Het knalt me de laatste dagen wel in mijn oren. Het
begon vrijdagavond. Een knal na de eerste minuut van het journaal. Een
heel kabinet gevallen. Staat zo’n ding in de
huiskamer naast je, dan zit je er wel met je poten onder. Ik kroop gauw bij
Kaytie in de bench.
Die bleef onder alles koel, maar ik
was even vergeten, dat zij doof is geworden.
Mijn oren zijn nog goed en vangen heel wat op. Er was dus
trammelant in het Haagse net als bij ons in het kippenhok en nu is er nog een
knal bij gekomen.
Rutte is weggerend met een lamme vleugel. Hij kakelde goed,
daar heeft hij veel stappen bij gezet, het gekakel is zeker nog niet klaar, het
was niet makkelijk, het was goed gekakel, het had inhoud, leverde
aanknopingspunten op om te blijven kakelen, maar goed blijven kakelen met
windeieren was net iets teveel.
Deemoedig heeft hij het hoofd gebogen. Daar vang je veel
complimenten mee.
Opperkip Kaagje prees hem voor zijn kakelinzet, maar zelf kan ze er ook
wat van. Het is de vraag of ze buiten de haan om nog eieren blijft
leggen.
Caroline Hen maakt zich al klaar om in te vallen. Ze zag steeds al groen
van de jaloezie. Ze loopt nog wat boerig en kakelt wat vlak, maar dat kan
bijtrekken. Om een fiere kip te worden moet je goed oefenen.
Adje Kuikenkip is nog te jong, maar aast ook al om de leiding over te
nemen.
Margootje kan goed bikken. Ze wil nog meer kippen in het hok. Hele
gezinnen.
Ik kan de boel nu nog redelijk in de
gaten houden. Er zijn net drie kuikens bij gekomen. Dat is te doen, maar ik hoop
niet, dat de hele familie er nog bij komt. Met mijn liefdevolle blikken komen
die kuikens ook wel groot.
Tenslotte zie
ik mijn ouders, opa en oma, neefjes en nichtjes ook nooit
meer.
De kleintjes zijn hier in veilige
handen.
De grootste knal, waar ik voor weg ben gelopen, was die bij de wolf. Stel
je voor, dat de buurman mij met een giek en een hooivork in een hoek drijft. Dan
bijt ik hem echt wel in zijn onveilige handen, als ik in zijn kippenhok zit,
omdat ik zo nodig gekakel wil horen.
Costa liet gelijk zien, hoe het is om dood te liggen nadat ik een knal
voor mijn kop heb gekregen. Ik verdenk haar er van, dat ze dat helemaal niet zo
erg zou vinden. Politiek past haar wel.
Eerst trek je samen op. Dat hebben we
ook gedaan met de plasticheffing op ballen.
De één bekijkt de zaak en de ander vreet zich er
in.
Even kan er misschien één iets los laten.
Om daarna zelf weer te gaan knallen.
Dat zit dan de vrede weer in de weg, al laat je er de beste
duif in het kippenhok op los. Het gaat Om Zicht.
Dat is nog niet helemaal helder. Soms moet
je jezelf eerst terugvinden.
Met deze hitte heb ik ook niet helemaal zuiver zicht meer. Hoe kom ik
aan 34 extra beveiligers voor de haan na Rutte. Stel je voor, dat ik dat met
arbeidsmigranten moet oplossen.
Bij al dat gekakel heb ik ook geen behoefte meer aan gekwaak. De
paartijd hier is gelukkig voorbij, maar start nu verder in de Hofvijver. Ik houd
me gewoon doof, net als Kaytie
Het is nog geen pruimentijd, maar vanochtend vroeg
zag ik ze liggen.
Ik werd er beduusd
van.
Allemaal groentjes, voortijdig met tak
en blad van de moederkoekboom afgesneden. Eerst dacht ik nog aan middel X, maar
er was niets over de post binnengekomen. Minder pruimen dus dit jaar. De wespen
zullen er straks geen steek van snappen.
Overal lagen takken en
bladeren. Ik vond het zeer verdacht. Zouden de rellen uit Frankrijk overgewaaid
zijn. Ik had echter geen schot gehoord.
Ook Costa liep voorzichtig rond. Ze
ging met een boog om alle narigheid heen. Dat is ook maar het beste wat je kunt
doen en vergaarde wijsheid uit het Torentje.
Mijn medeloopster keek zeer attent, toen ik uit balorigheid
met takken ging lopen smijten.
Ik hou er namelijk niet van, als iets niet op zijn plaats zit,
hangt of ligt.
Daar krijg ik de
kriebels van, zeker als er een storm door mijn haren schiet.
Ik maakte helaas een uitglijer, alsof ik Jorritsma was. Ik
weet niet of zij nog, net als ik, op haar poten terecht gaat komen. Met
Ollengren ernaast zijn die twee net de Clini-clowns. Ze hebben de neuzen niet
helemaal dezelfde kant op.
Sommige politici kunnen beter geknakt voorgoed in de wilgen
gaan hangen.
De bloemen zijn uit de bakken gewaaid. Gelukkig hebben ze maar
een 1-jarig contract. Normaal zijn ze goed voor seizoenswerk, maar met een
storm, zoals Poly, werd het een nul-urencontract.
Omdat de storm aan het eind van de ochtend niet ging liggen,
heb ik dat maar gedaan. Eén moet er toch de meest wijze zijn. Zo midden op het
veld had ik minder kans op schade, al had Costa het op mij gemunt. Er liggen
hier geen mijnen, maar tegen Costa was een loopgraaf voor mij wel beter
geweest.
Mijn opzet was geslaagd. Aanval door rust afgewend.
Daarna kon ik stiekem afdruipen. En passent heb ik nog een bal
van haar mee gepikt. Niet afgerekend bij de scankassa.
Ik wilde zover mogelijk weg van het slachtveld.
Want daar wordt het altijd eerst code rood. Ik hoop, dat
ze in Oekraïne ook gaan afschalen naar geel.
Bij een verstopte regenpijp heb ik nog even de aandacht weten te trekken
door uitgebreid mijn hals te gaan zitten krabben. Bellen met de brandweer had
geen zin. Lijnen waren toch overbelast.
Ik heb nog even tevergeefs op hulp staan wachten. Net gedaan, alsof ik
niet tot tien kon tellen.
Hielp allemaal niet. We moeten daarom hier zelf de troep maar gaan
aanpakken.
