Droom is't leven, anders niet; 'tGlijt voorbij gelijk een vliet, Die langs steyle boorden schiet, Zonder ooyt te keeren. (uit gedicht Air van Jan Luyken).
NOS nieuws Passagiers aan boord van de Hurtigurten NRK
Toegevoegd: donderdag 16 jun 2011, 21:58
Eén
schip, negen camera's en 134 uur live televisie langs één van de
mooiste kusten ter wereld. De Noorse omroep NRK is begonnen met het
uitzenden van een mega-documentaire van een bootreis langs de Noorse
kust.
Vanaf Bergen in het zuiden van het land is het passagiersschip de
Hurtigruten vertrokken voor de zesdaagse reis naar Kirkenes, helemaal
in het noorden van Noorwegen, vlakbij de Russische grens. Tweeëntwintig
cameramensen bedienen negen vaste en handheld camera's die continu live beelden doorsturen naar het televisiekanaal NRK2.
Televisiekijkers kunnen de hele reis langs de imposante fjorden 24 uur
lang volgen. Ze hoeven zich geen zorgen dat ze 's nachts niet zien,
want het is bijna midzomernacht en dan gaat de zon in het hoge noorden
niet onder.
Natuurschoon
's Werelds langste live documentaire is inmiddels
aangemeld voor het Guinnes Book of Records. Het record zal wel
gevestigd worden, maar daar is het projectmanager Thomas Hellum niet in
de eerste plaats om te doen.
Het gaat vooral om het natuurschoon. "We doen dit om de wereld deze
prachtige reis te laten zien en die rechtstreeks in de huiskamers te
brengen, zo langzaam en zo echt mogelijk zodat mensen het gevoel hebben
dat ze er echt bij zijn." De documentaire is hier te volgen; de site kan traag zijn door grote drukte.
L'Escala
was vroeger een heel klein vissersdorpje. Het is vergeleken met andere
plaatsen aan de Costa Brava nog een klein dorpje, maar door het
toerisme enorm uitgegroeid zoals op de
foto's is te zien. Er zijn prachtige havens gemaakt: voor de vissers en voor de pleziervaart
met rondom appartementgebouwen, restaurants enz. Alles ruim opgezet, zeer ordentelijk en
. Maar even verderop ligt nog een geweldig idyllisch plaatsje Port Lligat
waar
de familie Dali de zomermaanden doorbracht. De plek waar Dali's vader
werd geboren en Salvador en zijn vrouw Gala vanaf 1930 een vissershutje
van 22 vierkante meter in zo'n vijftig jaar uitbouwden tot een
labyrinth-achtig wooncomplex. Elke zoveel jaar werd er weer een
aanpalend hutje of stuk grond geconfisqueerd. Alleen tussen 1936 en 1948
lag deze vorm van landjepik stil. Het stel vluchtte in die periode voor
de Spaanse Burgeroorlog naar de V.S.
het ruige landschap van de Cap de Creus,
het meest oostelijk stukje Spanje, het niemandsland. Dali omschreef dit natuurreservaat ooit als een geografisch delirium.
Historie. De geschiedenis van L'Escala
zoals we het nu kennen begint zo'n 300 jaar geleden toen vissers
zich aan de baai bij het huidige strand "La Platja" vestigden.
Het strand is inmiddels bezit van de badgasten.
Empuries (Ampurias)
Op
een heuvel aan de zee zijn de uitgestrekte overblijfselen van de
Empuries. Dit was de belangrijkste Griekse, en later Romeinse, havenstad
Emporion waar het leger van Scipio in 218 v. Chr. Aan land kwam tijdens
de Tweede Pruisische Oorlog. Hier werden een forum, villa's en een
amfitheater blootgelegd.
Voorgeschiedenis
van L'Escala begint ruim 2500 geleden. De opgravingen van
Empúries zijn te vinden tussen L'Escala en San Martí waar zich
de ruïnes bevinden van een Griekse en Romeinse stad.
