubs met hun gedonder, zo formuleerde hij het. Alida haalde opgelucht adem, dat klonk kordaat, in zo'n man kon zij vertrouwen hebben.
Goed, weledele prinses, sprak Max de commandant. Ik zal een strategische map voor u maken en de kritieke knelpunten daarop aangeven, dat zijn de plekken waar we gedonder kunnen verwachten, verduidelijkte hij. Ook zou hij een schatting maken van het aantal mannetjes wat hij nodig dacht te hebben om zo strategisch uit te zetten met het bijbehorende kostenplaatje.
Het waren wel allemaal mannen, zei hij, sorry maar hierin ben ik even niet politiek correct. Naar mijn ervaring heb ik hier, bij zo'n gelegenheid meer aan mannen. Als er een gedonder van komt, dan kunnen vrouwen niet meer dan 10 kilo sjouwen, hoogstens, en zitten ze om de haverklap op het toilet, net wanneer je ze nodig hebt. Mannen kun je gewoon uitkafferen maar vrouwen barsten dan in snikken uit en daarna heb je er helemaal niets meer aan. En het kost een hoop nazorg en kopzorgen na de nazorg over de kosten van die nazorg.
Ik heb het nog steeds dus over crisissituaties, sprak hij samenzweerderig.
Het stuitte prinses Alida, als verlicht feministe, wel tegen de borst met haar principes maar ze dacht zoals zo vaak vrouwen denken als ze dit soort flauwekul horen. Je doet je best maar.. we zullen wel zien wat die mannen er van brouwen...
Vanmorgen viel er een mooie ivoorkleurige envelop bij mij in de bus
Dat was interessant .. wat kon dat wezen. Maar toen zag ik het logo van Love&Wrinkles, het betere datingbureau voor beschaafde senioren en ik opende snel de envelop.
Er rolde een smalle brochure uit, een goudkleurig visitekaartje en een persoonlijke uitnodiging van Piet Marginalis.
Onder het genot van een kopje Lidl koffie met grote toef slagroom keek ik de papieren eens door.
De brochure zag er gezellig uit. Foto's met leuke senioren die allemaal om een tafel zaten en het glas hieven en blij keken.
Foto's van de activiteiten zoals Speeddaten in een Van der Valk hotel.
Er was zelfs een vervoer op maat bus die op gezette tijden senioren ophaalde en ze op de stoep zette van het hotel.. en na een half uur weer ophaalde en weer terugbracht naar het station! Waar vind je zo'n service! Foto's van gezamenlijke uitstapjes naar Apenheul bijvoorbeeld waar je de kandidaten zag zitten naast de apen op de apenrots. Dat leek me dolle pret!
Ook foto's van een safaritocht langs de leeuwen van de Beeksebergen met het doldwaze onderschrift onder een foto van een meneer die daar wou uitstappen om de leeuwen van dichtbij te bekijken en te fotograferen. We konden meneer V. nog net tegenhouden!
Ook de schilpaddenrace in het schilpadden opvangcentrum in Lunteren leek ook een vrolijke boel. Al rolden er heel wat mensen van de schildpadden af. Er was altijd iemand bij zo'n reis met een EHBO diploma werd mij verzekerd en dat gaf best een goed gevoel dat P. Marginalis zijn zaken goed aanpakte.
Een spannende toch door Amsterdam bij nacht met rode lantaarntjes en een foto, met het onderschrift.. wij hebben het hier reuze naar ons zin maar waar is meneer V gebleven?
Ja dit leek mij als vergevorderde senior, zeker erg aantrekkelijk allemaal maar binnenkort zou ik Piet zelf ontmoeten in de Halve Maan.
Op donderdag hield Alida altijd audiëntie.. normaal startte ze dan om 10 uur en haar secretaresse Liesje liet dan een een stuk of tien goed gescreende onderdanen binnen vergezeld door een lakei met een boksdiploma. Deze mensen kwamen dan hun problemen voorleggen, Alida luisterde dan half ernaar en knikte minzaam en keek op de antieke klok wanneer het afgelopen zou zijn zodat ze koffie kon gaan drinken.
Maar deze dag zou het anders zijn. Liesje had een lijst opgesteld van mensen die graag uitgenodigd wilden worden voor het brandevenement. Ik wil deze lijst nu even met u doornemen, sprak ze parmantig, dan kunt u zeggen wie er een uitnodiging mag krijgen.