Er zijn achtennegentigmiljoen kippen in Nederland
en waarom zit dan juist die ene kip hier in het hok iedere ochtend naar mij te
kijken, alsof ze Prigoazijn heet.
Ze voert hier foeterend de
gelederen aan, alsof ze zware criminelen in bedwang moet houden, maar dat zijn
zeer gemoedelijke wezentjes, die alleen iets te duchten hebben van hoog zittende
duiven, die soms welgemikt, als ware zij drones, hun lading lossen.
Met precisie en geoefend oog zoeken
zij een slachtoffer uit, afweergeschut niet vrezend.
Soms wordt hierbij eerst
grondinspectie uitgevoerd. Toch wordt er niet veel op de spitskool gedreven. Die
eten ze gewoon op. Het hectische gedoe heeft er wel toe geleid, dat de kippen
aan de loopgravenband kuilen aan het maken zijn.
De parelhoenders kijken een hoop lawaai makend toe.
Zij hebben echter het recht van demonstratie volgens de vogelgrondwet en
blokkeren soms de deur van het nachthok, zodat een kip te lang met haar ei in de
tunnel blijft zitten. Ik krijg er een overheidsopvangaardbevingsgevoel
bij.
De kikkers kwaken als
parlementariërs. Bij oververhitting zwemmen ze een rondje in de vijver, iets dat
ik ook in Den Haag zou aanbevelen. De hofvijver ligt daar immers voor de deur.
Hier heb je echt het natuurinclusief gevoel: veel lust, helaas ook last en dat
is best lastig.
Uit frustratie leg ik Costa af en
toe plat, al is het uitzicht niet zo zeer lustopwekkend.
Gelukkig ben ik nog niet zo oud,
dat ik over zandzakken struikel.
Je kunt bij ouderdomskwalen beter
verder gaan in het leven als slak. Goed plakken aan stoelen en in fotoboeken en
je komt de dag veilig door. Dan ben je een zogenaamd dubbeldoeoudje
geworden.
Ik heb inmiddels aan Jumbo
het vrij gekomen sponsorgeld gevraagd om met Costa op het bospad te gaan racen.
Een paar hondensneakertjes en helmen met opdruk vormen geen
bezwaar.
Costa is het niet met mij eens. Ze vindt mij vaak
te vermoeiend en wil geen influencer worden.
Ook in huis ga ik, volgens haar,
te lang door met energie opslurpend gedrag. Misschien kan Jumbo een zonnepaneel
op haar helm monteren.
Afkussen heeft na
meningsverschillen geen zin. Ze blijft dan een bek vertonen, alsof lipfillers op
de verkeerde plekken zijn aangebracht.
Na gespeel drink ik de hele waterbak leeg, als die tenminste vers
gevuld is. Ik ben er dan vroeg bij, want ik vertrouw die twee namaak broeders
niet. Made in China misschien en voorzien van kunstmatige intelligentie door KI.
Ik krijg er een soort complotgevoel van.
Na de brandstofvoorziening lig ik
het liefst met Costa bij te trekken in de stikstof. Als ik oud ben en euthanasie
wil in een Sarco Pod, dat is zo’n ding waar je in gaat liggen en op een rode
knop drukt voor stikstoftoevoer om je wat sneller te melden bij Petrus, ben ik
bang voor een opgelopen stikstofimmuniteit en dat die Pod dan niet gaat werken.
Als ik er aan denk, dan overvalt mij een niet opwekkend Frans Timmermans
gevoel.
We zijn inmiddels van de zure
regen af, maar innerlijk aan het verzuren door bombardementen van zware
berichten over gebrek aan bio-diversiteit, toenemende verhuftering,
(daarom bewaken Kaytie en ik het
terrein, want wat moet je),
aanzwellende eiken- en berkenallergie, (dat wordt wat hier met al die bomen op het bospad),
groeiende instroom asielzoekers, (die twee waren hier ook opeens
vanmorgen zo te zien nog niet veilig geland),
en oprukkende massazaaddonoren,
Hoe kom ik hier nog aan de bak
zonder Jonathan te heten.
Maar wat ik het ergste vind is de maatregel
om hertenkampen te verbieden. We hebben Vadertje Staat al verloren, worden
overspoeld met dwangberichten, oorlogsgeweld dreigt en wat doet de overheid: ze
nemen ons het bambi-gevoel af.
Ik heb geprobeerd Adema via de lucht te bereiken. Nu maar hopen, dat
het tij keert.
Zo niet dan hebben we met z’n allen hier besloten
Hikikomori te gaan. Klinkt deftig en is Japans voor vrijwillige opsluiting.
Omdat er dan toch buiten het terrein niets meer om te knuffelen is.
Het is later dan anders, dat ik weer iets van me
laat horen. Ik moet toch verdomd goed gaan uitkijken, dat ik niet op de overheid
ga lijken.
Zondagochtend vroeg vloog er een oranje ballon over
mijn kop. Ik dacht Willem-Ajaxander in het mandje te zien. Hij was vast en zeker
zijn ballonbrevet aan het halen. Kan hij er stiekem tussen uitvliegen zonder van
Schiphol te hoeven vertrekken. Ook makkelijk voor als de Russen komen. Kan hij
zeggen, dat hij het weer inspecteert. Zo leer je nog wat van die Chinezen. Met
de koninklijke trein vertrekken is voor hem ook geen optie met al die
onverwachte dassenburchten.
Maxima had waarschijnlijk geen gatenjas aan, als ze er al bij
was. Het ging namelijk zo hard, dat ik een appelrok vermoedde, die bol was gaan
staan om meer wind te vangen. Een straaljager, die ze bij wilde houden, zie de
witte streep, had er moeite mee. Die gaat vast gauw in de verkoop.
Er is hier altijd een hoop te beleven. We hebben een
moshoop,
een bladerhoop,
een hoop hout,
een molshoop en
een hoop van een marter.
Zelf heb ik wel twee keer per dag een hoop, maar af en toe heb
ik ook weinig hoop.
Dat is op de toekomst. De leefbaarheid hier is
intens mooi, we hebben volop ruimte, maar er komt een tijd, dat het hier ook vol
wordt en we lamgeslagen worden door regels.
Het is al vechten tegen de windmolens. Er komen
steeds meer Don Quichottes. Wat zou het fijn zijn, als die eens winnen.
De zon heb ik geregeld op mijn kop. Ik heb mijn
eigen zonnepark. Daar hoef ik niet voor in de wei te gaan liggen. Ik lig liever
in de planten.
