Toen ik fiere Costa in haar pak bekeek, besloot ik er
snel van door te gaan.
Het idee om misschien wel de hele kerst in deze kleding
te moeten vertoeven knelde me letterlijk om de borst.
Costa volgde onmiddellijk, maar we liepen ons dood tegen
het hek.
Mislukte coupe. Dan maar expres met mijn achterste op
de foto.
Ik zorgde een tijdje, dat ik daarvoor precies in de
juiste pose stond. En de bazin maar roepen, dat we ons moesten gaan gedragen. We
droegen wel geen gele hesjes, maar deze kleuren waren ook geschikt om de kont
tegen de krib te gooien.
We werden min of meer onder dwang naar twee
strandstoelen gelokt. Strandstoelen met kerst. Hoe verknipt kun je zijn.
Het ging er wel grappig aan toe. Als ik in een
stoel bleef staan (zitten wilde ik gewoon niet), dan ging Costa heel sneaky van
de andere stoel af.
Wisselen van plaats lukte ook al niet. WA gaat toch ook
niet op Maximaâs troon zitten.
Toen Costa, echt slijmjurkje, zat, ben ik ertussenuit
geknepen.
Kaytie had inmiddels een rendierpak aan. Ze zag er uit
als een hert in het kerstkoelvak bij AH.
Zij wou ook niet zitten. Het klittenband trok aan
haar te dikke buik. Het Pioppi-dieet zou hier misschien wonderen kunnen
verrichten.
Die muts wilde ze ook al niet op. Ze produceerde uit nijd een extra forse
uitstoot CO2. En dat is nou net niet de bedoeling met al die klimaatmaatregelen.
Ze vluchtte de picknicktafel op, hautain als altijd.
Muts op, kan de kachel uit, meid! Zou een goeie slogan zijn voor Wiebes.
Kaytie probeerde mij te paaien haar rendiervacht uit te
doen. Ik keek wel uit. MeToo lag vast al op de loer in de bosjes.
Uiteindelijk is dit de kerstkaartfoto geworden. Volkomen
inspiratieloze medewerking van onze kant.
Ik hoop niet, dat China volgend jaar kerst ons land
nog verder overspoelt met zinloze prullen. Ik stel voor daar een
immigratieverbod voor in te stellen of een harde Nexit in te gaan.
Die goedkope lampjes van het Kruidvat zorgen hier
nu al dagen voor je reinste lichtvervuiling.
Beneden in deze arme boom hangen 1000 lampjes en
daarboven 768!
Afschot uit de Oostvaardersplassen staat hier zelfs
verlicht te grazen.
Je kunt dit toch met geen mogelijkheid verantwoorde
kunst noemen. Slangen horen in Artis.
Enfin, na de kerst nog even het banale geknal om op
heidense wijze het oudejaar uit te luiden. Zitten we zo weer in een nog
maagdelijk jaar te wachten op weer nieuwe fratsen.
Costa, Kaytie en ikzelf wensen jullie allemaal veel
vers biovlees en duurzame vis toe de komende dagen!
