Falco
Inhoud blog
  • Riffer per 10 augustus 2021
  • Falco is niet meer deel 1 / 3
  • Falco is niet meer deel 2 / 3
  • Falco is niet meer deel 3 / 3
  • Falco en de schijn.....heiligheid
  • Falco en het slagveld
  • Falco en de vrijheid
  • Falco en de bubbel
  • Falco en de tegenslagen
  • Falco en de sneeuwjacht
  • Falco en storm en regen in 2020 deel 1 / 2
  • Falco en storm en regen in 2020 deel 2 / 2
  • Falco en Halloween
  • Falco en het verlies
  • Falco en het balen
  • Falco en het hittegebeuren
  • Falco en de nieuwe wereld deel 1 / 2
  • Falco en de nieuwe wereld deel 2 / 2
  • Falco en de beeldenstorm
  • Falco en de eerste juni belevenis
  • Falco en de schapen
  • Falco's Wonderlijke Normaal deel 1 / 2
  • Falco's Wonderlijke Normaal deel 2 / 2
  • Falco en het Nieuwe Normaal
  • Falco en de knock-down
  • Falco en de algemene virusbeschouwingen
  • Falco en het voorjaar deel 1 / 2
  • Falco en het voorjaar deel 2 / 2
  • Falco en de panda's
  • Falco en de eindejaar's schaamte deel 1 / 2
    Zoeken in blog

    01-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco in de dierentuin deel 1 / 2

    Vandaag ben ik naar de dierentuin geweest. Sociaal mag ik niet achterop raken. Ik moet regelmatig een update doen. Je kunt, als hond, niet lui op je anaalklieren gaan zitten wachten tot er iemand langs komt. Je moet bouwen aan je toekomst.


       
        











    Die toekomst lag dus even hier, in Amersfoort. Wist ik veel, wat me te wachten stond. Wel wat ik achter de rug had. Anderhalf uur in een apenkooi in een busje. Mijn nieuwe reisverblijf. Schijnt veiliger te zijn. Met een paar kussens in mijn rug was het overigens best te doen.
                                     

     


    Ik kwam de dierentuin binnen en ze stonden kennelijk allemaal al in de rij om me te zien.


    Of ze daar, net als mijn bazin, een kaartje voor hadden moeten kopen, dat weet ik niet. Ze stonden ook niet in parkeervakken, want ik zag geen strepen op de vloer. Ze hadden hoorns als nietjeswippers. Ik heb ze daarom maar niet aangeblaft. Je moet er even niet aan denken, dat ze met die dingen de moeren uit de omheining gaan krikken en vervolgens beginnen met het slopen van mijn melkgebit. Ik wissel liever op wat langere termijn.

     
    Flink doorstappen dus, niet teveel achterom kijken naar die rare beesten en achter de massa aan.







    Kom je vanzelf, waar je wezen moet. 



     
    Ik moest wel even wennen aan al die vreemde geuren, rauwe kreten en schelle geluiden.  

    Ik heb ze stuk voor stuk grondig op me laten inwerken
    Ik had daar zo mijn eigen gedachten over. (Waarheen, waarvoor) 




    De herrie begon al met die domme ganzen. Die kregen net te eten.












    Wat een schreeuwlelijkerds. Ik dacht instinctief: even afstand houden.





                         


     

    Gek, hè, je nek wordt dan vanzelf langer. Ogenschijnlijk ging ik op twee meter afstand rustig liggen, maar ik hield mijn motor draaiende. Dat had ik van Max Verstappen gezien.
    Toen ik bekomen was, heb ik, als pootreiking, in al mijn goedheid, getracht een gans te besnuffelen. Op tijd greep een vriendelijk parkmens in. Wist ik veel, dat mijn hele neus er af had kunnen gaan.






     



    Dat was op zich niet eens zo erg geweest. Ik had vijf minuten lang mijn neus wel kunnen missen. Ligt daar namelijk een heel dik beest te stinken, niet tekort.







     
    Miss Piggy, maar dan wel met het verkeerde parfum achter haar lellen. Gelukkig ligt ze niet bij ons in de tuin te ruften. 

    Geef mij maar kinderen. Daar ben ik verzot op, vooral die kleine meisjes met een bewegende staart aan hun hoofd. Ik heb er bij twee lekker in gehapt en dat vonden ze helemaal niet erg. Ik heb er ook nog één tussen twee keien in gegooid. Die vond dat ook niet erg. Ze gaf erg mee, toen ik tegen haar aan sprong.

    Ook kleine jongetjes zijn leuk. Al snap ik niet, waarom ze op achtereinden van neushoorns staan te meppen.



    Een bepaald soort groet, denk ik.









    Van leeuwen ben ik niet bang.  Deze voelde een beetje koud aan en had een berijdster. Ze vond me erg lief. Ik haar ook. We hebben even met z’n 3-en staan knuffelen.











    Ik moest echter weer verder om mijn basiskennis vergroot te krijgen.





           
    Onderweg moest ik gauw een meisje een lik geven. Lekker hoor, ze had net een ijsje gegeten.
                                                                                        


    De smaaktest met een ezel viel heel anders uit. Had zeker planten naar binnen gewerkt. Eerlijk gezegd ben ik gekker op bosbessen.









    Lief was-ie wel. Na drie keer neuslikken, had ik mijn bekomst ervan.










    Ik heb toch liever mijn bazin.
       

    Ik was alweer uit mijn tuig gegroeid en heb voor het eerst een nieuwe om gehad. Weer met dat vervelende “Security”er op. Ik had liever “Brandweer” gehad, dat was het legitiem geweest om overal te plassen met mijn eigen bescheiden brandspuit.
    Security-honden plassen en poepen niet elders. Daarom heb ik van 10 uur ‘s morgens tot 18.00 uur ‘s avonds alles opgehouden. Dat zit gewoon in me.

    Nu was ik het aan mijn stand verplicht om als een security op een partij botten te letten, die kunstzinnig naast een gevaarlijke krokodil lagen.
    Er wordt zoveel gejat tegenwoordig. Zelfs tante Kaytie heeft er een pootje van, als ik even opkijk van mijn hertensnack.




    Na een poosje kwam ik er achter, dat die botten vast zaten in de vloer. Erg min. Ik had er toch wel ééntje mogen hebben na al mijn gewaak.

    Na dit erg vaststaande feit stond ik ook nog voor
                         
    paal.                


    Bleek de weg naar loslopende apen afgesneden te zijn door glas. Op de paal kon ik daar niets van lezen.











    Ik had zo graag een aapje gehad om mee te kunnen gaan apenkooien.
    Ik zag er nog eentje in een bootje zitten, maar ik heb mijn reddend zwemmen nog niet onder de schoft.




    Ik hoop wel, dat hij op tijd gered is. Kan-ie volgende keer mee terug in de auto. Kan hij me lekker vlooien als personal assistant.

    Flamingo’s zien er prachtig uit, maar die hoef ik niet.















    01-06-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (1)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco in de dierentuin deel 2 / 2













    Als Tamaskan heb ik liever een verse eend tussen mijn poten met een kaalpluk-actie.






    Mocht niet. Ik heb de parkwachter nog met al mijn charmes bewerkt.





     Hij trapte er niet in. Hoe hard kan iemand zijn.









    Zijn handen waren wel zacht, maar maakten de gemiste eend niet goed. De kippen thuis moet ik ook al met rust laten. Een hele hondse opgaaf. Moet eigenlijk eens naar de Bond voor Honden met Gemiste Kansen. (In oprichting)


     

    Ik werd er een beetje depressief van, zag een vuilnisbak. Ik vroeg me af, wat ik nou eigenlijk meer was dan een vuilnisbak met al die gemengde voorouders. Ik ben er maar even naast gaan staan.








    Ik geloof, dat ik niet zo grijs ben. Ik heb wel een klep, maar niet zo’n grote.






    Na een moment van zelfreflectie kreeg ik mijn eigenwaarde weer terug door al die mensen, die mij mooi vonden, lief, groot, keurig geknookt. Dan ben je toch iemand. Ze loofden zelfs mijn gedrag.




    Zelfs die neushoorn heb ik met rust kunnen laten. Die hoorn van hem zou goed hebben kunnen uitwerken op mijn toekomstige vaderschap.  Ik probeer het zonder.









    Het was warm, 25 graden, drukkend. Toen mijn bazin en haar vriendin bij een tafeltje neerploften, ben ik na een Chaudfontaine ook plat gegaan.


     
    Geveld door bronwater.            
















    Terwijl ik lag te dromen over die langnek, die zo stom aan een boom stond te vreten,
    die zo kaal was als die niet door mij geplukte eend
                             

    en over die kale, halve bobtail, die ik voorzichtig heb benaderd met mijn staart tegen mijn mannelijke delen, omdat ik daar absoluut geen geurtest meer wil,


    werd ik geteisterd door kraaien, die hun gestolen waar boven mij zaten te versnipperen.
    Van mij mochten ze op mars gaan.





