Wat nu? Ik besluit een cappuccino te gaan drinken in Brouwerscafé de Hemel in de Commanderie van Sint Jan. Dit zou de plek van de Witte Godin zijn, maar daar ga ik nu niet naar op zoek; de ontdekkingstocht van vandaag is reeds vermoeiend genoeg. 

Ik loop langs de west- en noordkant van de Sint-Steven en benader het totempaaltje van de Zwarte Godin van achteren. O schattig: Ze steekt haar Duim naar me op!

Warrior Iadied

Goed geluimd wandel ik rond de Sint-Stevenskerk. Ik maak een foto van de grafsteen op het Sint-Stevenskerkhof, waar de naam van Mijn Liefste vandaan komt. De steen komt uit de kerk, maar is tijdens de restauratie als plaveisel op het kerkhof gelegd.

Hmm, blijkbaar gaat de leylijn door het kleine deurtje naast de toren en dan via de Zuiderkerktrappen naar het pleintje van de Ganzenheuvel... richting de Lange Hezelstraat.

Een etage lager staat / ligt het beeld van de Engel die een onschuldige gevallene uit de Tweede Wereldoorlog oppakt in haar arm en mee omhoog lijkt te nemen: 'Wat zijn de taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden van de Zwarte Godin?'

Ik wandel verder rond de kerk, langs de kanunnikenhuizen en tref dan bovenaan de trappen richting het Waaggebouw het afsluitpaaltje van de Zwarte Godin. Het heet hier Achter de Hoofdwacht. Hierlangs gaat de leylijn, die van de Moordkuil de Sint-Stevenskerk binnenkomt. Prachtig dat zwaard dat de Zwarte Godin vasthoudt: hanteer het Zwaard om eigen onnodige Zwakheden te bestrijden!

Aan de oostkant van de Sint-Stevenskerk komt een man een aanbouw uit: "Mooi hè, dat ze in Nijmegen allemaal verschillende afsluitpaaltjes hebben. Die onder de Kerkboog vind ik ook mooi. Ken je die? Ga maar kijken, die heeft twee oren."

Hm, blijkbaar tijd om goed te luisteren. Ik bekijk het zwarte paaltje onder de Kerkboog en besluit weer naar binnen te gaan om de plaats van de oude Mariakapel beter te bepalen. Het krachtige punt ligt min of meer recht onder het vierkant in het koepelgewelf van de Mariakapel. Binnen tel ik het aantal grote ramen, te beginnen bij de plek van het afsluitpaaltje van de Zwarte Godin aan de noordoostkant: acht. 

Ik het kapelletje zoek ik me vervolgens bijkans een ongeluk naar de kraagstenen van 'Mariken en Moenen'. Ha, ik kijk gewoon te hoog: de kraagstenen zitten op ongeveer 1.50 meter hoogte. Vanuit het noorden gezien zit Mariken / Maria westelijk, namelijk rechts aan de zuil van het herengestoelte. Het duiveltje Moenen zit daar tegenover, oostelijk: aan een zuil van de wand. Vanuit het noorden gezien wandel je dus tussen het kwaad en het goed door de Mariakapel in.

Als ik weer buiten ben en de ramen aan de buitenkant tel, zit het raam van de Mariakapel daar waar aan de buitenkant het toiletgebouw is aangebouwd. Hm, de Zwarte Godin heeft met 'loslaten' te maken.

Warrior Iadied

Zo dit voelt goed: het contact met Orientalis is nauwer gelegd. 

Het is druk in de Sint-Stevenskerk op deze 27ste december. De Davidster ligt open en bloot in de viering. Wat een enorme ster! Er is nog te zien waar de doopvont gestaan heeft. Ik geniet van een diapresentatie met prachtige afbeeldingen van het Kerstverhaal. 

Vervolgens neem ik een foto van het grafmomument van Ian Iosselet (het hoofd met de bolhoed). Grappig, die big smile! Hm, de zwarte marmeren piramide heeft de vorm die in antieke tijden 'de vrouw' voorstelde. Vijf stappen recht voor dit monument... daar is het Krachtige Punt. 

De hobbelige grafstenen in het koor zijn mooi. Ik sta te kijken bij een koperen plaat aan de koorwand als er een vrouwelijke kerkgids op me afkomt. Ze vertelt dat het een grafplaat is, maar dat de plaat aan de wand is gehangen omdat ze op de grond zo versleet. Er staat een priester op met een kazuifel: Thomas Buys. Hm, dus nog van voor de beeldenstorm. Hij stierf in 1570.

Ze vertelt me over het verschil tussen wereldheren en kloosterlingen. Wereldheren: rooms-katholieke priesters zoals pastoors en kapelaans die niet bij een orde hoorden, wereldse bezittingen mochten hebben, een salaris van het bisdom kregen en onder andere door het opdragen van missen geld verdienden. Ze zegt dat de Sint-Stevenskerk wel 28 altaren had en dat aan al die altaren missen werden opgedragen. 

Kloosterlingen, zoals monniken, deden geloften van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid. Wereldheren niet, al hoorde het celibaat natuurlijk wel bij hun ambt. De wereldheren van de Sint-Stevenskerk woonden in de Kanunnikenhuizen naast de kerk.

Ik vertel over de grafsteen in het zuidwesten bij een steunbeer van de kerk waar ik de naam van mijn zoon (Mijn Liefste) vandaan heb. Dan vertel ik over de krachtplaatsen van Nijmegen en dat ik in de Sint-Stevenskerk op zoek ben naar de specifieke plek van de Zwarte Godin.

