Sorry, dat ik niet eerder iets van mij heb laten horen, maar ik heb het verschrikkelijk druk hier in Overijssel. Elke keer als mijn bazin dat domme tuig om doet, moet ik weer gaan integreren.

Afgelopen (en ik heb wat afgelopen..) donderdag heb ik mijn tweede puppy-les gehad. Er werd in de kantine een Duitse herder van 12 weken voor mijn snuit gezet. Die had kennelijk nog nooit een Tamaskan gezien. Dat ik zo afzichtelijk was, had ik toch niet gedacht, hij ging er als een haas vandoor. Een haas en een Tamaskan, dan weet je het wel. Ik er dus achter aan, twintig rondjes op z’n minst om de lange tafel heen en daarna heb ik hem, heel sociaal,  ónder de tafel gevloerd. Als dat geen integreren is... Voordat mijn naam te grabbel wordt gegooid: ik heb nog leuk met hem gespeeld.

Tijdens de theorie heb ik, in mijn favoriete standje, op de tafel gelegen. Dat heet effe energie opdoen. De bazen van mijn collega’s waren bang, dat ik niet meer in de poten kon komen. Volgens mij had mijn vrouwtje ook wat twijfels.

Ik heb me even geschud en toen volledig gestort op het programma. Zitten, afgaan ( zo voelt het ook), volgen, naast de baas blijven zitten, als er iemand langs komt om je te aaien, tussen de paaltjes door volgen, tunnel door. Het allerleukst was de oefening “voor komen”. Ondanks mijn afzichtelijkheid heb ik een goed voorkomen. De trainer heeft me twee keer vastgehouden, vrouwtje moest 30 meter verder lopen (kon het niet wat sneller???), ze moest zich omdraaien en mij roepen. Als een raket sjees ik dan op haar af, ga keurig recht voor haar op mijn kont zitten, krijg m’n snoepie, oefening klaar. Ik ga mijn voerbakvuller toch niet in de steek laten, kom nou...

Ik heb tussendoor lekker gespeeld met vier van die vijf andere honden. Die grote Amerikaanse buldog gaat nog steeds met een boog om mij heen. Geeft niet. Over twee maanden haal ik hem wel in. Kan ik wat beter bij zijn oren komen.

Vrijdag ben ik nog mee geweest naar de post en de pinautomaat. Ter beveiliging, snap je?

Zaterdag was D-Day. Grote integratie beurt. Lunchen bij Van der Valk, shoppen bij Tuinland.

Hiertoe moest vriendin van bazin in Zwolle van de trein worden gehaald. (31 minuten karren zonder te kotsen)

Op naar Van der Valk (15 minuten zonder te kotsen).

De trap naar de toegang van het hotel mocht ik niet nemen. (Anti-HD-actie) Op de rolstoel-ingang kwam ik van alles tegen. Rolstoelen, trolley’s, mensen. Die mensen heb ik allemaal op m’n liefst begroet (panty’s uitlaten!). Die trolley’s waren lekker om in te happen. Crispy-geluidje, die wieltjes. In de hal heb ik moeten wachten.

Vrouwtje moest zo nodig weer eens plassen... (Koffie en leeftijd) Nou, ik wacht wel. Door mijn afzichtelijk uiterlijk en goed voorkomen wil bijna iedereen mij betasten en weten, hoe oud ik ben, (geen herder?!), wat ik dan wel ben. (Zucht..) Tijdens de lunch mocht ik lekker op een bank liggen, kop op kussen en kreeg ik Spa blauw. lekker, het was best warm.

Als ik slaperig ben, dan krijg ik ook nog eens van die zeiloren. Ondanks dat de lucht van een gepocheerd ei en een carpaccio mijn neus binnendrong, heb ik er niet naar getaald. Kwestie van tafelmanieren. (Kom op zeg, ik ben toch geen bedelaar!) Bij het verlaten van het hotel, mocht vriendin mij begeleiden. Was ze erg blij mee.

Ik heb die vriendin weer netjes bij mijn bazin terug gebracht. Inladen maar weer en op naar Tuinland  (14 minuten zonder te kotsen). Poten strekken.

Omdat er zoveel poten om me heen liepen en we een bewegende trap op moesten, besloot ik om de kar te nemen. Vriendin mocht duwen. Jottem, wat een uitzicht! M’n kont zat ook nog in het pluche... In Tuinland heb ik gemerkt, wat het is om een BH-er (Bekende Hond) in wording zijn. Grote mensen: allemaal willen ze aan je zitten. Dan te bedenken dat ik negen en een halve week geleden nog niet eens bestond... Ze willen ook alles van je weten. Vinden me stoer en apart. Willen me zelfs kopen. Nou, daar beginnen we maar niet aan. Mis ik m'n schrokbak en m'n tantes.

Zoekplaatje!!

 

Ik had ze allemaal wel even willen omleggen.

Toen we tussen de planten vandaan waren mocht ik me lekker uitleven.	Zij vakkenvulster, ik leeghaler. Probeer die mergpijp met die verschrikkelijk lekker stinkende vulling maar eens uit mijn bek te krijgen!

Het winkelkarretje werd steeds voller. Ik begon krap te zitten. Kon nog net liggen.

Uitladen en wachten op wat lekkers.

Die papaya-mango smoothie ging er bij mij niet in.

Het was warm. M’n oren waren al aan het zakken geslagen en mijn favoriete standje kwam me goed van pas.

Daar lag ik dan als BH-er. Of Clini-Clown-Dog. Ze schenen zich goed met me te vermaken.

Bij de kassa wilden ze mij ook afrekenen. Kon niet, want ik was bij de fokster al door de kassa gegaan en ik had geen streepjescode in mijn oor. Ik gaf even geen cent meer voor mezelf...

Terug moest ik de lift in. Mij is alles best. Mijn evenwicht raak ik echt niet kwijt. Volgens vriendin ben ik nu maatschappij-proof. Onverstoorbaar, vriendelijk en bovenal zindelijk. Van half twaalf tot half vijf heb ik niks gedaan. Kijk wel uit.

In die vreemde planten ga ik echt niet door m’n achterste. Thuis heb ik mijn eigen toilet, waar ik ongestoord mijn drollen kan neerleggen. Anders kom ik, in ongewenste stand, als BH-er zeker in de Story. Ik sta al op de website van ‘t Olde managepeerd. Dat is voor even wel genoeg.