Ze blijven van mijn terrein af.
Ik ben al aan het trainen voor vechthond zonder
schaargebit.
In het begin werd ik door Costa finaal gevloerd.
Die meid kan zo bij de Wagnergroep. Ze kent zeer gemene trucjes.
Ze bijt gelukkig niet door, omdat ik bij haar roedel
hoor. Ze laat me af en toe alleen een toontje hoger zingen. Kan dus zo
meedoen aan het songfestival. In ieder geval als invaller.
Na veel lessen is het me gelukt om Costa te vloeren, al vindt
ze dat minder prettig.
Ze beticht me zelfs van graaiflatie. Ik hap teveel om mij
heen.
Soms grauw ik wat in haar oor. Alles beter dan communiceren
met een chatbot. Dat doe ik ook niet met buurkatten. Zie ik ze, dan wordt het
snapchat, al kauw en knauw ik liever op een vleesbot.
Met Kaytie praat ik geregeld. Al keert ze mij haar achterste
toe.
Ze vindt namelijk, dat ik voor een onveilige werksfeer zorg,
als zij voor de zoveelste keer aan het muizenvangen is.
Daarom doe ik maar net, alsof ik haar help door niet te
helpen. Dat doen ze met Groningen ook.
We moeten hier trouwens voor onze eigen verdediging
zorgen.
Bommengooiers buiten de deur zien te houden. Daarom houd ik
Kaytie maar binnen de hekken. Ik wilde haar namelijk als vervanger van Weski
gaan voorstellen. Kaytie is namelijk onverzettelijk en onomkoopbaar. Een beetje
kohlpotlood rond haar ogen en je komt al een heel eind. Ik zal een ballonnetje
bij het OM gaan oplaten.
Een beetje bang voor een oorlog ben ik de afgelopen
dagen hier wel geworden.
Eerst begon het eruit te zien als Bachmoet vóór de inval. Of
Moldavië.
En nu hebben ze overal camouflage aangebracht.
Bovendien lopen er ook steeds mannen
rond in witte pakken. Maar die mogen niet op de foto.
De strandstoelen zijn al geëvacueerd en ook de bloempotten
hebben een andere plek gekregen.
Het is zeker afwachten op een lente-offensief.
Gelukkig staat er een paard klaar om snel mee weg te komen.
Kaytie kan wel achterop.
Bij het idee haar te moeten verliezen word ik al een beetje
droevig.
Als kanonnenvlees heb je er niet veel aan. Loopt ze voor mij
dan zien ze me toch.
Hoe maak ik die Russen duidelijk, dat inname van iemands huis
ook niet past. Al is de horrorcel van Navalny natuurlijk veel
erger.
Gewoon de bewoner laten liggen. Er gaat niets boven een eigen
bed. Dus ook niet mee doen aan de Open Huizendag.
Vanwege het hoge aantal instroom deel ik nu ook de bench met
Costa. Geen pretje. Ze snurkt af en toe en soms ruik ik boerenland. Sweet
Caroline blaffen helpt dan ook niet echt. Het is modern om te delen, zelfs de
landmacht. Vergeten zijn die fietsen. Ook bij de Jumbo. Benieuwd wat Visma doet.
Misschien een ideetje om het pulsvissen te gaan sponsoren.
Omkijken heeft immers geen zin. Men zegt, dat alles toen leuker
was.
Toen hoefde men nog niet zo op een houtje te bijten als nu, al
vind ik dat best lekker. Vapen is ook niet alles.
Ik ben aan het overwegen een buurtkastje neer te zetten. Kan
een ander ook op mijn houtje bijten.
Ik ben al onderweg. Kunnen in het kastje ook wat
loopsheidbroekjes voor arme teefjes. Wat zou het lekker zijn, als er veel het
kastje gaan bezoeken. Ik snuif de geur nu al op.
Ik blijf wel achter het hek en zal de grens zeker niet
overschrijden. Voor je het weet sta ik in de Volkskrant.
Nu maar eerst hopen op de goede afloop van alles. Dat er maar
geen oorlog komt en alles weer goed in de verf gaat zitten.
En Maxima: je hoeft niet langs te komen met een Chinookje en
een bult water aan een touwtje. Het grondwaterpeil is hier weer in orde. Er
groeien zelfs paddenstoelen door het grint. Gooi maar een flinke zak water op de
coalitie. Misschien groeit daar dan ook nog wat moois uit. Al is een enkeltje
voor hen naar Jupiter stikstoftechnisch gezien beter dan als maar op en neer reizen met
de trein van Amsterdam naar Straatsburg. Vergeet ook het Europese parlement niet
mee te nemen. Wij redden het hier op aarde wel zonder adders.
Je kunt niet zeggen, dat er vandaag geen wolkje aan
de lucht was.
Alles was bevroren.
Ik was bang, dat mijn vriend eekhoorn stijf uit de boom zou
vallen. Ik had hem graag opgevangen. Wat dat betreft doe ik niet onder voor de
politiek. Linksom
of rechtsom. Het resultaat blijft
hetzelfde. De één z’n brood is een ander z’n dood. Costa en ik vormen soms een
hecht team. Daar hebben we geen experts voor nodig, al zijn we niet
getrouwd.
Maar soms kunnen wij ook zo in discussie gaan, dat iedere
ouwehoershow (sorry, Jack van Gelder) ons graag in de stoel zou willen
hebben.
Ik daag liever liggend iemand uit.
Om daarna lekker te mollen. De mol is hier bekend. De uitslag
is altijd hetzelfde. Daar is geen programma of verkiezing voor
nodig.
De natuur straalde vanmorgen ook al
verkiezingsvibraties uit. Links waren de bomen opeens anders dan rechts. Ik
denk, dat ze nog in tweestrijd stonden. Toch maar de Kieswijzer gaan raadplegen.
Al kom je bij de BBB uit: Bomen, Bier en Boerenzakdoek.
Ik heb mijn stem laten horen bij de pony’s.
Ze toonden geen enkele interesse. Misschien zijn ze bang voor
polarisatie, die ook al op de grond was aangebracht.
Als ik eerlijk ben blijf ik ook liever in de schaduw. Een aanslag is gauw
gepleegd. Ik heb WA gemaild, dat hij beter met Amalia op Rottumeroog kan gaan
zitten. Laat dat ondankbare volk toch schieten. Het is niet erg om voortaan zelf
je bibs af te moeten vegen, als niemand meer toekijkt. Nu de talkshows het toch
niet goed meer doen kan er een nieuwe overlevingsserie worden gemaakt: Mooi
Meisje met Creator in de Jungle van het Wad. John de Mol Jr. is vast
beschikbaar.