"Is het dan een specifieke plek?" vraagt ze.

Ik ben ervan overtuigd en neem haar mee naar de krachtige plek bij de doopvont. 

"Vroeger was hier de Mariakapel," zegt ze, "o nee, de Bakkerskapel.'

"Neehee, dat weet ik, die is hiernaast."

Bij mij rinkelen de belletjes en lichtjes in mijn hoofd: 'Yes, yes, yes, ik zat in een keer goed, in de oude Mariakapel... natuurlijk.'

De vrijwilligster neemt me mee naar de informatietafels. Op de geplastificeerde plattegronden staat de Mariakapel niet genoemd. Niet getreurd; ze wandelt naar een andere, in deze deskundige, vrijwilligster: "Ja, waar de doopvont nu staat dat is de oude Mariakapel. Je kunt het aan het plafond nog zien; dat is iets anders vormgegeven."

Ik dans bijna door de Sint-Stevenskerk; GEVONDEN DE ZWARTE GODIN.

Warrior Iadied

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/buys.html

http://www.encyclo.nl/begrip/wereldheer

Vrolijk en opgewekt stap ik over de Grote Markt langs het beeld van Mariken van Nieumeghen: 'Laat ik nog wat onderzoek doen naar de Zwarte Godin.'

Als ik de Sint-Stevenskerk binnenkom, word ik getroffen door de poster 'Museumpark Orientalis: voor wereldreligies en spiritualiteit'. 

Hmm, ik wandel naar de informatietafels: "Die poster daar, is er iemand die meer weet over Orientalis?"

De vrijwilligster wijst naar de vrouw naast haar: "Zij weet er alles van."

"Hebt u eerder gewerkt als vrijwilliger bij Orientalis?"

Nee dus, ik vertel over mijn intentie om workshops te geven om mee te werken aan het behoud van het park. Ze kent oud-directeur Jan van Laarhoven en is al door hem gebeld in verband met de voortzetting van het museumpark. Ik noteer mijn gegevens op een A-4tje, en nu maar hopen dat ik voor vergaderbijeenkomsten benaderd word.

Warrior Iadied

www.museumparkorientalis.nl

Klaar met mijn karwei breng ik de bezem terug. De jonge man neemt hem aan en bekijkt de troep die ik netjes verzameld heb.

"Komt u hier uit de buurt?"

"Eh, nee, hierachter is een krachtplaats..."

"Ja," knikt hij, "de Moordkuil. Morgen ga ik naar de stort en dan kan ik het hout en de stoel wel meenemen. De fietsen zijn voor de gemeente."

Hm, in mijn wijk komt af en toe een oud-ijzer-handelaar langs, misschien kan ik hem tippen.

"Ik zoek wel een vuilnisbak voor de kleine spullen."

De jonge man sleept echter al een vuilniszak aan waarin ik de rotzooi kan deponeren. Wat een sympathiek jong mens.

Opgewekt besluit ik een cappuccino te gaan drinken op de Grote Markt. Bij Atlanta maak ik gebruik van de wastafels bij de toiletten. Als ik met schone handen naar een tafeltje loop, zie ik een uitnodigende folder liggen. De folder gaat over carnaval. De titel luidt: 'De Knots 2011/2012'. 

Met een brede grijns zit ik achter mijn koffie en denk aan Aapgod Hanuman met in zijn Rechterhand de Knots/Scepter en in zijn Linkerhand de Steen/Berg.

In 'De Knots' staat: Op de magische dag van de 11e van de 11e om 11.11 uur heeft dit kabinet besloten een toost uit te brengen op alle mensen die Knotsenburg trouw is gebleven, voor de vrijwilligers die actief zijn...

Ha, op 111111 trof ik op het blog van Wim-del-Arte een foto aan waarop Hanuman, Rama, Sita en Anderen te zien zijn. Voor mij het begin van WEDERWAARDIGHEDEN.

In de carnavalstijd heet Nijmegen Knotsenburg. Waarom eigenlijk? 

Onder aan de pagina staat het motto "Knotsenburg zonder grenzen, één groot feest voor alle mensen". Nou, vandaag ben ik in elk geval over grenzen heengegaan.

Met de warme cappuccino in mijn maag begin ik het te begrijpen. Onderzoekswerk is moeilijk. Fantasie kan voor hypothesen zorgen, maar veldwerk is noodzakelijk. Het stellen van de juiste onderzoeksvragen is geen sinecure; ik nam zonder het bewust te weten een heleboel als vanzelfsprekend aan. Er werd een Rode Godin vereerd... brr, ik behandelde de kwestie alsof het destijds een spelletje van onwetende mensen was. De vragen hadden moeten zijn: Waarom? Waarom daar? Waarom een Rode Godin? Wat is er daar? Daar op die Plek? Specifiek daar? Wat is er daar dat mensen destijds tot verering overgingen? Welke krachten of mogelijkheden zijn er daar?

Blijkbaar is er daar, bij DE MANDALA VAN DE RODE GODIN, een Toegang tot de Andere Werelden, specifiek 'Het Heelal'.

En waarom de kleur 'rood'? Tja, rood staat in positieve zin voor seks, passie en kracht, en in negatieve zin voor woede, agressie en impulsiviteit. Het eerste behoort tot de Krachten van de Rode Godin (van moeders!), het laatste past zeker bij de Moordenaars in de Kuil in het Heelal/het Hiernamaals.

Die moeders... als je eenmaal kinderen hebt, zijn de plichten navenant: DOE GEWOON WAT JE DOEN MOET ALS JE HET DOEN MOET.