Hoofdstad van de gelijknamige provincie( telt ongeveer 70.000inwoners) bezit een van de fraaiste
oude
wijken van Catalonie. Het is strategisch gelegen en kreeg de naam stad
van deduizend belegeringen In 1809 hield de stad 9 maanden stand tegen
een frans leger.
We lopen
via de Pont Sant Feliu over de rivier Riu Onyar waar iedereen de
schilderachtige huizen langs de rivier oever moet fotograferen.
We lopen door de oude Joodse wijk en beginnen aan de klim naar de Kathedraal.
Het was wel sneu dat net toen we boven waren de deur op slot ging. Op
de Placa Catadral staan we voor de geweldige trappen naar de kathedraal. We blijven wel beneden want we zijn bang dat we het eind niet halen.
De kathedraal is wel de blikvanger van de statd Waar je ook kijkt, je ziet overal de kathedraal.
Het oude centrum heeft allerlei poorten, trappen, eeuwen oude huizen en fonteinen.
We komen uit op de Rambla Libertad. Dit is het moderne gedeelte van de stad
We
zijn weer bij de rivier beland en lopen over de pont de Pedra om van de
andere kant een mooi plaatje te schieten met natuurlijk weer de
kathedraal in het vizier.
In de verte de Eiffelbrug, ontworpen door de heer Eiffel (ja die van de Eiffeltoren).
La Albufera is
een 21.000ha groot reservaat zo'n 15 a 20 km. ten Z van Valencia Deze
vochtige biotoop is niet alleen het woongebied van talloze dier- en
vogelsoorten, het Albufera-meer is bovendien het grootste binnenwater
van Spanje. La Albufera is van bijzonder belang voor de Valenciaanse landbouw,
want hier ligt het grootste gebied voor de rijstteelt van Spanje. Via
een groot aantal zijrivieren, ver het land in reikende vertakkingen en honderden kanalen bereikt het kostbare vocht de omliggende rijstvelden. Wanneer de velden na de oogst een tijdje braakliggen, zoals nu, ogen ze enigszins troosteloos. Langs het meer zijn hier en daar nog de authentieke Valenciaanse
boerenhuizen, de barracas; zoals op de foto' s te zien is. Kenmerkend
voor deze huizen zijn de witgekalkte muren en het hoge, spits toelopende
dak van rijshout.
de bloeiende kersenbomen en de bloesem van de sinaasappelstruiken.
Die verspreiden een zoete geur hetgeen door de inlanders azahar wordt
genoemd.
Het is prachtig om in
het voorjaar door de bergen te rijden, zo veel kleur van bloeiende
planten en bloesem. We zijn begonnen in Calossa d' en Sarria
(ten
NW van Altea) en via Orba en Sagra naar de vallei van de Ebro.(de
vallei bij Pego) Daar was het een waar feest van kersenbomen. Ik zal
proberen het een beetje over te brengen met de foto' s maar de geuren
kan ik helaas niet overbrengen.
De
kersenoogst zal dit jaar waarschijnlijk 4 keer zo groot zijn als het
afgelopen jaar. Door de gunstige weersomstandigheden zal er na 5 slechte
jaren ongeveer 8 miljoen kilo kunnen worden geoogst. Daardoor zal men
ook meer kunnen exporteren. De fruittelers zijn verheugd.
Met
ingang van vrijdag voor Palmzondag, 15 april, staan er in de palmenstad
Elche 30 kramen waar mensen hun kunstwerkjes van palmtakken kunnen
kopen.
Het
is een traditie om in Semana Santa palmtakken te kopen, al dan niet
verwerkt als kunstig stukje groen. Of eigenlijk wit, want het gaat
meestal om gebleekte palmbladeren. Behalve bewoners zijn het vooral
bezoekers van de processies die de palmtakken kopen. De eerste
geschriften over Diumenge de Rams stammen uit 1371 en de witte
palmtakken uit Elche worden al eeuwenlang geëxporteerd over de hele
wereld.
mana Santa: toerisme en devotie gaan hand in hand
Vrijwel iedereen in Spanje kijkt uit naar Pasen.
