Januari. ‘s Morgens donker. Ik kan de kippen niet
eens zien. Die zitten dan nog in hun hok. Ze missen zo een stuk
ochtendgymnastiek omdat ze niet mee kunnen fladderen bij mijn subtiele
begroetingen.
Het
hoort zo te zijn, dat ik een blik op hun verrichtingen kan werpen. In deze
controle-maatschappij is dat van belang. Zo kan ik zien of ze voldoende eten. Ze
hebben een pikorde en daardoor de pik op een ander. Bij criminaliteit grijp ik
in. Red ik het niet dan kan ik altijd nog de M(obiele)E(rgernis) inroepen in de
vorm van twee teven.
Er is momenteel toch geen bal aan.
Geef brood en spelen was ooit genoeg om de rust er
in te houden. Nu is het in de rust niet eens stil. Het brood wordt ook steeds
duurder. Omdat de pikorde in de wereld speelt. Zonder gevoel voor een ander,
alhoewel de machtige haan in Rusland met kerst even niet wilde
pikken.
Dat leek goed, omdat de verdedigingslinie hier
inmiddels sterk geslonken is.
In een zogenaamd nieuwjaar worden er sinistere
voorspellingen gedaan.
De hoop, waar ik nu op lig, zal slinken.
De bladeren zullen dit jaar
vallen.
De terrormuizen blijven
komen.
De Juice-kanalen blijven open. Dat is voor mij wel
lekker.
Door aankoop van landbouwgronden komen er witte strepen in het
blauw. Dat komt door vieze spelen.
Humorcrisis houdt aan. Door serieus te blijven kan men het
heden niet meer aan. Ook Kruimeltje gaat in de ban. Er mag niet meer met brood
gestrooid worden.
Spanningen nemen toe. Er
mag ook geen gas meer gegeven worden.
Er komt een plafond voor adem. Het RS-virus neemt
af.
Polarisatie om elektrisch laden neemt
toe. Er gaat een roep om eikenbomen langs de weg te vervangen door
laadpalen. Eikenprocessierups verdwijnt.
Excuses omtrent verledengedrag raken
meer in zwang. Verklaringen omtrent goed gedrag kunnen niet meer gegeven worden.
Zoeken naar voorouders wordt verplicht.
Ik denk, dat ik er een poepje van moet laten.
Ik heb zo’n geluk, dat ik hier woon, dat ik straks mazzeltaks
moet gaan betalen.
Onze zwarte pieten hadden kennelijk de
donkere kleur uit de weide gekickt.
Ik had helemaal geen tumult gehoord. Ik zag ook
geen Amnesty auto.
Al hebben wij daar beiden voorzichtig naar
gespeurd.
Wel ontdekten wij een klimaattop.
Na een paar uur bleek dat al een
mislukking. Sneeuw gesmolten en toezegging aan een verre kolibri, dat als de
knoppen niet meer ontluiken er een struik in zijn habitat wordt
geplant.
Wij zijn nu dus in onze ontwikkelde wereld
aan de bal.
Die heb ik vol in de bek genomen, net als Van Gaal. Als je
ballen hebt dan bedrijf je politiek, maar bij hem schijnt er wat loos te wezen.
Straks wordt er voor zijn kicks ook vast 218.000 dollar betaald. Als de sandalen
van Steve Jobs dat ook opleveren is het verdomde jammer, dat ik geen schoeisel
draag.
Het is de laatste tijd pittig. Kaytie, die maar blijft graven
en boomwortels kapt, kreeg er één dwars muurvast tussen de kiezen. Gelukkig
hebben we een kordate bazin, maar die mag straks ook voor een commissie. Zij
doet soms niet onder voor Matthijs. Zij deelt echt geen diplomatieke
oorvijgen uit. Soms trekt ze mij aan mijn haar. Niet alleen grensoverschrijdend
gedrag, maar ook zinloos geweld.
Kaytie en ik kijken hierbij dezelfde kant op.
Ik heb met Kaytie een pittig gesprek gevoerd. Aanvankelijk
waren wij het erover eens, dat hier de wereld door draait, maar daarna moesten
er bijna zware gevechtseenheden door mij worden ingezet.
Ik kon nog net mijn vege lijf redden, toen ze in de aanval
ging. Zij was het niet eens met mijn opmerking, dat de bazin haar excuses moest
maken, als ze mondelinge explosieven ging neerleggen. Stel je voor dat onze
pijpleiding kapot zou gaan.
Ik mocht ook van haar niet gaan twitteren. Ze kan
zich soms echt als een waar reptiel gedragen.
Ik heb haar even in de bladeren geduwd. Was ik een tel van
haar gezeur af.
Daarna hebben wij de oorlogshandelingen gestaakt en zijn wij
samen verder gegaan.
Want alleen is maar alleen.
Vindt Costa ook. Al zou ze mij het liefst met een
paintballgeweer beschieten, als ik haar weer eens in de achterpoten grijp. Dan
komt ze moeilijk op gang. Blij, dat het van de rechter niet mag.
Ik had al in het donker geoefend om mij onzichtbaar op te
stellen.
Zou ik iedereen aanraden. Krijg je ook geen herrie.
Ik bedrijf het klimaatactivisme in het geniep. Als niemand weet, dat ik soms de
stikstofregels overtreed, ook al is dat te horen en zeker te ruiken, dan ontwijk
ik ongevraagde meningen. Die van mij doen er toch niet toe.
Ik heb ze bevroren. Net als het water van de duiven
vanmorgen.
We gaan ons nu wijden aan de bal, die vult straks ons hele
beeld. That’s different cook!
Net heb je alles schoon geveegd of de projectielen vallen alweer op je kop. Je poten worden zo rollend materieel.
Ik voer geen oorlog met eikels. Uiteindelijk verliezen ze toch. Parels voor de zwijnen. Er valt nog meer uit de lucht.
In de zomer hoef ik niet zoveel omhoog te kijken als nu.
Zo komt er weer een drone met walnoten naar beneden, zo weer dwarrelt er een blad op je neus.
Vanaf veilige afstand heb ik liggen kijken hoe hier de walnoten in emmers worden verzameld en in kratten worden afgevoerd.
Ze
gaan naar de eekhoornopvangvoedselbank. Die twee eekhoorns hier vreten
zich al genoeg te barsten. Over ongelijkheid gesproken.
Ik
heb toch maar even geholpen met rapen. Ben zogezegd gerecruteerd. Had
liever een valhelm gehad, maar die zijn allemaal door Nederland naar het
front gestuurd.
Portie
noten verzamelen in de bek en dan de wangen legen. Ik zal toch maar
tegen de bazin zeggen, dat ze wat voor zichzelf moet houden. Twee potjes
appelmoes en 150 rol closetpapier is niet genoeg om barre tijden door
te komen, ook al heb je overal schijt aan.
Met Kaytie heb ik een stevig Remkesgesprek gevoerd over hoe een schuilkelder gegraven moet worden.