Hm, moeders kunnen dus met hun problemen terecht bij De MANDALA VAN DE RODE GODIN. Vreemd eigenlijk dat veel van de kennis over deze specifieke plek verloren is gegaan in het verleden. Tenminste...

Warrior Iadied

Andrews, T. (1997). Luisteren naar Dieren. Spirituele en magische lessen uit het dierenrijk als sleutel tot zelfkennis en bewustzijnsverruiming. Haarlem: Becht.

http://blog.seniorennet.be/schetsblog/

www.knotsenburg.nl

24 december is onder andere voor het halen van boodschappen. 

Als Mijn Lief en ik om half zes terugwandelen uit de stad zien we hoog in de lucht een enorme vuurbal met een lange gloeiende staart. Met hoge snelheid gaat de vuurbal van west naar oost: "Wat is dit? De Ster van Bethlehem?"

Later biedt het web uitkomst: Waarschijnlijk is het een deel van de Sojoezraket waarmee astronaut André Kuipers op 21 december in Kazachstan gelanceerd werd naar het International Space Station. Ha, toch een fantastisch idee: die Ster van Bethlehem.

25 december half een 's middags zie ik dat de noveenkaars is uitgebrand: 'Hoe zou het met Zwangere Vrouw zijn?' 

Gewoon afwachten.

27 december, dinsdagochtend, een fijn gesprek met Lieve Vrouw; praten over ons werk, de feestdagen, spiritualiteit en behoeften. Het gesprek eindigt met het motto dat Mijn Lief veelvuldig hanteert: "Wie je tijd heeft, heeft je geest."

Zwangere Vrouw laat weten dat het geen kerstkindje is geworden. 

Ik mag een nieuwe kaars opsteken.

Warrior Iadied

In de nacht van 24 december kan ik de beelden van de middag niet loslaten. Als ik in mijn hoofd boven de Vijfringengas en Moordkuil zweef 'zie ik het': het is een Bijl of een Labrys. De Vijfringengas is de Steel, het Afsluitpaaltje is een Totemversiering tegen het Kwaad, de Moordkuil is het Bloederige Blad waarmee het Kwade bestreden wordt en de Tuin is een Driehoekige Punthaak 'het Goede'.

Waauw, magistraal. Is dit een taak van de Rode Godin? Het Kwade bestrijden en het Goede koesteren? Hmm, ik ga nog pogen met het Bewustzijn van de Wilgen contact te maken, en wie weet welke verrassingen 'de goede tuin' nog te bieden heeft.

Waar staat een bijl/labrys voor? In de kleine uurtjes van 25 december zoek ik het op. De bijl is een strijdwapen tegen... bijvoorbeeld demonen. De bijl is ook gereedschap voor houtbewerking en staat dan symbool voor Jozef de timmerman: de vader van Jezus. De betekenis is dan: hij die geeft zonder eigenbelang. Hmm, dat doet een moeder, een Rode Godin ook.

Een labrys is een ceremoniële dubbele bijl. Oh, het is een oersymbool dat teruggaat tot de Moedergodincultus. Het onderzoekswerk mag verder verdiept worden, maar ik ben behoorlijk sprakeloos. Zou het waar zijn? Of gaat mijn fantasie hier met mij op de loop?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Labrys

http://nl.wikipedia.org/wiki/Moedergodincultus

mediaevist.nl/sentio/bestanden/Symbolenles.doc

Tijdens het concert van het Choir of Clare Colllege zit ik in het noordelijk transept. Terwijl ik luister, veelal met gesloten ogen, dwaalt mijn blik af en toe door de kerk. Waar, o waar zou het Centrale Punt zijn van de Zwarte Godin? Hmm, misschien leg ik mezelf teveel op met deze zoektocht. 

Links van mij kijk ik telkens weer naar een grafmonument. Vreemde vormgeving: een soort piramide, een staande steen, is er te zien. In de pauze wandel ik er naartoe. Het monument staat er ter nagedachtenis aan een burgemeester van Nijmegen: Ian Iosselet stierf in 1790. Hmm.

Op vijf stappen voor het grafmonument gaan zware rillingen door mijn lijf. Hé, dit is een krachtig punt. Als ik er vanaf stap wordt de energie snel 'leeg'. Wat is hier? Ik kijk om me heen en zie een enorm herengestoelte. Kan er weinig mee. Het duurt even, nogal lang, voordat ik zie dat ik bij een grote doopvont sta. Bizar. Ik probeer foto's te maken van de doopvont, maar dat valt met alle bezoekers nog tegen. Het bekken is achthoekig en rondom zitten vier hoofden. Een ervan is zwaar beschadigd. Het koperen deksel is net een platte hoed. Haha, net of het hoofd van iemand uit de grond oprijst: de Zwarte Godin! 

24, 25 en 26 december breng ik door in de familiekring. Op vrije momenten speur ik op het web terwijl ik verslag doe voor WEDERWAARDIGHEDEN. Hm, blijkbaar is er nogal rondgesleept met de bezienswaardigheden van de Sint Stevenskerk. Het herengestoelte, de bank voor het Nijmeegse stadsbestuur, stond ooit tegen een zuil in de viering. De zuil waartegen de herenbank nu staat, moet versierd zijn met twee kraagstenen: een vrouw en een duiveltje. Misschien Mariken van Nieumeghen en Moenen. Best aardig; het goede en het kwade naast elkaar. Ga ik nog bekijken.

