Daar liep ik dan, laat in de middag over de Meuseboulevard met een bleek zonnetje achter me en op zoek naar een goedkoop hotel wat niet al te ordinair was tegelijkerijd.
Lastig zoeken, maar mijn roodgeruite koffertje met twee kleine krassende wieltjes volgde mij braaf en op gepaste afstand. In de verte zag ik het silhouet van het hotel waar ik op zoek naar was, hotel Tulp. Ik liep door de draaideur met mijn koffertje en kwam binnen in de soiree.
Achter de balie stond een lange slungel met een slecht zittend donker kostuum.
Een goede dag, sprak hij, waarmee kan ik u van dienst zijn?
Wat dacht jezelf sprak ik op een wat snauwende toon want ik had een hele boulevard afgelopen en was wat uit mijn humeur. Ik sta hier met een koffertje.. waarom zou ik hier binnenstappen denk je.
De jongen verbleekte, hij werd schijnbaar zelden onheus bejegend en deed een stap naar achteren. ik wilde aleen maar, hij was aan het stotteren..
Jaja, sprak ik... ik zoek een rustige kamer hier en vlug een beetje. De jongen drukte op een koperen belletje en er verscheen een nog jonger exemplaar van het mannelijk ras maar wel met een wat gespierder uiterlijk.
Breng mevrouw zo snel mogelijk naar kamer 42 op de 3e verdieping. De jongen keek even naar me en had al zijn oordeel klaar, een gek oud wijf, maar pakte wel mijn koffer op en ging mij voor op de trap. Op de lift stond een bordje. Lift is kapot.
Een slecht teken.
Hijgend boven gekomen stak de jongen een grote sleutel in het sleutelgat van kamer 42 en draaide zich naar mij om met zijn hand uitgestoken die ik negeerde. Wel griste ik de sleutel uit zijn andere hand. Zo vlug mogelijk liep ik de kamer binnen en deed de deur dicht. Ik keek de kamer in.
dat was even een anti-climax. Wodan liep bibberend en met zijn staartje tussen zijn pootjes de deur uit en trok mij, tante Truus achter mij aan.
We waren snel thuis en ik vertelde het nieuws aan Chantal.
Deze geloofde mij niet en ontkende het meteen. Ze had Wodan eens gekocht op de markt van een oud vrouwtje en die had gezegd dat het een bekroond dwergpincertje was met een koninklijk stamboom maar die had ze niet bij zich op dat moment. Het kon geen sjiwawa zijn.
Intussen trok Wodan zich terug in zijn mandje met een identiteitscrisis en rolde dramatisch met zijn ogen.
Intussen stommelde ik naar boven en ging even op bed liggen om bij te komen. Wat een gedoe.. Als ik dat had geweten had ik die club niet bezocht.
Chantal viel me ook weer lelijk tegen. Ik keek eens om mij heen naar alle porseleinen kitsj om me heen en werd goed. kwaad. Zat was ik het hier.Met een zwaai maaide ik een paar consooltjes leeg en pakte mijn koffer.
Ze zocht het maar uit.
Ik ging wel naar een hotel.
In de hal lag er een brief voor mij op de brievenbus. Ik scheurde hem open en las hem terwijl ik mijn koffer, tasje en herenparaplu naast mij neerzette en las de brief van een of andere bemoeial die wat van de situatie vond.
Dat is schrikken. U heeft dus een Chiwawa gekocht.
Wat een schatje !
Maar de mensen kennen dit ras helemaal niet.
Daarom een waarschuwing .
Vraag niet in herengezelschap , wil je mijn Chiwawa zien.
Dat wordt namelijk nogal eens verkeerd opgevat.
Na een informerend telefoongesprek met Gerda Knip van het hondendwergpincertjesclubje
had tante Truus uiteindelijk een afspraak gemaakt om eens langs te komen om Wodan te introduceren aan de club.
Eigenlijk leek het me van het begin af aan een twijfelachtig idee want iedereen weet wat een pestherrie zoiets kan worden. Een nieuwe vreemde hond te introduceren in een groep honden die elkaar al kennen maar ik had mijn oordoppen bij me.
