Falco
Inhoud blog
  • Riffer per 10 augustus 2021
  • Falco is niet meer deel 1 / 3
  • Falco is niet meer deel 2 / 3
  • Falco is niet meer deel 3 / 3
  • Falco en de schijn.....heiligheid
  • Falco en het slagveld
  • Falco en de vrijheid
  • Falco en de bubbel
  • Falco en de tegenslagen
  • Falco en de sneeuwjacht
  • Falco en storm en regen in 2020 deel 1 / 2
  • Falco en storm en regen in 2020 deel 2 / 2
  • Falco en Halloween
  • Falco en het verlies
  • Falco en het balen
  • Falco en het hittegebeuren
  • Falco en de nieuwe wereld deel 1 / 2
  • Falco en de nieuwe wereld deel 2 / 2
  • Falco en de beeldenstorm
  • Falco en de eerste juni belevenis
  • Falco en de schapen
  • Falco's Wonderlijke Normaal deel 1 / 2
  • Falco's Wonderlijke Normaal deel 2 / 2
  • Falco en het Nieuwe Normaal
  • Falco en de knock-down
  • Falco en de algemene virusbeschouwingen
  • Falco en het voorjaar deel 1 / 2
  • Falco en het voorjaar deel 2 / 2
  • Falco en de panda's
  • Falco en de eindejaar's schaamte deel 1 / 2
    Zoeken in blog

    10-07-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en vijverterrorisme deel 2 / 2
















    Ik wacht wel af:  “Kaytie!”       


     Poot van Falco


    10-07-2019, 11:28 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    23-06-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de plagen

    Beste allemaal,
     
    Elk jaar komt hier tweemaal in het voorjaar een knoert van een rupskar het terrein oprijden, waar aaltjes op hoog niveau uitkomen.

     











    Er volgt dan een soort van paling schieten in het groen.
    Het ligt daarbij in de bedoeling, dat die aaltjes de eikenprocessierupsen opvreten en ik dan de mazzel heb, dat mijn tong er niet gedeeltelijk af hoeft of dat ik stik.









    Zie je me al zonder tong liggen hijgen bij de
    opwarming van de aarde?


    Het klopt natuurlijk voor geen meter. Als het niet zo warm was geworden dan hadden we die rupsen ook niet gekregen en dan had ik ook niet zo hoeven hijgen.
    Goed beschouwd had ik met de juiste natuurmaatregelen eigenlijk niet eens een hele tong nodig gehad.
     



     


    Vandaag keek ik heel erg omhoog. Doe ik wel eens meer als er een dikke duif iets laat vallen. Hangt er een licht grijze sok in
    een eik! Als die sok uit de droogtrommel was geslingerd had hij toch wel een kleine tachtig meter overbrugd.
    Misschien een Idee voor Maarten om die elf steden wat sneller voorbij te kunnen komen.
    Enfin, bazin erbij. Die keek ook omhoog, omdat ik omhoog keek, alleen iets deskundiger en die wist gelijk, dat er helemaal geen droogtrommel in het spel was.

    ‘Netelschieters’, mompelde zij aardig chagrijnig. ‘De aaltjes hebben die hoogte kennelijk niet gehaald.’
    Ik vond dat nogal een domme opmerking. Ze waren gewoon niet hoog genoeg geschoten. Paling zwemt toch nooit in een boom en zeker niet omhoog. Die willen alleen maar stroomafwaarts.
    Enfin, een stofzuiger met een steel van negen meter er bij halen schijnt niet te lukken. We moeten die boom gewoon gaan mijden. Een lintje er omheen. Doet de overheid ook. Ze delen ze ook wel uit.
    Nou las ik vanmorgen in de krant, dat eiken bomen moeten worden neergehaald. Dan kunnen die rupsen ook niet meer in mijn neus of bek hun haren achter laten. Er moeten andere bomen worden geplant. Maar welke dan?
    In Griekenland schijnt een kever alle dennen op te vreten en als Willem Alexander per ongeluk een kever in zijn revers meeneemt in het nieuwe regeringsvliegtuig dan zitten onze dennen hier ook gauw zonder naald.
    Dennen dus ook maar weg. De beuk moet er gewoon in. Weg bio-diversiteit. Het klimaat is toch al bedorven.



    De toekomst van de eiken hier rondom zie ik dan ook heel donker in.
    Als iedereen op tijd en hoog genoeg in het begin aan aaltjes-schieten had gedaan, dan hadden wij hier nog rustig onder de eiken bomen langs de weg kunnen klootschieten.
    De overheid dweilt nu eenmaal graag met de kraan open. Hun portemonnee blijft daarbij toch goed gevuld.
     
    Elke plaag volgt zich bij ons in rap tempo op.  Steenmarterplaag, muizenplaag, bijenplaag, spreeuwenplaag, reigerplaag, rattenplaag, tekenplaag, rupsenplaag.














    Vanmiddag zag ik
    bij het hek opeens twee grote gaten. Kaytie?
     












    Die lag echter voor Lello op het gras bij 29 graden boven nul.




     









    Ze had net een inspectiemuizenronde op dakpannen achter de rug.
    Ik moet toegeven: zonder haar waren we de muizenplagen nimmer te boven gekomen. Ze is niet voor niks zo vet.















    Ze struint het hele terrein ‘s morgens en ‘s middags en ‘s avonds af op zoek naar ongedierte.

















    Daarbij schuwt ze ook de composthoop niet.
















    Waar ook heerlijke ponydrollen in bivakkeren, die ik dan stiekem ergens anders op eet.















    Die bruine kip staat al weken op mijn menulijst. (Ik dwaal een beetje af)

    Stel je voor, dat ze ten prooi valt aan de wolvenplaag. Er lopen nu immers ergens dichtbij drie wolfjes rond.
     











    Ik ben als deelwolfje geboren in Brabant. Heb nog nooit een schaap hoeven eten. Ik heb voor het klaarmaken van mijn eten gewoon Overijssels personeel.
















    Ik lig nu te waken bij die grote gaten. Je weet maar nooit welke nieuwe plaag naar boven komt. Ik moet wel bij blijven. Ik lig hier droog.













    De sloten staan ook droog.     
















    De mensen bekijken het maar. Doe ik ook. Op z’n slooms. De regen zal ook wel weer komen.


    Poot van Falco
     
     
    P.S. We hebben hier ook een heggemusplaag in de geraniums. Er liggen vijf eitjes in. Er is nu een sproeiverbod van kracht.


           

    23-06-2019, 20:14 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    12-06-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de stormen

    Hallo allemaal,
     
    Afgelopen week was het voorjaarsweer een beetje hoteldebotel. We wonen hier onderaan een berg met uitzicht aan de achterkant over de wijde vlakten en dan kan je aan de horizon mooi zien of er regen of storm aan komt. Mijn vrienden, de zwaluwen, voorspellen het weer ook prima.
    Vliegen ze hoog, dan weet ik, dat het goed weer wordt. Vliegen ze laag over mijn kop dan kan ik mijn zonneklep in de bench laten.
    Het was verleden week soms zo heet, dat ik geen zin meer had om maar één poot van de vier, die ik heb, ook maar even recht op de grond neer te zetten.










    Hijgend in de buurt van een bak water was het beste.














    Of verstoppen onder de planten met kop richting vijver.




     








    Die mafkees van een Costa gaat bij 32 graden boven nul nog door met ballen. Ik ben van plan haar May te gaan noemen. (Misschien stopt zij dan ook nog eens een keer)











    Uit sociaal oogpunt is het enige, dat ik kan doen haar even in de schaduw te zetten. Helaas moet ik dan wel weer op vier poten gaan staan. Met het oog op de komende loopsheid is het wel zo verstandig vriendjes met haar te blijven. Zij kan zo in ieder geval op voorhand al een APK’tje doen.

















