Mijn hondenhart sloeg meteen over, toen ik buiten
kwam en die nieuwe witte vloerbedekking er lag.
 |
Dat is nou sneeuw, dacht ik: Dat heeft mama Ylva
ons verteld, toen we bij haar lagen te lebberen en zij ons voorlichting
gaf.
Ik weet het nog goed, ik lag in mijn blauwe bandje te genieten van die zoete
melk.
|
 |
De sneeuw zou net zo wit zijn als haar melk,
fluisterde ze toen.
En daar lag het dan, de sneeuw, op mijn grasveldje....
|
 |
Ik moest van de zenuwen direct plassen. Wist ik veel, dat het tapijt op die
plaats gelijk vergeelde met in het midden een verbrand gat. |
 |
Ik keek mijn pool-ogen uit, toen ik verder liep.
|
 |
Minder leuk detail was, dat de berg met ponykeutels was bevroren. Ik probeer er
altijd stiekem in het voorbijgaan één te stelen, maar nu zat die verrekte
keutel, die ik in de smiezen had, vast. |
 |
Het grindpad naar de ponys lag helemaal verstijfd. Normaal rolt er van alles
onder mijn poten door. Nu was het hobbelen geblazen.
|
 |
Daar was mijn vriendin Roos. Even begroeten. Buurvrouw, heb jij ook
sneeuw?
Ze keek me nogal stom aan. Kon ik weten, dat
Shetlanders zich in de sneeuw net zo goed voelen als een wolf of poolhond in het
Hoge Noorden.
|
 |
Ik kon merken, dat tante Costa, als halve Belg, niet zo veel op had met sneeuw.
Zij loopt in alle omstandigheden alleen maar met een bal, klem in de bek.
Geen bal soms aan, aan die tante.
|
 |
Ze verwisselt nog wel eens van kleur, maar dat is dan ook alles. Ze daagt me
altijd uit om die bal te pakken. No way dit keer.
|
 |
Ik ging lekker even in de sneeuw liggen dromen van een grote slee. Ingespannen
is het leuk om die te trekken (dat had mam Ylva ook verteld) en als er mensen in
zitten kun je er ook zeer aangenaam achter aan rennen.
Daar schijnt Drs. P. een liedje over te hebben
gezongen.
|
 |
Ik besloot, na mijn moment van zelfreflectie (InSync en vol Mindfullness) tante
Costa op te jagen, het bospad in, in een wedstrijdje om het hardst, met Drs. P.
en die slee nog in mijn achterkop. |
 |
Tante Kaytie probeerde ons zeer fanatiek bij te houden, staart omhoog, ze kan
best hard, maar ze heeft de onhebbelijkheid meteen te stoppen, als ze een muis
ruikt.
|
 |
Dus maar hard terug. Kijken, of ik assistentie kon verlenen. |
 |
Kom ik aan de overkant tante Costa weer tegen. Ze was chagrijnig, omdat ik niet
met haar wilde ballen. Zeer vermoeiend, zon gedreven vriendin.
|
 |
Ik weet dan altijd, wat er komen gaat. Mij ophitsen en een fel partijtje
bekvechten beginnen, alsof ik van mijn tandsteen af moet. Had ik dus even geen
zin in.
|
 |
Ze bleef maar jennen en probeerde mij in de poten te krijgen.
|
 |
Nou, dan ga je maar. Gebit tonen heb ik op de puppycursus geleerd en dat staat
erg leuk als je het hogerop zoekt. |
 |
Tante begon er steeds lelijker uit te zien. Als ze zo doorgaat eindigt ze nog
als een oude vrijster in een asielhok.
|
|