Wodan leek het wel een goed idee toen ik het hem vertelde.. hij blafte wel voor 5 minuten.
Omdat ik zoveel mogelijk probeerde buitenshuis uit die doorzonwoning van Chantal te zijn om conflicten te vermijden.. was het wel een goed idee een doel te hebben om ergens met Wodan heen te lopen. Wodan scheen zich steeds meer aan mij te hechten of hij had een opdracht om mij voortdurend in de smiezen te houden om later rapport uit te brengen thuis, dat kan ook.
Een GSM tracker kon het niet beter doen dan Wodan.
Maar goed, Wodan wilde ook wel eens een verzetje en was in voor een fikse wandeling naar de club die in een achterafstraatje in een oude portiekwoning was gevestigd.
We gingen op stap en ik belde uiteindelijk aan. Er deed een wat verward manspersoon open die duidelijk doof was.. watzegt u.. watzegt u? En hij liet ons in het gangetje. Ik hoorde al een oorverdovend geblaf en geroep.. dat was dus de clubbijeenkomst..
Loopt u maar door zej de persoon die ons binnen had gelaten.. Gerda verwacht u al.
Ik deed een ouderwetse deur open aan het einde van de donkere gang en er trad mij een dunne dame tegemoet, dat moest Gerda zijn..
Wodan had opeens geen zin meer en verzette zich maar ik gaf hem een klein zetje en daar stonden Wodan en ik in de kamer waar ongeveer 10 hondeneigenaren zich ophielden met hun hondjes aan de lijn,
Mij viel het opeens op dat er heel verbaasd werd gekeken naar ons en ik dacht dat er nog ontbijtjam op mijn lip zat maar dat was was het niet.
Ook Gerda was even stil.. uiteindelijk vond ze haar stem weer.
Maar dat is geen dwergpincertje.. dat is een sjiwawa!
Na mijn vrolijke uitje van gisteren kwam tante Truus vroeg in de morgen de trap opstommelen.
Dat werd niet in dank afgenomen in huize Chantal. Wodan was erg verontwaardig dat hij in zijn schoonheidsslaapje werd gestoord en kefte alles, de straat en de buren bij elkaar en Chantal wilde de politie bellen. Wat heet sociale controle. Een nette dame als ik kan het nooit eens lekker laat maken zonder dat er afkeurend over wordt gedaan. Goed, die fles witte wijn was vlot opgekomen maar ik was toch zelf nog naar boven gekomen en ik had niks onderweg gebroken. Ik snap niet dat Chantal zo raar deed.
Maar ik zou nog even terugkomen op de brief van Jerom Olieslager gisteren.
Jerommeke, je dient je aan als groot dierenliefhebber en kenner van het gedrag van dwergpincertjes maar je laatste advies vind ik verderfelijk. Je verhandelt geen hond op Marktplaats. Je kan daar oude fietsen verhandelen of auto-onderdelen of je schoonmoeder en ruzie maken over de prijs die wordt geboden en er een lelijke mailwisseling aan overhouden met een te optimistische Belg, dat weer wel.
Gisteren ontvang ik deze brief van een zekere Jerom Oliemans. Omdat tante Truus vandaag een uitstapje heeft en ze haar goede bui niet wil laten bederven komt ze morgen hier op terug.
Dag tante Truus.
Ik ben hoofdredacteur van het leuke hondenblad "Het maankeffertje".
Misschien mag ik u eens een proefnummer sturen.
Maar vandaag gewoon een gratis advies omdat u zo'n last hebt van het
gekef van uw dwergpinchertje
Waarom toch dit geblaf moeten we ons afvragen.
Of hij wil de rest van zijn roedel beschermen voor gevaar. Dat is handig
als u tijdens het roken van een sigaretje in slaap valt of er staat een psychopaat voor uw deur.
Ook willen ze zich wel eens uiten en ik vraag me af, of het soms komt, omdat ze niet kunnen praten.
Als u het hondje uitlaat, zorg dan dat ze geen andere honden tegenkomt.