Ze is direct begonnen. Toen ik een opmerking maakte over dat ze niet zo hoog moest graven en dat je anders piekbelasting kreeg,
liep ze kwaad weg. Ik had het nakijken.
Ik heb nog gepoogd om een beetje zielig te doen, maar ze bleef zuinig met energie.
Die van mij heb ik toen ook maar gespaard, al zat ik nog niet aan mijn plafond.
Mijn hersenen onderhand wel. Een krop sla aan de macht in Engeland, een bloeddorstige suikerbiet in Rusland, een oude onvaste Pastinaak in Amerika, een scheef gegroeide geelwortel in China, het volkstuintje is compleet aan het verleppen.
En dan mijn Amalia. Kom hier maar zitten op ons bronzen paard. Met mij erbij ben je veilig. Hier gooien ze op de asters geen rode soep en plakt niemand je vast.
Die Macronen-maffia houd ik met gemak buiten de lijntjes. Dat kan heel goed zonder advocaat.
Ik snuif tenslotte alleen herfst.
Nu maar hopen, dat de wereld heel blijft en mijn paradijs niet verwoest raakt.
En het blad nog gewoon kan verteren, al sta ik er een beetje lullig tussen.
Het was weer een geweldige week. Het begon al met vorst
aan de grond. Ik gelijk ‘s morgens kijken. Geen WA. Zat hij waarschijnlijk in de
paleistuin op de grond op de troonrede te oefenen om zonder haperingen te kunnen
vertellen, dat de halve natie aan de grond zit.
De
kleinste kip in ons kippenhok werd op de grond van het eten geweerd door de
grotere kippen en vliegt nu als een duif om hun eten van de hoge plank te kunnen
pikken. Je moet natuurlijk wel je eigen vleugels hebben, al kun je nu een
vliegreis boeken en hopen voor niks 350 euro te krijgen, als je de lucht niet
meer in gaat en dan zit je even ook niet meer aan de grond.
Ons biggetje heeft een bosje viooltjes aan de grond gezet voor
Kaagje. Ze droeg voor het eerst een heel zwaar, niet duurzaam koffertje, dat al
dertig jaar mee gaat. Dat vind ik heel knap van dat koffertje. Ik kan niet eens
dertig worden. Het knaagt echter aan Kaagje en we moeten echt respect voor haar
hebben, dat ze aan dat koffertje denkt met die zware inhoud, vooral in deze
onzekere tijd met dat verdomde klimaat.
Costa en ik zijn gisteren gaan speuren in het bos aan de overkant met
de deftige naam Park 1813. Dat bos is honderd jaar later in 1913 aangelegd, was
heel duurzaam, totdat de beuk er niet in ging, maar er juist uitgehaald werd.
Allemaal de schuld van het klimaat. De heide moet blijven of terug. De stikstof
moet daarom weg. Net als een groot deel van de grondgebruikers.
Aan de bandensporen in het bos te zien rijst het vermoeden van
boerenprotesten of rupsbanden van Zelensky, maar deze zijn afkomstig van
natuurbeheerders, die het paard niet meer voor de wagen willen
spannen.
Costa en ik waren op zoek naar hei.
Bramenstruiken prikten in onze neuzen en de graspluimen kriebelden de
buik.
Na een stief kwartiertje vonden we een plantje tussen het gras. Met
wat persoonsbeveiliging staat hij er misschien volgend jaar nog
wel.
In
ons bos, dat Levensbos heet, worden bomen geplant voor overledenen door
nabestaanden. Komt nooit vol. Met een driedubbel zo hoge energierekening kan men
vast geen vijfhonderd euro voor een boom meer betalen, die dan ook nog door de
stikstof staat te verpieteren tussen de bramen en het gras. De beuk moet er
gewoon in.
Niet liggend, maar fier rechtop.
Zo, dus, ongeveer.
Zo fier had Kaagje en haar mede-regeerders in vak K ook
moeten blijven. Ze hadden daar beter de dropjesenvelop even rond kunnen laten
gaan en quasi ongeïnteresseerd een dropje aan Baudet moeten aanbieden. Daarmee
was hij kansarm op succes door het bidet gespoeld. De theorie van de spionnen is
natuurlijk ook aangewakkerd door wijlen The Queen met haar James Bond stunt.
Thierry had Kaagje natuurlijk ook uit het vliegtuig willen gooien en op zijn
beurt had Derksen dat weer met hem gewild en zo blijven we maar doorgaan zonder
de armoe te bestrijden. We lopen straks echt met zijn allen tegen een plafond
aan,
ondanks mijn geroeptoeter, dat het anders moet.
Van Eerd zou ik adviseren om het bij een vriendin te houden, in
plaats van bij een vriend. Bevalt mij ook uitstekend.
Ik begrijp wel, dat hij mogelijk wilde zien of de
wasmiddelen van Jumbo echt wit wassen.
Ik doe alles liever in het zwart.
Costa vindt het trouwens niet erg, dat ik vlees eet. Ik
denk, dat ze in mij een toekomstige vleesetende minnaar ziet, ondanks het advies
van de PETA, om dat niet te doen.
Het is allemaal niet meer voor mij te volgen. Ook niet,
dat je Van der Wal in een cruiseschip moet als ontheemde. Met zo’n naam stop je
toch iedereen in een flexhok.
Ik droom van een groot Nederland met het Rusland van Lubach erbij.
Wat een ruimte zouden we dan niet hebben voor bomen en woningen.
Ik wil graag dienen als opperste potentaat, want daar heb
ik er vier van en dan graag zo’n staatsbegrafenis als van Elizabeth. Die
armelijke glazen koets doen ze dan maar to the Loo.
Van het contrast maandag en dinsdag was ik toch wel
eventjes stil en dat kwam niet alleen door dat jurkje van Amalia. Als je de
energienota moet betalen is 107 euro namelijk ook
heel duur.
We hebben nog een lange weg te gaan om de vrede in ons weer terug te
krijgen.
Voorlopig hou ik mijn oor te luisteren en bij nieuws neem ik aan
gehoord te willen worden.
Vanochtend vroeg, na een halve nacht donder en
bliksem (en Kaytie hijgend onder het dekbed), was de wereld nat.
Ik dacht eerst, dat Albert Heijn alle Planet Saving
Water weg had laten lopen uit die milieuonvriendelijke pakken. Het proefde in
ieder geval niet zout.
Het is net als met die tovervloeren bij de
Eco-boeren. Zelfs al scheid je poep van pies, de groene lobby beweegt zich voort
als Rupsje Nooitgenoeg.
Alleen konden ze niet neerstrijken op de blaadjes
in de duinen van Zandvoort. Daar werd Royaal het stokje van Bernard voor
gestoken. Het zou misschien een goed idee zijn, als onze Willem ging boeren op
een tovervloer. Goed voor zijn longen en de Raad in alle State.
Kaytie moest na het onweer even bijtrekken. Ik heb haar
getroost. Ze was nog niet helemaal uit de paniekstand geschoten.