Voor velen betekent de Semana Santa de eerste vakantie sinds
begin januari. Voor horeca-ondernemers aan de kust betekent dat ze voor
het eerst sinds die moeilijke winterperiode weer eens kunnen rekenen
op veel klandizie. En voor gelovigen betekent het dat ze zich gedurende
een week met hart en ziel kunnen overgeven aan de herdenking van het
paasverhaal.
In deze economisch moeilijke tijden zijn de Paasdagen misschien nog wel
belangrijker dan ooit. Hotels en restaurants, die in de winter
gesloten waren, gaan nu weer open en ontvangen tijdens de Paasweek de
eerste stroom toeristen van het jaar. Deze toeristen vinden aan de
Costa Blanca zonder overdrijving voor elk wat wils: aangenaam weer,
strand en zee, lekker eten en voor de broodnodige paassfeer een bezoek
aan een mooie processie. Het zijn vooral steden als Alicante, Elche en
Orihuela die reclame maken met dat totaalplaatje. De processies - hoe
vroom en devoot de deelnemers ook zijn - zijn de laatste jaren meer en
meer een toeristische trekpleister geworden. Zo heeft de
palmenprocessie in Elche sinds eind jaren negentig de titel van
internationaal toeristisch belang.
Als nuchtere Noord-Europeanen kijken wij soms wat raar aan tegen al die
heiligenbeelden en processies. Toch is het bezoek aan zon processie
een unieke manier om iets dichter bij het wezen van Spanje te komen.
Het Spaanse katholieke geloof heeft iets kinderlijks en staat haaks op
het wat strengere en soberder protestantse geloof dat in delen van
Nederland de overhand voert. In Spanje is men dol op vergulde beelden,
wonderen, relieken en andere versierselen die het geloof tastbaarder
maken. Een processie waarbij een beeldengroep van een scène uit het
Nieuwe Testament wordt meegevoerd, onder begeleiding van stemmig
tromgeroffel en sfeervol kaarslicht doet vele gelovigen, die de rest
van het jaar nauwelijks in de kerk te vinden zijn, herinneren aan hun
devotie voor Jezus Christus en de maagd María.
Hoewel tot in het kleinste dorp van de provincie Alicante sfeervolle
processies bij te wonen zijn, zijn er een aantal processies die eruit
springen en die extra de moeite waard zijn om te bezoeken.
Dat is ten eerste de al genoemde palmenprocessie in Elche. Op
Palmzondag wordt herdacht dat Jezus en zijn leerlingen in de stad
Jeruzalem aankwamen en daar met veel enthousiasme werden onthaald door
de bevolking.
Ze werden toegewuifd
met olijventakken en palmbladeren. In Elche, de palmenstad bij uitstek,
maakt men al minstens zeven eeuwen versierde palmtakken, die tijdens
de palmenprocessies in heel Spanje worden meegedragen.
In sommige plaatsen gaat de stilteprocessie vrijwel naadloos over in de
Kruisweg, die na middernacht of in de vroege ochtend van de vrijdag
gehouden wordt. Hier lopen de gelovigen langs de staties van de
plaatselijke kruisweg en herdenken zo de Via Crucis van Jezus.
Goede Vrijdag is in Spanje misschien wel de meest belangrijke dag van
de religieuze kalender. Het is dan ook een nationale feestdag. Op deze
dag vinden de grootste processies plaats. Alle broederschappen en alle
beeldengroepen gaan de straat op. Deze processie is erg mooi in
Crevillente, waar beelden van Mariano Benlliure worden meegedragen en
misschien nog wel mooier in Murcia, waar de bekende achttiende-eeuwse
beeldengroepen van Francisco Salzillo worden meegedragen. Deze laatste
processie begint al s morgens om acht uur, de andere Goede
Vrijdagprocessies zijn doorgaans s avonds.