Ik zal beginnen, ahum...
* Studentendispuut--------VeniVidiFoetsie
* De vrienden van Diederik ----Een vrijgezellenfeest---
(vraagje, komt er ook een stripper?)
* De vriendinnen van Elzewieke------Een vrijgezellenfeest----
(liever geen stripper!)
* Voetbalvereniging , die uit het vak A-----De fans van VV Dionysis---
* Carnavalsvereniging ---De Zotte Klappen---
* Motorclub ---Los Matonos---
* Motorclub ---Guerreros---
* Vrijgezellenfeest van Johan en Peter, (De hele club uit de Roze Wokkel komt).
* Henk, komt misschien met zijn moeder.
* De vaste klanten van snackbar ---De Dikke Bal---
* Breiclubje --- De Mutsen---
(We hebben al een helmpje gebreid)
* Veganisten en Anti Glutenclub de VAG. (we nemen een proeverij mee)
Na deze opsomming was Alida toch even stil. Allemachtig, zei ze uiteindelijk. Dit moet dus een doorsnee zijn van de bevolking... Als we dit zootje binnenlaten moeten we een veiligheidsbedrijf inhuren. Of de marechaussee een nacht binnenhouden en hier op de boel laten passen en er als dat nodig is er op los laten slaan.
Ik moet er nog eens een nachtje over slapen hoor.
Wat me nog het meest tegen staat is die veganisten en anti-gluten club.. Ik kan ze natuurlijk wel naast de barbecue met de gebraden os zetten.
Doe die lijst maar even weg Liesje, ik moet eerst het programma gaan opstellen met Max van Denderen, de commandant van de brandweer.
Ga maar Liesje en laat de koffie brengen.. en ze wuifde met haar zakdoekje.
Na op zijn gemak een groot bord havermout met bruine suiker en een vette klont margarine te hebben genuttigd veegde Orlando zijn mond af aan het morsige boerenbonte tafelkleed dat op de oude krakkemikkerige houten tafel lag in de schamele boerenstulp waar hij woonde met zijn bejaarde moeder en vader.
Zo.. ik zit vol zei hij, en hij boerde terwijl hij over zijn buik wreef... ik ga er weer vandoor moe.. Doeiii! En hup, hij stond weer buiten. Even in de bijkeukens kijken, besloot hij, voordat ik aan mijn werk ga. Ik ga Sofie vertellen dat ik dat duel heb gewonnen. Ze zal me nu helemaal wel zien zitten. Ik heb veel meer in mijn mars dan die Sjors! Dat is wel duidelijk!
En hij liep langs de orangerie naar het donkere gebouwtje waarin de bijkeukens waren gevestigd.
Joehoe! Sofietje! Ik ben weer terug! Maar alleen de melkmeid kwam uit de lage deur naar buiten. Zij had een vals lachje om haar mond. Zoek je die Sofie? Die is weg hoor! En niemand weet waarheen.
Ze bukte zich en ging het donkere gebouw weer binnen, Orlando verbaasd achter latend.
Nadat ik bij de gezellige beveiliger het aangeboden gezellige kopje koffie had opgedronken vroeg ik om een pasje om de deur te openen die mij toegang zou geven tot de 32e verdieping. De beveiligingsbeambte pleegde een telefoontje hierover en zijn gezicht klaarde helemaal op.
Dat zullen we even prima regelen, zei hij vrolijk. Ik heb zojuist met broeder Hannibal gebeld die in de kelders bezig is.. hij komt zo naar boven en zal u begeleiden naar kamer 13, op de 32e etage.
Ping... zei de lift en daar stapte de goede broeder al uit. Hij leek wat verfomfaaid en veegde nog snel zijn handen aan zijn grote leren schort af waar wat verdacht donkere vlekken zaten en waaraan een grote ouderwetse rinkelende sleutelbos hing. Hij maakte een kleine buiging en lachte naar mij met een blikkerend gebit. Wil de schone dame zo vriendelijk zijn met me mee te komen?
Mijn ogen wierpen nog even een snelle blik op het bordje van de nooduitgang maar hij greep me al bij de elleboog en voerde me de lift in.
