Vanochtend vroeg was hier opeens de grens verlegd.
Het bospad was gehalveerd.
We doken er als speciale eenheid gelijk in. Geen kolonisatie
door onbekende wezens. Geen ondergrondse tunnels om Kaytie te ontvoeren. De
ellende kwam van omhoog.
Er
was troep uit de hemel gevallen.
Er komt wel meer ellende van boven. Er huizen daar een soort
superwezens. Die zijn er in gedachten geplant omdat er in geloofd werd. Door de
variatie die daar in zit is er nu op de grond steeds ruzie.
En daarom is het hier ook af en toe
zo’n bende. Tenminste, dat geloof ik.
Begrijpen doe ik het niet.
Ik werd in het donker nog meer in
verwarring gebracht, omdat er opeens een paar kippen leken te
zweven.
Ook
zag ik een zwevend paardenhoofd op de muur.
Ik werd er bijna hemels van.
Gelukkig bracht Kaytie met drie poten op de aarde, terwijl ze
stond te tanken, mij met vier poten terug op de grond.
Zij doodt muizen in één keer. Heeft er geen schep
bij nodig. Zij gunt ze van harte snel een plaats in de hemel.
Dat doet ze waarschijnlijk omdat ze genoeg ruimte heeft en
eten en drinken.
Als ze ontvoerd zou worden
door een buizerd zou ik, denk ik, wel een schep pakken.
Door alle ellende vanuit de hemel
huilen hier vandaag de bloemen.
Het is te hopen, dat de zon hun tranen zal
drogen.
Ik begin alvast met het opruimen van een stukje ellende. Als
er nooit meer iets uit de lucht zou vallen komt alles vast te zitten en is
er voor mij ook niets meer om op te kauwen. Gewoon niet denken, hoe iets zal
kunnen zijn en niet geloven, dat alles anders wordt.
Twee jaar geleden mocht ik voor het eerst mijn
gevoelens naar u uitspreken.
Twee jaar, waarop ik dankbaar terugkijk.
Al zit mijn leesbril een
beetje scheef en werkt nu mijn gemoed.
Sommige gebeurtenissen waren indringend en rauw van
verdriet, zoals de gevolgen van de oorlog van Vladimir. Ook heb ik gisteravond
nog een mensenvriendin verloren.
Op andere momenten ging emotie poot in poot met
heling van gestolen goederen en verbondenheid met een warme kip in mijn
bek.
Daarnaast waren er de tientallen hartverwarmende
bezoekjes aan mijn blog en had ik inspirerende ontmoetingen.
Die hebben een onvergetelijke indruk op mij gemaakt, omdat ze
elke dag weer voorkwamen.
Met mijn beide vriendinnen willen wij voor en met
elkaar het goede doen, maar dat lukt niet
altijd.
Wegens het totale gebrek aan openbaar vervoer hier
in de regio hebben wij niet veel verbondenheid met verre streken en helemaal
niet met Den Haag of het Caribisch gebied.
Ook verdienen wij hier meer bescherming van ons
weefsel. Daartoe heeft de bazin nu een Bully XXL besteld, omdat wij begrip
hebben voor het inzetten van politie ter bescherming van het plaveiselweefsel
van de A12.
Wie van buiten naar ons terrein kijkt, ziet op het
eerste gezicht een aantrekkelijk stuk grond met goede voorzieningen en een
sterke uitstraling. Maar achter dat positieve beeld gaan meerdere plagen schuil.
De huidige maatschappij geeft ons geen kansengelijkheid door het ontbreken van
een rioolaansluiting, het blijvend toestaan om gif te strooien op de omringende
weilanden en akkers. Bovendien worden wij geteisterd door de explosieve groei
van het muizen- en rattenleger. Wij willen een fatsoenlijk verwarmd huis zonder
gaten. Het aflopen van ons vaste energiecontract volgend jaar zal een groeiend
beroep gaan doen op onze vachten, al dan niet vastzittend. We moeten blijven
lopen om de energie te vergroten. Het is niet te hopen dat Chinezen en Russen
dat ook massaal gaan doen. Dan wordt het in Nederland wel warmer, maar tevens
erg druk.
Niet elke hond krijgt dezelfde kansen op een goede
toekomst, al is het maar door een korte neus. Honden met een lange neus zijn
immers inzetbaar in aardbevingsgebieden en in de haven van Rotterdam. Verlenging
van het reukorgaan is met de huidige kosten in de zorg echter
onaanvaardbaar.
Klimaattechnisch is een korte neus gezonder, omdat
er dan minder stikstof wordt gesnoven. Zo heeft alles in onze hartverwarmende
maatschappij met veel koude meerdere kanten.
Om politici, advocaten en journalisten te
beschermen kunnen tijdelijk honden met korte neuzen worden gebruikt, omdat zij
evenzo steviger bijten.