De doopvont komt oorspronkelijk niet uit Nijmegen, maar van een 19e eeuwse opgraving uit de buurt van Wageningen. De hoofdjes op het bekken zouden twee mannen en twee vrouwen zijn die samen het hele menselijke geslacht voorstellen. Deksel en voet zijn in de moderne tijd toegevoegd.

Op het web staat dat in de Middeleeuwen de doopvont waarschijnlijk in het westelijk schip stond; ongeveer onder het huidige Königorgel. Bij de restauratie na de Tweede Wereldoorlog is de huidige doopvont in de viering geplaatst bovenop de Davidster die daar in de vloer is ingelegd, min of meer onder de preekstoel. In het voorjaar van 1999 ging het vont naar de Mattheuspijler en vandaar naar de huidige plek. 

Tja, zou de zespuntige ster in de viering iets opleveren? Op het web staat dat de davidster een doorsnee heeft van vier meter en naoorlogs is. Foei, dat is groot! In verband met de kerstconcerten is de viering de 23ste volgebouwd met een houten podium: niks te zien. Afwachten maar. Toch intrigerend dat energiekrachtige punt! Zou ik het Centrale Punt van de Zwarte Godin onder de Sint Stevenskerk nu al gevonden hebben?

Warrior Iadied

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/doopvont.html

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/grafmon.html

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/kansel.html

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/viering.html

Jawel, Mijn Lief en ik gaan 23 december naar het kerstconcert 'O Emmanuel' (O God is bij ons) van het 'Choir of Claire College' uit Cambridge in de Sint Stevenskerk. Wat een stemmen en wat een magistrale kerk om in te zingen! 

Gabrielle Haigh, sopraan, zingt hoog bij de balustrade van het orgel in de rol van Engel die God aanroept in het antiphoon O Adonai (O Heer) terwijl tenor Peter Aisher antwoordt vanaf de preekstoel en tegelijkertijd de overige koorleden (de gemeente) oproept om te bidden. De koorleden staan in elk van de vier richtingen verspreid in de kerk. Het is verbijsterend mooi, zeker zoals Gabrielle zingt. Mijn achterbuurman zegt: "Als je je voorstelt hoe een echte Engel klinkt dan is het zo!"

In de pauze ga ik op verkenning uit. Ik zoek de plek waar de Zwarte Godin verblijft. Hmm, ik word aangetrokken door een specifieke plek en maak foto's van een doopvont. Rillingen gaan me over de rug. Is dit de plek? 's Avonds thuis zoek ik info op het web over de doopvont. Hmm, volgens mij is er meer, maar daarover morgen.

Na de pauze vertelt dirigent Graham Ross dat het vlak voor de Kerst (17 tot en met 23 december) gebruikelijk is tijdens de vespers (het avondgebed) O-antifonen te zingen. Een antifoon (tegenstem) is een beurtzang: een vers dat, voor of na een psalm, deels gesproken deels gezongen wordt.

De zeven O-antifonen worden in de liturgie van de rooms-katholieke kerk voor en na het Magnificat (de Lofzang van Maria) gezongen.

Antifoon I O Sapientia  O Wisdom

Antifoon II O Adonai O Lord

Antifoon III O Radix Jesse O Root of Jesse

Antifoon IV O Clavis David O Key of David

Antifoon V O Oriens O Dayspring

Antifoon VI O Rex Genrium O King of nations

Antifoon VII O Emmanuel O God is with us

Graham Ross vertelt dat de beginletters in het Latijn, van onderen naar boven een acrostichon vormen: Ero Cras (Morgen zal ik worden).

Toeval is het niet, maar toch raakt het me om dit te horen op 23 december na zonsondergang, want na zonsondergang op de 24ste (25 december) wordt gevierd dat Jezus geboren is.

Hier de Latijnse en Engelse teksten van de Antiphonae Majores:

O Sapientia, quae ex ore Altissimi prodiisti,

O Wisdom, coming forth from the mouth of the Most Hig

attingens a fine usque ad finem,

reaching from one end to the other mightily,

fortiter suaviterque disponens omnia:

and sweetly ordering all things:

veni ad docendum nos viam prudentiae.

Come and teach us the way of prudence

O Adonai, et Dux domus Israel,

o Adonai, and leader of the House of Israel,

qui Moysi in igne flammae rubi apparuisti,

who appeared to Moses in the fire of the burning bush

et ei in Sina legem dedisti:

and gave him the law of Sinai:

veni ad redimendum nos in brachio extento

Come and redeem us with an outstretched arm.

O Radix Jesse, qui stas in signum populorum,

O Root of Jesse, standing as a sign among the peoples;

super quem continebunt reges os suum,

before you kings will shut their mouths,

quem Gentes deprecabuntur:

tot you the nations will make their prayer:

veni ad liberandum nos, jam noli tardare.

Come and deliver us, and delay no longer.

O Clavis David, et sceptrum domus Israel;

O Key of David, and sceptre of the House of Israel;

qui aperis, et nemo claudit; claudis, et nemo aperit:

you open and no one can shut; you shut and no one can open:

veni, et educ vinctum de domo carceris,

Come and lead the prisoners from the prison house,

sedentem in tenebris, et umbra mortis.

those who dwell in darkness and the shadow of death.

O Oriens,

O Morning Star,

splendour lucis aeternae, et sol justitiae:

splendour of light eternal and sun of righteousness:

veni, er illumina sedentes in tenebris, et umbra mortis.

Come and enlighten those who dwell in darkness and the shadow of death.

O Rex Gentium, et desideratus earu,

O King of the nations, and their desire,

lapisque angularis, qui facis utraque unum:

the cornerstone making both one:

veni, et salva hominem,

Come and save the human race,

quem de limo formasti.

which you fashioned from clay.