    Over opvoeding gesproken. We waren nog niet opgestaan, of die monsters stortten zich op onze resten.





     



    Ik heb ze nauwlettend in de gaten gehouden. Waag het niet om onder mijn snuit wat weg te halen.




     Liever bekijk ik geiten.



    De borstpartij lijkt me erg lekker. (Aardiggeitje...)








    Na al dat geaai, gesnuffel, ge-stink, vond ik het lekker om weer naar huis te gaan. Ik heb nog moeten wachten, totdat de dames getoiletteerd hadden.

     


    Nauwlettend heb ik de omgeving gecontroleerd op verdachte dingen.





    Dat is mij wel toevertrouwd. Ik kan zo in de Gouden Gids.




























    We moesten bij de uitgang nog een souvenirwinkel in. Zag ik ineens een grote beer.









    Ik had mijn poepzak nog niet gebruikt. Ik besloot hem daarin mee te nemen.
    No way!  Paste niet in mijn kamerkennel, zei men. Ik had zo graag een broodje met hem gesmeerd.



    De rit terug met filerijden, daarvan heb ik niet veel meegemaakt. Ik lag volledig onder narcose. Vier maanden geleden bestond ik niet eens en dan word je dit gepresenteerd.







    Thuis heb ik onmiddellijk mijn eigen meiden aangeblaft.


     
    Ze kwamen onmiddellijk.















     


    Na een liefdevolle begroeting met mijn eigen dierentuin heb ik mijn blaas, met de voorraad van twee kamelenbulten, tussen de hortensia’s geleegd. Mijn bazin wilde na enige minuten de straal doorknippen. Niet nodig, ik ga tot het uiterste.
     
    Ik weet niet, wat me allemaal nog meer te wachten staat. Voorlopig blijf ik thuis. Geen uitnodigingen, a.u.b.! Ik heb al genoeg bewezen, dat ik deug.
     
     
    Poot van Falco


    01-06-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    14-05-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's journaal: Summerfair deel 1 / 2

    Aan een oproep van de Tamaskan Club om een foto te maken, die iets met de zomer te maken heeft, geef ik graag gehoor. Ik heb nog nooit een zomer meegemaakt, laat staan dat ik daar een foto van heb.
    Heel frustrerend dus, dat de Club dit van mij vraagt.

    Ik heb echter een slim vrouwtje. Ze zei vanochtend vroeg: “Kom op, Falco, de auto in en racen naar de Summerfair, nu de zon nog schijnt.






    Je snapt meteen, waarom ik er eigenlijk niet zo veel zin in had. De zon was al weg en welke gevaren hingen er allemaal boven mijn kop?




    Daar kwam ik al heel snel achter. Voor de ingang trof ik een vrouwelijke vogelverschrikker.



    Die knielde gelijk voor mij neer. Ze kreeg een knuffel van me, maar toen ze een bakkie voor me hield, waar ik wat in moest doen, ben ik maar weg gegaan.


    Mijn bazin heeft mij geleerd alleen wat op het grasveld en tussen perkplanten te doen. Daar wijk ik dus niet van af. 





     
     






    Na de ingang zag ik een vreemd mens met een veer zitten. Die wou een karikatuur van mij schetsen, een raar soort hond van mij maken. Mooi niet. Ik ben een nobele Tamaskan. Ik laat mijn zelfbeeld niet verpesten.



    Hij wou graag met mij op de foto. Kwam wel goed uit. Kon ik effe oefenen op “Zit!” Ik moet a.s. donderdag examen doen.

     
     
    Opeens zag ik alweer een vogelverschrikster: met rood haar! 








     


       
    Toen ze speciaal voor mij op de grond ging zitten, heb ik haar compleet aangerand. Voor de goede orde: die gaten zaten al in haar spijkerbroek.
     











    Er dreigde al gauw een nieuw gevaar: een onbeweeglijk mens. Ik ben van de Security, dus heb ik hem liggen bewaken. Je weet maar nooit of er een handgranaat in zijn broek zit. Hij hield zijn hand zo gek stil op een vreemde plek.
    Na vijf minuten liggen schatte ik het gevaar nog maar minimaal in. Kwam goed uit, want ik zag opeens allemaal collega’s.



     









    Een slonzig uitziende Heidewachtel had interesse in mijn achterste. Hij wou ruiken, waar ik vandaan kwam en wat ik was. Nou, dat kon ik gelijk wel aan zijn onderkant zien.
    Tante Costa heeft mij goed voorgelicht. Na enkele keren de riemen in elkaar gedraaid te hebben, moesten wij door op onze zomertocht.











    Toen opeens: een naaktpoedel van 17 jaar. Zijn gehoor was niet zo best. Hij liep ook nog slechts op drie cylinders. Artrose in een voorpoot. Zat vast in de dagopvang.
     
    Heeft gelukkig niet gevraagd of ik elke week op de Bingo kom.



     
    Wat jonger liep er ook nog rond.      



     
    De Jack Russell vond mij erg groot.
                                               
     


    Ik wilde graag spelen, hij niet. Hij had een rare baas. Niet alleen door die rare hoed. Hij wilde mij hebben. Ik hem niet.  Dat kind vond ik wèl leuk.  Het was heel beschaafd, deed op tijd een stapje opzij.



     






    Opeens kwam ik oog in oog te staan met een puppy van 11 weken.
        
                 

















    Hij dook onder mij. Zijn kennelijk invalide familie zat in een vreemde Tuk-Tuk angstig toe te kijken. Wist die veel, dat ik juist voor de veiligheid ben en geen tor, spin of nepkaas kwaad doe.















    Het was heel raar op die fair. Zie ik eerst een bewegingsloze man, kom ik daarna een strak in het lichaam zittende soortgenoot tegen. Kon niet eens ruiken aan zijn achterste. Daar zat-ie steeds op.

     


    Hij verroerde echt geen haartje. Volgens zijn baas waren tot nu toe alle honden bang voor hem geweest of gingen ze tegen hem blaffen. Belachelijk. Zoiets moet je gewoon goed inspecteren en om geen enkel risico te nemen er een poosje naast gaan liggen. Zie je vanzelf wel wat er gebeurt. Ik denk, dat die tekenaar met die veer wel een karikatuur van hem had kunnen maken.

    Na ook de vloer te hebben geïnspecteerd heb ik die hele tent maar weer vrij gegeven. Gevaar geweken. Kon iedereen er weer in.


     
    Het was trouwens opvallend, hoeveel mensen dachten, dat ik een HIO was (Hulphond In Opleiding). Ik straal zelfverzekerdheid uit, ben begaan met mens, hond en kind en neem alles goed in mij op. Ik vind het helemaal geen probleem om te gaan zitten of liggen. Laat mij maar mijn gang gaan. Hij komt zo die gaat. Wat vandaag niet lukt, komt morgen wel. Geduld is een schone zaak. Om met Douwe Bob te spreken: Slow Down, Brother!












    Voor spreukenborden ga ik dus graag liggen. Alleen is deze me te zoet.


     












    Die spinnen, torren en nepkazen liggen me beter. Bewogen ook al niet.


     






    Er waren heel veel manden. Ik had toen al zo’n verrekte slaap, dat ik had gewild, dat ze wat groter waren.



     





    Om weer wakker te worden had ik behoefte aan een kop koffie met veel melk. Laat er nou een tentje in de buurt zijn, waar een echtpaar achter de gemalen bonen zat. Ik heb direct een aanval op het koekje gedaan, dat op het schoteltje lag. Helaas miste ik. Die verrekte riem ook. Omdat die man zo zuur keek, had ik direct mijn bedenking tegen de kwaliteit van de melk. Het is overal opletten geblazen.


       









    Ik had het wel gehad met het zicht op al die benen. Ik ben nu eenmaal geen kuitenbijter.



     


    14-05-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's journaal: Summerfair deel 2 / 2









    Ik heb op mijn gemak nog wat planten gereserveerd voor na de IJsheiligen. 













    En vervolgens geparkeerd bij een bord voor uitsluitend Bewust Makke Wolven.
     











    Ik was na een uur total-loss. Je moet echter wat over hebben voor een zomerse foto, al is dat niet echt gelukt.




    Thuis ben ik onmiddellijk plat gegaan. Favoriete knuffel tussen mijn achterpoten. Kan niemand aan mijn achterste ruiken. Ik heb daar vandaag al genoeg natte neuzen gehad.
     
    Ik hoop niet, dat de zomer nu al voorbij is. Als het meezit hoop ik er nog vijftien mee te maken. Maar ik ga zeker niet nog vijftien keer naar zo’n fair. Ik heb het wel gezien!
     