Er wordt gewerkt aan een nota Ruimte, waarin de
toekomstige inrichting met minder ruimte centraal staat. Het Koffertje zal
daartoe volgend jaar meer ruimte krijgen, omdat er meer plannen in moeten, die
waarschijnlijk geen toekomst hebben.
Wij overwegen hier volgend jaar een autocue neer te zetten.
De verwezenlijking van de voornemens om Groningen op te lossen, blauw en groen
in de natuur in balans te houden, de woningbouw te stimuleren door o.a.
vleermuizen uit te schakelen, het netwerk eerlijk te verdelen door zonnepanelen
te limiteren, de kinderopvangslachtoffers bezig te houden met trage beloftes, de
bestaanszekerheid zeventien keer op te sommen, middeninkomens te nivelleren,
beveiliging te regelen één op één voor iedere burger met een afwijkende mening,
vergen zoveel papier, dat een stapel van anderhalve meter niet meer onder mijn
kop zal passen. Ik vrees voor alles een leesbril +10 nodig te gaan
hebben. We zullen hier op ons terrein er alles aan doen om
te werken aan de oplossing voor problemen, die zich al voordoen, zoals het
knippen in hagen en dode buxus verwijderen. Wij hopen ons daarbij gesteund te
weten door de terugkeer van oud leiderschap en Here Omtzigt.
Het is maandag en dat roept een bepaalde sfeer op
van alles wat hetzelfde is.
Als een mak schaap weer voor
de kantoordeur staan.
Of als een hen weer wachten op voer. Haar heb ik afgelopen
week in mijn bek gehad. Vandaar die ruige nek. Ze dacht de wijde wereld in te
kunnen trekken. Als ik had doorgehapt had ze beter aan een parachute de
Eifeltoren af kunnen zeilen. Ik heb haar, zij het met enige dwang van bovenaf,
weer laten gaan. Ze bekijkt me nu met andere blik. Moet ze niet doen. Ik heb met
haar voor mezelf een Nieuw Sociaal Contract
afgesloten. Zal wel hobbels kennen en
uiteindelijk weer ontbonden worden, maar de bedoeling is goed.
Met Costa heb ik al eindeloos veel contracten en bondjes
afgesloten, maar we kijken nog steeds een andere
kant op. Als ze teveel negatief mijn vibe
betreedt zeg ik gewoon, dat ik een verkoudheid
heb.
De afgelopen weken zaten we hier in een schapenvibe. De sfeer
van oude tijden was goed te horen. Men overweegt 250 kamerleden te benoemen.
Gewoon doen. Het blèren van de 255 schapen werkte als een wollen deken. Ik geef toe, het waren er 5 méér, maar in een
tweede kamer met zoveel gemekker hoor je echt geen verschil.
Volgens herder Anita blèren schapen
nauwelijks, als ze lekker gevreten hebben. En dat konden ze hier onder al die
bomen aan de overkant van de weg heel goed.
Op de Lemelerberg is de heide namelijk verdroogd.
Ik durf het woord nauwelijks meer uit te spreken. Klimaatverandering. Natura 2000 voorzag alleen de subsidies. Ik denk
niet, dat Franske Timmermans volgend jaar bij de uitblinkerslunch zit.
Ik krab wel achter mijn oren voor ik ga kappen.
Dat deed ik ook, toen ik weer een nieuw gezicht zag. Heel wat
anders dan een piemelknuffel. Vast een nieuw
BBB-lid, dat zich op het platteland oriënteert.
Overal wordt gestolen, zelfs broodkratten, maar hier komt altijd van alles
bij.
Elke ochtend kijk ik voorzichtig met een scheef oog wat er nu
weer zit, ligt, vliegt of staat. Ben er helemaal niet blij mee.
Oplossing is misschien om straks alles in één keer
via India naar de maan te laten vertrekken. De
ervaring met overvollebovendekstreinen hebben ze
daar al.
Een beetje Omtzigtig te werk gaan en je bent van veel rommel
af. Anders veroorzaakt het een aardbeving in de kinderasielopvang.
We hollen gewoon andere tijden
tegemoet. Op 5 december geen Sinterklaas meer, maar Sint Pieter, geen verschil meer in Dilan’s, Plasjes en Bontenballen.
Allemaal gehuld in Facekini’s. Dan houd je de huid wel heel.
Ik moet er even van poepen. Geeft ook een bepaald gevoel en
tijdelijke opluchting.
De sfeer, die opgeroepen wordt door
Kaytie in haar McLaren en Costa, die pootje overgaat om een kikker te besluipen,
is gelukkig gewoon goed.
Ik noem dat de tortelduivenvibe. Soms zit er één in een
tantra. Dan geven ze een beetje licht.
Als mijn tijd daar is ga ik, vermoed ik, geheel tevreden het hoekje om.