Piet Mus, vertelde me dat je achternaam Van der Naad was.
Niet dus. Dat noemt hij nu een grapje.
Dus mijn oprechte excuses en om het helemaal goed te maken stel ik een
etentje voor in het drie sterren restaurant De Vreemde Eend .
Ze serveren daar heerlijke zwaan op een bedje van zeewier, met een
aalbessen coulis.
Dan heb ik op het Internet van die leuke Tiny-houses gezien. Hele kleine
knusse huisjes. Zou dat iets voor ons zijn. Als we gaan slapen moeten we wel maar boven
met een laddertje. En als je het niets vindt , dan kunnen we altijd nog een Pipowagen kopen.
We gaan een spannende tijd tegemoet.
Douwe Schat.
PS
Ik ben zo blij dat je geen Van der Naad heet.
Douwe
*
Douwe...
ik wil meteen beginnen met het aangeboden etentje in De Vreemde Eend af te slaan. Laat ik wel even goed duidelijk wezen in deze.
Die vreemde eend is .. of jezelf.. of die zwaan die ze daar serveren. Bovendien hoort de keuze van zeewier bij een maaltijd van vis.. Hiermee valt meteen zo'n kok door de mand door die rare combinatie. Dat is duidelijk geen gerenommeerde kok zoals Gordon Rambam.
Om daar nog even op door te gaan.. een zwaan is geen zeevogel. Hier zitten ze met z'n achten in sloten en plassen, vermenigvuldigen zich volop en als je niet uitkijkt breek je er je nek over en bijten ze je gevoelig in de kuiten.
En dan je Tiny Housies? Wat heb ik daarmee te maken? Ik ben gek.. ik ga daar in zo'n poppenhuis met laddertje wonen. I need space! Je zal er s' nachts een paar keer uitmoeten en dan zo'n laddertje af?
Ik zie de smak al aankomen die je dan maakt!
Nog even over je opmerking over een Pipohuis. Ik ben beslist geen Mammeloe..die daar met Pipo huisde.. tenminste zolang die aflevering, die je op het Nostalgienet nog kan zien, duurde. Hou het het effe normaal!
Ik raad je aan, omdat je zo stalkend wanhopig bent, het eens te proberen bij het succesrijke internetdatingsbureau. Love&Wrinkles. ze hebben naar ze zeggen een geluks-rate van 85%. Dat is best knap met al die knorrige senioren die ik ken. Die zijn al super-kritisch over de sperciebonen bij de Jumbo!
Binnenkort schrijf ik daar een Special over. Dat heb ik de bevlogen oprichter Piet Marginalis beloofd! Een hele aardige man overigens....een echte idealist. die krijgt nog de meest verstokte, tegenstribbelende 60 plusser aan het daten.
Tante Truus opende onder het toeziend oog van de beveiligende beambte van Zonnegloren de haar overreikte brief.
Daarin stond...
*
Hoi die Truus,
Ik sta al tijden met mijn koffertje klaar. Wanneer kom je mij nou eens halen? Het is hier verschrikkelijk, het halve gebouw is leeg en ik ben verplaatst naar boven. Volgens mij spookt het hier. Gisteren hoorde ik veel herrie op de verdieping boven mij. Daar wonen de zware gevallen zoals de broeder mij vertelde. Je weet wel van die mannen met maskers op die in het verleden enge dingen gedaan hebben. Broeder Bob vertelde vanmorgen dat ze gisteren een verdwaalde verwarde vrouw gevonden hadden die helemaal van streek was. Er kwam weinig zinnigs uit qua woorden. De leiding is er zelfs bij geweest om haar te kalmeren, ze was haar hoed kwijt en heur haar zat helemaal in de war. Na een kopje thee hebben ze haar maar in een taxi gepropt nadat ze in haar tas een adres gevonden hadden.
Kom mij nou snel halen Truus, het eten is ook zo flauw , ze zijn zuinig met kruiden en zout. En die thee is altijd slap.
via de lift die mij wat krakkemikkerig leek bereikte ik de 32e verdieping. Daar aangekomen was er een deur die ik niet open kreeg. Ook niet met pushen. Wat bleek.. ik had daar een toegangscode nodig om deze klaarblijkelijk gesloten afdeling te betreden. Ik tuurde door de donkere ruit en zag een soort van holle gang die zich eindeloos leek uit te strekken met geheimzinnige schaduwpartijen. Onwillekeurig dacht ik even aan de horrorfilm "the Shining" die jaren geleden zo'n succes had gehad.