Dus s' morgens heel vroeg of wel als het flink regent. Dus hondenweer.
Sommige van onze lezertje gebruiken een waterpistool gevuld met afwas
middel. Zo blijft het huis ook heel fris. Wij noemen dit antikef blaffers.
En als er niets wil helpen, dan is er altijd nog marktplaats.
Kreeg ik gisteren opeens een lompe brief van Let..
Antwoord;
Moet jij eens horen Let.. ik ben nu wel even over de rooie over jouw lompe brief. Als jij op 19-11-2018 kijkt zie je dat ik jouw brief wel geplaatst hebt.. goed lezen kan je ook al niet. Misschien eens na Hans Anders lopen die bij jou om de hoek zit? Kan je die jampotten van je laten vervangen.
Ook lijkt het wel of je jaloers bent op die dames uit de Achterhoek die mijn zo'n vriendelijke brief hebben geschreven.
(Overigens.. Emma en Nikki.. kijken jullie maar even op zelf op Faceboek en dan dien je je aan als vriend. en kijk of ie hapt. ik verstrek hier geen mailadressen).
Truus
Hoi die Truus,
Ik schrijf je nog maar eens, want mijn vorige brief vind ik niet terug op je blogvlog.
Heb ik soms al die stomme huisregels overtreden en ben ik geblokt?
En wel een brief van die 2 ouwe taarten uit Drenthe publiceren , die Emma en Nikki!
Zien die zichzelf al bij die flutdichter uit Orvelte intrekken?
Zal hij leuk vinden.
Voel je je al geroepen om net als die Yvon Jaspers van "boer zoekt vrouw" als koppelaarster te fungeren?
Wat leuk dat Rintje nu een zoontje heeft. daar zullen wel weer mooie gedichten van komen beter dan dat gekweel over die Bertha.
Nou doei, ik hoor het wel weer.
van het levensverhaal van de Drentse dichter Frank van Halsteren waren wij, Emma en Nikki, wij zijn al vijftig jaar vriendinnen, erg onder de indruk.
Het leek wel op de mooie verhalen van Boer zoekt Vrouw!
Wat een interessante man is dat zeg, en wat een mooi gedicht had hij opgeschreven! Zo gevoelig en mist-erieus.. wij snapten er eigenlijk niets van maar interessant was het wel.
Ook woont hij zo mooi daar in Orvelte, Nikki is daar vroeger als dagjesmens wel met haar ouders op gehuurde fietsen langs gefietst en heeft er mooie herinneringen aan.
Zo romantisch.. echt terug in de tijd.
Wat erg voor zo'n interessante man dat de gemeente helemaal niet meewerkt aan zijn subsidie.
Als we het iemand gunnen is het Frank wel, er wordt toch al zo veel subsidie verspild of aan de verkeerde personen uitbetaald.
Hij trekt toch genoeg toeristen zou je zeggen met zijn ontberingen en koud water uit de pomp en kip Hennie. Wat voor merk is die kip eigenlijk.. is dat zo'n bruine Barneveldse? Die kunnen soms ook zo gevoelig reageren op buitenafse prikkels.
Maar wat we vragen wouden, aan u tante Truus, zou u ons eens in contact kunnen brengen met deze interessante manspersoon? Ook wij zijn van plattelandse oorsprong maar dat hebben we wel afgezworen na jaren in de wereldstad Assen te hebben gewoond.
Toen ik in die oude Dakota vanuit Tropicana naar huis vloog had ik tijd zat om me te beramen op wat strengere regels hier voor mijn prachtblog.
U weet allemaal langzamerhand dat Tante Truus tegen al wat vies en voos is en achterbaks.
Het leek me nuttig om dit eens gevoelig te verwoorden zodat iedereen hier weet wat je kan verwachten en wat niet.
Bent u het er niet mee eens of maakt u herrie hierover dan raad ik u een andere blog aan, het maakt niet uit welke. Als u dan nog herrie hier wil maken wordt u geblokt en op de zwarte bloklijst gesteld en moet u uw Bonuskaart van de AH schriftelijk inleveren.