Het werd er niet beter op, toen ze de vijf dagen oude
tortelduiven zag. De beide ouderparen hadden kennelijk aan partnerruil gedaan of
eitjes gemixt. Ze konden zo in een Kneusjesbox,
als moeders minst mooiste. Kneusjes zijn goedkoper en passen goed in het
Armoedebeleid. Geen Botox, geen tattoe, gewoon onvolmaakt.
Ik hoorde gisteravond, dat veel mensen in een auto
wonen. In het bos. Misschien gaat Carola Schouten
wel laadbomen planten. Als je dan een aangevreten bloemkool met luis eet uit een
Kneusjesbox kun je hem in ieder geval warm naar binnen werken.
Met een brandnetelsoepje erbij, getrokken van het weiland van
een slordige boer, is de maaltijd bloedzuiverend compleet.
Costa had er wel oren naar. Ze keek alleen beschimmeld. Ze
bleek opeens jarig te zijn. Het is, dat ze door haar zus werd gebeld, anders
hadden wij morgen nog niet geweten, dat ze inmiddels acht is. Nog net niet in de
ouderenzorg zonder hulp.
We hebben de duiven allemaal zaadtaart gegeven om het toch nog
een beetje feestelijk te maken.
Ondanks de Europese sanctielucht. Vooral Jetten heeft hem
grijs gemaakt. Geen gas uit Rusland, toch gas uit Rusland en daardoor weer een
grotere deuk in de portemonnee van de burger.
Er zit nu ook een deuk in mijn
staart.
Mijn haren hoef ik niet te bewaren voor de koude
wintermaanden. Wij krijgen vanzelf winteraanmaak.
Ik gooi nu alles in plukjes van me af.
Het wereldprobleem zit hem dus in de mens, die de
natuur in plukjes heeft los gelaten. Vroeger was iedereen harig. Nu zit dat
grotendeels nog op de tanden.
Henk Staghouwer had zelfs dat niet. Die was gewoon
een koekenbakker, die voor de koeien werd gegooid. Politiek gezien melk je
iedereen uit, maar zelfs dat had hij nog nooit gedaan.
Benieuwd, welk Christelijk Uniek figuur de vlag
moet gaan omdraaien. Zielig voor Henk. Die kan door de hoge energiekosten niet
eens meer warme bakker worden.
Ik kijk met spanning naar Den Haag uit.
Hoe ze daar zoete broodjes gaan bakken.
Bijou trok meteen een raar gezicht naar mij.
Net Liz Truss. Stijfjes
op de damespootjes. Die heeft ook al het groen
aan haar mond.
Kaytie ging zachtjes richting Groningen. Zij wil de mensen daar waarschuwen, dat je voor 5000 euro
niet eens nieuwe dakgoten hebt.
Daar weten wij hier
inmiddels alles van.
Van alle ballonnetjes, die zijn op gelaten, hebben wij er nooit één terug gezien.
Ze snoeien gewoon door in
alles, wat al is plat geslagen.
Gewoon maar bedenken, dat het volgend jaar weer zomer wordt.
Misschien staat Poetin dan met een gebroken geweertje op de stoep.
Het weer is voor ons honden een zware bevalling.
Het is echt puffen. Normaal zoek ik de schaduwzijde niet op, maar het gras is
daar gelukkig nog vrij koel, zodat ik me staande kan houden. Zwembadjes mogen
niet meer gevuld worden, dus hier moet ik het mee doen.
Ik heb Remkes inmiddels vriendelijk toegeblaft om
zich in te zetten voor een weersverandering. Het uitvoeren van een regendans
door Winnetou mag niet meer, dus nu moet die Oude Schaterhand maar in gaan
grijpen. Misschien lukt dat hem morgen al. Ik zie de buien graag hangen. Remkes
is niet woke. Ze noemen hem een wonderdokter. De Stichting Scepsis zal hier niet
blij mee zijn. Geen punt, hoor. Excuses maken en we kunnen weer door. Misschien
kan hij ook de nog mogelijke combinaties in de familie Hazes gaan
onderzoeken.
Het zal mij worst zijn. Erg lekker, trouwens.
Ik ben wel blij, dat wij hier nog de ruimte
hebben.
Er zal toch maar een cruiseschip naast je vijver
voor anker gaan met 1000 vreemde honden aan boord.
Onze vakantievierende kikker ging er acuut van freewheelen.
Ik denk, dat er alleen op TV nog Slimste mensen
ontstaan. Er zijn winkeliers, die geen Open Deur meer willen, als de airco
aanstaat. Dan doen de klanten namelijk die deur niet meer open.
Op de televisie lukt dat nog wel. Men wil die
deuren dicht houden om energie te sparen. Is wel nodig, want zonnepanelen
leveren al minder op, omdat het extra opgewekte ondermaats vergoed wordt. Een
vis gooi je dan terug. Het is toch logisch, dat er verdiend moet worden. Geloven
we nog in sprookjes, dat de natuur boven alles moet gaan. Het gaat altijd om
verdienmodellen. Neem nou dat Fordmodel Escort. Zet er een bekende met
mogelijkheid van vóóroverlijden in en men kan weer pinnen. Hopelijk had Di een
lekker luchtje, dat nog aan de stoelen kleeft. Als ik beroemd word later is het
misschien nu zaak, dat ik vaak met mijn bazin in haar Nissan ga meereizen. Een
win-win situatie.
Alleen de natuur is nog fatsoenlijk, al beweert men van
niet.
Ik drink tenminste de bak leeg. Hoeft Kaytie dat
niet meer te doen. Ze begrijpt dat alleen nog niet echt goed.
Alles verruwd, al glij je soms uit over de
algen.
Uit nette witte boorden komen nu kreten omhoog,
zoals Fucking en Ruk. Zeker een klotebesluit genomen om ze niet meer netjes te
strijken. Een beetje stikstof erin en dat probleem is ook opgelost. Moeten er
natuurlijk geen Artsen zonder Grenzen komen toegesneld.
Bazin zonder grens heeft de bak water voor Kaytie gevuld. Ze
vond mij op de maatschappij gaan lijken. Ze vond me NONA (Niet Omkijkend Naar
Anderen). En ik deed nog wel zo mijn best om fatsoenlijk te zijn. Ik heb daarna
maar even mijn poot over die dooie schildpad getild. In geen honderd jaar kan
hij die drinkbak bereiken en een warme douche is met dit weer heel kort zeer
verantwoord.
Costa staat op mij te wachten. Ze wil, dat wij gaan helpen de
dolfijnen aftocht naar China te blokkeren. Ze heeft net een look-and-feel plant
gehad, ontworpen door Brard voor de Chinese Kruidvat. Straks liggen die
dolfijnen daar ook in de winkel. Ik denk, dat ik maar ga helpen. De buurman
heeft nog wel een ouwe trekker en anders vraag ik Remkes wel weer.
De dag begon mooi. Fris en zonnig. Kon het maar altijd zo
blijven.