Ondanks alle eikels op mijn pad.
Soms is de weg versperd, maar er komt altijd weer een
opening.
Het is kennelijk weer de tijd van de pruimen en de
komkommers. Er is alleen maar raar nieuws.
De koningmoeder heeft de draak mooi opgepoetst met
fout hout.
Hier op de Lemelerberg hebben ze, denk ik, ook fout
hout gehad. Dat zou nu ook wel in boten kunnen zitten.
Ik denk, dat we hier ook fout hout hebben in het
vogelhuisje.
Het ziet er hetzelfde uit als in die
bejaarde schuit van Beatrix.
Er heeft trouwens nog geen vogel in gezeten.
Misschien wordt het gevorderd of opgekocht door de
gemeente. Er komen dan vast geen vogels in uit Afrika.
Die krijgen daar gratis graan vanuit Rusland. Ze
hoeven er zelf geen poet in te stoppen.
Erg raar allemaal.
Nu maar wachten op een hondenvoerdeal.
Waarschijnlijk wordt dat dan afgesloten voor grote zwarte honden en dan maak ik
ook kans.
Het vogeltje van Twitter mag hier trouwens ook wel in een
kooitje. Plaats zat. Het is vervangen door X.
Volgens mij is dat een middel om dood te gaan. In
ieder geval wordt er dan minder gefladderd.
Dat is niet erg. Met 46.000 jaar oud schijn je nog te kunnen
herleven.
Elon Musk is waarschijnlijk ook een worm geweest of
hij wordt het weer. Als je hem maar niet weer in je computer krijgt over 46.000
jaar.
Dat die auto’s in die schuit boven Ameland zijn
gaan branden is zijn schuld. Gewoon gevaarlijk uitgedacht zonder totaalvisie.
Door al dat rare nieuws wilde ik vandaag vertrekken. Net als
al die politici. Costa zwaaide me al uit.
Ik weet alleen niet waar ik heen moet. Ik blijf dus
maar. Gelukkig ben ik nog jong. Als oudje kan ik straks beter vertrekken met
middel X dan verzorgd worden door een robot of helemaal niet.
Ik zou aan die vertrekkende kamerleden willen
vragen om hier het onkruid te komen wieden. Daar is geen mindful oudje meer voor
te krijgen. Te laat gepensioneerd of opgebrand.
Ook geen jonge vakantiewerker. Met een smartphone in je hand
kom je die net tekort.
Tegen dit weer is het onkruid goed opgewassen. Het groeit ook
al hoger dan net boven de grond. Het zit ook al in vele koppen.
Als je doof bent, net als Kaytie, krijg
je minder mee van rare geesten en is het leven draaglijker. Mijn oude
vriendinnetje is ook nogal onbeschaamd geworden.
Poept voor het vaderland weg. Het is niet te hopen,
dat Pieter dat straks ook doet.
Costa en ik houden het bij
bubbling. Dat schuifelen tegen elkaar aan vinden wij niet vies. Dat vinden wij
gewoon lekker.
Raar, dat het zo in het nieuws is. Gewoon niet
kijken. Dan heb je ook geen last van onkruid.
Het knalt me de laatste dagen wel in mijn oren. Het
begon vrijdagavond. Een knal na de eerste minuut van het journaal. Een
heel kabinet gevallen. Staat zo’n ding in de
huiskamer naast je, dan zit je er wel met je poten onder. Ik kroop gauw bij
Kaytie in de bench.
Die bleef onder alles koel, maar ik
was even vergeten, dat zij doof is geworden.
Mijn oren zijn nog goed en vangen heel wat op. Er was dus
trammelant in het Haagse net als bij ons in het kippenhok en nu is er nog een
knal bij gekomen.
Rutte is weggerend met een lamme vleugel. Hij kakelde goed,
daar heeft hij veel stappen bij gezet, het gekakel is zeker nog niet klaar, het
was niet makkelijk, het was goed gekakel, het had inhoud, leverde
aanknopingspunten op om te blijven kakelen, maar goed blijven kakelen met
windeieren was net iets teveel.
Deemoedig heeft hij het hoofd gebogen. Daar vang je veel
complimenten mee.
Opperkip Kaagje prees hem voor zijn kakelinzet, maar zelf kan ze er ook
wat van. Het is de vraag of ze buiten de haan om nog eieren blijft
leggen.
Caroline Hen maakt zich al klaar om in te vallen. Ze zag steeds al groen
van de jaloezie. Ze loopt nog wat boerig en kakelt wat vlak, maar dat kan
bijtrekken. Om een fiere kip te worden moet je goed oefenen.
Adje Kuikenkip is nog te jong, maar aast ook al om de leiding over te
nemen.
Margootje kan goed bikken. Ze wil nog meer kippen in het hok. Hele
gezinnen.