Het hoofdkantoor is inmiddels hiervan op de hoogte gesteld.
Bloggeboden en Richtlijnen
1 Meeleven wordt zeer op prijs gesteld mits met mate
2 Kritiek, ook van het zogenaamde opbeurende soort wordt niet op prijs gesteld
3 Vervelende opmerkingen dient u voor zich te houden of tegen uw buren te maken
4 Er wordt hier geen taal uitgeslagen
5 Zielige verhalen worden niet op prijs gesteld hier al zouden ze waar zijn en hebt u getuigen
en een recent politierapport
6 Als u hier de boel opkraait wordt u geblokkeerd en de politie verwittigd en volgt een nader
contactverbod
7 Gedichten worden alleen maar geplaatst als ze betamelijk zijn en geen aanstoot geven aan
de hoog-overgevoeligen en minderbegaafden onder ons
8 Na twee waarschuwingen wordt u per aangetekende ommegaande post geblokkeerd en ligt
u er uit
9 Verhalen uit de tweede en derde hand worden hier niet gepubliceerd, verzin zelf eens wat
10 Wat uw moeder, vader, zoontje, (ex)vriendin, buurvrouw en vervelend neefje er van vindt of
vond vertelt u maar aan uw familie zelf op Kerstavond en daar valt u ons dus niet mee lastig
*Ik, tante Truus behoud mij het recht voor om ten alle tijde in te kunnen grijpen ook al komt het u niet uit. Met de rijdende rechter is een afspraak gemaakt dat hij klachten tegen tante Truus en haar blog niet serieus in overweging zal nemen.
Ik hoop dat het nu iedereen duidelijk is hoe het hier toegaat en dat er sancties zullen volgen!
Jetski? Wie noemt nu zijn kind Jetski! Dat slaat helemaal nergens op.
De foto van de baby vond ik heel mooi alleen erg roze.
Die Rintje
Ik dacht van hem af te wezen met zijn snertgedichtjes maar nee.
Hij weet me altijd weer te vinden. Goh dan is er toch wat moois opgebloeid met Sipke.
Wat kan die meid toch mooie sprookjes schrijven! Wel met een gewelddadig einde dat wel.
Ja Rintje zal Bertha wel missen, hij had een band met die koe.
Zou die koe soms jaloers geweest zijn? Er moet toch een reden zijn dat die koe in de sloot is gesprongen? En op zo'n manier er een eind aan heeft gemaakt?
Ja zoiets blijft toch gissen. Ik ga niet terugschrijven want voor dat ik het weet krijg ik nog meer snertgedichtjes.
Na een paar uur vertraging en na een zoekactie met een hashhond op de airport bij de koffers kon ik eindelijk op de trein naar mijn woonplaats stappen. Chantal kon me niet afhalen want die had nog een dingetje te doen maar ze was wel thuis toen ik met de Ubertaxi aankwam.
Daarna ben ik op het logeerbed in het logeerkamertje geploft met me jetlag en probeerde een paar uur te slapen... maar dat lukt niet echt want Wodan zit voor het voorraam op de vensterbank van de doorzonwoning te keffen tegen alles wat langsloopt.
Blij keek hij ook niet toen ik met me koffers eindelijk arriveerde. Kijk Wodan, zei Chantal nog, daar heb je Truus maar Wodan trok meteen zijn lip op en ging daarna met zijn rug naar mij toe zitten.. Dat belooft nog wat.. dat oppassen.
Afijn, ik lag daar gebroken op de patchworkdeken en keek om me heen in dat logeer kamertje.
Dat was duidelijk niet het pronkwerk van een binnenhuisarchitect geweest, dat zag ik nog met een slaperig oog. De wanden waren tot de nok toe gevuld met Chantal d'r antiek. Nooit zag ik eerder zo'n verzameling oprechte kitsch. Hoe krijgt ze het bij elkaar gezocht. Maar het was wel lastig manoeuvreren in dat kamertje, bedacht ik. Dat porselein klettert daar zo naar beneden. Voor het venster hingen wat wollige grijze gordijnen die beslist alle zonnestralen zouden tegenhouden en het rook er bedompt.