    Sinds kort ben ik ook bevriend geraakt met twee jonge Lakenvelders.




    Clara en





    Sara.







    Het probleem met die meiden echter is, dat ze bij zware storm nog niet stevig genoeg verankerd op de poten staan. (Bij aardbevingen, denk ik, ook
    niet. Gelukkig is dat hier Westerwijdeeneindweg).















    Ik heb ze dan ook uit voorzorg op stal gezet.



     







    Tot twee keer toe was er nepstormnieuws. Drie keer heb ik ze binnen gehaald. Er kwam wel een beetje wind, maar daar blies je nog geen Mikadostokje mee om.
    De derde keer had ik ze bijna buiten laten bivakkeren, maar de zwaluwen vlogen zo laag om muggen te vangen, dat ik Clara en Sara maar weer naar stal heb gebracht.














    De zwaluwen hadden het weer goed in geschat. Muggen laag, slecht weer. Het terrein leek wel een slagveld. Overal blad. 















    Talrijke ongewenste abortussen van onvolgroeide pruimenvruchten. 















    Gore tuinmeubels, die zo de kringloop in kunnen voor een tweede kans. Bij Kees Smit kunnen ze in ieder geval niet terugkeren.


















    Alleen nepsneeuwzwaan Trumpje had de wind goed in haar vliegerachterste gehad.














    Haar maat Boris J. stond ook verrukt te pralen bij de andere vijver.


    In gezelschap van een nogal uitbundige zwaan, die kennelijk een laagvliegroute van Lelystad had genomen.













    Het laantje had last van roos gekregen.















    Een voorgoed uitgewandelde tak lag voor pampus op het gras. De ecologen zullen dit wel een bio-diverse kaalslag vinden.


     Gelukkig is waarschijnlijk door een pinstoring bij Buienradar het onweer hier weggebleven.












    De geraniums hebben de wind overleefd. Kunnen we er weer achter zitten, al schijnt dat ook steeds korter te moeten worden.

     De wereld draait dol, maar ik hou het hier wel vol.
     
     Poot van Falco

    12-06-2019, 11:15 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    06-05-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Falco en de bevrijding deel 1 / 2

    Beste mensen,
     
    Elke avond ga ik met Costa lekker los, als ons diner tenminste al enige uren in de maag aan het verzuren en afbreken is. Anders kan de boel gaan kantelen en wij zijn nu eenmaal geen vrachtauto’s.
     
    Bij het openen van de buitendeur (had wat breder gekund) stuiven wij volkomen onbehouwen ons terrein op, alsof wij koeien zijn, die na de winter voor het eerst de wei weer op mogen.
    Zo’n wei gaan wij dus ook op.










    We moeten ons eerst enigszins gedisciplineerd opstellen met in de haast meegenomen attributen, die bij de bazin ter verwerping kunnen worden aangeboden. Die discipline zag ik ook op 4 mei bij de herdenking op de Dam. Daar mag ook geen beweging in zitten en duurt 2 minuten. Langer houden wij het hier ook niet vol.







    Ik controleer voor aanvang van de weidegang eerst het voor poten zijnde materiaal op tandvastheid. Het moet na de beet in vorm blijven of vanzelf weer in vorm terugkeren. Ik doe het dus uitsluitend voor de vorm.

    Vanavond vond ik een nieuwe bal, waar spenen aan zaten. Het leek op een uier, waarschijnlijk door een koe verloren op koningsdag. Dat feest hebben we ook net achter de rug. Ik miste wel het toiletpotgooien en koekhappen.












    We hebben op de wei een enigszins verroeste badkuip staan, die ooit als trog had moeten dienen. Daar hadden we mee
    kunnen gaan gooien. Kipfilethappen zou ook een heel goed idee zijn geweest, maar volgens de bazin happen we al genoeg en leggen de kippen nog voldoende eieren.
















    Twee keer ophalen van ballen is voor mij het máximale koningsspel. Ik wil geen showversie van mezelf maken. Ik ga gepast met energie om.
















    Een lintje krijg ik er toch niet voor als ik me extra uitsloof. Bovendien heb ik geen zin om in mij te laten prikken. Ik hoef toch niet naar een wolvenpuppydagverblijf, al schijnt Berend daar botjes te hebben.













    Ik deel wel graag bij Costa prikjes uit. Probeer haar af te remmen door in haar poot te bijten.




     











    Liet ze
    gisteravond een windje. Niet te harden. Die meid gaat rustig twintig keer een bal achterna.
    Begrijpelijk, dat het diner dan wat sneller naar achter op schuift.














    Costa ligt vaak zo schuin in de bocht, dat ik vrees voor weer een gevallene. Ik hoop niet, dat ik haar, net als de geit, volgend jaar moet gaan herdenken.


















    Roos is mijn Amalia. Voor haar laat ik graag mijn bal met spenen vallen. We kletsen wat af bij het hek.
    Het gaat er soms heftig aan toe in onze discussies.
     
















    Dit keer hadden wij het over voedselverspilling.













    Ze had de halve hooiruif nog op haar hoofd.










    Ik ben wel zuinig op mijn kop, vooral als ik in het schootsveld van Kaytie lig. Met de aarde moeten we zuinig zijn, maar Kaytie graaft constant holen, die met de uitgegraven grond niet meer te dichten zijn. Loonwerkers komen dus geregeld een shovel aarde over het hek kieperen. We komen hier dus steeds hoger te zitten, net als de zeespiegel. Ik begrijp nog steeds niet, dat wat er uitgaat er niet helemaal meer in komt.














    Al peins ik me suf.                  




     








    Soms zie ik het invallen van de avond als een bevrijding.













    Dan kijk ik om naar alles wat ik heb en wat er van velen te vroeg is afgenomen.















    Bloemen                            















    Bomen                              
















    Vrijheid                             


    06-05-2019, 15:20 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Falco en de bevrijding deel 2 / 2

    Dat hebben onze kippen beperkt.



    Onze haan kraait koning. Het probleem is, dat velen te hard kraaien en dat er rare koningen zijn. In Thailand hebben ze er net zo eentje gekregen. Die heeft een poedel tot luchtmaarschalk benoemd. Waarschijnlijk vangt-ie net als Costa de ballen uit de lucht. Dat is nog eens iets anders dan een lintje opgespeld krijgen. Ik moet er niet aan denken om als showversie in gala-uniform bij Roos te verschijnen.



















    Wij houden gewoon heel puur de lieve vrede.  



     
    Poot van Falco

    06-05-2019, 14:23 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    05-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de kaalslag

    Beste allemaal,
     
    In mijn hoofd zat van de week een grote spin.
    Ik was de weg helemaal kwijt.
    Costa en ik waren op onze Lemelerberg om reeën te ruiken en extra zuurstof op te snuiven.
    Ons bos is namelijk hartstikke gezond. De bomen vangen koolstofdioxide op en geven ons daardoor schone lucht.
    Daar is geen klimaatmaatregel voor nodig. Bovendien zijn bomen heel geschikt om er een plasje tegen te doen.
    Kunnen andere honden ruiken, dat je er geweest bent en op die manier lezen, wij honden dus, de krant.
    Bomen geven ons ook koelte, als het warm is. Hoeven we minder te hijgen.

     








    Costa en ik gingen dus vrolijk op pad.












     Costa deed eerst een poepje 










    en ik keurde een paaltje af, had liever een boom om tegen te plassen. Maar opeens waren bijna alle bomen weg!