Dat is wat anders dan Te Dik Meisje in Schutkleuren in de
Sneeuw.
Of Cornelus Kameel met dakbedekking in de serie van de
Eeuw.
De bomen hadden hier trouwens ook een rare hoed op. Alsof de
slagroomspuit was uitgeschoten. Of de supersonische raket van Poetin uit koers
was geraakt.
De watermeter moest er
van snotteren. Vannacht had hij last van krimpflatie.
Daar hadden de pony’s vanmiddag geen last van. De
biowortels waren namelijk in de aanbieding, zodat ze er evenveel kregen als
gisteren. Voor hen nog geen wolkje aan de lucht.
Ik kan me voorstellen, dat er een heleboel mensen geen bal meer aan
vinden. Je wordt gewoon gemold.
Vanochtend is er hooi gebracht. Je ziet het: ook al gekrompen.
Het raakt ons allemaal.
Ik blijf er nog maar gewoon een bal aan vinden. Al
is hij de laatste tijd vaak zoek.
Het is al weer een poos geleden, dat ik iets van me
heb laten horen. Er kwam een aardbeving tussen en de wind zat wat
tegen.
Mijn coupe-soleil raakte danig in de war. Gelukkig kwam er net geen
spionageluchtballon vanuit China over gevlogen.
Ik heb goed opgelet. Het zal me toch gebeuren, dat ik zo verward
ineens in het Verre Oosten in beeld verschijn. Dan maken ze Oud Duitse herders
na met een verwrongen beeld. In plastic.
Ook de staart van Costa had het zwaar te verduren. Komt daarvan een
beeld in China terecht, dan hebben ze een nieuw soort
wasbeer.
De daken van het kippenhok zijn afgelopen week vernieuwd. Dat moest
om er punten bij te krijgen voor de vrije sector verhuur. Je moet er niet
aandenken, dat de huurprijs ineens omlaag moet met die gestegen graanprijzen en
je opeens minder eieren uit de leghokken mag gaan halen. Parelhoenders
schreeuwen nogal hard en protesteren om het minste geringste. Het is hier af en
toe net het Malieveld. Ze kunnen ook best de A27 gaan blokkeren. Een beetje poep
en ze zitten zo vast aan het wegdek. Kan Weerwind er ook niet meer langs met
zijn dienstauto.
Ook zijn er op het terrein nieuwe vogelhuisjes opgehangen. Geheel
aardbevingsbestendig. Van hout en een beetje staal. Twee mezen vechten er nu om
wie er in het Witte Huis mag. Ik hoop, dat de sperwer het niet gaat
bestormen.
Aan de schuur hangen altijd al zeven huisjes. Een
beetje veel misschien, maar Erdogans heeft 1150 kamers, dus wat is veel. Ze
zitten alleen te dicht op elkaar. Daarom zijn er maar een paar bewoond. Het was
de bedoeling, dat er daklozen in kwamen en asielzoekers. Er zijn echter
een paar veilig geland en die verknallen het voor de rest. Ik zit nu te
bedenken, hoe ik ze eruit kan werken.
Ik heb al een Boa te hulp geroepen. Die mist
helaas wat tanden.
Over die ingestorte corruptie-huizen gesproken: ik weet wat het is om
geen huis te hebben. Ik was gisteren buitengesloten, terwijl die koude beesten
lekker warm binnen zaten.
Ik
heb toen in Costa’s oor getoeterd, dat ze zich voor moest stellen, dat je ‘s
nachts slaapt en je bench in stort. Dat is wat anders dan een walnoot op je kop
krijgen van een specht, die er één laat vallen, omdat er hier zo nodig veel
walnoten moeten worden opgehangen.
Wel leuk, al die eekhoorns. We zitten er graag
achteraan. Dit even terzijde.
Costa en ik hebben wat bedacht. We hebben een klomp
opgehangen. Daar kunnen de mensen dan geld in doen voor de
aardbevingsslachtoffers in Groningen, die wel niet dood zijn, maar langzaam
wegkwijnend daarnaar op weg zijn.
Als er iemand komt om te doneren, sta ik erbij als
BN-er. Dan wordt er meer gegeven. Ik heb namelijk een blog. En bijt Costa in
haar achterpoot, als ze de deur uitgaat. Is vast wel een video van.
Helaas staat Kaytie vaak bij de poort te gillen, zodat die klomp vast
niet vol komt. Ze wil, denk ik, de politiek in en alleen grote klompen vullen.
Net als die van Shell en ING, al heeft die laatste een
schoen.
Die Rus in het Kremlin is medeplichtige van de natuur. Die heeft
geen schuivende aardplaten nodig om de boel plat te maken. Schoof de aarde maar
eens om hem heen. Dan maar hopen, dat er geen hulphonden in de buurt zijn. Want
mijn soortgenoten zijn eerlijk van nature.
Een
eerlijk gevecht kan ik zeker waarderen, maar ik ga niet over de grens. Bij mij
blijft alles redelijk heel. Men wil Dodo’s met DNA-techniek laten herleven, maar
waarom zou je dat doen, als de wereld al zo vol is.
Met plastic uit China is er al genoeg rotzooi. Ik zou deze allebei
de ruimte inschieten en ze daar laten, ook al zijn ze niet
Amerikaans.
Ik ga redelijk gebukt onder wat er allemaal gebeurt. Straks krijg ik
een kunstmatige intelligente hond naast me, die een zak chips van ASML opeet en
via Chat GPT liefdesbrieven stuurt naar mijn vriendinnen. Daar moet ik toch
helemaal niet aan denken.
Zolang er krokussen blijven op komen houd ik de moed er maar
in.
Januari. ‘s Morgens donker. Ik kan de kippen niet
eens zien. Die zitten dan nog in hun hok. Ze missen zo een stuk
ochtendgymnastiek omdat ze niet mee kunnen fladderen bij mijn subtiele
begroetingen.
Het
hoort zo te zijn, dat ik een blik op hun verrichtingen kan werpen. In deze
controle-maatschappij is dat van belang. Zo kan ik zien of ze voldoende eten. Ze
hebben een pikorde en daardoor de pik op een ander. Bij criminaliteit grijp ik
in. Red ik het niet dan kan ik altijd nog de M(obiele)E(rgernis) inroepen in de
vorm van twee teven.