     
    Poot van Falco

    14-05-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    08-05-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's journaal 8 mei 2016 deel 1 / 2

    Je hebt een tijdje niets van mij gehoord.  Ik heb het gewoon te druk hier op de Berghoeve met slapen, eten, spelen en oefeningen doen. Mijn bazin wenst namelijk, dat ik slaag voor mijn eerste examen op 19 mei. Stelt niks voor, hoor. Ik moet zitten op bevel en dat is een makkie. Kijk maar! 














    (Krijg ik altijd een koekie voor, ik weet niet of ik het zonder wel zo geweldig zou vinden)





    Ik kan ook af gaan, als het moet. En blijven.
















    (Kost me wel moeite. Ik heb nog wel eens last van ADHD in m’n romp)



    Dat volgen aan de lijn is een onzalig gebeuren. Ik loop altijd los en nooit weg. Waarom moet ik dan aan het lijntje worden gehouden?  Aandacht voor de bazin heb ik genoeg. (Als ik te eten krijg, moet plassen, etc.)



    Ben ik ver weg en ze roept, dan kom ik! Ik kan heel hard draven. Ik stort mij vóór haar op mijn kont, kop omhoog en dan krijg ik natuurlijk weer een snoepie!                                                                                                                      

     
     
    Ik vermoed, dat ik wel slaag. Zo niet, dan moet ik de trainer eens diep in de ogen kijken. (Of ik werp me heel verdrietig op mijn rug: met Tammy-style valt veel eer te behalen)
    Ik ben erg leergierig en wens veel socialisatie. Ik ben al bijna overal geweest.  Alleen nog niet in de bus (nou ja, die komt hier niet eens) en in de dierentuin.
    Naar de dierentuin mag ik pas, als ik wat groter ben en langer aan één stuk kan lopen. Gaat 1 juni gebeuren. Het vrouwtje kan mij namelijk niet meer tillen, zegt ze. Dat niet lang kunnen lopen is natuurlijk onzin. Als ze een stappenteller aan mijn poten zou hangen, komt ze er wel achter, wat ik hier op het terrein al niet aan kilometers op een dag maak. Ik ben de hele dag bezig om die twee tantes niet te dik te laten worden. Helaas ren ik ze er nog niet uit. Dat gaat nog niet met van die plompe poten. Ik hou mijn ogen gericht op de toekomst. Het zal toch prachtig zijn, als zij een keer hijgend langzaam het puntje van mijn staart zien verdwijnen.
     
     









    Vandaag is het warm geweest. Er is een rond ding op het gras in de boomgaard gezet met een slang er in.



    Sta je ook wel even te kijken...













    De bedoeling is me niet helemaal duidelijk. Er drijven ballen in.  Kaytie heeft er meer verstand van en is onmiddellijk begonnen met hengelen.

     







    Ze wacht op het wassende water. Blijven haar poten droog. Het is namelijk nogal een dametje, bang voor kouwe tenen. Valt haar zwarte nagellak er af.
     
    Ik besluit dan ook maar te gaan vissen.


    Leuk. ballen eruit zien te halen en ze er vervolgens weer in zien te krijgen. Snuit tot de ogen in het water.
     


     
    Ballen af en toe laten drogen op het bleekveld.
     


     


     










    Tante Kaytie is nogal hebberig. Wil alles zelf houden. Ligt ze er als een overwinnaar bij. Zou je haar niet?
















    Af en toe beloer ik m’n prooi. Tante Kaytie moet wel van mìjn ballen af blijven. Uitkijken! Ik zet hem zo in z’n 5!


     
     










    Het wordt steeds heter. Ik sjouw me het heen en weer en besluit dan maar in z’n geheel de plomp in te duiken.










     
    Lekker plensen, joh, kan een gewone vijver niet tegenop. Ik bezit opeens de kunst om watergolf te maken.


     

     








    Tante Kaytie vindt het maar niks, die tut!                     


     











    Ik probeer haar erin te krijgen. Tevergeefs! Wenst geen watergolf. Houdt het haar liever glad.












    Nou, dan is het voortaan gewoon mijn privé-sportfondsenbad.


     
     
    Om te drogen heb ik een rondje op mijn terrein gemaakt.











    Eerst even lekker naar de WC geweest.








     










    Een dikke ponykeutel naar binnen gewerkt (die was in de grond gestopt door de tuinman). Daarmee vul ik mijn voorraad weer aan.





    08-05-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's journaal 8 mei 2016 deel 2 / 2

     
















    Het pad, dat net schoon gespoten is, naar het kantoor, geïnspecteerd.
                                                                                                                                  


     


     














    Een miserabele stok geapporteerd. Niet de moeite waard. Normaal heb ik ze dikker.


     














    Weer die vervelende oefening van op m’n achterste verblijven gedaan.












    Getankt bij de vijver. Voor mij super. Op kraanwater loop ik niet goed.















    Genoten van de bloesem in mei. Ik ben een Tamaskan, sta dicht bij de natuur.


     














    Mijn geheugen opgefrist bij de Gingko Biloba.         



    De vissen een prettige avond gewenst.    


     
    Nu ben ik het even zat.           
     
    Zullen de moeders vandaag een leuke moederdag hebben gehad? Ik weet niet, of ik ooit vaderdag wil vieren. Als de kinderen net zo worden als tante Costa, dan heb ik nooit rust. Met tante Kaytie wordt het ook niks. Die is veel te klein. Ik zal moeten gaan daten en dat zie ik na zo’n dag als vandaag echt niet zitten en ik zit ook niet te wachten op een gereedschapset of stuk zeep.
     
    Poot van Falco!

    08-05-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    17-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's elfde week deel 1 / 2

    Wolfje, hier!
    Gaat het een beetje met je?
    Het was me hier het weekje wel. Ik heb, om te beginnen,  een aanvaring met mijn vrouwtje gehad. Ik was dinsdagavond heerlijk aan het spelen en bijten in allerhande troep en aan het apporteren met weggegooide ballen, toen ik opeens bedacht, dat het vrouwtje ook wel te apporteren was.
    Ik ging als een dolle in haar bijten en sjorren, hoorde wel “nee!” en “foei!”, maar het hapte allemaal zo heerlijk weg, dat ik besloot om door te gaan. Ik werd toen tegen de grond aan gewerkt en toen hebben we een potje judo gedaan. Ze heeft kennelijk geen zwarte band, want de houdgreep deed me niks. Ik besloot ervoor te gaan, ik heb mijn tanden niet voor niks. Toen werd ik in mijn nekvel omhoog gehouden, pootjes van de vloer, ik ging door, ze kneep en toen zei ik: “Piep!” en kreeg ik mijn landingsrechten terug. (En m’n verstand) Ik heb met mezelf overlegd om het voorlopig niet weer te doen en m’n tanden en kiezen in mijn beide tantes te zetten en in alles, wat me verder daartoe voorgeschoteld wordt.
    Ik kan het ook niet helpen, dat mijn gebit een figuurzaag is en de velletjes zo dun zijn, dat de bazin met een soort hakenkruis op haar onderarm loopt. Maxima heeft zoiets op haar jas en daar maakt iedereen zich ook al zo druk om.





    Ik slaap inmiddels ‘s nachts in een riante optrek, helft van een dubbel, naast mijn tante Costa. Dat is soms een vervelend mens. Lig ik ‘s morgens nog lekker te slapen, begint ze haar ligzak aan te vreten of luidruchtig op botten te kauwen. Blijf jij dan maar eens in slaap.
    Dan moet ik wel blerren (112 bellen) om van dat mens verlost te worden en van alles, dat er bij mij vanonder uit moet.


     

     









    Het bed van m’n tante is voor een derde via haar bek verwijderd en wordt nu gebruikt  als judomat.










    Hier heb ik haar gevloerd!                                                    











    Helaas, ze neemt dan revanche!   

                                                           








    Ik breng, sinds vandaag, 11.6 kilo in de weegschaal en dat begint ze te merken!

    Donderdagavond ben ik voor de vierde keer naar de puppy-cursus gegaan. We moesten daar al voor het eerst het examen-parcours afleggen. Dat gaat zo: “Zit” naast de linkervoet van de baas, volgen tot de volgende “zit”, volgen tot de keertwending, volgen tot “af” en dan moet de baas zonder jou doorlopen. Dat kon dus niemand, maar ik lekker wel. Weten zij veel, dat liggen mijn favoriete standje is. Trouwens, ik wacht wel. Zij loopt toch niet zonder mij weg. Als ze roept, is dat vroeg genoeg en een brokkie krijg ik toch wel. We hebben nog wat geklooid door een ring, gevolgd rond paaltjes, moesten komen op bevel en o, ja, dat was wel interessant: oefening verstopt vrouwtje zoeken. Ze mocht maar 1 keer roepen. Wat denken ze nou wel, dat ik niks vind, als ik met zo’n strot geroepen wordt!? 
     