    De bomen van mijn bos bleken te liggen. Nooit geweten, dat die ook naar bed gaan.



















    Massaal lagen ze te pitten.Te beroerd om op zo’n mooie dag op hun wortels te staan.





    Hun takken hadden ze ook nog eens af gedaan. Die lagen her en der op grote hopen. Het is natuurlijk wel gezond om bloot te gaan slapen, maar ik vond het een beetje eng.







    Het leek wel oorlog. Zouden die bomen hun takken nog wel weer terug kunnen vinden? Ik hoor de bazin ook wel eens mopperen, dat ze weer een sok kwijt is.











    De boom, waar ik gisteren nog tegen had staan plassen, lag ook al in diepe ruste. Ze waren vast allemaal bij de tandarts geweest voor een wortelkanaalbehandeling.
    Om nou mijn poot op te gaan tillen tegen een slapend iemand met kiespijn ging me net even te ver. Ik keek verbaasd om me heen. Was er nog een boom te bekennen, die wel wakker was?
     



     










    Costa hielp zoeken. Fideel van haar, want zij hoeft om te plassen alleen maar haar kont te laten zakken. Door alle sporen was ze echter ook het spoor volledig bijster.
     















    Er stond nog wel een berk, die waarschijnlijk op moest blijven. Dat gaat zo ook bij onze pony’s. Ze slapen nooit allemaal tegelijk.Tegen zo’n boom ga je als fiere hond natuurlijk ook niet plassen.















    Van schrik hield ik dus mijn plas maar op. Alle bomen rond de waterpomp waren ook ineens weg. Allemaal gaan liggen.















    Zouden ze soms van al die bomen waterbakken gaan maken? Als hond kun je dan wel tanken, maar niet lozen.

    Waren al die bomen ineens wappie?










    We hadden op de heenweg al wel een bord gezien, dat we uit moesten kijken voor boswerkzaamheden, maar alles sliep. Er werd helemaal niet gewerkt.













    Ik besloot even een hondenyogaoefening te ondernemen: kont omlaag, kop recht vooruit en even nergens aan denken. Zie ik opeens nog een bord. 

















    Uniek in de wereld en zo dichtbij, stond er op. Vond ik ook treffend op dat moment. Mijn bazin heeft voorgelezen, dat de bomen niet meer wakker worden. Dat in drie jaar tijd tachtig procent van de bomen op onze berg dood gemaakt worden.

















    Ik ben hard naar het nog overgebleven bos gerend. Toen ik omkeek naar wat het Landschap Overijssel de bomen had aangedaan huilde mijn wolvenhart.















    Dit heet Natura 2000.             

    Maar het is 2019.



    Straks lopen wij in de warme zon te snakken naar verkoeling en frisse lucht in een ongewisse bio-diversiteit.


     
    Als 25% wolf zie ik echter heel duidelijk een lichtpuntje.










    Meer schapen!                        

     Poot van Falco

    05-04-2019, 10:49 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    17-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de verkiezingen deel 1 / 2


    Beste boeren, burgers en buitenlui,











    Vanochtend ben ik heel vroeg opgestaan. Het was een hele goede morgen om met het CDA te spreken, winderig, fris en vooral nat. Bij het eerste miezerige zonnestraaltje heb ik geprobeerd de verkiezingslijsten door te nemen. Te weinig lichtpunten en te kleine lettertjes.




     











    Kies voor doen, zegt de VVD, dus ben ik naar buiten uitgeweken.
    Wat een lellen van vellen. De wind kreeg er vat op. We hebben geen windmolen op het terrein om die wind weg te kunnen vangen.















    Dan de poten er maar op.       


















    Voor een totaalvisie had ik de stemwijzer geraadpleegd. Daar was ik geen Kong mee opgeschoten.










    Overal is geld voor nodig, plannen realiseren zichzelf niet (VVD), dus ik ben maar begonnen met graven. Je weet maar nooit, wat er in de grond zit, Als ik doorgraaf heb ik een tunnel tot Nieuw-Zeeland en kan ik misschien kerkgangers redden. Misschien een zinloze onderneming, want van de PVV en het Forum voor Democratie moeten ze toch weer terug.














    Dan maar even aanpakken (D66) en de waterstand inspecteren. Volgens mij is die zeker niet te laag meer, want het water zakt hier niet meer weg. Men klaagt zich suf over tekorten. Vergeten wordt, dat de natuur zichzelf herstelt. We doen hartstikke ons best om alles te verpesten. Wij denken aan morgen. Dus doen wij vandaag. (D66)

















    Moet je eens kijken, hoe schitterend de natuur hier is.




     












    Het mos is het gras aan het verslaan, als wij ons er maar niet mee bemoeien.
     















    De benzinedampen vellen de bomen niet. Dat doen de natuurorganisaties wel met de vernietigende actie hei voor bomen.


















    Ik vel ook wel eens een boom, als ik er zin in heb. Dat heet echter verantwoord bosbeheer.









    De PvdD wil de jacht verbieden. 











    Niet nodig. Alles wat eetbaar langs rent zie ik en vang ik op.

















    Dat is wel eens flink aanpoten. Zeker met harde wind tegen.















    Ik ben nu eenmaal van de totaalvisie (FvD): beschouwen, overpeinzen en vooral “zeker zijn”. (PvdA)















    Zo ben ik heel zeker, dat de sociale woningbouw op dit terrein prima in orde is en niet uitgebouwd hoeft te worden. Wel sta ik wat meer openheid voor. De doorstroming zou dan gewaarborgd zijn en mijn voedselaanbod welkom gevarieerder. 
















    Het plaatselijke zorgstelsel is hier ook prima in orde. De duiven hebben de beschikking over een zorgkruk en een tiny house.












    Ook is er altijd schoon drinkwater, niet vervuild door medicijnen, want die geven wij hier niet.


















    Met mijn imponeergedrag zorg ik, dat slechteriken buiten de deur blijven.













    Met behulp van slogans weer ik een slecht milieu. Althans dat denk ik. Zo denken al die partijen er waarschijnlijk ook over.



    17-03-2019, 16:58 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de verkiezingen deel 2 / 2


    Door de stemwijzer te raadplegen zie ik helaas door de bomen mijn bos niet meer en toch moet ik stemmen.

     













    Ik ben ontstemd.                      















    Ik gooi woensdag een hondenkoekkie op het stembiljet en zie wel waar die uitkomt. Ik ga met mijn bal toch wel een mooie toekomst tegemoet. Ik word immers nooit 50+. Komt het koekkie op een stomme partij, dan gooi ik wel overnieuw. 

















    Al zou alles naar de knoppen gaan, hier zitten ze alweer met voldoende water en in schone lucht.













    Veel wijsheid dus met stemmen en trap er niet in (in die plassen dan..)



    Poot van Falco


    17-03-2019, 16:55 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    18-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de slipjacht deel 1 / 3

    Hallo allemaal,
     
    Afgelopen zaterdag ging mijn bazin naar een slipjacht. (Never a dull moment) Daar had ik nog nooit van gehoord. Ik ga namelijk altijd zonder slip op jacht. Uitsluitend in mijn vel en dan ook nog als ik er goed in zit. Mijn vriendinnen zijn nu loops en ik zie ze gruwelijk worstelen met een slip. Ik was dus erg nieuwsgierig, hoe zo’n pikante jacht er uit ziet, maar mocht wel mee onder de voorwaarde, dat ik in de auto bleef zitten. Ik kan nu eenmaal niet beloven niet naar paarden te blaffen en geen strijd aan te gaan met tig honden, die op me afkomen. Ook is het moeilijk om me niet bij snel jagende honden aan te sluiten.