O Emmanuel, Rex et legifer noster,

O Emmanuel, our King and lawgiver,

exspectatio Gentium, et Salvator earum:

the Desire of all nations, and their Salvation:

veni ad salvandum nos, Domine, Deus noster.

come and save us, O Lord, our God.

Tja, is het voor te stellen? Zit ik daar te luisteren en de tekst mee te lezen, kom ik bij 'O Key of David' en dan denk ik geraakt aan Rozen-Maria, aan mijn Reis van 1 december 2011. 

Weet je nog?

Opnieuw zegt Ze: "Toe, zeg het ze dan."

"Wat!?"

"Het Woord," antwoordt Maria.

"Het Woord?" reageer ik.

"O, het Woord... willen ze naar de Hemel?"

Maria kijkt me enkel aan, en ik kijk naar de enorme massa Grijzige Figuren, velen hebben Doodshoofden. Hun Weeklagende Stemmen weerkaatsen door het Heelal.

"O... willen jullie de Hemel in!? Eh, als jullie voor de Hemelpoort staan, kunnen jullie de Poort openen door het Woord 'Jahweh' uit te spreken."

Warrior Iadied.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Antifoon

http://nl.wikipedia.org/wiki/Magnificat

http://nl.wikipedia.org/wiki/O-antifoon

http://nl.wikipedia.org/wiki/Vespers

http://www.woorden.org/index.php?woord-antifoon

Nadat ik de 23ste foto's heb genomen in de Vijfringengas en van de Moordkuil realiseer ik me dat Mijn Lief misschien wel bij de Sint Stevenskerk op me te wachten staat. Waar ook... we zouden de zwarte steen onderzoeken. Over de Grote Markt, langs de kerstboom en onder de Kerkboog door rep ik me naar het Zuiderportaal van de Sint Stevenskerk. 

Binnen kom ik in een wolk van klank terecht: het Choir of Clare College uit Cambridge is aan het oefenen. Wat een klank. In het schip houd ik halt voor het Königorgel en speur de kapitelen af. Ja! Geen zwarte steen, maar een roodbruine... kat. Knap zou ik de kat niet willen noemen. Bij kaarslicht zal de kleur wel zwart geleken hebben. Ik vraag een van de vrijwilligers naar de kat.

"Na de oorlog hebben steenhouwers de kat achtergelaten. Er zit een mooi verhaal aan vast. Via de Vrienden van de Sint Stevenskerk verscheen een artikeltje over de kat. Korte tijd later kregen we een schenking. 'Voor kattenvoer' stond erbij! Maar mevrouw... we gaan sluiten."

"Nu al!?"

"Het is vijf uur. Komt u gerust vanavond naar het concert van het koor luisteren. Om kwart over zeven is de kerk weer open."

Buiten staat Mijn Lief te wachten. We brengen de tijd tot kwart over zeven door in de stad; er is een bijzonder concert te beluisteren vanavond.

In de kleine uurtjes van 24 december zwerf ik over het web. Na de Tweede Wereldoorlog lag de Sint Stevenskerk en haar omgeving in puin, en tussen de puinhopen door zwierven vele straatkatten. Tijdens de wederopbouw zijn deze katten 'geruimd'. 

De restauratie van de Stevenskerk heeft overigens meer dan 1000 werkweken geduurd. Bij de wederopbouw werden de muren enkele tientallen centimeters verhoogd. Waarom? Tja!? In elk geval ontstond daardoor ruimte tussen de bestaande pijlers en het dak. De oplossing werd gevormd door een rijk bewerkt fries en gebeeldhouwde kapitelen. Eigenlijk past dit niet in een gothische kerk. Hmm, bij de beeldenstorm (de verovering van Nijmegen door Maurits van Nassau in 1591 en tevens het verjagen van de katholieke Spanjaarden) verdwenen de kleurige schilderingen en beelden uit de kerk, maar ondertussen zijn er bij de restauratie na de Tweede Wereldoorlog heel stiekem heel hoog heel mooie beelden, witte dat dan weer wel, verschenen.

Er wordt gezegd/geschreven dat de ambachtslieden, de Poolse steenhouwer Wladyslaw Miller wordt met name genoemd, destijds door het kerkbestuur flink op de vingers gekeken werden, want de kerk moest wel een symbool van calvinistische soberheid blijven. Maar één van de werkers (Wladyslaw?) heeft weten te ontsnappen aan het toezicht en wist een roodbruine kat (kleur!!!) bovenop de zeker veertien meter hoge pijler te positioneren. 

Prachtig, prachtig deze nieuwsgierige kat: een blijvende herinnering aan noeste arbeiders en verdwenen straatkatten. Katten worden trouwens geassocieerd met magie en mysterie. Hm, een kat past wel bij een Dame in het Zwart. Leve de Nijmeegse kat! Hiep...

Warrior Iadied

Andrews, T. (1993). Luisteren naar Dieren. Haarlem: Becht

http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/kapitelen.html

http://www.noviomagus.nl/Blik/00-02/Blik0002.htm

http://www.nijmegencentraal.nl/gratis-katten-castratie/49/

http://www.stevenskerk.nl/Zondagmiddagrondleiding.htm

Wandelend naar de Sint Stevenskerk 'verdwaal' ik deze 23ste december. De Vijfringengas trekt mijn aandacht; het pleintje daarachter is volgens Marko Pogacnik van de Rode Godin. Hier zou Zij vereerd zijn. Hier zou eer betoond zijn aan het creatieve principe en vruchtbaarheid. Hier zou de Rode Godin, de Moeder, het Evenwicht behartigd hebben tussen de Witte Godin (de Maagd) en de Zwarte Godin (de Crone). 