    Gistermiddag moest ik weer op pad. Het blijft eindeloos socialiseren. Steeds weer moet ik laten zien, dat ik a) mensen leuk vind, b) kinderen gelukkig maak, c) kotsvast ben in de auto en d) idiote dingen niet uit de weg ga.

     







    Zeg nou zelf, is het normaal, dat ik op deze aardbodem een alien aantref?













    Een pratende papegaai voor mijn snufferd krijg, die me dan ook nog eens nablaft en die belachelijke vleugels uitslaat?











    Een vogeltje in een kooitje moet bekijken, die steeds “tweetie”roept?



    Een kerstman voor mijn kiezen krijg, terwijl de zon schijnt?

    Een mallotige eend moet begroeten, waar een vogelverschrikker achter staat?
     Dat was allemaal in een zogenaamde kringloopwinkel en dat kun je aan mijn gedrag zien. Ik pas me aan.










    Ik liep daar alsmaar in kringetjes.    


    Ik heb alle rotzooi bekeken en afgekeurd.
     
                                   





















    Wat moet ik met een schilderij in mijn bench, een aftandse stoel, die niet lekker zit













    en een rooie poef???? Ik werd er niet vrolijk van. 

                                              
     













    Als Tamaskan heb ik voorts mijn verantwoording getoond en vol enthousiasme (hoe bracht ik het nog op) een paar aardwezens (zo ga je wel denken) begroet.


     
















    Gelukkig mocht ik daarna mijn favoriete standje ten uitvoer brengen op de tafel.


    Eindelijk rust, al was het naast een kabouter. (Ik heb lekkerder duimen geproefd)



     









    Nog even naar de Welkoop geweest. Schappen afgestruind, dat ben ik inmiddels zo gewend.




    Foodwatch, Keuringsdienst van Waren, Kassa: ze hebben me allemaal al benaderd.










    17-04-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's elfde week deel 2 / 2

     

















    En toen voor de tweede keer naar Oma Koosje, een plantje brengen, daar weer op de tafel en toen, de middag zat, uitgestrekt half op het tapijt gelegen.


     










    Ik ben zo makkelijk als een pet van een kwartje. (Net als het tapijt vervagen ook mijn kleuren. Ik ga steeds meer op mijn zusjes lijken. “Badman, word ik al bruin?” “ Als zilver, meneertje...”

     
    Gisteravond regende het lekker en vanmorgen kreeg ik een bui hagel op m’n kop. Heerlijk, die plassen overal. Ik neem ze allemaal drie keer. Op topsnelheid.
    Als mijn bazin me dan af moet drogen, kan ik toch lekker in haar happen. Heb ik nog wat na die minderwaardige nekgreep aan het begin van de week.
    Witte voetjes hoef ik echt niet te halen, die heb ik al.
     
    Nou, dit was mijn hondse week. Komende week zal ik wel een spuit in mijn donder krijgen en verder zien we wel.
     
    Poot van Falco


    17-04-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    07-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's Gehaktdag deel 1 / 2
     


    Rustige dagen ken ik niet. ‘s Morgens moet ik er vroeg uit. Dan doe ik eerst een hele grote plas. Moet me daarvoor haasten om niet op de rubberen buitenmat al met de broodnodige lozing te beginnen. Daar rust een verbod op. Ik heb een strenge bazin, die dan ook nog wil, dat ik direct daarna een grote boodschap doe op mijn eco-veldje. Dat wil ik niet. Zou jij dat doen, als je weet, dat je bak met voer achter de voordeur klaar staat? Ik ga dan demonstratief bij de voordeur zitten.


    Probeer de deur dan open te kijken. Helaas heb nog geen buitengewone gave op dit gebied kunnen ontwikkelen.
    En wat doe je dan? Toch maar even snel gaan poepen. Met die speciale poepgave van me gaat de deur dan opeens wel open! Hou je toch niet voor mogelijk.

    Mijn bak Carnibest vlees (kom op met die reclamecenten, ik ben inmiddels een Bekende Hond) vreet ik in een paar seconden leeg. Ik lik hem nog wel vijf minuten uit, want je weet maar nooit: wat met die poepgave lukt, lukt misschien ook met een vreetgave.

    Vult de bak zich namelijk vanzelf. Kwestie van volhouden.










    Om m’n eten te laten zakken, moet ik in de kamerkennel. Die wordt al een beetje te krap. Diagonaal kan ik er nog net in liggen, maar dan houdt het ook op.

    Ik heb al voorgesteld om even naar Seats en Sofa te gaan. Ze schijnen daar hondenbanken te hebben.

    (Mijn bazin zegt nu, dat ik hiervoor géén reclamegeld zal kunnen verwachten).

    Na mijn verplichte retraite, word ik opgetrommeld om me vijf minuten te vermaken met tante Costa. Afdeling speuren: tepel zoeken. Afdeling gedrag- en gehoorzaamheid: tepel loslaten. Afdeling pakwerk: in vel bijten en vooral goed vasthouden.

    Voor mijn scherpe tandjes zou ik best de wisselbeker al kunnen krijgen.

    Voor mijn rust worden de tantes Costa en Kaytie vervolgens buiten gebonjourd en kan ik me in de woonkamer gaan vermaken met levenloze beesten, ballen, kauwbotten en allerhande andere troep, terwijl het vrouwtje de krant leest.

    Poogt te lezen. Ik sta ook wel eens in de krant. Vindt ze niet leuk. Geeft kreuk en gaten in de verslagen. Ook hap ik wel in haar kuiten. Vindt ze ook niet leuk. Geeft wondjes en gaten. Ik probeer haar steeds duidelijk te maken, dat het een hype is om met scheuren in spijkerbroeken rond te lopen. Vooral beneden de knieën. Kwestie van met de mode meegaan. Maar ja, ze is oud, hè. Die turn je niet meer om.

    Als ze de krant uit heeft, mag ik een rondje terreinen. Eerst weer plassen, dan de boomgaard door.

    Ik moet dan drie treden omhoog. Ze zeggen, dat het slecht voor me is. Maal ik niet om. Ik doe het rustig. Jong en rustig geleerd is oud en veilig gedaan...


    Goed, hè. Zeg nou zelf, je moet je omhoog zien te werken.















    Onderweg wied ik onkruid. Volgens de bazin ben ik verwoestend bezig. Ze begrijpt soms niet, dat ik eerst de wortels uit moet graven voordat ik kan gaan wieden.(Rukken)


     





    Er is veel te zien hier: twee vijvers, een volière, een paardenstal, een mestvaalt (jummie, jummie), een geitenhok, een kippenhok.


    Soms heb ik even een verwerkingsstop.


    Gisteren zag ik een raar beest vliegen. Hap en er lag een hommel op de grond, in coma. Vrouwtje heeft euthanasie op hem toegepast met een sneaker. Ze was bezorgd, of ik niet in mijn bek was gestoken. Kom nou, dat laat ik toch niet toe! Kwestie van je snelheid aanpassen.






    Er staan hier ook allerlei vreemde, starre wezens. Zoals die twee, die de hele dag met hun kop in het zand staan.

    Ik heb even gekeken, of hun koppen niet twee meter verderop uit de grond weer boven komen. Nee, dus.
















    Aan deze knol moet je gewoon voorbij gaan. Komt niet naar je toe, snuift niet, zit geen draf meer in.

       





    Er zijn hier een heleboel vogels, die je lekker achterna kunt zitten. Vooral dikke houtduiven. Zit veel vlees op.


    Helaas vloog er één onder de heg door. Het is hier wel doorwerken.



    Het beste vermaak ik me op de wallen. (Ja, ja, ik ben een reu)

    Die zijn gemaakt van allemaal takken, nemen het uitzicht weg op Buurman Boer. In die takken zitten allerlei beesten. Egels, woelmuizen, veldmuizen, huismuizen.

    Van tante Kaytie heb ik al les gehad, hoe ik ze te pakken moet krijgen. Goed je neus gebruiken, daarna je poten en dan je bek. Heb je geen muizenval voor nodig.

    Zelf heb ik er nog niet één gevangen. Kwestie van geduld. Komt nog wel. Ik ben een Tamaskan.

    Hier sta ik op de wallen.





















       














    Ik heb ook nog een heel eigen bospad.





    Op het bospad werd ik gisteren bijna besprongen door een lelijke kat van Buurman Boer. Hij stond grauwend en met grote nagels voor me te blazen, wilde me een mep verkopen. Vrouwtje trok me aan m’n staart terug. Dat was heel jammer.

    Ik had graag even met hem gefreewheeld. Vanmorgen kwam ik hem weer tegen. Dat stomme beest gaat wel voor mijn tantes hard op de loop, maar hij ziet mij nog niet voor vol aan. Nou hoop ik maar, dat ik gauw groot word.