    Ik zat dus undercover op de achterbank. Kon vanachter mijn raam gelukkig alles goed bekijken.



     










    Het verzamelpunt was op het parkeerterrein van een restaurant. Voor niemand kennelijk een brug te ver.






















    Ik werd vrijwel direct begluurd vanuit een grote wagen.




    Dubbeldeks.









    De sterke geur van honden werd geen strobreed in de weg gelegd. Daar stonden ze op. Zat ik toch maar comfortabel op mijn autobank. Ik vroeg me af of die honden allemaal straks hun slip nog moesten gaan aantrekken. Zo te bespeuren zat alles nog uitsluitend in eigen vacht.














    Aan de andere kant werd ik begluurd door een wit paard.



    Ik denk, dat ze me niet zo aantrekkelijk vond. Ze keek nogal wild naar me.




     










    Even verderop stond een zwart paard met een heel vreemd lijf. Had zijn voorbenen wel heel hoog zitten.

















    Er werd druk achterwaarts uitgeparkeerd. Best moeilijk voor die paarden zo zonder zijspiegels.
     
     














    Vermoedelijk kwam dit beest net uit bed. Hij had z’n deken nog om.
















    In de trailers was druk gepoept.















    Die verrukkelijke paardenvijgen werden onderaan het hek weg gecamoufleerd. Het leek me inderdaad teveel voor een poepzak en niet te doen om dat daarna in die kleine kontzak te doen. Ik had ze ook wel willen opruimen. Best in voor vrijwilligerswerk.





















    Van de zenuwen stond er een paard te plassen. De wind had er even vat op, maar het bereik was te kort om de voorbenen te halen.


















    De dekens werden weggehaald, de paarden opgezadeld, van het juiste tuig voorzien en het feest kon beginnen.

















    De mannen op de paarden hadden nagenoeg allemaal een rood jasje aangetrokken. Het was net alsof ze in een sprookje reden. Ook hadden ze zwarte pannen op hun hoofd gezet. Waarschijnlijk inductie om onderweg een eitje te kunnen bakken.

















    Het spannendste voor mij was het uitladen van de honden. Achtentwintig stuks zwartbruin. Of ze er veel zin in hadden was tegenstrijdig vast te stellen. Veel pit om vooruit te komen, maar ze lieten de oren erg hangen.
     




     



    Vier ruiters te paard met zwepen tot op de grond moesten de meute in toom houden. Bleken het BLOEDHONDEN te zijn.

    Ik had te vroeg medelijdende gedachten over die zwepen. Bleek, dat ze nooit geslagen werden. De zwepen werden alleen maar als aanwijzers gebruikt. Door elke dag te trainen reageerden de honden op de wijze van bewegen en vasthouden van de zwepen. Zeer subtiele opvoeding. Zal bij mij niet lukken.




     











    Nog fit als hoentjes (daarom probeerden ze waarschijnlijk ook het water in te springen) gingen ze op weg naar de eerste run van zeven kilometer.
     

















    Althans, nadat de laatste hond de oever weer had bereikt.
















    Heel misselijkmakend idee, dat ik niet mee mocht doen, al was het een vossenjacht. Reevlees past nou eenmaal beter in mijn bek.




    18-02-2019, 16:21 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de slipjacht deel 2 / 3










    Er waren twee paarden, die vooruit draafden met iets achter hun kont aan. Een lap aan een touwtje. Daar hadden ze een flesje vossengeur over uitgegoten. Bleek die Swiffer, die ze voortsleurden, dé slip te zijn. Was ik daarvoor op de achterbank beland? Nepvos, nepslip. Bleek ik in fakenews te zijn getrapt.





     






    Toen die nepvossenslip het spoor had getrokken moesten de honden dat spoor gaan volgen en de paarden gingen daar dan weer achteraan.
     
    Compleet gestoord, die hele karavaan. De honden sjeesden slingerend en heel gemakkelijk over de weidegronden luid en diep blaffend hun neus achterna. Waren vast in de waan, dat het om een echte vos ging. Je reinste misleiding.
















    Die linksvoor was de leider: Hillman. Had een ambtsketting om. Dat noemen ze onderscheidend. Een paar meter achter hem rende een hond met een joekel van een bult op zijn nek. Die was, denk ik, topzwaar, want hij helde nogal voorover.




     









    Bij de eerste sloot werd druk gefierljept. Zonder stok ging dat ijzingwekkend goed, al moet ik erbij zeggen, dat de slootjes smal waren. De landeigenaren hadden wel hun vee van de weiden gehaald en gedeeltes van de afrasteringen verwijderd om een omgekeerde shutdown te voorkomen.
     





     












    Na de eerste run werd een grote flapoor van het veld gedragen. Had zijn poten kennelijk overspeeld. Een hele hijs voor die vrouwen.
     















    Na een korte pauze ging men vol goede moed de tweede run in. Ik vroeg me af, of er wel eens een hond de lucht was ingevlogen na een trap van een paard. Knap staaltje samenwerking. Ik hou wel van mijn shetlanders, maar ga echt niet tussen hun hoeven bivakkeren. Hun hoeven zitten mij te los.


















    De aanblik van de jacht was om te kwijlen. En ik maar zitten in die auto. Kwijlend dus.



















    De meute kon na afloop van de run zo de sloot in. Dat was een goede coolingdown.


















    En passant werd er nog een kleimasker genomen.
















    Een ruiter werd op zijn paard getild na een pitstop. Hij had een hoofdstel naar de knoppen geholpen. Er stonden geen keukentrapjes langs de weg. Blokker miste hiermee een gerichte reclame-kans.














    Ook voor wat betreft die pannen.

















    De hele carnavalsoptocht vertrok na de tweede run naar een boerenschuur om te laven De honden gingen achter hekken. Ze waren moe. Soms was er geen kop of kont meer te ontdekken.
















    Dat kwam vooral door die ruime vellen. Verkeerde beginopname bij de fok, denk ik.

















    Eén hond repeteerde nog even de tweede run. (Hij had beter een slip kunnen aantrekken).

















    In een hoekje zat een soortgenoot de run op een andere manier nog even door te nemen


















    Hillman was nog fris. De littekens op zijn neus en kop bewezen zijn pogingen om de leider te blijven.














    Stapelvoordeel was er in overvloed.


















    De paarden mochten ook rusten. Sommige waren volgens de laatste mode gekleed.


    18-02-2019, 16:21 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de slipjacht deel 3 / 3












    Een vorkheftruck bood ter ondersteuning enige uitkomst bij, denk ik, wel een erg moe paard.















    Her en der lagen ruiters. Een waar slagveld. Of ze waren bezig in hun pannetje een eitje te bakken in de zon.

















    In de schuur werd gedronken en gegeten en gepraat. 

















    De laatste run zat er aan te komen.
















    Het was even wachten naast en op elkaar.
















    Met witte wijn in de benen gaat alles niet meer zo snel.















    De honden waren eerder bij de finish na de derde run dan de paarden. Het spektakelstuk van de middag kon beginnen.
















    De meute werd op een hoopje gedreven via lichte zweepaanwijzingen.















    Er werd een hele emmer met pens op de wei gegooid. (Waarom zat ik toch nog steeds op die rottige achterbank)














    De honden mochten alleen maar kijken, kijken, nog eens kijken en beslist niet aankomen. Er moest eerst nog een ruiter, die voor het eerst mee had gedaan een stuk pens adellijk over de wangen worden gestreken. Traditie noemen ze dat. Of gewoon slipfolklore. Of gewoon heel lekker.














    Na kort hoorngeschal dook de meute op de dis. Grauwen, grommen, trekken. Het ging allemaal vrij ordentelijk. Ik had er zeker een robbertje om gevochten.


















