Je kunt niet zeggen, dat er vandaag geen wolkje aan
de lucht was.
Alles was bevroren.
Ik was bang, dat mijn vriend eekhoorn stijf uit de boom zou
vallen. Ik had hem graag opgevangen. Wat dat betreft doe ik niet onder voor de
politiek. Linksom
of rechtsom. Het resultaat blijft
hetzelfde. De één z’n brood is een ander z’n dood. Costa en ik vormen soms een
hecht team. Daar hebben we geen experts voor nodig, al zijn we niet
getrouwd.
Maar soms kunnen wij ook zo in discussie gaan, dat iedere
ouwehoershow (sorry, Jack van Gelder) ons graag in de stoel zou willen
hebben.
Ik daag liever liggend iemand uit.
Om daarna lekker te mollen. De mol is hier bekend. De uitslag
is altijd hetzelfde. Daar is geen programma of verkiezing voor
nodig.
De natuur straalde vanmorgen ook al
verkiezingsvibraties uit. Links waren de bomen opeens anders dan rechts. Ik
denk, dat ze nog in tweestrijd stonden. Toch maar de Kieswijzer gaan raadplegen.
Al kom je bij de BBB uit: Bomen, Bier en Boerenzakdoek.
Ik heb mijn stem laten horen bij de pony’s.
Ze toonden geen enkele interesse. Misschien zijn ze bang voor
polarisatie, die ook al op de grond was aangebracht.
Als ik eerlijk ben blijf ik ook liever in de schaduw. Een aanslag is gauw
gepleegd. Ik heb WA gemaild, dat hij beter met Amalia op Rottumeroog kan gaan
zitten. Laat dat ondankbare volk toch schieten. Het is niet erg om voortaan zelf
je bibs af te moeten vegen, als niemand meer toekijkt. Nu de talkshows het toch
niet goed meer doen kan er een nieuwe overlevingsserie worden gemaakt: Mooi
Meisje met Creator in de Jungle van het Wad. John de Mol Jr. is vast
beschikbaar.
Dat is wat anders dan Te Dik Meisje in Schutkleuren in de
Sneeuw.
Of Cornelus Kameel met dakbedekking in de serie van de
Eeuw.
De bomen hadden hier trouwens ook een rare hoed op. Alsof de
slagroomspuit was uitgeschoten. Of de supersonische raket van Poetin uit koers
was geraakt.
De watermeter moest er
van snotteren. Vannacht had hij last van krimpflatie.
Daar hadden de pony’s vanmiddag geen last van. De
biowortels waren namelijk in de aanbieding, zodat ze er evenveel kregen als
gisteren. Voor hen nog geen wolkje aan de lucht.
Ik kan me voorstellen, dat er een heleboel mensen geen bal meer aan
vinden. Je wordt gewoon gemold.
Vanochtend is er hooi gebracht. Je ziet het: ook al gekrompen.
Het raakt ons allemaal.
Ik blijf er nog maar gewoon een bal aan vinden. Al
is hij de laatste tijd vaak zoek.
Het is al weer een poos geleden, dat ik iets van me
heb laten horen. Er kwam een aardbeving tussen en de wind zat wat
tegen.
Mijn coupe-soleil raakte danig in de war. Gelukkig kwam er net geen
spionageluchtballon vanuit China over gevlogen.
Ik heb goed opgelet. Het zal me toch gebeuren, dat ik zo verward
ineens in het Verre Oosten in beeld verschijn. Dan maken ze Oud Duitse herders
na met een verwrongen beeld. In plastic.
Ook de staart van Costa had het zwaar te verduren. Komt daarvan een
beeld in China terecht, dan hebben ze een nieuw soort
wasbeer.
De daken van het kippenhok zijn afgelopen week vernieuwd. Dat moest
om er punten bij te krijgen voor de vrije sector verhuur. Je moet er niet
aandenken, dat de huurprijs ineens omlaag moet met die gestegen graanprijzen en
je opeens minder eieren uit de leghokken mag gaan halen. Parelhoenders
schreeuwen nogal hard en protesteren om het minste geringste. Het is hier af en
toe net het Malieveld. Ze kunnen ook best de A27 gaan blokkeren. Een beetje poep
en ze zitten zo vast aan het wegdek. Kan Weerwind er ook niet meer langs met
zijn dienstauto.
Ook zijn er op het terrein nieuwe vogelhuisjes opgehangen. Geheel
aardbevingsbestendig. Van hout en een beetje staal. Twee mezen vechten er nu om
wie er in het Witte Huis mag. Ik hoop, dat de sperwer het niet gaat
bestormen.
Aan de schuur hangen altijd al zeven huisjes. Een
beetje veel misschien, maar Erdogans heeft 1150 kamers, dus wat is veel. Ze
zitten alleen te dicht op elkaar. Daarom zijn er maar een paar bewoond. Het was
de bedoeling, dat er daklozen in kwamen en asielzoekers. Er zijn echter
een paar veilig geland en die verknallen het voor de rest. Ik zit nu te
bedenken, hoe ik ze eruit kan werken.
