Vanochtend vroeg zag ik allemaal schoven op het
land. In Den Haag hebben ze waarschijnlijk het hele weekend doorgewerkt. Dick
heeft vast aan gezinshereniging gedaan, nu het nog kan.
De boel was nog gespreid. Gek is wel,
dat het in het zwart zit. Straks wordt alles afgevoerd. De
olieprijzen zijn aan het dalen. Dat komt dus goed uit.
Tippel is alvast bezig met grenscontroles. Die stipkippen zitten nu nog in een veilig
gebied. Misschien moeten ze straks terug naar Afrika. Wel zielig, want ze zijn
hier geboren. Maar je moet het gevoel gewoon niet toelaten. Dat is
politiek.
Je ziet gewoon, dat Tippel er
over aan het nadenken is. Misschien moet hij ook
wel terug naar de Achterhoek. Als symboolpolitiek.
Ben ik mijn vriendje kwijt. Vanochtend hebben we nog een
octopus gedeeld.
Hij heeft me ook ompoot. Toen heb ik hem nog mijn keel laten zien. Je weet maar nooit met al die Covid.
Ik denk, dat Tippel, als hij terug moet naar de Achterhoek,
wel een asielvergunning krijgt binnen drie jaar.
Zo’n sportief type laat je niet gauw gaan.
Sifan Hassan is ook gebleven en Tippel kan zeer goed
hardlopen.
Hij sjeesde vanochtend nog over de
bladerhopen.
Al die kleuren zakken namelijk gewoon naar beneden.
Een frisbee ook. Ik heb nog
even gedacht, dat er een band van de race-auto van Verstappen was
afgeknald.
Ik voel me soms Norris, als mij de weg wordt versperd met
agressie.
Ik hebTippel liever zo. Keurig
zittend, alsof hij moet wachten tot de Media Markt open gaat.
Hij is echt dragend gemotiveerd om een crisis op te
lossen.
Gelukkig heb ik niet altijd de last van de zorg om mij heen.
Het is fijn om even alleen te zijn. Op vier stevige poten en oog voor
details.
Tippel is meer van het grovere werk. Een echte tuinjongen.
Verplaatst graag aarde. Het zou fijn zijn, als hij de hele aarde zou kunnen
verplaatsen.
Naar waar je heerlijk naar
behoefte zou kunnen vertoeven.
Zonder elkaar voortdurend in de weg te zitten.
Waar de zon altijd schijnt, geen
ambtenaren zijn, geen explosies en waar de bladeren naar boven
vallen.
Dat zou wallen kunnen voorkomen, waar Tippel in
verdwijnt.
De week is weer begonnen en ik wist niet, dat ik zo zorglijk kon worden.
Mijn jeugd lijkt voorbij te zijn door de komst van
dat hap-en-soms-snapniet wezen.
Ik heb hem eens goed bekeken.
En grondig geïnspecteerd. Blijkt het toch een hond te zijn.
Ruikt ook al naar reu.
Doet schijnheilig achterbaks en hapt vervolgens (weer) in mijn
staart.
Het heeft een hart, dat kun je zien. Maar met mijn postuur is
het moeilijk om daar niet op te trappen.
Ben dus heel blij, als Tippel achter tralies zit. Ik ben
namelijk nogal uitgeput door zijn gedoe. Heb vast geen Ruttegenen in
me.
Hij wel. Altijd aan, altijd
nieuwsgierig. Zou een talkshow op NPO 1 kunnen vullen. Een paar keer wef zeggen
binnen een ronde tafel, de poot optillen tegen degenen, die geen wef zeggen,
maar miauw en het programma is zo vol.
Met een mooi koppie kun je ver komen. Het Gooise
matras is naar de kringloop gebracht. Tippel hoeft dus niets te
vrezen.
Gewoon rondkijken en vooral wroeten.
En leven van de denkfouten in het kabinet. Kan-ie op sokken
aan.
Ik zal aan hem moeten wennen. Zielig alleen aan de poort is
ook maar niks.
Heb ik tenminste nog een vriendje, als Costa geen bal meer in
haar bek kan houden. Tenslotte is zij ook al 10.
Ik zal mijn huidige ongemak moeten ondergaan. Ik was
gewaarschuwd.
Een medestander heb ik niet in de pony. Zolang ze gras kan
vreten valt er geen woord mee te wisselen. Die bekommert zich echt niet om het
wereldvoedselprobleem, zolang de brandnetels en de bramen haar menu niet
overwoekeren.
Ik keer me gewoon van alles af. De wereld is toch niet meer
wat het geweest is met een sjamaan in een koninklijk huis, fractieleider op
bezoek bij een komiek, prinses die kauwgom laat ontploffen in eigen gezicht,
wolf die in alvleesklier bijt en een prinses die toeslagen mist.
Laat Tippel zich maar lekker in alles en nog wat vastbijten om
zelf te ontdekken, dat niet alles echt is. Wordt het hem teveel, kan-ie altijd
nog aan de ketamine.