    De pannen gingen allemaal omhoog om de organisatoren te eren en te bedanken.















    Toen ging het richting stamppot.



















    Thuis wachtte mij ander voer. Mijn wolvenneus rook echter een blijde vriendin, die graag met mij zonder slip op stap wilde. Daar laat ik graag mijn voer voor staan. 



     Poot van Falco



    18-02-2019, 16:20 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    03-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en het klimaat

    Beste allemaal,
     
    We hebben vandaag de dag de bek vol van het klimaat. ik probeer mijn poot er op te leggen.













    Ik sta heel dicht bij de natuur als KwartDNA-wolf, dus ik kan er zeker over mee janken.

    Vanochtend ben ik beschouwend op mijn terrein gaan rondkijken.
     



     








    Zijn mijn aanwijzingen als Baas van de Berghoeve wel afdoende.
    Wat is er en wat zijn de verbeterpunten.














    Die pony’s moeten eigenlijk weg. Veel te veel poep. Elke ochtend een grote kruiwagen vol.
     



     











    Ik heb Saranka er hedenochtend over aangeblaft.
    Ik heb met haar geen klimaatakkoord kunnen sluiten. No way.
    Zij verweet mij ook te poepen.
















    Ze heeft daar wel een beetje gelijk in, maar ik produceer niet eens een klikobodem vol per week.
    Opeten is geen optie. Binnenwaarts recyclen kan mijn lever vast niet aan.
     



     














    Ik heb er over nagedacht. Wat moeten de vliegen en de wormen zonder onze keutels.
    Nooit meer een vlieg doodhappen geeft minder beweging en aarde zonder wormen wordt er niet beter op.













    De veestapel is hier al vervangen door een mestvarken van polystone, dat #MeTooVarken staat te doen met een uitstootloze koe.
    Onze geit is overleden en niet meer vervangen. Ook een hele goede bijdrage aan de natuur, vind ikzelf.
     



     








    Ten behoeve van elke ochtend een blij ei zijn de kippen aangeschaft.


    Ik ben daar niet tevreden over. Je stopt er van voren iets in in de hoop, dat er van achter iets waardevols uitkomt. Ze scharrelen wel in hun vrije uitloop, maar in deze winterperiode is er stremming in het leggen. Het lijkt de NS wel.
    We moeten het daarom nu doen met AH-biologische eieren. Ik weet niet, wat ze in die biologische kippen stoppen. Onze eieren prikkelen de smaakzin, zijn dieper van kleur. Janny en Robèrt: de ingrediënten zijn graan, andijvie, boerenkool, meelworm en gierst. Die eieren uit de winkel bewerkstelligen bij mij geen smaakexplosie. De overheid zou op dit punt maatregelen moeten gaan nemen en anders maar een vrije donderdag voor de leerlingen onder het motto “Geef onze kippen beter te eten” organiseren. Met als gevolg een gezondheidskipsubsidie met extra werk voor 143 ambtenaren.


     













    Wij voeren hier de vogels op zes plekken. Ze krijgen pinda’s, pindakaas, zaad, vetbollen en broodkruimels van de Coop.
    We barsten daarom van de vogels.


















    Dat komt ook omdat we heggen hebben. Wel alles bij elkaar een kilometer lang.



     







    Zelfs in de lucht.



    Ik geef toe het is veel werk. Twee keer per jaar wordt er hier suf geknipt. Dit noem ik een pijnlijke klimaatmaatregel.
    Nu we toch lekker bezig zijn vind ik een spijbelwoensdag zeer op zijn plek. “Geen puin in de tuin” vind ik een passend thema.




     










    Voor de watervoorziening van de planten hebben we 3 regentonnen.
    Is natuurlijk niet toereikend bij hittegolven. Dan sproeien we uit eigen bron. Ik hoorde, dat het water landelijk niet meer goed gezuiverd kan worden.
    De mensen schijnen geen pilbeheersing te hebben. Dat noem ik echt een reden om dinsdag ook maar als spijbeldag voor de jeugd te nemen.
    Thema: “Zuiver uw plas, blijven wij in de sas.”















    Wij kijken TV via de satelliet, dat heeft een allochtoontintje, maar het werkt wel.
    Ik hoop, dat de vliegtuigen straks niet laag gaan overkomen en ruis op ons beeld gaan geven.
    Beter voor het klimaat, dat ze wegblijven.
     



     












    Wij houden het gras groen door de sneeuw er op te laten liggen. Scheelt bemesting.
    Je moet goed gebruik maken van de seizoenen.













    Het zou ook goed voor het klimaat zijn, als alle dieren zouden verstenen.
    Wij zijn er hier al mee begonnen.
    Geen kwalijke uitstoot meer, geen actiegroepen bij boeren, nooit meer Yvon Jaspers.
    Worden alle mensen vanzelf ook van steen.
     



     
















    Bij alle betonnen beelden liggen hier mijn voorgangers begraven. Mooi in het groen.
    Klimaatneutraal.

    Als ik er ben, is het stil en hoop ik, dat ik nog jaren onbezorgd de Rova-kliko vol mag poepen, de laadpaal mag bewateren en straks met een gerust hart mijn poot zonder te verbranden op de inductiekookplaat mag leggen.
    Het is niet erg voor het klimaat, dat er straks alleen nog maar op maandag niet gespijbeld wordt.
    Een hele week studeren heeft toch geen zin. Worden de studenten alleen maar vervelend van. Burn-out, te weinig stappen per dag en van alles uitvinden, dat slecht is voor het klimaat.
     
    Ik zou zeggen, hark je tuintje en maak je niet druk. Geeft minder uitstoot.
     
    Poot van Falco


    03-02-2019, 18:26 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    24-12-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Falco's Opmaat naar Kerst deel 1 / 2

    Beste mensen,
     
    Enige dagen geleden moesten wij van de bazin naar buiten.
    Op zich is dat heel lekker. We gaan dan volledig los, alsof we drie jaar in een opvangkamp hebben gezeten.
    Dit keer verliep alles anders.
    Zij, die denkt over ons te regeren, hield vreemde dingen in haar hand.
    We krijgen eens in de zoveel tijd een nieuw tuig om buiten de poort beter in het gareel te lopen. Het was dus niet zo gek, dat ons iets werd omgedaan.












    We stormden naar de poort om buiten op de berg de krant te gaan lezen tot de bazin nogal motorclub-achtig riep, dat we terug moesten komen.



    We hadden dus helemaal geen nieuwe uitlaattuigen om. Er was ons iets omgedaan om ons iets aan te doen.


     








    Ik voelde mij in één klap diep ongelukkig. Het vrouwtje bleek bij Li Del, ik denk één of andere Alibaba chinees, hondendekjes te hebben aangeschaft om daarmee van ons edele dieren een kerstfoto te maken. Delicieux! Een wolfhond als fotomodel in een kerstmanpak.

















    Ik moest alles even goed laten indalen.




     













    Toen ik fiere Costa in haar pak bekeek, besloot ik er snel van door te gaan.
     














    Het idee om misschien wel de hele kerst in deze kleding te moeten vertoeven knelde me letterlijk om de borst.







    Costa volgde onmiddellijk, maar we liepen ons dood tegen het hek.






















    Mislukte coupe. Dan maar expres met mijn achterste op de foto.














    Ik zorgde een tijdje, dat ik daarvoor precies in de juiste pose stond. En de bazin maar roepen, dat we ons moesten gaan gedragen. We droegen wel geen gele hesjes, maar deze kleuren waren ook geschikt om de kont tegen de krib te gooien.














    We werden min of meer onder dwang naar twee strandstoelen gelokt. Strandstoelen met kerst. Hoe verknipt kun je zijn.