Of mag ik u Geertruida noemen.. haha. Laat ik me eerst eens voorstellen.
Mijn naam is Frank van Halsteren en ik ben een experimentele Avant-Garde dichter. Ik woon in een klein hutje in Drente in de stad Orvelte en bedruip mij zelf. De hut heeft weinig voorzieningen zoals stromend water of een WC maar ik ben gewend aan ontberingen. Dakpannen heb ik niet maar er liggen plaggen op mijn hutje en die houden het warm of koel afhankelijk van het jaargetijde. Ik prefereer een eenzaam bestaan omdat dit ten goede komt aan mijn Kunst. Van de gemeente mag ik hier vrij wonen, wel is het vervelend dat er steeds zoveel dagjesmensen langskomen. En die roepen van alles en ze wijzen en lachen. Dat is wel erg. Ook mijn kip Hennie houdt daar niet van, die is dan steeds van streek en van de leg. Dan trek ik me weer terug in mijn hutje en broed op een nieuw gedicht. Ook moet ik steeds patatzakjes en ijslolliestokjes en nog meer van dat soort rommel uit mijn kleine voortuintje verwijderen waar mijn prei en uien staan en mijn vastkookpiepers.
Erg hinderlijk allemaal. Maar laat ik ter zake komen. Ik zag dat u een hoekje had waar uw o.a. dichters een podium gaf om hun gedichten te verspreiden. Ik was reeds meerdermalen bij de gemeente met een verzoek om subsidie aan te vragen voor mijn nog uit geven prachtbundel, Perplexium Infinitum, maar ze zeggen steeds dat het geld op is. En ze zeggen tegen me dat ik blij mag zijn dat ik gratis woon en dat er een voedselbank bestaat. Dat zegt dan mijn contactambtenaar J. Dorreblad. Probeer het Rijk maar. Alsof die toeristen geen goud binnenbrengen! En dan lees ik weer in de krant dat er een nieuw voetbalveld is geopend voor linksbenige voetballertjes to 12 jaar met luxe kantine met overdreven roze koeken en dan denk ik bij mezelf .. ja dat kan wel zeker. Hoeveel linkbenige voetballertjes wonen er hier dan? Ik wed dat je daar niet eens een elftal mee op de been brengt!
Maar omdat ik begreep dat u een erg populaire blog hebt daar, zoals ik van een insider heb gehoord ben ik zo brutaal om u een van mijn prachtgedichten op te sturen. U zult hier van opkijken! U heeft nog nooit zoiets origineels gezien!
Houdt u vast! Daar is ie dan!
De deur door
De deur gaat open Een man komt binnen Hij stapt naar voren Steekt zijn hand uit en zegt Hier ben ik dan, Volgens afspraak Hij reikt mij een krant aan Interessant, zegt hij Moet je eens lezen Zijn vinger wijst een artikel aan Waarom, zeg ik Waarom Zei ik Zijn vinger wees een artikel aan Moest ik eens lezen Interessant, zei hij Hij reikte mij een krant aan Volgens afspraak Hier was ik dan Hij stak zijn hand uit en zei Nu ga ik weer Hij stapte naar achteren Een man kwam binnen En de deur ging dicht
Ik ben nog niet eens in het vliegtuig gestapt of ik krijg al een mail geforward met een uitnodiging om me ergens bij aan te sluiten. Nou ben ik eigenlijk niet zo goed met me ergens bij aan te sluiten.. Vroeg of laat krijg ik ruzie als ik mijn mening op tafel leg.
Een uitzondering is mijn Crea-clubje. Of ze zijn half doof of ze luisteren al lang niet meer wat ik allemaal daar zit te beweren.
Mm.. ik moet daar nog eens over nadenken. En hoe zal Wodan dat vinden.. allemaal andere keffers...En wat is die Gerda Knip voor een type? Ik zal haar eens Googlen als ik in Hollandland ben.
Wat leuk tante Truus , dat je weer terug komt.