Het afsluitpaaltje van de Vijfringengas intrigeert: vier duivelse koppen houden samen vijf ringen vast. Normaal worden agressieve duivelskoppen afgebeeld om het Kwaad af te schrikken. Tenminste, dit heeft de Javaans-Nederlandse vader van mijn eerste echtgenoot mij verteld. Ook op Bali, binnen het hindoeïsme hebben agressief uitziende hoofden deze functie. Twee koppen op het paaltje kijken naar het Zuiden: het Kwaad is niet welkom in de Vijfringengas, wegwezen. Twee koppen kijken naar het Noorden: het Kwaad is niet welkom op de Grote Markt, wegwezen. Al met al heel vreemd dit versierde totempaaltje: het Kwaad mag voor en achter wegblijven. Een duidelijke boodschap.

Als ik vanaf de Grote Markt de Vijfringengas inloop, wandel ik door een door muren omzoomd straatje met rechts wat hoger het pleintje 'Moordkuil'. De twee wilgenbomen op het vierhoekige pleintje staan er kaal bij. Hun stammen zijn opvallend getekend. Ben benieuwd! Er ligt een dik pak natte bladeren, twee kapotte fietsen, een kapotte stoel. Het is er gewoon een puinhoop. Aan twee zijden heeft het pleintje muren die aan de bovenkant zijn afgezet met prikkeldraad en volledig beklad zijn met graffiti. Heel veel NEC (Nijmegen Eendracht Combinatie). Op zich geen gekke naam. 

Als ik over het pleintje wandel, krijg ik allemaal beelden en associaties met bloed en bloederige gebeurtenissen. Als ik wat natte, aaneengekoekte bladeren opzijschuif, zie ik een klein deel van de mandala die in de bestrating is aangebracht. Zou het goed zijn als ik hier grote opruiming ging houden? Het contrast met de levendige, vrolijke Grote Markt is groot. 

Aan de linkerkant van de Vijfringengas is een lagergelegen driehoekige tuin. Aan twee kanten gebouwen aan een kant de muur van de Vijfringengas. Terwijl ik op de hoger gelegen Moordkuil sta, merk ik dat er van die tuin een heel zachte, feeërieke energie uitgaat. Ik voel me uitgenodigd. De tuin lijkt volkomen afgesloten, maar of dat zo is? Ik weet wel dat ik daar nog wil rondstruinen.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

http://ennaammarieahend.wordpress.com/2011/03/03/de-rode-godin-en-de-moordkuil/

http://www.afkortingen.eu/sportclubs.html

Het zijn de donkere dagen voor Kerst. Aan gezelligheid geen gebrek: cappuccino drinken en ciabatta-met-brie-uit-de-oven eten bij Blixem aan de Groesbeeksweg. Buiten en binnen branden lichtjes. Aan de overkant, boven de deur van de kerk van de Heilige Antonius van Padua hangt een groene krans met  lichtjes. Het is een hexagram, een zespuntige ster. Een sfeer om te mijmeren.

Lieve Vrouw vroeg me een tijdje terug of de Nebokerk (verderop richting Groesbeek aan de Sionsweg) van oorsprong Joods was aangezien er een zespuntige ster in het rondvenster op de voorgevel van de kloosterkerk staat. 

Nee dus, het Neboklooster is in 1926 door redemptoristen gebouwd omdat Mgr. Suys, de initiatiefnemer van de Heilig Land Stichting (nu Orientalis), graag een klooster wilde dat over het devotiepark uitkeek; zoals Mozes vanaf de berg Nebo uitkeek over het Heilig Land. De ster past dus bij wel het Joodse land maar de kerk is altijd een rooms-katholieke kerk geweest. Het katholicisme hanteert het hexagram trouwens gewoon. Door de nationaalsocialisten heeft de ster een meer expliciete betekenis als jodenster gekregen en vervolgens een meer negatieve betekenis gekoppeld aan uitroeiing. Voor de Tweede Wereldoorlog was dat nauwelijks tot niet het geval. 

Voor mij, met mijn verlangen naar gelijkwaardigheid van God en Godin, staat de zespuntige ster voor seksuele vereniging: voor evenwicht tussen het vrouwelijke (de driehoek met de punt omlaag) en het mannelijke (de driehoek met de punt omhoog). 

Over de Nebo gesproken, ik mis het drummen op de Nebo. Januari 2007 is de afdeling Sociaal Pedagogische Hulpverlening van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen van de Sionsweg naar de Kapittelweg in Nijmegen gegaan. Al heb ik later thuis-op-zolder nog gedrumd, het voelt aan als 'einde drumverhaal'. De leylijn die van Orientalis door de Nebokerk en vervolgens door lokaal 017a achter de kerk loopt, was echt 'mijn drumlijn'.

Op 25 december vind ik op het web nog een wat andere symboliek voor het hexagram. Daarbij draaien de driehoeken, want daarin stelt het hexagram de integratie van het hemelse element dat naar de aarde streeft (de driehoek met de punt naar beneden) en het aardse element dat naar het hemelse element streeft (de driehoek met de punt naar boven) voor. Grandioos.