    Het ging er wel grappig aan toe. Als ik in een stoel bleef staan (zitten wilde ik gewoon niet), dan ging Costa heel sneaky van de andere stoel af.

















    Wisselen van plaats lukte ook al niet. WA gaat toch ook niet op Maxima’s troon zitten.



















    Toen Costa, echt slijmjurkje, zat, ben ik ertussenuit geknepen.
     
     

















    Kaytie had inmiddels een rendierpak aan. Ze zag er uit als een hert in het kerstkoelvak bij AH.


    Zij wou ook niet zitten. Het klittenband trok aan haar te dikke buik. Het Pioppi-dieet zou hier misschien wonderen kunnen verrichten.
     
















    Die muts wilde ze ook al niet op. Ze produceerde uit nijd een extra forse uitstoot
    CO2. En dat is nou net niet de bedoeling met al die klimaatmaatregelen.

















    Ze vluchtte de picknicktafel op, hautain als altijd. Muts op, kan de kachel uit, meid! Zou een goeie slogan zijn voor Wiebes.

















    Kaytie probeerde mij te paaien haar rendiervacht uit te doen. Ik keek wel uit. MeToo lag vast al op de loer in de bosjes.


















    Uiteindelijk is dit de kerstkaartfoto geworden. Volkomen inspiratieloze medewerking van onze kant.


    Ik hoop niet, dat China volgend jaar kerst ons land nog verder overspoelt met zinloze prullen. Ik stel voor daar een immigratieverbod voor in te stellen of een harde Nexit in te gaan.







    Die goedkope lampjes van het Kruidvat zorgen hier nu al dagen voor je reinste lichtvervuiling.



    Beneden in deze arme boom hangen 1000 lampjes en daarboven 768!




    24-12-2018, 17:25 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Falco's Opmaat naar Kerst deel 2 / 2

















    Afschot uit de Oostvaardersplassen staat hier zelfs verlicht te grazen.






















    Je kunt dit toch met geen mogelijkheid verantwoorde kunst noemen. Slangen horen in Artis.



    Enfin, na de kerst nog even het banale geknal om op heidense wijze het oudejaar uit te luiden. Zitten we zo weer in een nog maagdelijk jaar te wachten op weer nieuwe fratsen.
     
    Costa, Kaytie en ikzelf wensen jullie allemaal veel vers biovlees en duurzame vis toe de komende dagen!
     
     
    Poot van Falco


    24-12-2018, 16:22 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    07-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's eerste plechtig(geit)

    Beste allemaal,
     
    Toen ik hier op de buitenplaats voor het eerst kwam zag ik haar: Jozefien.
    De bliksem sloeg in. Daar stond ze.

     




    Naast het geitenpaleis.
    Zwart-wit gevaar, met grasbuik, te korte poten en vooral: twee puntige hoorns.
    Ze maakte een briesend geluidje. Ik had al gelijk een oogje op haar.
    Gek, dat ze twee woningen had zo in haar eentje, dacht ik. Ik zou er dan waarschijnlijk ook twee krijgen, of zelfs drie. Het werd er maar één... Dan ken je gelijk je plaats in de nieuwe roedel.
    Onlangs echter hoorde ik waarom ze er zo riant bij zat.












    De moeder van Jozefien heette Géraldine. Gekregen van een bevriend aannemer, Gerard, vandaar de naam.
    Géraldine bleek drachtig te zijn. Bij aankomst hier was ze bij een kip en een oude sierduif in het hok gegooid. Ze had een verre reis in een doos in een kofferbak gemaakt en er was totaal niet op haar gerekend.
    (Ik ben echt blij, dat ik zo gewenst was)
    Waar laat je dan zo’n geit? In bed naast je is geen optie. In een grote doos ook niet. Daar tjoept ze dan zo uit. Als jullie dat nog niet weten: een geit is een ZZP-er in de Firma Sloop.
    Welnu, de kip vond het niet prettig, dat ze in het hok zat. De duif ook niet. Die was namelijk verliefd op de ouwe kip, een soort Stormy Daniels, en pronkte voor haar dat het een lieve lust was. Daar moet je geen getuigen bij hebben. Kost al gauw een grote zak voer.
    Het is ook niet lekker, als je, als kip, in privé een ei wilt leggen en zo’n mekker-beest staat naar je te gluren. De duif kon het ook niet waarderen, dat ze ‘s morgens heel vroeg luid stond te schreeuwen bovenop zijn landingspaal.
    Zodoende werd Villa Alie (zo heette de vrouw van Gerard) in elkaar gezet: een gaaf chalet van duurzaam en extra dik vandaal bestendig hout.


     






    Met groen dak, openslaand raam en deur met ruiten. Ook werd er nog een anti-regenverblijf op palen neergezet, omdat geiten a) een bloedhekel hebben aan regen en b) zich duidelijk verheven willen voelen.
    Voor de bevalling was dus alles netjes in gereedheid gebracht. Kinderkamer klaar. Stro in het ledikant en kleur bruin op de muren.

    Op de dag, dat Prinses Amalia werd geboren, 7 december 2003, werd Jamai ook geboren. Een zwart bokje, dat kon je zien, omdat hij uit het midden van zijn buikje pieste, vernoemd naar Jamai, de winnaar van  Idols, waar toen iedereen het over had.

     









    Op voorhand, omdat uitbreiding van de geitenstapel nogal ongewenst was, werd het advies van een dierenkliniek ingewonnen.
    Een te warmbloedige benadering van zoon-bok op moeder-geit is namelijk niet netjes. Bij gebrek aan een verse geit moet je als bok echter wat en wip je je moraal er even uit.
    De (achteraf) onkundige dierenarts vond, dat Jamai op de leeftijd van negen maanden ‘geholpen’ moest worden.
    Ze hebben hier maanden in de alsmaar sterkere stank gezeten en inmiddels was er bij moeder Géraldine weer een nakomeling onderweg.
    Enfin, Jamai verloor twee edele delen op de schoot van de dierenarts en Ince, afkorting van incest, werd geboren. Een zwart-witte bok, die op wederom advies van de dierenarts dan maar met zes maanden onder het mes moest.
















    Jullie hebben al een vermoeden: Ince sprong al met drie maanden op zijn moeder en toen kwam er een tweeling: de zwarte bok Leendert en zijn zwart-witte zusje Jozefien.
     













    Binnen een jaar aanwas van 1 naar 5!




     










    Door de castratie van bokje Leendert op zeer jonge leeftijd is aan de dynasty een einde gekomen.




     Vanaf de eerste dag, dat ik hier op de buitenplaats kwam wonen, heb ik een blaffende liefdesrelatie met Jozefien gehad. Géraldine en de andere bokken heb ik nooit gekend. Die waren inmiddels naar de geitenhemel.














    Als ik Jozefien zag in haar Geitenpaleis en ze hooghartig naar me keek, dan kwam er iets in me los.












    Dan moest ik wel blaffen.        















    Ik kon het niet uitstaan, dat ze haar onderkomens tot ruïnes had gesloopt. Ze had beter een baan bij de Meesterslijpers kunnen nemen. Kwam je te dichtbij, dan bokte ze al.















    Ze zag er ook lelijk uit, als ze aan het vervachten was. Toch was ik wel op haar gesteld.

















    Afgelopen zondagochtend stond ze nog met mooie glanzende vacht fier naar me te kijken.


    Twee dagen geleden heb ik heel stil, zonder te blaffen, ‘s avonds in de grote wei, een hele poos naar haar liggen kijken. Kop op de voorpoten. Ze had al een paar dagen geen brood meer willen eten. Dat was wel eens meer gebeurd. Ik voelde echter aan, dat er iets met mijn Jozefien aan de hand was.
     
