Ik heb een straf weekje achter de rug.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat ik geen tante
Costa en tante Kaytie meer wil zeggen.
Voortaan a.u.b. zonder tante er voor. Ik leg het
even uit.
Het begon een paar weken geleden al. Costa en
Kaytie, toen nog tantes, deden veel vaker dan anders een plasje.
En elke dag begon dat lekkerder te ruiken. Zien
doen, doet doen, dus ik begon zelf ook steeds tegen meerdere obstakels mijn
achterpoot op te tillen.
Heggen, klikos, hekken, bloempotten, alles kreeg
een spriets. Zelfs binnen in huis gaf ik een keer de tafelpoot
water.
Mijn bazin was toen helemaal niet aardig tegen mij.
Dom, hoor. Ze had helemaal geen begrip voor mijn ontwikkeling als man, althans
niet binnenshuis.
 |
De tantes deden steeds vreemder tegen me, één kreeg een
badpak aan (was zeker ook aan het sprietsen) |
 |
en de ander begon tegen me aan te
flemen.
Zo lief was ze nog nooit tegen me geweest.
|
Ik verloor er helemaal mijn eetlust
door.
Kwam door die indringende geuren, die mijn neus
bereikten.
Ik was gewoon mezelf niet meer.
 |
Ik werd verleid dingen te doen, die ik nog nooit had gedaan.
Zo maar ineens wilde ik de dames onder mij
hebben.
Dat mocht dus niet.
|
Vandaar dat badpak van Costa
|
 |
en die
|
bench van
Kaytie |
 |
Ik vond er geen barst aan.
Moest ook nog mijn tuig de hele dag om. Konden ze
me los trekken, werd er gezegd. Alsof ik een tanker op een zandbank
was.
|
 |
Ik heb vijf dagen lang nog nooit zoveel keren in
bloembakken en op vensterbanken gestaan. Ik mocht namelijk niet meer gelijk met
de twee dames uit.
Ik kreeg het er af en toe heel warm van tussen de opkomende krokussen.
|
 |
Heb nog geprobeerd door dubbel glas heen te komen.
|
|
En door deuren.
 |
Costa probeerde dat aan de ene kant en ik aan de andere. Vandaar die stoel op de
plek, waar hij anders nooit staat. |
Ik heb af en toe gehuild als een echte wolf, als ik
niet samen met een dame mee uit mocht. De buren wonen op vijfhonderd meter en
een kilometer afstand, dus die hebben geboft!
s Nachts lag ik letterlijk bekaf in mijn bench
naast die van Costa. Kon ik haar goed in de gaten houden en hoefde ik niet te
huilen. Er kon geen geflipte reu het vaderschap komen aanbieden.
Met al die barrières, die voor mij werden
opgeworpen is het begrijpelijk, dat ik over negen weken geen kroost kan gaan
verwelkomen.
Jammer, volgende keer beter. Al moet gezegd worden,
dat ik eigenlijk te goed ben voor die dames hier.
Wereldwijd staan er vast knappe Tamaskaanse wijfjes
op nageslacht van mij te wachten. Mijn staart is toch geweldig!
 |
Vandaag ben ik weer gaan eten, kilos lichter, maar
die vreet ik er wel weer aan.
Ik voel me weer scharrelkiplekker!
|
Poot van Falco
|