Er is momenteel toch geen bal aan.
Geef brood en spelen was ooit genoeg om de rust er
in te houden. Nu is het in de rust niet eens stil. Het brood wordt ook steeds
duurder. Omdat de pikorde in de wereld speelt. Zonder gevoel voor een ander,
alhoewel de machtige haan in Rusland met kerst even niet wilde
pikken.
Dat leek goed, omdat de verdedigingslinie hier
inmiddels sterk geslonken is.
In een zogenaamd nieuwjaar worden er sinistere
voorspellingen gedaan.
De hoop, waar ik nu op lig, zal slinken.
De bladeren zullen dit jaar
vallen.
De terrormuizen blijven
komen.
De Juice-kanalen blijven open. Dat is voor mij wel
lekker.
Door aankoop van landbouwgronden komen er witte strepen in het
blauw. Dat komt door vieze spelen.
Humorcrisis houdt aan. Door serieus te blijven kan men het
heden niet meer aan. Ook Kruimeltje gaat in de ban. Er mag niet meer met brood
gestrooid worden.
Spanningen nemen toe. Er
mag ook geen gas meer gegeven worden.
Er komt een plafond voor adem. Het RS-virus neemt
af.
Polarisatie om elektrisch laden neemt
toe. Er gaat een roep om eikenbomen langs de weg te vervangen door
laadpalen. Eikenprocessierups verdwijnt.
Excuses omtrent verledengedrag raken
meer in zwang. Verklaringen omtrent goed gedrag kunnen niet meer gegeven worden.
Zoeken naar voorouders wordt verplicht.
Ik denk, dat ik er een poepje van moet laten.
Ik heb zo’n geluk, dat ik hier woon, dat ik straks mazzeltaks
moet gaan betalen.
Onze zwarte pieten hadden kennelijk de
donkere kleur uit de weide gekickt.
Ik had helemaal geen tumult gehoord. Ik zag ook
geen Amnesty auto.
Al hebben wij daar beiden voorzichtig naar
gespeurd.
Wel ontdekten wij een klimaattop.
Na een paar uur bleek dat al een
mislukking. Sneeuw gesmolten en toezegging aan een verre kolibri, dat als de
knoppen niet meer ontluiken er een struik in zijn habitat wordt
geplant.
Wij zijn nu dus in onze ontwikkelde wereld
aan de bal.
Die heb ik vol in de bek genomen, net als Van Gaal. Als je
ballen hebt dan bedrijf je politiek, maar bij hem schijnt er wat loos te wezen.
Straks wordt er voor zijn kicks ook vast 218.000 dollar betaald. Als de sandalen
van Steve Jobs dat ook opleveren is het verdomde jammer, dat ik geen schoeisel
draag.
Het is de laatste tijd pittig. Kaytie, die maar blijft graven
en boomwortels kapt, kreeg er één dwars muurvast tussen de kiezen. Gelukkig
hebben we een kordate bazin, maar die mag straks ook voor een commissie. Zij
doet soms niet onder voor Matthijs. Zij deelt echt geen diplomatieke
oorvijgen uit. Soms trekt ze mij aan mijn haar. Niet alleen grensoverschrijdend
gedrag, maar ook zinloos geweld.
Kaytie en ik kijken hierbij dezelfde kant op.
Ik heb met Kaytie een pittig gesprek gevoerd. Aanvankelijk
waren wij het erover eens, dat hier de wereld door draait, maar daarna moesten
er bijna zware gevechtseenheden door mij worden ingezet.
Ik kon nog net mijn vege lijf redden, toen ze in de aanval
ging. Zij was het niet eens met mijn opmerking, dat de bazin haar excuses moest
maken, als ze mondelinge explosieven ging neerleggen. Stel je voor dat onze
pijpleiding kapot zou gaan.
Ik mocht ook van haar niet gaan twitteren. Ze kan
zich soms echt als een waar reptiel gedragen.
Ik heb haar even in de bladeren geduwd. Was ik een tel van
haar gezeur af.
Daarna hebben wij de oorlogshandelingen gestaakt en zijn wij
samen verder gegaan.
Want alleen is maar alleen.
Vindt Costa ook. Al zou ze mij het liefst met een
paintballgeweer beschieten, als ik haar weer eens in de achterpoten grijp. Dan
komt ze moeilijk op gang. Blij, dat het van de rechter niet mag.
Ik had al in het donker geoefend om mij onzichtbaar op te
stellen.
Zou ik iedereen aanraden. Krijg je ook geen herrie.
Ik bedrijf het klimaatactivisme in het geniep. Als niemand weet, dat ik soms de
stikstofregels overtreed, ook al is dat te horen en zeker te ruiken, dan ontwijk
ik ongevraagde meningen. Die van mij doen er toch niet toe.
Ik heb ze bevroren. Net als het water van de duiven
vanmorgen.
We gaan ons nu wijden aan de bal, die vult straks ons hele
beeld. That’s different cook!
Net heb je alles schoon geveegd of de projectielen vallen alweer op je kop. Je poten worden zo rollend materieel.
Ik voer geen oorlog met eikels. Uiteindelijk verliezen ze toch. Parels voor de zwijnen. Er valt nog meer uit de lucht.
In de zomer hoef ik niet zoveel omhoog te kijken als nu.
Zo komt er weer een drone met walnoten naar beneden, zo weer dwarrelt er een blad op je neus.
Vanaf veilige afstand heb ik liggen kijken hoe hier de walnoten in emmers worden verzameld en in kratten worden afgevoerd.
Ze
gaan naar de eekhoornopvangvoedselbank. Die twee eekhoorns hier vreten
zich al genoeg te barsten. Over ongelijkheid gesproken.
Ik
heb toch maar even geholpen met rapen. Ben zogezegd gerecruteerd. Had
liever een valhelm gehad, maar die zijn allemaal door Nederland naar het
front gestuurd.
Portie
noten verzamelen in de bek en dan de wangen legen. Ik zal toch maar
tegen de bazin zeggen, dat ze wat voor zichzelf moet houden. Twee potjes
appelmoes en 150 rol closetpapier is niet genoeg om barre tijden door
te komen, ook al heb je overal schijt aan.
Met Kaytie heb ik een stevig Remkesgesprek gevoerd over hoe een schuilkelder gegraven moet worden.
Ze is direct begonnen. Toen ik een opmerking maakte over dat ze niet zo hoog moest graven en dat je anders piekbelasting kreeg,
liep ze kwaad weg. Ik had het nakijken.