Ergens daarboven zit er een steekje los, want wat goed is
moet je niet veranderen.
Hier beneden zit er ook een flinke steek los. In plaats
ons te laten te genieten van een mooie dag dreigen de weerlui nu al met
hittedagen.
Morgen kan ik wel getroffen worden door een Israëlische
mortiergranaat, een Zuid-Koreaanse kernbom, een Chinese treffer of een Russisch
ei.
Dat kan ook heel heet zijn.
Onder de bomen was het heerlijk koel.
Die
moet je ook nooit kappen, ook al ben je van natuurbeheer. Een beetje manicuren
is genoeg.
De bazin vond het nodig bamboe te verwijderen. Die planten
zich onder de grond door als ware het konijnen. Die zijn hier trouwens helemaal
niet meer. Vinden ze er één dan komt-ie vast onder Natuurmonumentenzorg te
staan.
In een mum van tijd lag hier genoeg bamboe om in
Ouwenhands Dierenpark de panda’s een week te voeren.
Ik
vond het pure verwoesting. Ik weet wel, dat alles vergrast en dat bamboe tot de
grassenfamilie behoort.
Ik kijk namelijk ook wel eens naar één tegen 50. Daarna
kun je net doen, alsof je veel weet. Dat is prettig.
Ik
besloot me schuil te houden. Zonder boerenzakdoek lukt dat best. De aandacht
wordt dan niet op je gevestigd.
Alles beter dan naast die hopen afval liggen.
Of op
de vlonder en net doen alsof je de bezem niet ziet. Na vele waarschuwingen tegen
bezemhappen word ik wel eens schijnheilig.
Lief
liggen naast de kruiwagen helpt ook na verboden acties bladeren uittrekken uit
diezelfde kruiwagen.
Zogenaamd wormen zoeken leidt goed de aandacht van de aanwezigen af,
als je andere plannen hebt.
Naar
boven kijken ook. Remkes zou het kunnen proberen als er nog een vergadering
komt. Alle zegen komt toch daar vandaan. Dat valt de laatste tijd eigenlijk best
wel tegen met die watertekorten. Als het zo doorgaat ben ik benieuwd wat er bij
ons op de bodem van de vijver ligt.
Het
was na al mijn bezwaren verhogende in de weg liggende activiteiten raadzamer om
het rustige gras op te zoeken. Ligt lekker op al die stikstofpollen. Hei
kriebelt, vooral als hij dood is.
De bazin is gelukkig na een paar uurtjes vernielzucht
gestopt. Ze begon te zweten. Aangezien je maar één keer per dag 5 minuten mag
douchen was doorgaan voor haar geen optie.
Ik heb daar maling aan. Ik laat anderen graag mijn poepie
ruiken.
Daarom is Nordstream 2 hier pas aangelegd. Voor de zekerheid geeft hij
water uit diverse pijpen. De
constructie heb ik nauwkeurig bekeken om uitval voor onderhoud vakkundig in te
kunnen schatten. Stel je voor, dat hij een week in hoogzomertijd buiten
gebruik is.
Na een paar rondjes Tour de France om de installatie heen
begreep ik wat de bedoeling moest zijn.
Met de nauwkeurigheid van een houwitser moesten er voorwerpen
in de ring gelanceerd worden met de verleiding om mij onder de stralen te doen
begeven.
Ze weten hier nog steeds niet, dat ik alleen doeltreffend
verkoeling aan poten en bek nodig heb. Daarom zitten zij ook nooit in De Slimste
Mens.
Ik wel in De Slimste Hond. Door standvastig de
douche te vermijden hebben zij de installatie bovengaats moeten ontmantelen in
de hoop, dat ik er dan maar platvloers in ging liggen. Niet dus. ik hoef ook geen vrouwmens op mijn rug of een walrus in
mijn bad of er met een watertaxi doorheen. Kom je
op je kop te liggen.
Mijn
kop loopt al om van de zorgen. Ik moet hier alles al omvormen.
Vooral Kaytie. Ik had bedacht haar om te vormen in
een natuurhouten rendier, dat hier opeens weer zo nodig moest verblijven en om
vervolgens op haar een niet-Chinees zonnepaneel te monteren. Anders kan ze
gehackt worden.
De vorm past haar wel. Ze is al van nature
weerbarstig.
Het is helaas nog niet gelukt. Het model van het rendier heb
ik niet in haar kunnen krijgen. Haar staartje wou maar niet omhoog.
Ook lukt het mij niet om haar wat sneller te laten eten al duw
ik haar omarmend stukje voor stukje naar de bak toe. Tergend langzaam neemt zij
elke keer een hap om mij te tarten, Ik doe net, alsof dat vlees me geen barst
interesseert. Ik moet haar eigenlijk wat harder
aanpakken. Uiteindelijk krijg je toch wel gratie.
Ik heb van de week slechts drie dagen met haar kunnen
wandelen. De vierde dag heb ik maar afgelast.
Het leven is soms een kruis, daar doe je het ook
voor.
Mijn
kruis heb ik al. Door hem te keren kan ik beter achter mijn oren krabben. Rutte
heeft kennelijk ook zo’n beweeglijk kruis. ‘t Kan bij hem ook alle kanten keren.
Daar gaat hij de boer mee op.
Kan hij zien, hoe de vlag er bij hangt.
Ik neem nog even rust. Ik ga straks met een speciale trein
naar de roze kermis in Tilburg. Met Kaytie. Ik heb haar omgevormd tot Drekqueen.
Ze ruikt dan vast heel lekker.
Poot van Riffer, al heb ik geen zin om hem met dit
hete weer een centimeter op te tillen.
Af en toe zet ik mijn antenne uit. Dat doe ik met
mijn linkeroor.
Dan probeer ik belangrijke dingen uit de lucht op te vangen.
In de cloud bevindt zich namelijk steeds meer. Men propt er van alles in en
doorheen.
Ze proberen dat inter netjes te doen. Helaas wordt
alles viezer.
Costa legde vanochtend ook al een drol op de verkeerde plek en
daar komt dus stront van.
Breek me de bek niet open.
De bek van Kaytie zit geregeld klemvast om een botje. Nu heeft
ze haar eigen tanden nog, al is ze tien. Ik maak me grote zorgen om haar om wat
ik via mijn antenne opving. Er zijn teveel oudjes. Nu ben ik bang, dat niet
alleen de veestapel wordt gehalveerd, maar ook de stapel bejaarden. Mazzel was
Covid, want toen gingen er veel vanzelf.
Als je oud wordt en je krijgt wat dan ben je de pineut. Als de
wiedeweerga heb ik voor Costa een heupvalbeveiliging aangeschaft. Als ze dan
valt over de zuig- en dweilrobot in haar bench blijft ze tenminste heel.
Nu kan ze zelf nog dienst doen als aaibare robothond, maar ze is al acht. Dan
ben je als hond al snel afgeschreven.