    Laat ik hem het hele bospad zien. Zo vriendelijk ben ik wel. Ik zei toch al, dat ik een Tamaskan ben.



     

    Als ik mijn rondje heb gemaakt, moet ik naar kantoor.

    Vandaag was het gehaktdag.

    Mijn bazin heeft een aparte opvoedkundige gewoonte. Ze heeft haar pup’s altijd de papierbak laten legen. Dat doe je misschien, hooguit, drie keer, zei ze en dan ben je genezen.





    Het begon rustig met een doos.



    Daarna werd het feest.           


     








    Ik hoef geen drie keer. Ik heb het na één keer al gezien...

    Wordt het werken en dan krijg ik ook zo’n blauwe envelop.

    Ze doet alles maar in de versnipperaar of in d’r hakselmachine, laat mij maar met rust.

    Die gele gieter is wél leuk. Sleep ik het liefst met het water er nog in het hele kantoor door. Geeft herrie, dat wil je gewoon niet horen. Vrouwtje ook niet. Vooral niet, als ze telefoon heeft.

    Pakt ze hem af. Moet ik het doen met die paashaas. Heb ik ook al enige keren vermoord. Gaat ook vervelen. Bijt veel liever in m’n tantes. Vooral die ene kleine geeft veel tegengas. Vind ik erg leuk.




     











    Dat versnipperen, daar word je ook nog eens heel moe van.



       








    Doe ik een tukkie onder het bureau. Kan zij lekker aan het werk en geld verdienen.




    Badman, ben ik al bruin?


    07-04-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    06-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's Gehaktdag deel 2 / 2
     
    ‘s Middags wandelen we weer terug naar het woonhuis, krijg ik weer eten. We doen nog een rondje. Terug naar kantoor. Af en toe moet ik recht voor komen zitten, volgen, zitten, liggen, maar gelukkig niet zo heel veel. Als beloning krijg ik Carnibest keutels. (Kassa?)

    Dat zijn hele kleine stukjes gedroogd vlees. Erreg lekker. Anders doe ik natuurlijk al die oefeningen niet. Soms mag ik lekker keten met Kaytie. Rennen we achter elkaar aan, ik mag soms nu samen met haar graven. Tante Costa wil buiten haar bal steeds in mijn oren drukken en tegen mijn kop aan. Zit ik helemaal onder de smeer. Ze wil dat ding met mij delen. Trek ik aan één kant, trekt zij aan de andere kant en dan rol ik alle kanten op, vooral als ik dan los moet laten. Zij is groot en ik ben nog klein en dat is niet eerlijk.

       







    ‘s Avonds mag ik ook nog met haar stoeien.



    Dan kijk ik gelijk of ze geen gaatjes heeft.

    Regelmatig word ik buiten gedropt. Ik ken mijn taak. Van voren komt het erin en vanachter gaat het er weer uit. Het zou makkelijk zijn om een Gardena (kassa??) slang in het midden aan te sluiten. Hoef ik niet zoveel naar buiten, als ik lang aan het spelen ben.

    ‘s Avonds ga ik ongeveer om half twaalf naar bed.

    Gisteren en vandaag zijn hier CV-monteurs aan het werk.
    Hadden die dombo’s de thermostaat van de nieuwe ketel te hoog laten staan. Zwom ik m’n tent vannacht uit. Vrouwtje hoorde me snel ademen, ze zwom inmiddels zelf ook al, heeft een bevrijdingsactie op touw gezet. Ik mocht eerst plassen en daarna hoefde ik de kooi niet meer in. Heb ik languit op de vloer mogen slapen. Vanmorgen om kwart voor zeven was het tenen bijten. Met stip op één. Word je snel weer weer wakker van.

    Nou, ik kap ermee, als er weer wat bijzonders is, dan hoor je het wel!

     

    Poot van Falco


    06-04-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    03-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco als BH-er

    Sorry, dat ik niet eerder iets van mij heb laten horen, maar ik heb het verschrikkelijk druk hier in Overijssel. Elke keer als mijn bazin dat domme tuig om doet, moet ik weer gaan integreren.
    Afgelopen (en ik heb wat afgelopen..) donderdag heb ik mijn tweede puppy-les gehad. Er werd in de kantine een Duitse herder van 12 weken voor mijn snuit gezet. Die had kennelijk nog nooit een Tamaskan gezien. Dat ik zo afzichtelijk was, had ik toch niet gedacht, hij ging er als een haas vandoor. Een haas en een Tamaskan, dan weet je het wel. Ik er dus achter aan, twintig rondjes op z’n minst om de lange tafel heen en daarna heb ik hem, heel sociaal,  ónder de tafel gevloerd. Als dat geen integreren is... Voordat mijn naam te grabbel wordt gegooid: ik heb nog leuk met hem gespeeld.
    Tijdens de theorie heb ik, in mijn favoriete standje, op de tafel gelegen. Dat heet effe energie opdoen. De bazen van mijn collega’s waren bang, dat ik niet meer in de poten kon komen. Volgens mij had mijn vrouwtje ook wat twijfels.
    Ik heb me even geschud en toen volledig gestort op het programma. Zitten, afgaan ( zo voelt het ook), volgen, naast de baas blijven zitten, als er iemand langs komt om je te aaien, tussen de paaltjes door volgen, tunnel door. Het allerleukst was de oefening “voor komen”. Ondanks mijn afzichtelijkheid heb ik een goed voorkomen. De trainer heeft me twee keer vastgehouden, vrouwtje moest 30 meter verder lopen (kon het niet wat sneller???), ze moest zich omdraaien en mij roepen. Als een raket sjees ik dan op haar af, ga keurig recht voor haar op mijn kont zitten, krijg m’n snoepie, oefening klaar. Ik ga mijn voerbakvuller toch niet in de steek laten, kom nou...
    Ik heb tussendoor lekker gespeeld met vier van die vijf andere honden. Die grote Amerikaanse buldog gaat nog steeds met een boog om mij heen. Geeft niet. Over twee maanden haal ik hem wel in. Kan ik wat beter bij zijn oren komen.
    Vrijdag ben ik nog mee geweest naar de post en de pinautomaat. Ter beveiliging, snap je?

    Zaterdag was D-Day. Grote integratie beurt. Lunchen bij Van der Valk, shoppen bij Tuinland.

    Hiertoe moest vriendin van bazin in Zwolle van de trein worden gehaald. (31 minuten karren zonder te kotsen)
    Op naar Van der Valk (15 minuten zonder te kotsen).
    De trap naar de toegang van het hotel mocht ik niet nemen. (Anti-HD-actie) Op de rolstoel-ingang kwam ik van alles tegen. Rolstoelen, trolley’s, mensen. Die mensen heb ik allemaal op m’n liefst begroet (panty’s uitlaten!). Die trolley’s waren lekker om in te happen. Crispy-geluidje, die wieltjes. In de hal heb ik moeten wachten.

     
    Vrouwtje moest zo nodig weer eens plassen... (Koffie en leeftijd) Nou, ik wacht wel.
    Door mijn afzichtelijk uiterlijk en goed voorkomen wil bijna iedereen mij betasten en weten, hoe oud ik ben, (geen herder?!), wat ik dan wel ben. (Zucht..)
    Tijdens de lunch mocht ik lekker op een bank liggen, kop op kussen en kreeg ik Spa blauw. lekker, het was best warm.


     







    Als ik slaperig ben, dan krijg ik ook nog eens van die zeiloren.
    Ondanks dat de lucht van een gepocheerd ei en een carpaccio mijn neus binnendrong, heb ik er niet naar getaald. Kwestie van tafelmanieren. (Kom op zeg, ik ben toch geen bedelaar!)
    Bij het verlaten van het hotel, mocht vriendin mij begeleiden. Was ze erg blij mee.



















    Ik heb die vriendin weer netjes bij mijn bazin terug gebracht.
    Inladen maar weer en op naar Tuinland  (14 minuten zonder te kotsen).
    Poten strekken.


    Omdat er zoveel poten om me heen liepen en we een bewegende trap op moesten, besloot ik om de kar te nemen.

    Vriendin mocht duwen. Jottem, wat een uitzicht! M’n kont zat ook nog in het pluche...
    In Tuinland heb ik gemerkt, wat het is om een BH-er (Bekende Hond) in wording zijn. Grote mensen: allemaal willen ze aan je zitten. Dan te bedenken dat ik negen en een halve week geleden nog niet eens bestond...
    Ze willen ook alles van je weten. Vinden me stoer en apart. Willen me zelfs kopen. Nou, daar beginnen we maar niet aan. Mis ik m'n schrokbak en m'n tantes.



    Zoekplaatje!!
     

     
    Ik had ze allemaal wel even willen omleggen.



    Toen we tussen de planten vandaan waren mocht ik me lekker uitleven.
    Zij vakkenvulster, ik leeghaler. Probeer die mergpijp met die verschrikkelijk lekker stinkende vulling maar eens uit mijn bek te krijgen!