Om half 12 luidden de kerkklokken en ging men door de straten zoals
bij ons een palmpasenoptocht is. Hier is het echter voor jong en oud.
Sommige hebben prachtige kunstwerkjes, anderen lopen met één olijftakje.
De foto' s geven misschien een indruk van het gebruik.
Zoals je kan lezen is de Cap de la
Nao het meest extreme punt van het Valenciaanse land. De foto' s geven
een beeld van de ruige kust en de prachtige plantengroei.
De vroeg gepensioneerde Johannes Klein
en Johanna Schreuder kopen een in 1996 verwaarloosde 20.000
vierkante meter grote sinaasappelplantage. Ze ontwerpen een huis dat
op het terrein wordt gebouwd. Johannes maakt een ontwerp voor een tuin
en Johanna kiest de passende bomen en struiken De tuin wordt
aangesloten op het speciaal voor de landbouw ontwikkelde
irrigatiesysteem. De eeuwenoude terrassen, de bancales, worden
gerestaureerd. De dode fruitbomen gaan er uit, het land wordt geploegd
en meer dan 800 meter wandelpad wordt aangelegd.
In
de volgende 4 jaar zijn er 400 rozenstruiken, 100 palmbomen, 60
ficusbomen, 400 cipressen, 1000 ligusters en nog veel meer bomen en
struiken geplant. Dankzij voldoende water en het milde klimaat groeit
alles buitengewoon snel.
In 2002 krijgt de eerste sculptuur een mooie plaats in de jonge maar al prachtige tuin.
Johannes
en Johanna Klein-Schreuder willen hun tuin niet enkel voor zichzelf
houden, maar het delen met anderen. In 2003 stichten zij een fundation
zonder winstoogmerk. Deze stichting is de officiële eigenaar van de gronden en waarborgt in de toekomst het behoud van de tuin.
Vele
sculpturen worden gekocht, altijd met als onderwerp mens en dier. Het
uitgangspunt van nieuwe sculpturen is, dat kunst geen uitleg vraagt.
Mens en dier vormen voldoende motief.
Alles
is aangelegd op een oppervlakte van 20.000 vierkante meter, doorkruist
met mooie wandelpaden. Je kan dan ook beter spreken van een park dan van
een tuin.
Versierde straten, optochten en processies. Vanmiddag is een bloemenofferande geweest.
Vanmorgen
was het afwisselend regen en bewolking. Aan het eind van de middag ging
de zon weer schijnen en was het warm. De foto' s geven een indruk van
de sfeer.
Alicante is zoiets als de heimelijke
hoofdstad van de Costa Blanca. Alicante wordt door veel meer toeristen
bezocht dan de grote rivaal Valencia.
Het lopen over de Explanada de Espana(een van de bekendste promenades van Spanje) is een merkwaardige gewaarwording.
Je
loopt over de golven maar het is helemaal vlak. Aan de zeekant wordt de
Esplanada begrensd door de uitgestrekte Marina de Alicante.
Daarna was de boulevard van Benidorm een enorme domper.
Benidorm
is een frappant voorbeeld van een totaal verkeerd geplande badplaats
Van het oorspronkelijke vissersdorp is nagenoeg niets meer over en de op
zichzelf attractieve baai is volledig volgestouwd met lelijke
torenhotels-toeristenbusiness ten koste van natuurbehoud. De
voorstanders hebben natuurlijk gelijk wanneer zij beweren dat Benidorm
alles te bieden heeft: uitgestrekte stranden (uiteraard overvol),
redelijk schoon water, een beschutte ligging, ontelbare
sportfaciliteiten, een leuk toeristentreintje dat langs de kust rijdt,
talloze restaurants (die de basse cuisine van heel Europa
vertegenwoordigen), tientallen discotheken en dancings,
excursiemogelijkheden, verhuur van alles wat wielen heeft, enz.