Kaytie heeft nog geen hulpmiddelen nodig. Ik aasde op haar
botje en kreeg in een sprintrace, waar Verstappen jaloers op zou zijn, de wind
van voren.
Ze is heel erg op eten. Ik hou goed in de gaten of ze haar bak
wel leeg eet. Omdat ze nu in een schijndracht depressie zit vreet ze niet alles
op.
Ik wacht net zo lang tot ik kan toeslaan. Eten is namelijk
heel belangrijk. Dat zie je maar aan al die vluchtelingen. In Sri Lanka is net
de president in zijn huis belegerd. Ze zitten zelfs in zijn zwembad. Ik heb in
de cloud gegooid, dat het geen zin heeft om de woning van Rutte binnen te
dringen. Zit niets in. Heeft zelfs geen pan om te koken.
Bijou is ook oud. Net als Remkes, maar ik denk, dat zij beter
kan bemiddelen. Ze zegt niet veel. Gooit wel op tijd haar kont tegen de krib.
Als Remkes dat doet, heeft hij zeker heupvalbeveiligers om zich heen nodig. Je
weet maar nooit met die dreigboeren. Remkes is zo oud, dat hij de juiste
frequentie waarschijnlijk niet zal horen, als de rook uit hun oren
komt.
Ben blij met mijn eigen strandstoel, ook al ben ik jong. De
gedachte aan reizen zonder dat mijn koffer met voer aan komt, stemt mij
droevig.
Daarom geniet ik maar thuis.
Op mijn Himalaya bladerbult.
En met mijn automatische drankvoorziening. Kan ik goed mijn
bek spoelen, als ik weer wat geks denk. Had Boris ook vaak last van. Heel
bijzonder, dat baby’s in Oekraïne naar hem vernoemd zijn. Ze schijnen daar nogal
te houden van clowns en acteurs. Vroeger werden honden ook dikwijls Boris
genoemd. Misschien wil de Nederlandse Bank de nabestaanden daarvan met vijf
miljoen compenseren om het belastende verleden te helpen verminderen.
Tegenwoordig is het verleden veel geld waard, alleen wisten ze dat toen niet.
Het heden ziet er niet zo best uit met al die staatsproblemen.
Compenseren nu is beter dan in de toekomst, als er misschien helemaal geen
nabestaanden meer zijn of oudjes. Valt er veel zorg weg. Gaan we misschien
allemaal in the cloud verder, zonder koffer. Die staat dan nog op
Schiphol.
Nu profiteer ik nog lekker van de oudjes, al pik ik hun voer
af.
Costa wilde naar binnen, maar net als Zelensky kwam ze er niet
in. Het E(erste)U(ur) zeker niet. De aarde warmt wel erg op, als je er ook nog
met je kont op gaat zitten.
De bazin moest planten water geven en dat duurt
altijd wel even. Het grondwaterpeil in Overijssel is daarmee vast
gezakt.
Zelfs als je aan de galg hangt heb je het hier nog
goed.
Je krabt je ook wel achter de oren als je hoort, dat de
gierzwaluwen in Spanje zich massaal uit hun nesten hebben laten
vallen.
Dat is hier waarschijnlijk ook met de koolmezen gebeurd. Je
zult toch maar van de verkeerden in verwachting zijn.
De jonge duifjes hadden nergens last van. De aalbesjes met 35%
korting bij Appie werden door hen verzwolgen en daarmee ook ruimschoots de
inflatie.
Ik ben een beetje bezorgd om de hogere voedselprijzen.
Misschien is het een idee om het inflatiepercentage minder te gaan eten. Minder
grondstoffenprobleem, minder uitval van achteren, minder obesitas. Verlichting
in de zorg en een programma minder. Natuurlijk moet ik dan gas gaan terugnemen,
maar ook dat komt het klimaat ten goede.
Costa
moet om mijn plan een beetje huilen. Nooit geweten, dat ze mijn tassendrager
was. Ze huilde ook al om de Stones. Bij een volgend concert is ze bang, dat de
oude fans de trappen bij de Arena niet meer op kunnen. Geen angst voor morgen.
Mick Jagger verschijnt in Hologram ook wel aan je keukentafel. Technieken
schrijden vooruit en we worden daarom steeds stommer. Als de kinderen al niet
eens meer weten, wat een merel is hoe kun je dan van hun gezang
genieten.
Ze hoeven echt niet te weten, wat een parelhoender is. Hun
gekrijs kun je beter meteen uit het collectieve geheugen wissen.
Tsjaikovski is door de Russofobie ook al met zijn
muziek uit de ether verwijderd. Nu misschien Boris Johnson nog. Die heeft met
zijn wet van de remmende voorsprong de mensheid ook niet verder
geholpen.
Als ik steeds meer mijn voorsprong op Costa vergroot, dan
heeft ze waarschijnlijk geestelijke bijstand nodig. Ik zal mijn voorsprong af
moeten remmen, want die hulp is niet meer voorradig. Ze kan ook niet naar Ibiza
zoals die BN-ers in psychische nood doen. Misschien moeten die er van de zomer
zwemmend naar toe. Straks moeten alle vakantiegangers mee doen aan 1 op de 50 om
nog van Schiphol weg te kunnen komen.
Over hol gesproken.
In ter Apel zouden ze er blij mee zijn, wat we vanochtend
hebben gegraven.
Een zogenaamd duo-hol. Dat komt door het woonruimtetekort. Er
gaan stemmen op om woningen op te delen. Het begin is er nu. Kaytie heeft zich
tevens met boomkap bezig gehouden, zij het beperkt. Een wortel zit nog om haar
nek. Ze zal het wel overleven. Zo erg als in Brazilië is het nog niet.
Daar zorgen alleen de inheemsen voor biodiversiteit. Die worden echter door
jagers en vissers verdreven. Die vermoorden zelfs wetenschappers.
Ik leg mijn oren goed te luisteren. Misschien moeten er in
ieder land alleen inheemsen wonen om de biodiversiteit terug te kunnen
brengen.
Het is soms moeilijk om de kop omhoog te houden.
En om oplossingen te bedenken.
Laat Duitsland ons annexeren. Die hebben geen
stikstofprobleem. Dus wij dan ook niet meer. Vergeet de fietsen. Zo simpel kan
het zijn. Daar hoef je geen slipjes voor bij Zeeman te kopen.
Alhoewel dat voor Kaytie wel een aanrader zou
zijn.
Achter de tralies kom ik toch niet voor dit Ongehoord Nederlandse
idee. Ongehoord tekort aan rechters.
Misschien krijg ik ooit net als
Erica Terpstra een onderscheiding in de Orde van de Rijzende Zon, Gouden en
Zilveren Stralen.
Vanochtend heel vroeg was de wereld adembenemend
mooi.
Vanuit de hemel daalden zonnestralen neer. De schatkamer van
de Efteling was vast open gegaan.
Aangekomen bij het kippenhok wilde doffertje LeBlanc mij iets
duidelijk maken. Ik zag echter niets aparts.
LeBlanc vloog richting duivenhok en lokte
me.