Als Davidster verwijst de zespuntige ster naar de Goddelijke bescherming van de Bijbelse koning David en de verwachte restauratie van zijn Huis. Hmm, een regelrechte droom.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Davidster

http://nl.wikipedia.org/wiki/Neboklooster

Op 16 december verstuurde ik de e-mail naar Beeldvormer Ben van het Geateam. Nu een fijne sprong in dit WEDERWAARDIGHEDEN-web: de 21ste krijg ik antwoord. Als reactie stuur ik hem en twee andere leden op donderdag 22 december de foto's van de Koningsboom en van het gezicht 'Jezus'. Past mooi in deze kersttijd.

De 22ste 's avonds google ik op namen van het Geateam. 

Beeldvormer Ben Goossens blijkt prachtige foto's en films te maken, onder andere over groene speelpleinen en pollenwolken. Schitterend.

Hanneke Nelemans lijkt in Arnhem te werken voor het magazine 'De WijnPers' van de rooms-katholieke Sint Eusebiusparochie. Hmm, misschien een andere Hanneke. Voor een tijdschrift begrijp ik de associatie met Pers. Worden de gelovigen met Wijn vergeleken?

'De WijnPers' brengt me bij een foto die ik op 4 december ook in de Weezenkapel nam: 'Ik ben de ware Wijnstok'. 

De volledige tekst van Johannes 15:1-2 is "Ik ben de ware Wijnstok en Mijn Vader is de Landman. Elke rank in Mij die geen vrucht draagt, neem Hij weg, en elke die wel vrucht draagt, snoeit Hij, opdat zij meer vrucht drage."

Tja, hier ga ik in de toekomst in WEDERWAARDIGHEDEN een keer op terug komen.

Van Elvira van Loon tref ik in het kader van een haiku-wedstrijd van De Wandeling in KRO's Maand van de Spiritualiteit, een indrukwekkende haiku aan. Misschien een gedicht van een andere Elvira, maar ik wil het WEDERWAARDIGHEDEN niet onthouden:

                 krakend in de wind

                 telt de oude boom zijn takken

 het licht blijft overeind

Mooi hè - het licht blijft overeind - zeker met Jezus-het-Licht van deze kersttijd en het gezicht 'Jezus' op de Koningsboom in het Goffertpark. Sprookjesachtig.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

http://dewandeling.kro.nl/haiku-prijsvraag/default.aspx

http://www.bengoossens.nl/

http://www.bijbelarchief.nl/default.asp?id=1639

http://www.eusebiusparochie.nl/

http://www.geomantischekaartnijmegen.nl/

Gewoon rustig schrijven; ervan genieten. Ik geniet van het schrijven. Maar ook...

Terwijl ik in Ravenstein ben, hoor ik herhaaldelijk het bronzen geluid van de klokken van het Sint-Luciakerkje. Een rijk stadje dat Ravenstein. Vaak klinken klokken in kleinere stadjes en dorpjes naar ijzer. Telkens als ik nu klokken hoor beieren, denk ik aan de Hemelpoort. Hoe dat komt?

Het gaat over een gebeurtenis waarover ik nu ga schrijven. Nu pas omdat het eerder 'unheimisch' aanvoelde, nog steeds trouwens. Ik had eerst bedacht dat het niet in WEDERWAARDIGHEDEN thuishoorde. 

Op zondag 4 december 2011 fiets ik met Mijn Lief naar het Van 't Lindenhoutmuseum in Nijmegen. Het museum in de voormalige Weezenkapel toont de geschiedenis van het Kinderdorp Neerbosch. De Weezenkapel is een indrukwekkend kerkje met een groot tongewelf en een omlopende galerij met een laag smeedijzeren hekwerk. Het kerkje is in 1882 gebouwd door de wezen en hun leermeesters: klasse vakmanschap... en kinderarbeid. Wel de moeite van het bezoeken waard.

Tja, jongens en meisje werden er opgevangen. De jongens leerden er alle mogelijke ambachten en de meisjes werden bekwaamd in huishoudelijke vaardigheden. Het museum getuigt van de goede inzet van de Hervormde stichter Van 't Lindenhout en zijn medewerkers om de kinderen en jongeren voor te bereiden op hun latere leven. Wat me daar raakte? 

Het is, in een lijstje de spreuk van Jan Luiken:

Die 't klokje Luiden hoort

denk aan de Hemelpoort.

Waarom die spreuk? Wat is er met die spreuk? Wie is Jan Luiken? 

Ik ken wel het spreekwoord 'Hij heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.' Dat wil zeggen iemand heeft iets van een zaak vernomen, maar weet er het fijne niet van. Zo voel ik mij nu wel een beetje.  

Natuurlijk raakt de spreuk me omdat ik op 1 december op Verzoek van Rozen-Maria hoog in het Heelal het Sleutelwoord 'Jahweh' van de Hemelpoort gegeven heb aan al die Overledenen die in de Kuil verbleven. 

Maar er is meer mee. Wat? Waarom werd ik er misselijk van!? Natuurlijk weet ik waar ik misselijk van werd. 'Seksueel misbruik' denderde er door mijn hoofd en lijf toen ik het lijstje met de spreuk zag. Ik heb geen bewijs, enkel een vermoeden; het was een puur intuïtief aanvoelen. Alsof degene die de tekst zo schoon geschreven had een waarschuwing deed uitgaan: 'Houd je handen thuis, ooit volgt de Afrekening!' 

Internet biedt gegevens over de spreuk. In een gedicht van Jan Luyken 'De Poortklok' tref ik een bijna gelijke zinsnede:

'Die 't klokjen luiden hoort 

Denk' om de Hemelpoort'  

Het gedicht staat in de verzameling 'Bijkorf des Gemoeds'. Erin wordt een vergelijking gemaakt tussen de poortklok van een stadspoort die mensen oproept om zich binnen de stadsmuren te reppen want de poort wordt dra gesloten, en het Evangelie dat aanspoort niet te beuzelen omdat men dan de Poort des Poorten gesloten zal vinden en in de lange nacht van eeuwig duren terechtkomt. 

