Beste allemaal,
Ook als wolfhond heb je je momenten.
Die moet je niet uitvlakken, maar
koesteren.
Door de kersttoespraak van de Grote Koning ben ik
vanmiddag op zoek gegaan naar een groter wei.
 |
Ik heb namelijk het hele jaar gezocht naar een
breder ik door veel te eten en dat schijnt niet goed te zijn.
Je schijnt ook aan anderen te moeten
denken.
Daarom heb ik de Kong met Costa
gedeeld.
|
 |
Het was wel een uurtje scheuren en trekken, maar
het is mij gelukt. In één keer heb ik aan de wens van de Grote Koning voldaan.
Minder breed geworden door alle inspanning en in een groter wei (het koninklijk
huis schijnt soms woorden eigenaardig uit te spreken).
Ik heb Costa gevraagd volgende week even te bellen
met Eikenhorst. Er lopen daar twee pauwen los rond, die ik graag wat opjaag.
Schijnt koninklijk te zijn en je hebt er meer aan dan die Fipronil-loze kippen
hier.
|
Ik heb met twee gespitste oren (ik kan niet op
tegen die lange lellen van Costa) naar WA geluisterd. Hij kwam met een
kerstboodschap. Mijn vrouwtje doet die altijd bij Albert Heijn en ik op het
bospad. Wij hebben nu een Appie-kerstboom staan.
 |
Hij staat boven op de bench van Kaytie, die af en toe benauwd naar boven kijkt,
of-ie niet door het dak zakt. |
Op de Eikenhorst hebben ze die dus niet. Kennelijk
uitgeleend aan de Windsors.
 |
Ik heb dus ogenblikken van bezinning. Gisteren vloog
daardoor zomaar een kersttoespraak door mijn kop. |
Dat heb ik gewoon in me. Noem het
instinct.
Gezond bijna twee jaar worden en dat met die hele
rotzooi hier samen mogen vieren is een allemachtig groot geschenk. Ik ben heel
dankbaar, dat ik dat dit jaar heb mogen beleven. Niet net als de meeste honden
kijk ik aan het einde van het jaar terug op de vele mooie momenten, dat ik
botten tussen mijn kiezen kreeg, oud-ijzer boeren uit stond te blaffen, met
Kaytie op muizenjacht ging en met Costa Formule-1 races hield. Ik kijk ook terug
op momenten van verdriet en gemis. Want die waren er voor mijn twee vrouwen en
mij zeker ook, wanneer er een muis ontsnapte, een bot werd ontvreemd, een Kong
door midden ging of dat de bazin een pestbui had. Ook vergeet ik niet die twee
keren, dat mijn wijfjes loops waren en ik niet voor kindekes mocht
zorgdragen.
Ik denk ook terug aan de ontreddering, die ik zag
in de tuin na een hevige storm en ik de takken niet allemaal in korte tijd kon
wegslepen.
 |
Dit zijn nu donkere dagen, maar ik heb geen
beschutting thuis nodig, als ik buiten lekker bezig ben met Yoga tussen de
blaadjes.
|
Even niets anders aan de kop dan straks staat er
weer een bak eten voor me klaar en ga ik kijken naar de Top 20 leukste
dierenmissers.
De buitenwereld roert zich toch wel achter de
ruiten. Dat komt omdat mijn bazin vetbollen, pindakaaspotten en pindas neer
hangt en zo veel ellende in de vogelwereld weet te voorkomen.
Ik noem dit een moedige aanzet tot o.a. de
wederopbouw van de merel.
Ik heb mij vandaag afgevraagd wie ben ik. Nou,
gewoon, een Tamaskan, een mix van diverse soorten, dus eigenlijk is mijn vraag
wie zijn wij?
Er zitten heel veel verschillen in mij. Soms wil ik
een slee trekken, soms wil ik bij de Vereniging Duitse Herders, soms wil ik
huilen als een wolf.
Bij het trekken van een slee moet ik samenwerken
met mede-trekkers en kan ik me niet terugtrekken. Bij een vereniging zou een
verbindende functie aanwezig zijn, die aan het aftakelen is en als ik huil als
een wolf leg ik geen contacten met bijvoorbeeld een geit.
Over geiten gesproken, het afgelopen jaar heb ik me
reuze vermaakt met onze eigen geit Josephine.
 |
Zij legt zeker geen verbindende functies tussen haar keuteltjes, die er uitkomen
als ware zij gedraaid in een gehaktmolen.
|
Onze communicatie via de buiten-Wifi geeft
fantastische duo-concerten van gemekker en geblaf. Dit geeft vast bij de buren
open vensters. Wij twitteren daar niet bitter over.
Ik ben heel nieuwsgierig naar de wereld achter de
hekken hier. Ik kan mij natuurlijk als vrijwilliger opgeven bij de stichting
Hulphond. Ik ben alleen bang, dat ik teveel gemeenschappelijks zoek door veel te
hard tegen iedereen op te springen.
Kan beter solliciteren bij de Vrouwen van Nu. Met
mijn wolfsklauwen breien ze zo een foute kersttrui. Hoef ik ook niet te vrezen
voor #MeToo. Ik val net als de geit op jongere blaadjes.
Op de vraag wie ben ik zoek ik maar geen
antwoord. Ik ben al breed genoeg en lig, speel, loop al in een groter wei.
 |
Door overreding heb ik poot voor poot hier terrein
gewonnen. Zo ben ik in die grotere wei terecht gekomen, waar eerst alleen de
ponys en de geit liepen.
|
Ik zal proberen ze komend jaar met rust te laten,
want laat er geen misverstand over bestaan, dat we bij elkaar horen en ook
zonder Wifi met elkaar verbonden zijn.
Ik ben als puppy geboren in een sluiswachtershuisje
en leef nu in een groter verband. En daar moet ik het maar mee
doen.
Ik wens jullie allen, waar jullie je ook bevinden
en hoe jullie persoonlijke omstandigheden ook zijn, een heel prettig
2018!
Falco
|