Zelfs met Maxima op schoot zou ik niet met hem de lucht in gaan. Ten
eerste heb ik niet zoveel moed en ten tweede wil
ik gewoon kunnen ademen. Dus ik volgde hem per poot.
Wat ik toen zag maakte mij ademloos.
Er lagen twee LeBlancjes in het duivenhokje. Als ik Finkers
was geweest, dan had ik ze gezegd lief te vinden, maar wat waren ze lelijk.
Daarom heeft mijn bazin ze waarschijnlijk Don en Bas genoemd. Daar is op het
ogenblik ook niets moois aan.
Ze moeten Poetin de Nobelprijs voor de Oorlog
geven. Streling van ego kan ommekeer betekenen. Kwaad kan door liefde ombuigen
naar goed. Geef de Verschrikkelijke Schoenenprijs aan Hugo de Jonge en we hebben
‘s winters weer betaalbare zweetvoeten.
Ik ben om af te koelen van de doorstane emotie vijverplanten gaan pletten. Is mij herhaaldelijk verboden. Er
groeien namelijk sigaren aan.
Nu hebben we bolknak. Het is de overweging waard om
ze straks te verkopen tegen woekerprijzen aan zielige rookverslaafden. De één
zijn dood is een ander zijn brood. Een peukenpakje van 47 euro slokt geheel het
groenten- en fruitbudget op.
Uiteindelijk minder belastend voor de
gezondheidszorg.
Terwijl ik aan het pletten was zag ik opeens die eend. Er zat een
oligarch op zijn rug. Door Poetin in een kale kikker veranderd.
Wachtend op een kus uit het Westen. Dan hoopt hij
weer wat luxer te kunnen gaan dobberen.
Ik heb hem direct naar de kliko gedeporteerd. Hij wilde
namelijk geen contract tekenen om hier onkruid te gaan wieden. Zouden ze ook met
Eerste Kamerleden moeten doen. Geen tijd voor een debat, dan de Hofvijver in.
Tegen inlevering van 30.000 euro haalt iemand ze er wel weer uit.
Met
dit plan maak ik vast vijanden.Toch maar een rookmelder uit voorzorg in mijn
bench laten aanbrengen.
Anders gaat Kaytie met mij mee in rook op. Ze studeert nu al
voor koe. Nog even klimatiseren en ze kan de wei niet meer in.
De Poelepetaten stonden vanmiddag in de rij om in Duitsland
goedkoper te gaan tanken. Toch gek. Hoe kun je nou samen een leger starten, als
de benzineprijs al niet overeenkomt.
Ik tank gelukkig water.
Bij nog hogere prijzen kunnen ze de nieuwe regenton hier beter
met brandstof gaan vullen. 240 liter gaat er wel in.
Ik heb hier overal gekeken naar ruimte voor een stekkerpaal,
maar dan wordt het minder groen.
Hulp gevraagd om plaatsen af te vinken. Niets geschikts
gevonden.
Nu moet ik naar de psychiater voor stekkerstress. Die
heeft vast een elektrische stoel voor me om me van het probleem af te
helpen.
We hebben hier namelijk nog geen laadpaus. Die moet
van de EU in ieder land worden geplant om snel alle paaltjes neer te zetten. Nou
heb ik nog nooit een paus gezien, die hard kon lopen. Wordt er toch een vlugge
gevonden, dan mag ik wel heel snel voor een witte
rookmelder gaan zorgen.
Ik vergeet nog te zeggen, dat de beide dames hier loops zijn.
Ik zit hier dus met erotiek in geur en geluid en hoef dus niet dit weekend naar
die tentoonstelling in Utrecht.
Spaart benzine en elektra.
Ik mag van de bazin trouwens geen twee eieren laten uitkomen.
Nog een paar dagen en ik word helemaal buitengesloten.
Net als Jan de Hoop. Met één verschil: Ik huil dan
niet, maar loei.
Het weer schijnt de hele wereld bezig te houden. Ik
word er bijna wappie van.
Het
verwarde hoofd van Roos voorspelde vanochtend al,
dat er stront aan de knikker(bal) was.
De dames keken me na met een Rutteriaanse blik van wij hebben
het echt niet gedaan, hoor. Ons geheugen is een beetje gewist.
Het grindpad beloofde al niet veel goeds. Het zag er vrij
overstromerig uit. Het stuifmeel toonde een verdacht patroon.
En jawel, om de hoek troffen wij verdachte objecten aan. Het
leek op 3D geprinte takken.
Zouden er criminelen op het erf geweest zijn? Ik schrok me
bijna de apenpokken.
Na grondige inspectie, die de controle op overheidsgelden
ver overtrof, kon ik geen mensengeur
waarnemen.
Het was wel erg helder in de
lucht. Meer dan gisteren. Klimaatellende: halve pruimenboom
verdwenen.
De komende dagen zal ik Frans Timmermans tegemoet
komen.
Biomassa verslepen.
23 mm regen in 5 minuten: daar buigen zelfs de brandnetels
voor.
Ik kreeg onmiddellijk last van mijn dwangpomp.
Ik verloor ook mijn fossiele brandstof: 23 cm lang in 1
minuut. Is wel even flink persen.
Waar gaat het in de wereld
allemaal naar toe.
De nieuwe duivin heeft 2 eieren
gelegd. In tijden van oorlog hebben we er straks weer 2 postbezorgers bij.
Altijd handig, als je geen porto hoeft te betalen en betrouwbaar iets kunt
brengen. De andere duivin heeft nog geen huisje. Moet zo dadelijk Lagarde
een postduif sturen. Verhoogt ze misschien de rente wat sneller. Zit er wellicht in de toekomst nog een nestje in voor een
billijker prijsje.
Er is een kip broeds. Die mag geen jonkies krijgen. Is in deze
wereld onverantwoord. Ze moet voedsel produceren en geen graaneters.
Dat begrijpt ze niet. Ze pikt en zet haar veren op,
als ze van het loze nest wordt afgerukt. Dat noemen ze dus overdreven
moederinstinct. Bij aanhoudend stom
gedrag vliegt ze zo de pot in. We willen toch ook
niet weer meewerken aan een nieuw
kinderopvangschandaal.
Verliest Omtzigt mogelijk net als deze mooi gevormde biomassa zijn hoofd weer.
Met functie elders.
Zo langzamerhand begin ik te smeken: was alles maar weer
gewoon. Men zegt, dat het volk de leider krijgt, die het verdient. Moeten we
misschien toch allemaal weer terug naar de Nokia. Dikke duimen, dat dan alles
weer goed komt.
Geen gezeur meer over het klimaat. Weer
of geen weer, de ton loopt toch een keer over.
Wat een kaars al niet teweeg brengt. Inside denk ik er het
mijne van.
Men doet zo pislink tegen elkaar, dat ik er droevig van word.