Ik kan de boel nu nog redelijk in de
gaten houden. Er zijn net drie kuikens bij gekomen. Dat is te doen, maar ik hoop
niet, dat de hele familie er nog bij komt. Met mijn liefdevolle blikken komen
die kuikens ook wel groot.
Tenslotte zie
ik mijn ouders, opa en oma, neefjes en nichtjes ook nooit
meer.
De kleintjes zijn hier in veilige
handen.
De grootste knal, waar ik voor weg ben gelopen, was die bij de wolf. Stel
je voor, dat de buurman mij met een giek en een hooivork in een hoek drijft. Dan
bijt ik hem echt wel in zijn onveilige handen, als ik in zijn kippenhok zit,
omdat ik zo nodig gekakel wil horen.
Costa liet gelijk zien, hoe het is om dood te liggen nadat ik een knal
voor mijn kop heb gekregen. Ik verdenk haar er van, dat ze dat helemaal niet zo
erg zou vinden. Politiek past haar wel.
Eerst trek je samen op. Dat hebben we
ook gedaan met de plasticheffing op ballen.
De één bekijkt de zaak en de ander vreet zich er
in.
Even kan er misschien één iets los laten.
Om daarna zelf weer te gaan knallen.
Dat zit dan de vrede weer in de weg, al laat je er de beste
duif in het kippenhok op los. Het gaat Om Zicht.
Dat is nog niet helemaal helder. Soms moet
je jezelf eerst terugvinden.
Met deze hitte heb ik ook niet helemaal zuiver zicht meer. Hoe kom ik
aan 34 extra beveiligers voor de haan na Rutte. Stel je voor, dat ik dat met
arbeidsmigranten moet oplossen.
Bij al dat gekakel heb ik ook geen behoefte meer aan gekwaak. De
paartijd hier is gelukkig voorbij, maar start nu verder in de Hofvijver. Ik houd
me gewoon doof, net als Kaytie
Het is nog geen pruimentijd, maar vanochtend vroeg
zag ik ze liggen.
Ik werd er beduusd
van.
Allemaal groentjes, voortijdig met tak
en blad van de moederkoekboom afgesneden. Eerst dacht ik nog aan middel X, maar
er was niets over de post binnengekomen. Minder pruimen dus dit jaar. De wespen
zullen er straks geen steek van snappen.
Overal lagen takken en
bladeren. Ik vond het zeer verdacht. Zouden de rellen uit Frankrijk overgewaaid
zijn. Ik had echter geen schot gehoord.
Ook Costa liep voorzichtig rond. Ze
ging met een boog om alle narigheid heen. Dat is ook maar het beste wat je kunt
doen en vergaarde wijsheid uit het Torentje.
Mijn medeloopster keek zeer attent, toen ik uit balorigheid
met takken ging lopen smijten.
Ik hou er namelijk niet van, als iets niet op zijn plaats zit,
hangt of ligt.
Daar krijg ik de
kriebels van, zeker als er een storm door mijn haren schiet.
Ik maakte helaas een uitglijer, alsof ik Jorritsma was. Ik
weet niet of zij nog, net als ik, op haar poten terecht gaat komen. Met
Ollengren ernaast zijn die twee net de Clini-clowns. Ze hebben de neuzen niet
helemaal dezelfde kant op.
Sommige politici kunnen beter geknakt voorgoed in de wilgen
gaan hangen.
De bloemen zijn uit de bakken gewaaid. Gelukkig hebben ze maar
een 1-jarig contract. Normaal zijn ze goed voor seizoenswerk, maar met een
storm, zoals Poly, werd het een nul-urencontract.
Omdat de storm aan het eind van de ochtend niet ging liggen,
heb ik dat maar gedaan. Eén moet er toch de meest wijze zijn. Zo midden op het
veld had ik minder kans op schade, al had Costa het op mij gemunt. Er liggen
hier geen mijnen, maar tegen Costa was een loopgraaf voor mij wel beter
geweest.
Mijn opzet was geslaagd. Aanval door rust afgewend.
Daarna kon ik stiekem afdruipen. En passent heb ik nog een bal
van haar mee gepikt. Niet afgerekend bij de scankassa.
Ik wilde zover mogelijk weg van het slachtveld.
Want daar wordt het altijd eerst code rood. Ik hoop, dat
ze in Oekraïne ook gaan afschalen naar geel.
Bij een verstopte regenpijp heb ik nog even de aandacht weten te trekken
door uitgebreid mijn hals te gaan zitten krabben. Bellen met de brandweer had
geen zin. Lijnen waren toch overbelast.
Ik heb nog even tevergeefs op hulp staan wachten. Net gedaan, alsof ik
niet tot tien kon tellen.
Hielp allemaal niet. We moeten daarom hier zelf de troep maar gaan
aanpakken.