Wat kon ik doen? Niets dus, op dat moment en opnieuw betrad ik de lift en ging weer met horten en stoten naar beneden. Daar zat de gezellige veiligheidsman nog achter de balie en lachte mij weer vriendelijk toe. Het blijkt dat ik een code moest hebben, zei ik wat onhebbelijk. Want daar houdt ik niet van ...ergens voor niks naar toe te gaan en weer om te moeten keren.
Wilt u soms een gezellig kopje koffie, sprak de beveiliger.. u ziet er wat verhit uit en ik heb nog niemand gezien of gesproken vandaag. Gaat u maar gezellig hier in dit hoekje zitten dan schenk ik u zo een gezellig kopje in, wilt u suiker of melk, of beide?
Ik ging wat knorrig op het aftandse retrostoeltje in schel oranje zitten wat hij me toeschoof en zei, ja graag, want een gratis kop koffie slaat ik nooit af natuurlijk. Alsublieft, zei de veiligheidsman. Dat is gezellig zo, laat het u maar smaken. Heb ik u al verteld over mijn eksterogen? Nee zei ik en verslikte me in mijn eerste slok toen hij een groot behaard been op de balie legde. Kijk, zei hij, daar zitten ze, en ze steken me. De eksterogen keken me wat loensend aan.....
Daar werd zelfs tante Truus even stil van. Snel keek ik naar de honkbalknuppel die uitnodigend op enige actie stond te wachten maar ik bedacht onmiddellijk dat hij toch niet hard zou kunnen lopen op zo'n vreselijke voet.
O ja zei de beveiliger. Er was nog post voor u gekomen. Kijkt u maar.. gericht aan tante Truus.
Een beetje bibberig pakte ik de gelige met hanenpoten beschreven envelop aan.
Het was een mistige oktobermorgen met een wat onheilspellende sfeer in het donkere Stokkerbaksebos toen er bij het ochendgloren een zwarte diligence stopte op de open plek die uitkeek op de Donatorivier. De wagen kwam met een schok tot stilstand, en de koetsier stapte snel van de bok af en kalmeerde de paarden. Met een buiging maakte hij de deur van de koets open en daar kwam prins George uit in vol ornaat met zijn zwarte cape, hoge hoed en witte handschoentjes.
Achter hem kwamen zijn wat bejaarde secondanten moeizaam het wankele trapje af. Een van hen droeg een mahoniehouten kistje met zwaar koper beslag dat hij zorgzaam vasthield.
Vanaf de weg die langs de rivier lag kwam een man op een bakfiets. Hij zag er minder stijlvol uit dan de prins maar Orlando was er klaar voor. Hij zou die George wel eens een lesje leren.. Uiteindelijk was hij degene die diep hield van Sofie en liefde overwint alles had hij wel eens ergens gelezen.
Zo schavuit, riep de prins, zijt gij er klaar voor? Jazekers, zei Orlando, kom maar op met je koperen pistooltje, en hij griste het wapen uit het blauw fluwelen foudraal wat die ene secondant zojuist had geopend.
Hij liep meteen tien stappen vooruit zonder op de prins te letten, draaide zich om en schoot uit volle kracht. He dat was gek .. waar was George gebleven? Maar er had een kreet geklonken en er was een secondant zojuist ter aarde gestort. Een plasje bloed sijpelde als een beekje langs zijn wildlederen laarzen en er klonk nu een zacht gekreun dat langzaam wegebde.
Prins George kwam van onder het eikenbosje uit waar hij zich had verscholen op groezelige knieen aankruipen en riep om een ambulance. Help! Maar zijn stem klonk hol en stierf langzaam weg in de ochtendnevel. Orlando stapte met een zwaai op zijn fiets en maakte zich snel uit de voeten, richting Stokkershoven en richting warme havermoutpap, want die had hij wel verdiend vond hij.
Onderwijl had prinses Alida, na lang nadenken, een thema bedacht voor het feest. Een brandweerfeest moest het worden! Met demonstraties en spuitgasten en vuurwerk. Dat was pas leuk!
