Costa en ik waren op onze Lemelerberg om reeën te
ruiken en extra zuurstof op te snuiven.
Ons bos is namelijk hartstikke gezond. De bomen
vangen koolstofdioxide op en geven ons daardoor schone lucht.
Daar is geen klimaatmaatregel voor nodig. Bovendien
zijn bomen heel geschikt om er een plasje tegen te doen.
Kunnen andere honden ruiken, dat je er geweest bent
en op die manier lezen, wij honden dus, de krant.
Bomen geven ons ook koelte, als het warm is. Hoeven
we minder te hijgen.
Costa en ik gingen dus vrolijk op pad.
Costa deed eerst een poepje
en ik keurde een paaltje af, had liever een boom om
tegen te plassen. Maar opeens waren bijna alle bomen weg!
De bomen van mijn bos bleken te liggen. Nooit geweten,
dat die ook naar bed gaan.
Massaal lagen ze te pitten.Te beroerd om op zoân mooie
dag op hun wortels te staan.
Hun takken hadden ze ook nog eens af gedaan. Die
lagen her en der op grote hopen. Het is natuurlijk wel gezond om bloot te gaan
slapen, maar ik vond het een beetje eng.
Het leek wel oorlog. Zouden die bomen hun takken nog wel
weer terug kunnen vinden? Ik hoor de bazin ook wel eens mopperen, dat ze weer
een sok kwijt is.
De boom, waar ik gisteren nog tegen had staan plassen,
lag ook al in diepe ruste. Ze waren vast allemaal bij de tandarts geweest voor
een wortelkanaalbehandeling.
Om nou mijn poot op te gaan tillen tegen een
slapend iemand met kiespijn ging me net even te ver. Ik keek verbaasd om me
heen. Was er nog een boom te bekennen, die wel wakker was?
Costa hielp zoeken. Fideel van haar, want zij hoeft om
te plassen alleen maar haar kont te laten zakken. Door alle sporen was ze echter
ook het spoor volledig bijster.
Er stond nog wel een berk, die waarschijnlijk op moest
blijven. Dat gaat zo ook bij onze ponyâs. Ze slapen nooit allemaal
tegelijk.Tegen zoân boom ga je als fiere hond natuurlijk ook niet plassen.
Van schrik hield ik dus mijn plas maar op. Alle bomen
rond de waterpomp waren ook ineens weg. Allemaal gaan liggen.
Zouden ze soms van al die bomen waterbakken gaan maken?
Als hond kun je dan wel tanken, maar niet lozen.
Waren al die bomen ineens wappie?
We hadden op de heenweg al wel een bord gezien, dat we uit moesten kijken voor
boswerkzaamheden, maar alles sliep. Er werd helemaal niet gewerkt.
Ik besloot even een hondenyogaoefening te ondernemen:
kont omlaag, kop recht vooruit en even nergens aan denken. Zie ik opeens nog een
bord.
Uniek in de wereld en zo dichtbij, stond er op. Vond ik
ook treffend op dat moment. Mijn bazin heeft voorgelezen, dat de bomen niet meer
wakker worden. Dat in drie jaar tijd tachtig procent van de bomen op onze berg
dood gemaakt worden.
Ik ben hard naar het nog overgebleven bos gerend. Toen
ik omkeek naar wat het Landschap Overijssel de bomen had aangedaan huilde mijn
wolvenhart.
Dit heet Natura 2000.
Maar het is 2019.
Straks lopen wij in de warme zon te snakken naar
verkoeling en frisse lucht in een ongewisse bio-diversiteit.
Als 25% wolf zie ik echter heel duidelijk een
lichtpuntje.