     












    Het winkelkarretje werd steeds voller. Ik begon krap te zitten. Kon nog net liggen.





    Uitladen en wachten op wat lekkers.


    Die papaya-mango smoothie ging er bij mij niet in.


















    Het was warm. M’n oren waren al aan het zakken geslagen en mijn favoriete standje kwam me goed van pas.



















    Daar lag ik dan als BH-er. Of Clini-Clown-Dog. Ze schenen zich goed met me te vermaken.

















    Bij de kassa wilden ze mij ook afrekenen. Kon niet, want ik was bij de fokster al door de kassa gegaan en ik had geen streepjescode in mijn oor
    .


    Ik gaf even geen cent meer voor mezelf...



     










    Terug moest ik de lift in. Mij is alles best.
    Mijn evenwicht raak ik echt niet kwijt.
    Volgens vriendin ben ik nu maatschappij-proof.
    Onverstoorbaar, vriendelijk en bovenal zindelijk.
    Van half twaalf tot half vijf heb ik niks gedaan. Kijk wel uit.










    In die vreemde planten ga ik echt niet door m’n achterste.
    Thuis heb ik mijn eigen toilet, waar ik ongestoord mijn drollen kan neerleggen. Anders kom ik, in ongewenste stand, als BH-er zeker in de Story.
    Ik sta al op de website van ‘t Olde managepeerd. Dat is voor even wel genoeg.

    Ben benieuwd, waar ik de volgende keer naar toe moet.
    Tussen de scharrelkippen lijkt me wel wat. Zal het idee op tafel leggen.
     
    Poot van Falco
     
    P.S. Mijn vrouwtje wil me op kantoor inzetten als perforator. Heb haar gisteravond per ongeluk tussen mijn tanden gehad. We pakten tegelijk een dooie wasbeer beet.

    03-04-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    27-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco en 't Olde Manegepeerd

     

















    Na een potje judo met tante Costa, we hadden de worstjes niet op de borstjes,
    heb ik met tante Kaytie een rondje over het terrein gemaakt. Tante Kaytie is echt een krengetje, als ik in haar kuil wil mee graven. Ik heb haar gisteren goed laten weten, hoe ik daar over denk.
    Ze grauwde me weg met ontblote tanden en dat vond ik geen goed idee. Na enige schermutselingen bij het pas gegraven gat heb ik mij fijntjes op haar gestort en haar omklemd tussen mijn wolfspoten in wording. Daarbij heb ik ook nog mijn haren goed overeind gezet. Ik ben dan wel een Tamaskan, maar geen doetje. Gebeten heb ik niet, ik heb alleen maar laten merken, dat ik boven haar sta.
    Ze heeft het begrepen. Vandaag waren we weer redelijk on speaking terms. Ik mocht zelfs zonder snauw even bij een gat koekeloeren en toen vond ik het ineens niet meer zo interessant. Ik heb besloten geen wegenbouwmaatschap meer met haar aan te gaan . Voortaan graaf ik mijn eigen toevoerwegen naar Nieuw-Zeeland. (Ik ben al onderweg)
    Na een verplichte lange dut, de maaltijd was heel lekker uit mijn anti-schrok bak, werd het weer laden en lossen. Ik moest zo nodig weer mee in de auto en ik moet bekennen, dat ik het leuk begin te vinden. Vooral op hobbelige, modderige zandpaden, want daar moesten we overheen op weg naar een tehuis voor oude manegepaarden. (Je ziet het, ik ben goed geïnformeerd)
    Ik moest poseren voor de ingang en dat doe ik graag.

      Als het me te lang duurt, ga ik zitten. Ik heb die kont niet voor niets.

    Ik moest die ouwe schuur in, op zoek naar ouwe paarden. Er liepen een heleboel mensen en dat gaf nogal oponthoud. Ik ben het aan mijn ras verplicht om te tonen, dat ik belangstelling heb voor het sociale.



     








    Omtrekkende bewegingen brengen verwarring.
    Men vond mij wel aardig. Scholden me helaas weer uit voor een Duitse herder, ondanks mijn heerlijke zachte vacht en mijn wolvenharen.
    Gelukkig komt mijn vrouwtje dan voor me op en zet het recht.


     



    Er was daar ook een rommelmarkt en ik heb even tussen de rotzooi heen gelopen en mijn snuit overal in gezet.



    Het pluche was wel leuk, maar ik heb thuis genoeg.
    Je moet het allemaal aandacht geven en ik heb al zo weinig tijd. (Eten, plassen, poepen, wandelen, spelen, vechten, uitgaan)
    Een dag is zo om.
















    Die paarden stonden allemaal in de stallen. Ik vond hun koppen (sorry, hoofden) wel heel groot. Het deed me echter niks hoor, gewoon op tijd afstand houden.


     














    Die witte had vanochtend nog z’n deur eruit getrapt.



    Na dertig paarden en pony’s langs te zijn gegaan, vanonder en op ooghoogte, had ik er wel even genoeg van. Thuis heb ik er ook vier en daar kan ik tenminste mee neuzen.
    Het was wel netjes onderhouden, maar een ouwe bende.









    Ze hebben veel geld nodig om al die (40) hortsiks in leven te houden en daarom moest ik namens alle Tamaskans in de wereld de hoofdverzorgster een paar euro’s geven.

    Toen vonden ze me nog liever. Ik mocht ook weer gauw terugkomen.
    Doe ik niet, ik hou het even voor gezien.


    Ik heb nog wel geprobeerd om bij een bak kattenvoer terug te komen, die ik zelf had opgesnoven. Ik mocht daar van het vrouwtje niets van eten. Ik wist echter dondersgoed de weg erheen en heb een paar keer gepoogd alle benen de goede kant op te sturen. Tevergeefs. Men had mij door.

     









    Ik was ook wel weer heel blij, dat ik voor mijn eigen deur stond.

    Dat plasje, dat je daar ziet, sorry, dat had ik vanmorgen daar gedaan.

    Ik moest gewoon nodig, toen ik over de drempel liep.

    Verder weet ik niks meer. Alleen, dat ik nog een dooie kikker heb gevonden. Die hangt nu in een boom. De bazin wist even niet, waar ze hem kwijt moest.
    Ook ben ik nog met mijn voorpoten de vijver in gestapt. Je zou toch denken, dat je ook over water kunt lopen. Ik kon me gelukkig nog in m’n achteruit zetten.
    Nou, prettig restant paasdagen!
     
    Falco



    27-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    24-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco's eerste puppyles dag 8

    Vandaag was het wormendag of eigenlijk dag (! ) met die wormen. In mijn kostelijke eten zat iets verstopt om wormen door te spoelen richting mijn afvoer. Niks gezien, maar ook wat je niet ziet, kan er zijn, dus vooruit dan maar.
    Ik moest van de bazin rustig aan doen, omdat vanavond mijn eerste praktijkles begon. Ik ben zo makkelijk als een pet van een kwartje en heb me redelijk op tijd teruggetrokken in de kamerkennel en vanmiddag in kantoor.
    Om half zeven moest ik de auto in, naar Raalte, 11 kilometer lang gezoef, gezoem en gehobbel. Soms lag ik schuin in de bocht, maar ik heb het overleefd zonder de Rennies te hoeven pakken.
    Bij de VDH (Vereniging Duitse Herdershonden) ben ik uitgestapt, vervolgens meegelift met mijn vrouwtje. Ik bekeek de lange weg richting kantine met mijn blik op oneindig en dan snapt ze het wel.














    De veranda ben ik nog wel zelf opgestapt. Kon ik even kijken, wie er allemaal aan kwamen.



     










    De trainer was gelijk verliefd op me en wilde met me op de foto. Eigenlijk had ik dat niet moeten doen, want hij noemde mij een Duitse herder. (Nou ja...)


     





    In de kantine nam ik gelijk de plaats in tegenover de voorzitter van de hondenclub. Dat vond men erg eigenwijs.


    Ik moest vertellen, wie mijn moeder was en wie mijn vader en mijn opa en oma. Ik vind dat nogal privé. Ik ben gewoon een Tamaskan en dan ga je maar surfen op internet.















    Omdat ik van Security ben, heb ik de ruimte doorzocht en hondenkoekjes gevonden in een verdachte jas, die over een stoel hing.

    Kunnen ze in België een voorbeeld aan nemen.



     






    Daarna begon de theorie. Er zat een Amerikaanse bulldog naast me, een zwart-witte met een grote dikke kop en die wilde het met me aanleggen. Hij ging net even te ver. Ik gromde en toen schoot-ie onder de tafel, de held.
    Vijf maanden oud en het dan nog in je broek doen. Ze moeten me niet storen, als ik luister.
    (Pas op, jij, dikkop..)