    Vanochtend lag ze dood in Villa Alie, 14 jaar oud.


     









    Ik heb mogen helpen om haar te begraven.



    Het moest een diep gat worden.















    Toen ze er in lag, heb ik even liggen treuren. Costa, onze trut, bleef op discrete afstand zitten.













    Er lag al een laagje aarde over haar heen.












    We hebben gespit en de boel aangeharkt. Even een ouwe  steen erop gelegd.


    Er komt nog een betonnen geit op haar graf te staan. Kunnen we haar niet vergeten.
     
    Misschien kan ik die dan weer aanblaffen.
     
    Ik ben wel een beetje treurig,
     
    poot van Falco

    07-09-2018, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    26-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's zondagochtend


    Beste allemaal,

     

    De ochtend begon hier vroeg en goed.










    De zon straalde voorzichtig door de bomen heen.













    Het had goed geregend en daar hou ik van. Overal plassen, vooral grote, bij Buurman Boer. We hebben hier niet te klagen, dat de Rijn bij Lobith op het laagste peil is.

     


    Helaas had ik er niet helemaal een goed oog voor. Ik had vannacht nogal rot geslapen. Ik heb namelijk aandelen in het kippenhok zitten. Althans, dat vind ik. Nu wil het geval, dat mijn bazin gisteravond een paar krielkippen heeft gekregen van iemand, die haar ergens dankbaar voor was. Ik dus ook, dacht ik. Ik ben namelijk nogal gek op iets met vleugels.











    Het is een buitenlands ras. Staat pittig op de poten. Kan ik in de toekomst mijn dividend verzilveren en de eieren zonder belasting op gaan vreten. 






    Ze moeten wel gezond blijven en daarom zette ik ze gelijk aan de ochtendgymnastiek. Opjagen, zodat ze de poten goed strekken, de spieren warmen en Maarten van der Weijden kunnen gaan begeleiden op de oever, als hij het water nog een keer induikt. Karweien dienen immers te worden afgemaakt. Ik zette dus mijn beste pootje voor. Het moet ook gezien worden als wolventraining. Komt er een vreemde wolf of wolvin op het terrein, dan weten ze zich snel te redden. Als ze een beetje aan mijn postuur gewend zijn, schrikken ze ook niet van een ander mooi beest.















    Ik maande Kaytie mee te doen. Ze zette even de spurt erin.













    En haakte af. Zeker op zoek naar Jos Brech. Die meid ontbreekt het geheel aan teamgeest met mij. Wat erger was: mijn bazin werd vals op mij. Ik mocht die twee nieuwe krielen niet aanzetten tot vliegen. Krijgen we zeker teveel fijnstof. Het werd voor mij dus een potje gehoorzaamheid-in-herhaling.













    Eerst moest ik fatsoenlijk op mijn kont blijven zitten















    en daarna moest ik afgaan en zo voelde dat ook.













    Ik mocht alleen maar naar mijn nieuwe aandelen kijken.





                                                                 
     




     










    Toen de bazin uit zicht was, heb ik toch nog lopend enige blikken kunnen werpen. Helaas werd er niet meer gefladderd. Alles went, dus ook ik bij die twee krielen als vent.
















    Ik ben toen maar bij mijn vriendinnen gaan kijken, die hooi kregen













    en bij de vogels, die net eten hadden gehad.










    Daarna ben ik hard naar huis gegaan om ook te gaan eten.














    Nu lig ik te chillen. Een beetje irritant, dat mijn aandeel in het kussen geen 100% is.



    Prettige zondag nog verder.

     

    Poot van Falco

    26-08-2018, 19:16 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    21-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de droogte deel 1 / 2

    Beste allemaal,
     
    Het is hier de Sahara. De Grote Vergeler is aan het toeslaan.











    Vanavond lag mijn immer actieve vriendin haar buik te raspen op het dorre gras. Wonderlijk, dat het weer haar één tel rustig heeft weten te krijgen. Mij is het nooit gelukt. Zet haar op een fiets en ze wint zo de Tour de France. Tong lekkend op het stuur en poten zwetend in de wind. Ik rijd dan wel mee in de volgauto.




     









    Het is hier inmiddels zo droog aan het worden, dat de pony’s nauwelijks meer vers te vreten hebben en de grasmaaiers op non-actief zijn gezet.
















    Het land van buurman boer ziet er ook al zo raar uit. Als er nu een haas zit, zie je meer dan alleen de oren. Er achteraan gaan is geen optie. Veel te warm voor mij. Ik jaag nu liever op Poolhazen.
     




     












    Ze wijzen mij misschien als dader aan, maar ik heb dit echt niet op mijn geweten.




     











    Het zou heel erg misselijk zijn om mij hier ook de schuld van te geven.














    Het is gewoon vroeg pruimentijd dit jaar!
     














    We plukken niet alleen pruimen, maar nu ook de avond. We zetten onszelf overdag in de spaarstand. Als LED-lamp: LuiEnDik. Als de bazin in de avonduren die onnatuurlijke plantenbakken water gaat geven met een zichzelf oprollende tuinslang komen wij pas in actie.
     



















    Al bij de deur gaan we volop in de King Kong. Dat wil zeggen: ik ben King en dat rooie ding is Kong.
     




     









    De kunst is om die Kong met haar eraan op het gras te krijgen en dan zo te draaien, dat haar kop tussen haar voorpoten doorkijkt. Ik moet bekennen: het lukt vaak niet.




     











    Ik moet dan wel overgaan tot een judo-greep om haar te vloeren. Ik moet bekennen: dat lukt ook vaak niet.

















    Er zit dan niets anders op dan aan elkaar vast op te trekken.
     















    Totdat ik het zat ben en mijn troefkaart erin gooi: even aftaaien en doen alsof ik het opgeef met die hitte. Als ze mij zeer hinderlijk hijgend staat uit te dagen, sla ik flitsend toe.
     




     











    Lekker Trumpieën noem ik dat. Zij heeft dan het nakijken en ik de trofee. Gewoon een politiek spelletje.









    Met Kaytie heb ik een heel andere relatie. Vreedzamer zou ik bijna zeggen, al zet ik wel eens een poot op haar, als ze vervelend is. We jagen samen. Bij de vijver spelen we iedere avond Ratzee. Er zit namelijk een rat en die kan veel te snel zwemmen. Met  een Thaise grot zou hij geen problemen hebben. Wij sporen met z’n 2-en de nauwe doorgangen van hem op, maar kunnen er helaas zelf niet door zonder zuurstoffles.
     




     






    Als echte man laat ik Kaytie het meeste werk doen. Ik treed pas op, als de rat toevallig langs mijn bek komt.
    Als het niet anders kan trek ik ook wel een sprintje. Verleden week heb ik nog een familielid van hem omgelegd. Hij dacht ongezien uit het water te kruipen en te ontsnappen via de heg.
    Ik was lekker sneller. 
















    Achter de kliko’s, de kussenkisten en de regentonnen schieten elke avond de muizen heen en weer.
    Ze mogen dus van ons wel heen, maar niet weer.
     















    In hecht samenwerkingsverband werpen we strategische blokkades op en stellen ons de martelende vraag: wie krijgt vanavond het sateetje?
     




     









    In mijn dooie eentje moet ik helaas de grenzen bewaken. Ongedierte graaf ik zorgvuldig en bedachtzaam uit (vooral met dit weer) of ik ga heel stil liggen (ook lekker nu).



    21-07-2018, 14:24 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de droogte deel 2 / 2

     











    Dit heet de grond uitkijken. Intussen lig ik wel op de stoppels.
     














