Hoi allemaal,
Vanmiddag werd ik weer uit mijn comfort zone weggerukt. Voortzetting van
het grote socialisatie programma. Ik moest de autobench weer in en hobbel de
bobbel over drempels en obstakels naar een zomerfair in Laag Zuthem. Eigenlijk
had ik daar helemaal geen tijd voor.
Ik had zo mijn eigen programma. De broedse kippen moesten nog uit hun hok
geblaft worden, de ponys moesten nog worden opgejut, de postbode moest nog
worden opgewacht, de pruimen nog van de grond geraapt en ik moest tante Kaytie
nog helpen met gaten graven en boomwortels doorbijten om bij de muizen te komen.
Verantwoordelijk werk, al zeg ik het zelf. Geen teamwerk helaas. Tante Costa
vliegt bij het kippenhok altijd boven op me, de postbode wil me de post niet
geven en tante Kaytie gunt me geen muis. Ze vonden mijn ontvoering daarom
waarschijnlijk fantastisch.
Het vergoedde veel, dat ik bij het landgoed Den Alerdinck, waar de fair
was, tot mijn verbazing zeer hartelijk werd binnengehaald.
 |
De jonkheer gaf me nog net geen kus. Ik vond zn witte kousen wel een beetje bij
mijn witte sokken passen.
Een jonkvrouw stond te popelen om mij bij haar opgefokte rok te
krijgen
|
|
Ik had echter meer belangstelling voor een gezette dame, die wat uit stond
te delen. Ik moest mijn beurt afwachten. Ik had gehoopt op een stuk gerookte
zalm of paling. Kreeg ik een papiertje, waar op stond, dat je de neus moest
volgen om het leven door te gaan.
Mens, dacht ik: Ik doe niet anders. Al is dat op zon beurs niet erg
prettig met al die zeepluchten en aloë vera geuren.
|
 |
Meteen na de ingang zag ik allerlei zeer vreemde dingen. Bij ons thuis zitten de
hanen in de kippenren en de kikkers in de vijver. De kikker hier was
waarschijnlijk wit van schrik en die hanen zaten te mokken.
|
 |
Ik heb nog gewacht tot ze allemaal bij zouden komen. Niet gelukt.
|
 |
Ik kon niet langer wachten. Er klonk opeens herrie.
Bleken er zwarte armen en
benen bezig te zijn op het middenterrein. |
 |
Toen ik eens goed keek, zag ik heel bolle wangen, die grote stukken
zilverkleurige buffelhuid naar binnen werkten. Vreemd, dacht ik, die staven, die
ik af en toe krijg, die houden zich nogal stil.
Als ik nog langer was blijven zitten had ik last gekregen van mijn
blaasinstrument.
|
 |
Die stro aan mijn gat was balen. Ik lag even voor paal, maar wilde gauw verder
vanwege indringende geuren.
Ik moest er niet aan denken geschminkt op een paard te gaan rijden. Mijn
make-up is van nature perfect in orde.
|
|
Trof ik me daar een grote pony aan, die niet bij ons thuis in de wei loopt.
|
 |
Dat was die Shire van dat bord van net.
Hij was met zn make-up bezig, toen ik er aan kwam en had net zijn kousen
aangetrokken. |
 |
Toen zag hij me en begon gelijk te steigeren.
Ik dus ook. Mocht ik toch van mijn bazin niet blaffen, terwijl hij wel mocht
hinniken.
|
 |
Verderop stonden een paar Alpacas tegen me te niezen. Ik heb me waardig
omgedraaid. |
 |
Ik heb net gedaan, alsof ik die pony onder het zadel niet zag. Stel je voor, dat
ik daar voor de foto op had gemoeten.
|
 |
Weet je wat het einde voor me is? Kinderen. Ze waren er in allerlei maten.
Ik heb veel likjes kunnen uitdelen aan hele kleintjes en grotere omgegooid.
|
 |
Bij het springkussen wilden ze, dat ik meedeed.
|
 |
Omdat mijn nagels verrekte scherp zijn mocht dat weer niet. Ik heb toen
maar op hun schoentjes gepast.
|
 |
Met succes. Met Sinterklaas kunnen ze zo onder de schoorsteen.
|
 |
Ik kreeg een stukje runderlong aangeboden. Ik heb mijn bazin geadviseerd ze niet
te kopen. Ik geef de voorkeur aan het hele rund. |
 |
Er waren dieren, die niet bewogen, zoals die rare geit |
 |
en dat hert, dat maar niet weg wilde rennen.
|
|