    Er was nog een grote Mechelse herder van 5 maanden, een soort Maltezer-Boomer van een half jaar, een Portugese/Britse Pointer van 3 maanden en een merkloze zwarte van die leeftijd.
    Na de theorie moesten we een veld op tussen veel bomen. Omdat ik eerst even de tijd wil hebben om alles te bekijken (er was  een andere groep honden vlak voor de kantine bezig), heb ik onvrijwillig weer een lift gekregen van de bazin.
    We mochten eerst allemaal met elkaar kennismaken en even spelen. Met die twee studiegenoten van 3 maanden wilde ik graag Wiplalaatje spelen, maar dat mocht niet, zo en plein public. Ik heb de hele les elke gelegenheid gegrepen om contacten te leggen. Daarbij had ik een keer een losse lip vast en een oor. Het mocht de pret niet drukken. Er werd helemaal niet gepiept. Ik was redelijk populair, alleen die dikkop heeft zich niet meer in mijn buurt vertoond.
    De trainer noemde mij een wakker ding. Stomme opmerking. Alsof ik slapend zo’n les kan volgen.
    We moesten netjes naast de baas lopen, waarbij de baasjes een klein hondensnoepje tussen de vingers moesten doen en wij achter de hand aan moesten om de buit te pakken te krijgen. We moesten “zit”en “af” doen. Makkie, dus. Ik kende ze al, want ze lijkt wel lief, die bazin van mij, maar drillen kan ze ook. Ik doe het graag voor haar, hoor, ze speelt ook met me. Ik ben woest op speeltjes en ballen, maar vanavond vond ik die bal aan een touwtje maar shit. Er zijn soms leukere dingen om te doen, zoals in een ander happen.
    Er stond een heel lange tunnel, daar moesten we ook nog door. Die Mechelaar wilde er met geen mogelijkheid in. Tunnelvrees. Moet in therapie. Thuis heb ik hier een klein tunneltje. Ik moest eerst wel even weer goed kijkenen toen nam ik die grote in één keer.

     















    Ik kon ze dus moeilijk van m’n lijf houden.

     
     












    Aan het eind van de les was het al heel donker en heb ik nog zelf even de oefening “Af en Blijf” gedaan.
    Fanatiek, hè.

    Toen we na afloop de kantine weer in gingen, ben ik prompt in de armen van het vrouwtje in slaap gevallen. Toen moest ik wel weer meeliften naar de auto. Diep in slaap heb ik de 11 kilometer terug afgelegd.
    Het is hier wel een enerverend leven. Moet ik de hele week weer “Af” gaan....
     
    Welterusten en groeten van Falco

    24-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    22-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco journaal dag 6

    Voordat ik aan vandaag begin, moet ik je nog wat vertellen over gisteravond. Ik werd voor mijn laatste sanitaire bezigheden in de tuin getjoept en voordat ik een druppel kon laten vallen trok er een speciale, heerlijke geur in mijn neus.

    Ik zoeken, zoeken, zoeken, kris kras door de bodemplanten heen en ik had zomaar ineens wat klem in mijn bek. Nooit geweten, dat je zo blij kon zijn met een dooie mus. Nou ja, toen wilde ik eigenlijk niet maar naar binnen.






    Buit is buit en vergeet niet, het was wel mijn eerste.  Pas toen ik moest kiezen tussen mijn bak met vlees of die vogel, heb ik toch maar voor de eerste gekozen. Voor de zekerheid heeft het vrouwtje mijn gesopte prooi in een plantenbak gezwiept.

    Toch jammer.

     

    Vanochtend werd ik om kwart over zeven wakker. Ik doe nooit wat in mijn bench en ik draag echt geen Tena man. Mijn bazin vindt dat wel prettig.
    Ze heeft echter een rot gewoonte. Mijn drollen liggen nog nauwelijks onder mijn achterste of ze graait ze al weg met een grote poepschep.
    Daar kan ik zo kwaad om worden. Ik probeer dan woest grommend de grijper te pakken. Het zijn wel mijn drollen! En elke keer weer, hè.
    In het hoge gras vermaak ik me uitstekend. Ik buitel en rol en doe gek met stokjes en blaadjes. Daar heb ik die tantes niet voor nodig.
    Trouwens, tante Kaytie heb ik vanmorgen beslopen als een tijger, laag schommelend over de grond in het gras. Ze was op muizenjacht en zag me niet.
    Ben ik lekker op haar gesprongen. Ik kan zo het leger in. Vraag ik een nieuw tuigje met daarop “army”.
    Die twee tantes van me hadden het bijna aan de stok met elkaar om mij. Dat zit zo. Tante Kaytie voedt mij streng op en snauwt me wel eens af, tante Costa is eigenlijk nu mijn tweede moeder en die vindt dat niet goed. Problemen altijd, die wijven... Ik bemoei mij er gewoon niet mee.

     






    Na een heerlijk middagdutje (ik zak nog wel eens weg, dat groeit beter) moest ik mijn security tuig weer om en de auto in. Ik had geen zin. Ze heeft me met mijn achterste in het kenneltje op de achterbank moeten duwen. Wacht maar tot ik groot ben.




    Daar zat ik dan...











    Omdat het kennelijk heel belangrijk is, dat mijn haar goed zit, moest ik mee naar de kapper. Ach, dat was best leuk.


    Door die zondagmiddagsessie’s in Andel ben ik heel vriendelijk geworden tegen mens, dier en kapper.


     












    Toen ik hoorde, dat het vrouwtje vrijdag naar de kapper moet, ben ik alvast maar gaan liggen.
    En nou mag ik mee. Kwestie van slim aanpakken...
     












    Op het parkeerterrein buiten zag ik veel auto’s en boodschappenkarren en fietsen. De hondenpsycholoog zegt, dat je nieuwe indrukken even moet laten inwerken op je netvlies en in je kop. Dat heb ik dus ook maar gedaan bij het afvoerputje.

    Helaas, geen dooie beesten...



     





    Na de kapper moest ik kennismaken met de supermarktmanager. Aardige man. Die hoeft niet naar de kapper.


    Misschien krijg ik wel een uitnodiging voor het Oranjefeest.
    Ik mocht wel mee shoppen in een winkelkar. Puppy’s hebben vrijstelling.



     





    Na de supermarkt heb ik op het plein nog voor een paar mensen en kinderen mijn staart laten wapperen en mijn oren naar achteren gegooid. Vonden ze leuk.
    Ze noemden me Beertje en vroegen of ik een hulphond was. (Dat tuigje maakt indruk)


    Die gaten heb ik niet in die broek van haar gebeten, hoor!




     









    Omdat het vrouwtje geld nodig had, ik schijn nogal duur te wezen, moest ik voor haar pinnen.



    Alleen had ik mijn pas niet bij me en de aanwezige biljetten bevielen me niet.
     



    Daarna moest ik weer de auto in voor een heel speciale opdracht.
    Verleden jaar, vlak voor de Kerst, is Tante Koosje, 86 jaar oud, op de fiets ten val gekomen op het plein door werkzaamheden aan het wegdek en toen heeft ze haar heup gebroken.
    Tante Koosje had een hondje, Stip, en daar kon ze niet meer voor zorgen. Stip woont nu bij een buurmeisje en tante Koosje is wel blij, dat Stip het goed heeft, maar ze mist hem en ze weet, dat ze nooit meer Stip in haar huisje zal hebben. Stip lag altijd bij haar ‘s avonds op tafel.












    Ik ben dus, als echte hulphond, bij Koosje op tafel gaan liggen.
     

    Ik mag dus weer terugkomen. Kwestie van handig aanpakken..















    Daarna zijn we nog even naar de Welkoop geweest en heb ik zeer charmant wat dozen met hondenkoekjes uit het schap gerooid en de beest uitgehangen in het speelgoedvak.














     
                                                        




    Het was mijn merk niet...         

    Ik word een expert.
     
    Na nog door diverse mensen geknuffeld te zijn (er was zelfs een mens bij, dat vroeg of ik als security-hond wel geaaid mocht worden, nou ja!) zijn we weer naar huis gereden.
    Trouwens, ik ben mijn plaatsje in de auto wel gaan waarderen. Ik hoefde geen schop meer onder mijn achterste.
    Toen ik thuis uitstapte was ik toch wel blij. Ik denk niet, dat ik voorlopig wat anders huur.











    Ik heb er wel even aan gedacht, toen ik mij gelijk terugtrok om even wat te gaan doen en er zo nodig weer een foto gemaakt moest worden van mij in mijn positie. Niemand wil toch zo op Facebook!


    Nou, misschien tot morgen, maar ik denk, dat ik een vrije dag opneem!
     
    Poot van Falco


    22-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    21-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco journaal dag 5

    Hier Falco. Ik heb vannacht aan één stuk door geslapen. Om kwart voor acht werd het vrouwtje wakker. Zij keek in de bench, zag mij plat liggen, stak wit van schrik een hand door de tralies en toen werd ik ook wakker.