Ik heb nog gepoogd om een beetje zielig te doen, maar ze bleef zuinig met energie.
Die van mij heb ik toen ook maar gespaard, al zat ik nog niet aan mijn plafond.
Mijn hersenen onderhand wel. Een krop sla aan de macht in Engeland, een bloeddorstige suikerbiet in Rusland, een oude onvaste Pastinaak in Amerika, een scheef gegroeide geelwortel in China, het volkstuintje is compleet aan het verleppen.
En dan mijn Amalia. Kom hier maar zitten op ons bronzen paard. Met mij erbij ben je veilig. Hier gooien ze op de asters geen rode soep en plakt niemand je vast.
Die Macronen-maffia houd ik met gemak buiten de lijntjes. Dat kan heel goed zonder advocaat.
Ik snuif tenslotte alleen herfst.
Nu maar hopen, dat de wereld heel blijft en mijn paradijs niet verwoest raakt.
En het blad nog gewoon kan verteren, al sta ik er een beetje lullig tussen.
Het was weer een geweldige week. Het begon al met vorst
aan de grond. Ik gelijk ‘s morgens kijken. Geen WA. Zat hij waarschijnlijk in de
paleistuin op de grond op de troonrede te oefenen om zonder haperingen te kunnen
vertellen, dat de halve natie aan de grond zit.
De
kleinste kip in ons kippenhok werd op de grond van het eten geweerd door de
grotere kippen en vliegt nu als een duif om hun eten van de hoge plank te kunnen
pikken. Je moet natuurlijk wel je eigen vleugels hebben, al kun je nu een
vliegreis boeken en hopen voor niks 350 euro te krijgen, als je de lucht niet
meer in gaat en dan zit je even ook niet meer aan de grond.
Ons biggetje heeft een bosje viooltjes aan de grond gezet voor
Kaagje. Ze droeg voor het eerst een heel zwaar, niet duurzaam koffertje, dat al
dertig jaar mee gaat. Dat vind ik heel knap van dat koffertje. Ik kan niet eens
dertig worden. Het knaagt echter aan Kaagje en we moeten echt respect voor haar
hebben, dat ze aan dat koffertje denkt met die zware inhoud, vooral in deze
onzekere tijd met dat verdomde klimaat.
Costa en ik zijn gisteren gaan speuren in het bos aan de overkant met
de deftige naam Park 1813. Dat bos is honderd jaar later in 1913 aangelegd, was
heel duurzaam, totdat de beuk er niet in ging, maar er juist uitgehaald werd.
Allemaal de schuld van het klimaat. De heide moet blijven of terug. De stikstof
moet daarom weg. Net als een groot deel van de grondgebruikers.
Aan de bandensporen in het bos te zien rijst het vermoeden van
boerenprotesten of rupsbanden van Zelensky, maar deze zijn afkomstig van
natuurbeheerders, die het paard niet meer voor de wagen willen
spannen.
Costa en ik waren op zoek naar hei.
Bramenstruiken prikten in onze neuzen en de graspluimen kriebelden de
buik.
Na een stief kwartiertje vonden we een plantje tussen het gras. Met
wat persoonsbeveiliging staat hij er misschien volgend jaar nog
wel.
In
ons bos, dat Levensbos heet, worden bomen geplant voor overledenen door
nabestaanden. Komt nooit vol. Met een driedubbel zo hoge energierekening kan men
vast geen vijfhonderd euro voor een boom meer betalen, die dan ook nog door de
stikstof staat te verpieteren tussen de bramen en het gras. De beuk moet er
gewoon in.
Niet liggend, maar fier rechtop.
Zo, dus, ongeveer.
Zo fier had Kaagje en haar mede-regeerders in vak K ook
moeten blijven. Ze hadden daar beter de dropjesenvelop even rond kunnen laten
gaan en quasi ongeïnteresseerd een dropje aan Baudet moeten aanbieden. Daarmee
was hij kansarm op succes door het bidet gespoeld. De theorie van de spionnen is
natuurlijk ook aangewakkerd door wijlen The Queen met haar James Bond stunt.
Thierry had Kaagje natuurlijk ook uit het vliegtuig willen gooien en op zijn
beurt had Derksen dat weer met hem gewild en zo blijven we maar doorgaan zonder
de armoe te bestrijden. We lopen straks echt met zijn allen tegen een plafond
aan,
ondanks mijn geroeptoeter, dat het anders moet.
Van Eerd zou ik adviseren om het bij een vriendin te houden, in
plaats van bij een vriend. Bevalt mij ook uitstekend.
Ik begrijp wel, dat hij mogelijk wilde zien of de
wasmiddelen van Jumbo echt wit wassen.
Ik doe alles liever in het zwart.
Costa vindt het trouwens niet erg, dat ik vlees eet. Ik
denk, dat ze in mij een toekomstige vleesetende minnaar ziet, ondanks het advies
van de PETA, om dat niet te doen.
Het is allemaal niet meer voor mij te volgen. Ook niet,
dat je Van der Wal in een cruiseschip moet als ontheemde. Met zo’n naam stop je
toch iedereen in een flexhok.
Ik droom van een groot Nederland met het Rusland van Lubach erbij.
Wat een ruimte zouden we dan niet hebben voor bomen en woningen.
Ik wil graag dienen als opperste potentaat, want daar heb
ik er vier van en dan graag zo’n staatsbegrafenis als van Elizabeth. Die
armelijke glazen koets doen ze dan maar to the Loo.
Van het contrast maandag en dinsdag was ik toch wel
eventjes stil en dat kwam niet alleen door dat jurkje van Amalia. Als je de
energienota moet betalen is 107 euro namelijk ook
heel duur.
We hebben nog een lange weg te gaan om de vrede in ons weer terug te
krijgen.
Voorlopig hou ik mijn oor te luisteren en bij nieuws neem ik aan
gehoord te willen worden.
Vanochtend vroeg, na een halve nacht donder en
bliksem (en Kaytie hijgend onder het dekbed), was de wereld nat.
Ik dacht eerst, dat Albert Heijn alle Planet Saving
Water weg had laten lopen uit die milieuonvriendelijke pakken. Het proefde in
ieder geval niet zout.
Het is net als met die tovervloeren bij de
Eco-boeren. Zelfs al scheid je poep van pies, de groene lobby beweegt zich voort
als Rupsje Nooitgenoeg.