Ik heb al een Boa te hulp geroepen. Die mist
helaas wat tanden.
Over die ingestorte corruptie-huizen gesproken: ik weet wat het is om
geen huis te hebben. Ik was gisteren buitengesloten, terwijl die koude beesten
lekker warm binnen zaten.
Ik
heb toen in Costa’s oor getoeterd, dat ze zich voor moest stellen, dat je ‘s
nachts slaapt en je bench in stort. Dat is wat anders dan een walnoot op je kop
krijgen van een specht, die er één laat vallen, omdat er hier zo nodig veel
walnoten moeten worden opgehangen.
Wel leuk, al die eekhoorns. We zitten er graag
achteraan. Dit even terzijde.
Costa en ik hebben wat bedacht. We hebben een klomp
opgehangen. Daar kunnen de mensen dan geld in doen voor de
aardbevingsslachtoffers in Groningen, die wel niet dood zijn, maar langzaam
wegkwijnend daarnaar op weg zijn.
Als er iemand komt om te doneren, sta ik erbij als
BN-er. Dan wordt er meer gegeven. Ik heb namelijk een blog. En bijt Costa in
haar achterpoot, als ze de deur uitgaat. Is vast wel een video van.
Helaas staat Kaytie vaak bij de poort te gillen, zodat die klomp vast
niet vol komt. Ze wil, denk ik, de politiek in en alleen grote klompen vullen.
Net als die van Shell en ING, al heeft die laatste een
schoen.
Die Rus in het Kremlin is medeplichtige van de natuur. Die heeft
geen schuivende aardplaten nodig om de boel plat te maken. Schoof de aarde maar
eens om hem heen. Dan maar hopen, dat er geen hulphonden in de buurt zijn. Want
mijn soortgenoten zijn eerlijk van nature.
Een
eerlijk gevecht kan ik zeker waarderen, maar ik ga niet over de grens. Bij mij
blijft alles redelijk heel. Men wil Dodo’s met DNA-techniek laten herleven, maar
waarom zou je dat doen, als de wereld al zo vol is.
Met plastic uit China is er al genoeg rotzooi. Ik zou deze allebei
de ruimte inschieten en ze daar laten, ook al zijn ze niet
Amerikaans.
Ik ga redelijk gebukt onder wat er allemaal gebeurt. Straks krijg ik
een kunstmatige intelligente hond naast me, die een zak chips van ASML opeet en
via Chat GPT liefdesbrieven stuurt naar mijn vriendinnen. Daar moet ik toch
helemaal niet aan denken.
Zolang er krokussen blijven op komen houd ik de moed er maar
in.
Januari. ‘s Morgens donker. Ik kan de kippen niet
eens zien. Die zitten dan nog in hun hok. Ze missen zo een stuk
ochtendgymnastiek omdat ze niet mee kunnen fladderen bij mijn subtiele
begroetingen.
Het
hoort zo te zijn, dat ik een blik op hun verrichtingen kan werpen. In deze
controle-maatschappij is dat van belang. Zo kan ik zien of ze voldoende eten. Ze
hebben een pikorde en daardoor de pik op een ander. Bij criminaliteit grijp ik
in. Red ik het niet dan kan ik altijd nog de M(obiele)E(rgernis) inroepen in de
vorm van twee teven.
Er is momenteel toch geen bal aan.
Geef brood en spelen was ooit genoeg om de rust er
in te houden. Nu is het in de rust niet eens stil. Het brood wordt ook steeds
duurder. Omdat de pikorde in de wereld speelt. Zonder gevoel voor een ander,
alhoewel de machtige haan in Rusland met kerst even niet wilde
pikken.
Dat leek goed, omdat de verdedigingslinie hier
inmiddels sterk geslonken is.
In een zogenaamd nieuwjaar worden er sinistere
voorspellingen gedaan.
De hoop, waar ik nu op lig, zal slinken.
De bladeren zullen dit jaar
vallen.
De terrormuizen blijven
komen.
De Juice-kanalen blijven open. Dat is voor mij wel
lekker.
Door aankoop van landbouwgronden komen er witte strepen in het
blauw. Dat komt door vieze spelen.
Humorcrisis houdt aan. Door serieus te blijven kan men het
heden niet meer aan. Ook Kruimeltje gaat in de ban. Er mag niet meer met brood
gestrooid worden.
Spanningen nemen toe. Er
mag ook geen gas meer gegeven worden.
Er komt een plafond voor adem. Het RS-virus neemt
af.
Polarisatie om elektrisch laden neemt
toe. Er gaat een roep om eikenbomen langs de weg te vervangen door
laadpalen. Eikenprocessierups verdwijnt.
Excuses omtrent verledengedrag raken
meer in zwang. Verklaringen omtrent goed gedrag kunnen niet meer gegeven worden.
Zoeken naar voorouders wordt verplicht.
Ik denk, dat ik er een poepje van moet laten.
Ik heb zo’n geluk, dat ik hier woon, dat ik straks mazzeltaks
moet gaan betalen.