    Ik kan me de volgende week beter als een superluie en traag vretende panda gaan gedragen. Bij 30 graden of meer wordt het uitvoeren van een regendans waarschijnlijk te vermoeiend en te pijnlijk voor mijn spieren en pezen.
    Een oxycodonnetje mag ook al niet meer, dus reken niet op enige actie van mijn kant.
     





     








    Iedere avond, als de zon verdwijnt en de duisternis gaat vallen loop ik naar de pomp.
    Ik hoop niet, dat hij droog wordt gelegd. Het is wel mijn benzine.




     









    Er zit steeds minder druk op de straal en dan neemt mijn straal ook teveel af.
    Ze krijgen hier dan last van Dubbele Grote Vergelers.




     











    Het wordt gewoon slapen met de kop op het kussen tot Piet Paulusma met beter weer komt aanzetten.
    Die Oostvaardersplassen buiten kunnen me nu echt gestolen worden.


    Poot van Falco

    21-07-2018, 14:23 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    03-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de hitte

    Beste allemaal,
     
     
    Het is maar goed, dat ik net mijn winterjas aan de kapstok heb gehangen. Wat een hitte de afgelopen week. Mijn poolkap is bijna gesmolten.









    Jullie weten zo onderhand wel, dat mijn lijf voor 50% uit de Noordpool komt en dan wordt het afzien bij die hoge temperaturen. De 25% slimme wolf, waaruit ik besta, heeft me gelukkig ingefluisterd vooral niet te veel te bewegen. Dat kwam me heel goed uit. Ik heb alle relaxstandjes geprobeerd.
     













    Hier ga ik er met gestrekte voorpoten in. Gras is koel en dat moet je benutten. Die half afgevreten Kong leg ik er voor de show bij. Wekt een vermoeden van enige actie. Staart iets omhoog, dan lucht het lekker door. StandjeOnderbuik noem ik dit. Mijn ogen vallen vanzelf dan dicht. Een echte aanrader.













    Dit is StandjeUithijgen. Dat moet je doen op nog koude stenen. Kan alleen maar ‘s morgens vroeg. Van belang is de zijligging. Met de billen op elkaar voel je de naden tussen de stenen niet en krijg je geen zand aan de edele delen. (Die vriendin van me wil alleen maar ballen. Niet naar kijken dus.)















    Boven de grond vang je meer wind. Dit noem ik DeHogeBomenStand. Kan ik net boven het maaiveld uitkijken. Zorg wel, dat je aan vier kanten vrij bent.














    Tegen een heg aan is namelijk dom, als die de wind vangt. Er door heenkijken of je hem ziet is nog dommer.















    Bij ernstige hitte moet je de AircoRelaxstand aannemen ‘t Is dan wel binnen, maar je hebt geen last van gekriebel en gezoem van allerlei rare beestjes.












    Dit is namelijk de VragenOmMoeilijkhedenStand. Je begeven in het natte, hoge gras. Voor je het weet heb je weer erwten op je kop, in je nek, onder je oksel. Ze zijn op je bloed uit. Krijg je die nagels van je bazin in je vel om ze eruit te trekken. Kun je weer Slachtofferhulp bellen om je beklag te doen dat je bultjes hebt.

















    Ik inspecteer vaak eerst het gras. Maar ja, dat vergeet je, als je met elkaar aan het knoeien bent.


















    En altijd maar weer die Kong, hè. Ik heb haar al ingeschreven bij een verslavingskliniek.















    Ook al fluister ik dat in haar oor, luisteren ho maar! 














    Als het ‘s avonds koel is ga ik pas uit mijn dak. Je moet toch gas geven. Kunnen ze de kraan in Groningen wat eerder dichtdraaien. Het gras groeit hier volop. Doneren aan de de Oostvaardersplassen zou een mogelijkheid zijn. Het is jammer, dat hier geen schapen grazen.













    Alleen pony’s en die kan ik niet aanvreten en mag ik niet opjagen.














    Soms moet ik overdag in de hete zon bewegen. Heb ik iets op gevonden. StandjeTrekkendStandbeeld. Lichtelijk meedeinen met het gebit. Kost weinig energie. Het zou misschien een goed idee zijn om wat zonnepanelen op mijn rug te plaatsen.


















    Je moet de schaduwzijden opzoeken om de hitte af te voeren. Contact houden met de aarde is overigens altijd aan te bevelen.

















    En drinken uit de vijvers. Er gaat namelijk niets boven water met vissenpoep en kikkerdril. Ik laat Costa voorproeven. Gebeurt er een kwartier niets, dan weet ik, dat het veilig is.



















    Ik moet stoppen. De hitte is voorbij. Ik moet achter de ratten aan met Kaytie.


    Poot van Falco


    03-06-2018, 10:37 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    22-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en de balfanate deel 1 / 2

    Beste allemaal,
     
    Er is hier iemand, die mij altijd treitert. Ze daagt me uit, wil met me vechten, moordend keihard met me rennen. Ze heeft helemaal geen inlevingsvermogen hoe ik me voel. Daardoor moet ik steeds inleveren. Mijn bazin kent het probleem. Die heeft echter een heel groot inlevingsvermogen. Anders was dit portret er allang uitgevlogen. (Corendon, slechts 25 euro enkele reis België)













    Je ziet het al aan haar blik. Zo loenig als die Noord-Koreaan.




     






    Als ze geen bal of Kong of restanten van die twee in haar bek heeft is ze niet te genieten. Heeft ze wel wat in haar bek, dan loert ze op me. (Imitatie Bordergrond-Collie)




    Als ik beweeg (en ik houd me vaak heel stil)














    dan sjeest ze met een enorme vaart op me af













    om die Kong in mijn bek te douwen óf










    om naast me te lopen (waar is het handtasje?) óf





                                                                










    om samen aan de bal te trekken.





    Vandaag had ik mazzel. Het was voor zeer langdurige trekpartijen te heet.











    Zelfs ging die troela er bij zitten. (Stopzetting kern-programma)
     



















    Maar toch weer Tinderig de hele tijd naar me lonken. (Dat kan ze niet laten)



     











    Wegens uitblijven van reactie op avances ging ze er zuchtend en steunend bij liggen. Maar ja, wat wil je met zo’n Kong in je bek. Amper een gat te vinden
    om je lucht weg te krijgen.















    Toen ik mijn dorst ging lessen in de vijver begon zij onmiddellijk met de voortzetting van haar steevast liederlijke gedrag.



     












    Mept zij de bal niet in plantenbakken of emmers of kruiwagens of stoelen,
    dan mept zij hem wel in het water. (Koersgerichte projectielen)














    Ze ‘plokt’ hem er in, gaat dan vervelend lopen mechelen in de hoop, dat een ander hem er uit vist en lukt dat dan niet




     











    dan probeert ze hem tevergeefs te pakken te krijgen door als een juffertje op de rand van de vijver te staan wiebelen (er mocht eens een teennagel nat
    worden..)


















    en vervolgens te hengelen middels waterverplaatsing via poot. (Ach, gut, toch nat, wordt opnieuw zwart lakken...)














    Dan heeft ze hem weer en      














    begint het dramspelletje weer opnieuw.

















    Om aandacht te vragen legt ze de Kong dan bijna in mijn kont. Ik reageer niet. (Stroop is lekkerder)

    22-04-2018, 20:36 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)




    Archief per week
  • 09/08-15/08 2021
  • 12/07-18/07 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 19/04-25/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 21/12-27/12 2020
  • 26/10-01/11 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 10/08-16/08 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 31/12-06/01 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 25/01-31/01 2016

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!