Ik til mijn poot toch ook niet tegen iedereen op. En dan die bevrijdingsactie in
Oekraïne. Ze zijn hier op zoek naar Bolle Jos. Ze kunnen beter alle manschappen
inzetten om Bolle Poet te pakken. Die kop van hem is vast een kernkop, die
helaas al gedeeltelijk tot ontploffing is gekomen. Gek genoeg is hij nog net zo
dik. Zit vast nog meer rottigheid in.
Elke vroege ochtend speur ik samen met Costa het terrein af of
er ‘s nachts niks is gebeurd.
Elk verdacht plekje wordt grondig onderzocht. Vanochtend
vonden wij een dode rat. Het leven was eruit gepikt door een roofvogel. Had
waarschijnlijk een verkeerd berichtje op RattenTwitter gezet. Dat schijnt erg
explosief te kunnen zijn.
We hebben een verdedigingslinie aangelegd om de eerste klappen
op te vangen voor als de vijand komt.
De pony’s hebben, als protest tegen foute Russen, een begin
gemaakt met de Oekraïense vlag. Hoe ze het ernaast blauw krijgen is me nog niet
geheel duidelijk. Even verderop is een bollenboer gekomen. Hij heeft vast wel
gif, dat blauw uitslaat. Tulpenbollen zijn namelijk ook al niet te vertrouwen.
In oorlogstijd dus beter niet meer eten.
Bijou heeft zo hard gewerkt aan de vlag, dat ze er nogal
warrig uitziet. Als ze maar genoeg blauwtjes loopt bij hengsten hebben we die
bollenboer misschien niet eens nodig. Met zo’n uiterlijk en haar hoge leeftijd
moet dat geen probleem zijn.
Elke dag loopt zij met haar vriendinnen heen en weer om de
vlag, al vretende, af te krijgen. Ze boffen maar, dat hun eten zomaar uit de
grond komt.
Het is verbazingwekkend, dat gras zo
hard groeit zonder gas of olie. Soms neem ik een hap, maar die blijft meestal
niet zo lang in mijn maag zitten. Gebeurt dat toch, dan hangt er acht uur later
een sliert uit mijn achterste. Zonder douche-toilet is dat gewoon geen
doen.
Costa nam vanochtend wel een hap gras. Ze wilde oefenen. Het
voer stijgt zo hard in prijs, dat ze zich zorgen maakt. Ze heeft nogal een
duistere toekomstblik. Dat heb je met die oudjes. Zien beren op hun pad. Die
mogen hier gewoon gehouden worden.
Kijk maar naar mij.
Boven gras geef ik toch echt de voorkeur aan verse kip met
parelhoen. We hebben er inmiddels zoveel, dat hun onderkomen af en toe lijkt op
de vertrekhal van Schiphol.
Gelukkig is er nog ruimte voor kringspelen. Vanmiddag heeft
het pluimvee aan zakdoekje leggen gedaan. Dat was uit solidariteit met de
slachtoffers van Bolle Poet.
Wie op het neergelegde zaadje ging staan mocht even
verdrietig tokken vanwege het vooruitzicht van een lege
graanschuur.
Gisteren is Di plotsklaps overleden. Haar jonge minnaar
LeBlanc zat reanimerend over haar heen te koeren. Ze kwam helaas niet meer in de
poten. Ze was gewoon overwerkt. Een 24-jaar jongere minnaar neemt
veel.
Mijn bazin kan heel soms zeer teerhartig zijn en
wat vaker erg dom. In plaats van in te krimpen bij oorlogsdreiging en
hyper-inflatie ging ze gelijk op stap om een nieuwe partner voor LeBlanc te
kopen.
Ze kwam terug met drie duiven. Di perste er geen ei
meer uit, maar dat kun je van twee nieuwe duivinnen niet verwachten. Dat wordt
overbevolking straks in de schuilkelder.
LeBlanc zat er al helemaal klaar voor.
Hij maakte direct, na een rondje invliegen, heel elegant de
meest witte tortel het hof.
Dat vond haar echtgenoot in zijn Viktor en Rolf kledij minder
amusant. Zijn borst viel er van afgunst nog net niet uit.
De donkere duivin werd helemaal niet bekeken. Wat
kleur al niet doet.
Als het zo blijft moet ze het volgende seizoen maar naar
Married at First Sight. Wordt ze wetenschappelijk gekoppeld aan een andere
doffer.
Of naar Boer zoekt Vrouw. Mag ze misschien op
Citytrip naar Kiev, als het Songfestival er volgend jaar gehouden
wordt.
Het ochtendrondje op het terrein is altijd een
groot feest.
Vooral vanmorgen. Ik kon zomaar opeens mijn poot
optillen.
Gek, dat ik daar nooit eerder aan had
gedacht.
Toen ik Kaytie ging belagen (favoriete bezigheid), wierp ze me
toe, dat ik nu was gestart met ongewenste intimiteiten, omdat ik net een man was
geworden.
Dan mag ik gelukkig nog wel de kippen laten
vliegen.
Eergisteren heb ik, denk ik, een kip zo gestoord, dat er een
ei in de tunnel bleef, want vandaag lag dit in het hok.
Ik dacht eerst, dat het Poetin’s hoofd was,
eindelijk gevallen na een groot Paasoffensief. Zo opgeblazen heb ik een ei
namelijk niet eerder gezien.
De parelhoenders leggen een groot ei met een puntje, de
krielkippen ronden het beter af.
Ikzelf ben één groot blij ei. Verleden jaar maakte
ik nog geen ochtendrondjes. Zat ik nog in mijn moeder. Met andere zusjes en een
broer. Vreemd eigenlijk, dat wij niet aan elkaar geklonken uit haar legkanaal
zijn gekomen.
Was ik nog langer geweest. Mijn bazin vindt mijn lichaam
lastig, als er twee deuren tegenover elkaar geopend moeten worden, zoals in de
bijkeuken.
Ik krijg dan geheid een zwieper. En zij een zere
knie.
De wei lag vanochtend vol vacht. Mijn vriendin Roos had last
van de warmte. Ze heeft in haar voorouders kennelijk een schaap
zitten.
Zo gladjes moet ze er straks weer uit gaan zien. Een foto van
nu zou de dierenbeschermers in actie kunnen brengen.
De wereld hier is hartstikke mooi. Ik kan niet begrijpen, dat
verkeerde Russen geen bloemen meer willen zien. Die zien alleen nog
puin.
De eerste zwaluwen zijn deze week aangeland in de stal. Nu
wordt het zomer. In Oekraïne nooit meer, denk ik. Daar schieten ze zo maar
mensen en dieren dood. Om nooit meer te kunnen vergeten. En ze hebben daar ook
niet genoeg te eten.
Onze voorraadschuur is voorlopig goed gevuld met graan. Voor
de kippen. Nu is het er nog. Gek idee, dat kippen zonder graan waarschijnlijk in
mijn bek belanden. Kan ik ze nooit meer laten vliegen.
Het gras is weer gemaaid. Alsof er niets aan de hand
is.