Alleen konden ze niet neerstrijken op de blaadjes
in de duinen van Zandvoort. Daar werd Royaal het stokje van Bernard voor
gestoken. Het zou misschien een goed idee zijn, als onze Willem ging boeren op
een tovervloer. Goed voor zijn longen en de Raad in alle State.
Kaytie moest na het onweer even bijtrekken. Ik heb haar
getroost. Ze was nog niet helemaal uit de paniekstand geschoten.
Het werd er niet beter op, toen ze de vijf dagen oude
tortelduiven zag. De beide ouderparen hadden kennelijk aan partnerruil gedaan of
eitjes gemixt. Ze konden zo in een Kneusjesbox,
als moeders minst mooiste. Kneusjes zijn goedkoper en passen goed in het
Armoedebeleid. Geen Botox, geen tattoe, gewoon onvolmaakt.
Ik hoorde gisteravond, dat veel mensen in een auto
wonen. In het bos. Misschien gaat Carola Schouten
wel laadbomen planten. Als je dan een aangevreten bloemkool met luis eet uit een
Kneusjesbox kun je hem in ieder geval warm naar binnen werken.
Met een brandnetelsoepje erbij, getrokken van het weiland van
een slordige boer, is de maaltijd bloedzuiverend compleet.
Costa had er wel oren naar. Ze keek alleen beschimmeld. Ze
bleek opeens jarig te zijn. Het is, dat ze door haar zus werd gebeld, anders
hadden wij morgen nog niet geweten, dat ze inmiddels acht is. Nog net niet in de
ouderenzorg zonder hulp.
We hebben de duiven allemaal zaadtaart gegeven om het toch nog
een beetje feestelijk te maken.
Ondanks de Europese sanctielucht. Vooral Jetten heeft hem
grijs gemaakt. Geen gas uit Rusland, toch gas uit Rusland en daardoor weer een
grotere deuk in de portemonnee van de burger.
Er zit nu ook een deuk in mijn
staart.
Mijn haren hoef ik niet te bewaren voor de koude
wintermaanden. Wij krijgen vanzelf winteraanmaak.
Ik gooi nu alles in plukjes van me af.
Het wereldprobleem zit hem dus in de mens, die de
natuur in plukjes heeft los gelaten. Vroeger was iedereen harig. Nu zit dat
grotendeels nog op de tanden.
Henk Staghouwer had zelfs dat niet. Die was gewoon
een koekenbakker, die voor de koeien werd gegooid. Politiek gezien melk je
iedereen uit, maar zelfs dat had hij nog nooit gedaan.
Benieuwd, welk Christelijk Uniek figuur de vlag
moet gaan omdraaien. Zielig voor Henk. Die kan door de hoge energiekosten niet
eens meer warme bakker worden.
Ik kijk met spanning naar Den Haag uit.
Hoe ze daar zoete broodjes gaan bakken.
Bijou trok meteen een raar gezicht naar mij.
Net Liz Truss. Stijfjes
op de damespootjes. Die heeft ook al het groen
aan haar mond.
Kaytie ging zachtjes richting Groningen. Zij wil de mensen daar waarschuwen, dat je voor 5000 euro
niet eens nieuwe dakgoten hebt.
Daar weten wij hier
inmiddels alles van.
Van alle ballonnetjes, die zijn op gelaten, hebben wij er nooit één terug gezien.
Ze snoeien gewoon door in
alles, wat al is plat geslagen.
Gewoon maar bedenken, dat het volgend jaar weer zomer wordt.
Misschien staat Poetin dan met een gebroken geweertje op de stoep.
Het weer is voor ons honden een zware bevalling.
Het is echt puffen. Normaal zoek ik de schaduwzijde niet op, maar het gras is
daar gelukkig nog vrij koel, zodat ik me staande kan houden. Zwembadjes mogen
niet meer gevuld worden, dus hier moet ik het mee doen.
Ik heb Remkes inmiddels vriendelijk toegeblaft om
zich in te zetten voor een weersverandering. Het uitvoeren van een regendans
door Winnetou mag niet meer, dus nu moet die Oude Schaterhand maar in gaan
grijpen. Misschien lukt dat hem morgen al. Ik zie de buien graag hangen. Remkes
is niet woke. Ze noemen hem een wonderdokter. De Stichting Scepsis zal hier niet
blij mee zijn. Geen punt, hoor. Excuses maken en we kunnen weer door. Misschien
kan hij ook de nog mogelijke combinaties in de familie Hazes gaan
onderzoeken.
Het zal mij worst zijn. Erg lekker, trouwens.
Ik ben wel blij, dat wij hier nog de ruimte
hebben.
Er zal toch maar een cruiseschip naast je vijver
voor anker gaan met 1000 vreemde honden aan boord.
Onze vakantievierende kikker ging er acuut van freewheelen.
Ik denk, dat er alleen op TV nog Slimste mensen
ontstaan. Er zijn winkeliers, die geen Open Deur meer willen, als de airco
aanstaat. Dan doen de klanten namelijk die deur niet meer open.
Op de televisie lukt dat nog wel. Men wil die
deuren dicht houden om energie te sparen. Is wel nodig, want zonnepanelen
leveren al minder op, omdat het extra opgewekte ondermaats vergoed wordt. Een
vis gooi je dan terug. Het is toch logisch, dat er verdiend moet worden. Geloven
we nog in sprookjes, dat de natuur boven alles moet gaan. Het gaat altijd om
verdienmodellen. Neem nou dat Fordmodel Escort. Zet er een bekende met
mogelijkheid van vóóroverlijden in en men kan weer pinnen. Hopelijk had Di een
lekker luchtje, dat nog aan de stoelen kleeft. Als ik beroemd word later is het
misschien nu zaak, dat ik vaak met mijn bazin in haar Nissan ga meereizen. Een
win-win situatie.
Alleen de natuur is nog fatsoenlijk, al beweert men van
niet.
Ik drink tenminste de bak leeg. Hoeft Kaytie dat
niet meer te doen. Ze begrijpt dat alleen nog niet echt goed.
Alles verruwd, al glij je soms uit over de
algen.
Uit nette witte boorden komen nu kreten omhoog,
zoals Fucking en Ruk. Zeker een klotebesluit genomen om ze niet meer netjes te
strijken. Een beetje stikstof erin en dat probleem is ook opgelost. Moeten er
natuurlijk geen Artsen zonder Grenzen komen toegesneld.