Hmm, de lange nacht van eeuwig duren daarmee wordt 'de Hel' bedoeld. Tja, spreek het woord 'Jahweh' uit en de Hemelpoort gaat open. Brr, je zult in de Hemel toch openlijk uitkomen voor je minder goede daden!

Het gedicht van Jan Luyken lijkt aan te zetten tot vlijtig te werken, tot nijver zijn. Hmm, het Nederlandse werkethos. Brr, het motto: nergens aan denken... doorgaan.

Internet voedt mijn negatieve associatie als ik het vervolg van het gedicht lees: 

'de bengel luidt, de Poort wil sluiten,...'

Internet onderbouwt daarmee mijn intuïtieve waarneming, want bengel betekent niet enkel klokje, klepel en deugniet maar ook piemel. 

De tentoonstelling in het kader van 150 jaar Jeugdzorg in het Van 't Lindenhout is goed opgezet en mag van mij blijven. Geschiedschrijving is geschiedschrijving, maar toen ik wegging bij de expositie had ik een tamelijk kil hart. Kilte die sterk groeide toen ik wandelend over de galerij de schilderijen bekeek van een van de oud-wezen. O, ik zeg niet dat de betreffende persoon seksueel misbruikt is. Ik zeg ook niet dat er sprake is geweest van seksueel misbruik in de weesinrichting; dat weet ik niet en hoef ik verder niet te weten ook. Wat wel duidelijk is, is het gareel waarin de wezen liepen: de autoritaire opvoeding. 

Er is een foto van een aantal jonge mannen die 'stram' wandelen in de Vierdaagse van Nijmegen. Bij die foto werd ik ook misselijk. Er hoeft geen seksueel misbruik gepleegd te zijn, maar het gareel waarin de wezen gedwongen werden, tastte de integriteit van hun wezen, hun identiteit, aan. 

"Ah," zei de vrijwilligster die de expositie aan ons introduceerde, "het was toch goed dat de weesinrichting er toen was; in die tijd werden wezen nog verkocht en dan..." 

Tja, blijkbaar voelen meer mensen wat ik aanvoelde: de wezen hadden er een plek om te leven, maar soms... de man die de schilderijen geschilderd heeft, heeft zeer veel tijd en energie gestoken in het op een rijtje zetten van wat het leven in het weeshuis met hem heeft gedaan. Opvallend veel tijd en energie.

Op een website over Kinderdorp Neerbosch staat het zo verwoord: Voor de ene was het een pracht tijd, terwijl het voor een ander heel wat nare herinneringen boven kan brengen.

Seksueel misbruik kan groot lijden met zich meebrengen. Zelf ook mijn portie gehad, geen familie hoor. Dat ik hier vandaag, zondag 18 december 2011, over schrijf komt mede doordat ik de kranten van gisteren heb doorgenomen. Centraal onderwerp: het eindrapport van de commissie Deetman over de slachtoffers van seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. 

Tja, ik ga geen gedrag goedpraten. Vraag me wel af of die 10.000 tot 20.000 kinderen, slachtoffer van seksuele misdragingen, vervolgens zelf hun handen thuis hebben kunnen houden. Hopelijk wel. Hopelijk wel ondanks het voorbeeld dat ze in hun jeugd kregen en dat, al was het pijnlijk en bedreigend, ogenschijnlijk normaal gedrag van volwassenen was, zeker voor een kind. Oh, ik gun het ze allemaal dat ze hun handen zelf wel thuis hebben kunnen houden.

Heb ook vragen over de daders in de kerk: Hoe was hun jeugd? Wat hebben zij meegemaakt? Merk dan dat ik woedend ben over het instellen van het celibaat: de bewuste keuze ongehuwd te blijven. Wanneer was dat? 

Het internet biedt opnieuw uitkomst. Hmm, de apostel Paulus prees zijn eigen celibataire houding al. Prima, het kan een keuze zijn. In 306 bij de synode van Elvira is blijkbaar de vereiste van het celibaat voor het priesterschap in de Katholieke Kerk volgens de Latijnse ritus vastgesteld. 

Natuurlijk is het celibaat in de loop der eeuwen vele malen geschonden. Natuurlijk is het celibaat handig; zonder familiebeslommeringen jezelf inzetten voor de kerkgemeenschap. Maar ook voorkwam het 'heel natuurlijk' het verdelen van het kerkbezit. Hier ging hetom macht: de touwtjes in handen houden, gaat beter als je veel bezit. Misschien heeft het celibaat homoseksuelen aangetrokken in de kerk. Prima wat mij betreft, ik heb niks tegen homoseksuelen. Maar pedoseksualiteit? Nee, blijf als volwassene seksueel van kinderen en jongeren af. 

Jezus kan dan wel gezegd hebben 'Laat de kinderen tot Mij komen', maar pedoseksualiteit lijkt Hij hiermee niet bedoeld te hebben. Eerder: 'Geloof zoals kinderen geloven.'

Warrior Iadied

http://anw.inl.nl/article/bengel

http://www.dbnl.org/tekst/_vad003187501_01/_vad003187501_01_0028.php

http://www.encyclo.nl/begrip/bengel

http://www.kinderdorpneesbosch.nl/index.htm

http://nl.wikipedia.org/wiki/Celibaat

http://www.woorden.org/index.php?woord=bengel