Beste Poetin, blijf van mijn wereld af. Ik ben nu
een man. Als hier de zomer ook verdwijnt, ben ik met mijn lengte zo bij je
hoofd. Het zal me een waar genoegen zijn om dat leeg te laten lopen en te vullen
met bloemen.
Mijn bazin noemt mij Kaka. Ik heb namelijk
vanmorgen de temperatuur buiten op 19 graden geprobeerd te krijgen.
Het lukte me niet. Hij kwam niet verder dan
10.
Rob Jetten had er nog zo in Buitenhof op aan
gedrongen.
Ik heb mijn hete adem gebruikt. Ik had natuurlijk de natuur
kunnen flessen door mijn poot op te tillen, maar ik krijg hem op mijn leeftijd
nog niet omhoog.
Mij Kaka noemen. De wereld om mij heen is Kaka.
Mensen met een pas gewit plafond willen geen
vluchtelingen uit Oekraïne ontvangen. Die schijnen nogal veel te roken. Is dat
niet Kaka.
In Amerika slaat iemand een ander voor de bek. Heel
belangrijk nieuws.
Dagelijks bekt Kaytie mij af. Deze aanval kon ik nog net
ontwijken. Ze kijkt heel schijnheilig een andere kant op. Al is ons gevecht 1
Op1, we zijn nog niet gevraagd voor een praatprogramma. Wat doe ik
fout.
Die hele oorlog van bloedbroeders is Kaka. Voor mij
en Kaytie niet te bevatten. Gelukkig krijgen we graanvrij voer en hebben wij
zelf zonnebloemen op het erf. Van de zomer maar proberen om er olie uit te
persen. Met een dikke poot moet dat wel lukken.
Mensen vinden wolven niet te vertrouwen. Ik denk,
dat ze in Bucha veel liever wolven hadden gehad dan mensen.
Elke dag kijk ik naar de graven van mijn voorgangers. Dat is
hier tenminste allemaal netjes afgehandeld.
Ik zou eigenlijk naar Rusland moeten om aan een lange tafel te
gaan zitten proberen om het slachthuis dicht te krijgen.
De grenzen zijn daar dicht, maar wij honden en
wolven trekken ons daar niets van aan. Dat hebben ze ook op de Veluwe gemerkt.
Voorlopig verschans ik me achter mijn stelling. Ik
laat het Zelensky opknappen. Doet de rest van de wereld ook. Bovendien als ik
moet gaan lopen naar Moskou is de hele graanschuur al leeg.
Misschien kan ik beter bloemen naar de paus gaan
brengen.
Kom ik vast in alle praatprogramma’s. Hebben ze weer een hype.
De langste Oud Duitser van de wereld komt vanachter zijn
stelling vandaan om met zijn vriendinnetje excuses aan te bieden voor alles wat
in het verleden verkeerd is gegaan. Ook modern. Wat zullen die Russen het in de
toekomst druk krijgen.
Voorlopig bedenk ik plannen om het gasverbruik terug te
brengen. In mijn kop zit alles nog als los zand in elkaar.
Een kerncentrale op het erf naast de kippen is niet aan te
bevelen. Radioactieve eieren zijn vast minder lekker, al kun je er wel
jodiumhoudend zout op doen. Ik bedenk net, dat kippen graan eten. Wordt wat met
hun toekomst. Meelwormen zonder meel zijn ook al niks. Toch maar overgaan op
muizen. Die hebben we hier genoeg.
Kaytie heb ik aangeraden naar gas te gaan graven.
Zakt de bodem, dan zakken wij wel mee. Het plan staat toch niet als een
huis.
De heg mogen we ook niet verbranden. Paasvuren mogen wel, maar
zijn kortstondig te heet om er een stadsverwarming aan te koppelen.
Er zit niets anders op dan haar te laten groeien. Lekker warm.
En als mens wat dichter op elkaar te gaan zitten.
Net als de schapen van de Archemerberg.
Zal die minister van volksgezondheid wel weer gaan mekkeren
over kans op Covid, maar daar mag je weer gewoon, zonder maatregelen, aan dood
gaan. Die hype is gelukkig voorbij.
Ik denk, dat ik nu Kaka moet.
Nog even een bloemetje van mij. De paus krijgt toch al genoeg.
Laat die zijn zegen maar bloemrijk uitspreken over de wereld.
Ik voelde me vrij. Toen ik hoorde, dat 2000
kilometer verderop mijn soortgenoten in schuilkelders moeten zitten, werd ik
heel boos en ook een beetje bang.
“Kom”, zei ik tegen Costa en Kaytie. “Wij gaan
oefenen om ons te verdedigen, voor als die Russische honden gaan
komen.”
Ik stelde voor om het kippenhok tijdelijk als vijandig te
beschouwen.
Ondanks de aanwezigheid van de vredesduiven, maar die konden
altijd later nog ingezet worden.
Al sluipend observeerde ik de vijanden als ware zij lekkere in
olie gefrituurde hapjes.
Ik richtte mij speciaal op Poetin. Kon ik hem maar
verschalken, maar hij werd omringd door oligarchische vriendjes.
Bovendien zou ik geen ei meer krijgen, als ik alles
vleugellam zou leggen.
Costa bekeek me vanaf een
afstand. Ze leek een beetje NAVO (Normaal Al Voorzichtig
Opererend).
Ik probeerde de pony’s dan maar in mijn vreemdelingenlegioen
te krijgen, maar de grens was dicht.
Dan toch maar geprobeerd Costa te activeren.
Met een omsingelende beweging dwong ik haar tot
oefengevechtsmateriaal.
Ik viel dapper aan.
Ze ging gelijk uitnodigend op haar rug liggen.
En lachte me daarna volop uit. Dat werkte heel ontwapenend.
Zou Zelensky dat ook niet lachend kunnen doen, vroeg ik mij af.
Toen heb ik haar maar gefouilleerd. Niet echt een
oorlogshandeling, maar wel grensoverschrijdend.
Ik ben er berustend bij gaan liggen. Er viel met haar niets te
beginnen.
Kaytie was intussen wel met iets bezig, hoorde ik.
Ik besloot uit veiligheid vanachter de stelling tot scherpe
observatie over te gaan.
Ze was een schuttersputje aan het graven.
Toen ik hoorde, dat er misschien een ISS-satelliet op de aarde
zou neerkomen, heb ik de kliko’s maar alvast klaar gezet en Kaytie gewaarschuwd,
dat een schuttersputje niet voldeed om de klap op te vangen.
Daarna ben ik met Costa vrolijk gaan rennen zolang het nog
kon. Zolang er leven is, is er hoop.
Ik heb inmiddels Dy naar Belarus
gestuurd. Misschien kan ze daar nog iets betekenen. Lukt het niet, heb ik haar
gezegd, dan kan ze altijd nog de Russen op de koppen kakken.
Do blijft wel eenzaam achter. Ik heb hem verzekerd, dat hij in
plaats van Rusland naar het Songfestival mag. Hij koert goed. Vreemde acts doen
het daar prima.