Bazin zonder grens heeft de bak water voor Kaytie gevuld. Ze
vond mij op de maatschappij gaan lijken. Ze vond me NONA (Niet Omkijkend Naar
Anderen). En ik deed nog wel zo mijn best om fatsoenlijk te zijn. Ik heb daarna
maar even mijn poot over die dooie schildpad getild. In geen honderd jaar kan
hij die drinkbak bereiken en een warme douche is met dit weer heel kort zeer
verantwoord.
Costa staat op mij te wachten. Ze wil, dat wij gaan helpen de
dolfijnen aftocht naar China te blokkeren. Ze heeft net een look-and-feel plant
gehad, ontworpen door Brard voor de Chinese Kruidvat. Straks liggen die
dolfijnen daar ook in de winkel. Ik denk, dat ik maar ga helpen. De buurman
heeft nog wel een ouwe trekker en anders vraag ik Remkes wel weer.
De dag begon mooi. Fris en zonnig. Kon het maar altijd zo
blijven.
Ergens daarboven zit er een steekje los, want wat goed is
moet je niet veranderen.
Hier beneden zit er ook een flinke steek los. In plaats
ons te laten te genieten van een mooie dag dreigen de weerlui nu al met
hittedagen.
Morgen kan ik wel getroffen worden door een Israëlische
mortiergranaat, een Zuid-Koreaanse kernbom, een Chinese treffer of een Russisch
ei.
Dat kan ook heel heet zijn.
Onder de bomen was het heerlijk koel.
Die
moet je ook nooit kappen, ook al ben je van natuurbeheer. Een beetje manicuren
is genoeg.
De bazin vond het nodig bamboe te verwijderen. Die planten
zich onder de grond door als ware het konijnen. Die zijn hier trouwens helemaal
niet meer. Vinden ze er één dan komt-ie vast onder Natuurmonumentenzorg te
staan.
In een mum van tijd lag hier genoeg bamboe om in
Ouwenhands Dierenpark de panda’s een week te voeren.
Ik
vond het pure verwoesting. Ik weet wel, dat alles vergrast en dat bamboe tot de
grassenfamilie behoort.
Ik kijk namelijk ook wel eens naar één tegen 50. Daarna
kun je net doen, alsof je veel weet. Dat is prettig.
Ik
besloot me schuil te houden. Zonder boerenzakdoek lukt dat best. De aandacht
wordt dan niet op je gevestigd.
Alles beter dan naast die hopen afval liggen.
Of op
de vlonder en net doen alsof je de bezem niet ziet. Na vele waarschuwingen tegen
bezemhappen word ik wel eens schijnheilig.
Lief
liggen naast de kruiwagen helpt ook na verboden acties bladeren uittrekken uit
diezelfde kruiwagen.
Zogenaamd wormen zoeken leidt goed de aandacht van de aanwezigen af,
als je andere plannen hebt.
Naar
boven kijken ook. Remkes zou het kunnen proberen als er nog een vergadering
komt. Alle zegen komt toch daar vandaan. Dat valt de laatste tijd eigenlijk best
wel tegen met die watertekorten. Als het zo doorgaat ben ik benieuwd wat er bij
ons op de bodem van de vijver ligt.
Het
was na al mijn bezwaren verhogende in de weg liggende activiteiten raadzamer om
het rustige gras op te zoeken. Ligt lekker op al die stikstofpollen. Hei
kriebelt, vooral als hij dood is.
De bazin is gelukkig na een paar uurtjes vernielzucht
gestopt. Ze begon te zweten. Aangezien je maar één keer per dag 5 minuten mag
douchen was doorgaan voor haar geen optie.
Ik heb daar maling aan. Ik laat anderen graag mijn poepie
ruiken.
Daarom is Nordstream 2 hier pas aangelegd. Voor de zekerheid geeft hij
water uit diverse pijpen. De
constructie heb ik nauwkeurig bekeken om uitval voor onderhoud vakkundig in te
kunnen schatten. Stel je voor, dat hij een week in hoogzomertijd buiten
gebruik is.
Na een paar rondjes Tour de France om de installatie heen
begreep ik wat de bedoeling moest zijn.
Met de nauwkeurigheid van een houwitser moesten er voorwerpen
in de ring gelanceerd worden met de verleiding om mij onder de stralen te doen
begeven.
Ze weten hier nog steeds niet, dat ik alleen doeltreffend
verkoeling aan poten en bek nodig heb. Daarom zitten zij ook nooit in De Slimste
Mens.
Ik wel in De Slimste Hond. Door standvastig de
douche te vermijden hebben zij de installatie bovengaats moeten ontmantelen in
de hoop, dat ik er dan maar platvloers in ging liggen. Niet dus. ik hoef ook geen vrouwmens op mijn rug of een walrus in
mijn bad of er met een watertaxi doorheen. Kom je
op je kop te liggen.
Mijn
kop loopt al om van de zorgen. Ik moet hier alles al omvormen.
Vooral Kaytie. Ik had bedacht haar om te vormen in
een natuurhouten rendier, dat hier opeens weer zo nodig moest verblijven en om
vervolgens op haar een niet-Chinees zonnepaneel te monteren. Anders kan ze
gehackt worden.
De vorm past haar wel. Ze is al van nature
weerbarstig.
Het is helaas nog niet gelukt. Het model van het rendier heb
ik niet in haar kunnen krijgen. Haar staartje wou maar niet omhoog.
Ook lukt het mij niet om haar wat sneller te laten eten al duw
ik haar omarmend stukje voor stukje naar de bak toe. Tergend langzaam neemt zij
elke keer een hap om mij te tarten, Ik doe net, alsof dat vlees me geen barst
interesseert. Ik moet haar eigenlijk wat harder
aanpakken. Uiteindelijk krijg je toch wel gratie.
Ik heb van de week slechts drie dagen met haar kunnen
wandelen. De vierde dag heb ik maar afgelast.
Het leven is soms een kruis, daar doe je het ook
voor.
Mijn
kruis heb ik al. Door hem te keren kan ik beter achter mijn oren krabben. Rutte
heeft kennelijk ook zo’n beweeglijk kruis. ‘t Kan bij hem ook alle kanten keren.
Daar gaat hij de boer mee op.
Kan hij zien, hoe de vlag er bij hangt.
Ik neem nog even rust. Ik ga straks met een speciale trein
naar de roze kermis in Tilburg. Met Kaytie. Ik heb haar omgevormd tot Drekqueen.
Ze ruikt dan vast heel lekker.
Poot van Riffer, al heb ik geen zin om hem met dit
hete weer een centimeter op te tillen.