Of mag ik Truus zeggen, want we hebben alle twee een dwergpinchertje en
dat verbind ons.
Ik ben lid van de club voor dwergpinchertjes , die heet Het Maankeffertje.
Volgende week heeft onze club een houseparty , waar onze schatje
kleertjes mogen passen.
Een lekker warm jasje voor de winter. En er wordt altijd iets verloot.
Ik hoop dat je er dan al bij kunt zijn.
Denk er wel om, in Nederland gelden andere regels en bij het uitlaten
hoor je een poepzakje
bij je te hebben.
Bij de Aldi zijn ze erg goedkoop maar moeilijk te vinden.
Dus vraag maar even aan de chef waar de poepzakjes liggen.
Ik heb je nog vergeten te vertellen dat ik Gerda Knip heet, dus een
Ik wil hier in Nedermansland een leuke tijd hebben en daar kan ik dat gezeur van Let en wat ze allemaal voelt en denkt niet bijhebben. Het ene moment moet ik kijken naar een wrat op haar arm of een bolle puikel die plotseling op haar rug zit. Om over haar vele likdoornknobbels maar te zwijgen. Die wil ze me altijd showen als ik net een kopje thee met een schamel kaakje tot mij neem. Dan legt ze plotseling een grote harige knobbelpoot op de eikenhouten salontafel met ingelegd bruin tegelwerk en dan vergaat mij alle lust. Dat kan ik u wel verzekeren trouw lezertje.
Sommige mensen liggen me wel eens zwaar op me maag maar daar kan u ook wel van meepraten neem ik aan, ook u heeft onhebbelijke familieleden die smakken en boeren en op de verkeerde tijd een genante en terecht verdrongen jeugdherinnering over u het liefst in groot gezelschap gaan vertellen waarna u wel door het parket kan zakken.
Maar laat ik me maar positief opstellen anders hoef ik niet eens aan dit avontuur te beginnen. Vriend Manuel gaat overigens enige nattigheid voelen toen hij een reeds half ingepakte koffer zag staan in een hoekje van mijn hotelkamer. Ik zei maar even Te quiero for Always... om hem gerust te stellen.
Chantal moest zo nodig het nieuws aan Let doorvertellen.Wel tegenover mij roddelen over let.
en zeggen dat ze niet spoort.. alsof ik dat niet wist..
En wie weet wat ze tegen let over mij zegt. .. voordat ik er erg in heb ligt mijn hele hebben en houwen op straat en in de goot.
Zoiets onthoudt tante Truus wel lieve lezertjes. Veel vergeten doet tante Truus niet.
Ze heeft een geheugen van een olifant.
En..wat moet ik met dat rare kaartje?
Wodan in een hartje n.b. Hij ziet er uit of hij me rauw lust. Alsof hij zich verheugt op mijn komst.. Dat belooft niet veel goeds met dat oppassen. Het lijkt er meer op dat ik moet oppassen..
Ze mocht het niet vertellen maar je weet hoe ze is. Kan haar mond niet houden.
Dat wordt weer enig je te zien, het begon hier een beetje saai te worden.
Wel jammer dat je die Manuël niet meeneemt.
Even dacht ik dat je in Gambia was.
Daar heb ik ook eens een vriendje gehad die zomaar een beetje op het strand liep.
Maar dat is niet goed afgelopen Hij had een auto nodig. en er waren allemaal familieleden die naar de dokter moesten met vage kwalen.
Platzak ben toen met hulp van de consul naar Nederland gekomen. Dat nooit meer!
Cuba Libre hebben ze hier ook hoor. Ik was laatst in Rotterdam op de Kop van Zuid in een tent met de naam van een beroemd Rotterdams lied. Daar heb ik ook dat drankje gedronken maar ze waren ook erg zuinig met de rum. Meestal heb ik de behoefte om een Spaans lied aan te heffen na het nuttigen van een Vrije Cuba maar deze keer niet.
Wees niet bang dat er weer zo'n heisa gemaakt gaat worden op Schiphol zoals de laatste keer.