    Ik heb in de juiste volgorde mijn behoeften gedaan op mijn voorkeursplekken in de tuin en daarna ben ik, als een raket, in één rechte lijn terug naar de deur geschoten, omdat daar achter mijn bak met eten al klaar stond.

    Ik wil niet klagen, hoor, maar ik wil graag meer, meer, meer!

    Na mijn ontbijt moest ik weer in bed, want mijn bazin moest zich poedelen en zich in bijt- en krabvaste kleding wurmen. Ik kreeg een oor van een koe om mezelf te animeren. Goed bedoeld, maar er zit weinig vlees aan.

     








    Na de koffie werd ik met tante Kaytie in de boomgaard gedropt. We hebben toch een portie gekeet!



    Eerst heb ik op mijn playmate liggen loeren.


      








    Daarna zijn we helemaal los gegaan.



     

                                              




    Mijn animeertante gedroeg zich echt uitdagend.


     














    Ik had daarna echt behoefte aan een cursus MindEmptyness.



     















    ‘s Middags mocht ik weer even puppy wezen. Ik mis op sommige momenten mijn mama Ylva en vooral haar tepels. Laat tante Costa nou ook die dingen hebben!

    Tante Costa is nog maar anderhalf. Volgens mij is ze aan eigen kroost toe. (Wacht maar tot ik groter ben)

     















    Ze heeft zo lief mij in haar poten genomen. Ze smolt gewoon. (En ik ook)

    Ik ben zo TamAsMaKan


                                               
     











    We zijn erg gelukkig samen...


    Vanmiddag lag er een aluminiumladder plat in het gras. Ik heb alle treden genomen. Tussen twee treden in ben ik op mijn kont gaan zitten om naar de werkzaamheden van de tuinman te kijken. Ik was de ladder zat. Er klonk opeens een enorme knal in het bos. De jachtopziener was wild bezig.
    Men was trots op mijn schotvastheid. Voor hetzelfde voer was ik me rot geschrokken.
    Ik schijn me vandaag enthousiast te hebben gedragen en het was vooral zeer leerzaam. Vrouwtje heeft me de oefening “zit” geleerd en laat me al vijftig centimeter volgen.
    Tante Kaytie leert mij normen en waarden door mij uit te dagen en af te straffen. Ik hoef niet te piepen, ik ken op tijd mijn plaats.

       











    De twee dames mogen op de bank, een hele uitdragerij en ik zit in mijn riante optrekje.

    Ik hoop, dat mijn broertjes en zusjes het ook zo naar hun zin hebben. Zeg tegen mijn zusje, dat nu Two Socks heet, dat ik nog maar drie sokken heb. Ik hoop voor haar, dat zij ze niet kwijt raakt.
     
    Grote poot van Falco


    21-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    20-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco, eindverslag dag 4

    Na mijn gesprint met tante Kaytie heb ik heerlijk liggen tukken. Tante Costa had echter ook wat aandacht nodig en om haar niet jaloers te maken op mijn prille relatie met haar vriendin, ben ik zo aardig geweest om met tante Costa tien minuten te gaan stappen aan de voet van de Lemelerberg in het benedenbos. Ze vond het zeer aantrekkelijk om liggend naast het bospad met mij te spelen. Ik mocht op haar buik en ze heeft mij in mijn nek gevlooid. Ik denk, dat het een kleine APK was en ook wel een uiting van liefde. Ik ben van al die blijken van aanhankelijkheid natuurlijk wel wat moe geworden en heb maar weer een paar uur gedut. Kijk, als mijn vrouwtje de deur denkt uit te sluipen, dan hoor ik dat echt wel hoor en dan kan ik mijn scheur flink opentrekken.

    Ik werd ruw gewekt door de bel bij de poort. Ik zag twee mensen staan en heb daar maar even kennis mee gemaakt. Ze dachten, dat als de bazin mij op de grond zou zetten, ik ervandoor zou gaan. Gekke mensen toch, ik heb ze uitgebreid tussen de poortspijlen door begroet. Het was zondagmiddag en dan ben ik wel gewend om betast en bekeken te worden.

    Toen ze weg waren, heb ik op een uitzonderlijke manier geplast. Ik zat op mijn kont en er kwam een straalboogje, oeps, voor me op de stenen terecht. Moet het vrouwtje ook maar niet roepen: “Plassen”, als ik nog op mijn gemak onderweg ben naar het gras. Ik heb het daar nog even op een meer natuurlijke wijze voortgezet.

    Weer mijn mand in, slapen en toen was er kraambezoek! Die kwamen aan met een verige eend in een papiertje. Ik werd helemaal wild. De grijze haren van die eend werkten alle instincten in me boven en ik werd even een TT (Tamaskaanse Terrorist). Ik moest schudden en grommen, of ik nou wilde of niet. De gevers waren totaal verbouwereerd. In no time had die eend geen vleugel meer. Vrouwtje mocht die natuurlijk uit mijn bek verwijderen, maar toen de mannelijke gever mijn eend af wilde pakken heb ik mijn 25% Duitse herder niet verloochend: ik hield vast (op naar IPO 1)  en heb eenzijdig nogal fel grommend staan rukken. Eerst helemaal vol in de bek. Voor de foto moest ik het van de bazin echter opnieuw doen, maar ik kreeg hem toen met de kop aangeboden.



    De vrouwelijke visitehelft zat inmiddels verstard op de bank met tante Kaytie naast haar.


    Zoveel geweld van een 7 weken oude Tamaskan hadden ze niet verwacht.




    Vanavond hebben ze hier een tunnel aangelegd. Mijn mishandelde eend werd er in gegooid. Ik heb eerst gekeken, of hij er zelf uitkwam en toen dat niet gebeurde heb ik hem gered. Moedig, al zeg ik het zelf. Die eend mag dan wel dood zijn en vleugellam, ik heb er toch een band mee.

    Na het redden van vervolgens een paaskuiken, mijn gisteren gekregen pieper en een bal, werd ik zo baldadig, dat ik van het vrouwtje naar bed moest.

    Poot van Falco

    20-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco dag 4

    Vannacht ben ik om 12.00 uur mijn bench in gestapt met riant uitzicht op bed. Volgens de gedragstherapeute ben ik de enige, die niet naast bed hoeft, maar gelukkig wist mijn bazin dat tot gisteravond niet. Ik kan je wel vertellen: roedelen is fijn. Dat gesnurk om je heen doet een hond goed.

    Het vrouwtje schijnt er nog om 3.15 uit te zijn geweest, maar daar weet ik niets van. Met die bezigheidstherapie om mij sociaal te maken lig ik ’s nachts gewoon lam te wezen.

    Mijn eerste piep kwam pas om kwart voor 7 en weet je wat zo leuk was?  Het vrouwtje dacht, dat het kwart voor 8 was. Het hele ochtendritueel kon dus al beginnen. Plassen, ik leek wel een ouwe vent met prostaatklachten. Ik moest wel drie keer. Netjes buiten in het gras gedaan en toen vlug terug gesjeesd, voor poepen had ik echt geen tijd, want ik wou mijn ontbijt. De hoeveelheid valt me elke keer weer tegen. Ik hoop, dat dàt toch echt in de toekomst beter wordt.


     




    Uiteraard heb ik heerlijk gespeeld. Mijn nieuwe pieper heb ik getest op geluid, stevigheid, elasticiteit en schudvermogen. Kassa had me dat gevraagd. Over de uitslag moet ik nog even nadenken.





     






    In de woonkamer stond een werkelijk achterlijk plantenbakje. Ik had me daar al enige dagen aan geërgerd. In een poep en een scheet had ik hem beet en begon ik hem leeg te schudden. En ja, toen moest ik de kamerkennel in. Men vond het nodig om te zuigen.





    Ik heb uit protest geblèrd! Maakt hier helaas niks uit. Die twee hanen in het hok kraaien nog harder.

    Nu lig ik opgevouwen in mijn mandje, kop op de rand, na te genieten van mijn sloopwerkzaamheden.

    Tot horens maar weer!

    20-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco dag 4 tussenjournaal

    Tante Kaytie heeft drie dagen in de vriezer gelegen, maar ze is nu uit de kast gekomen. Volledig ontdooid. Bij mijn eerste grote wandeling over het terrein, hebben we gerend en malle sprongen gemaakt tussen de narcissen door.


    Voor de kijkers thuis, helemaal links in beeld is tante Kaytie. Ik rechts, want ik kon haar, verdorie, niet bijhouden. Komt nog wel. Later als ik groot ben.

    Daarna heeft tante mij geleerd, hoe ik een kuil moet graven.


    Ik kreeg wel wat aarde in m’n ogen. Omdat ik in dit gat niet gewenst was, ben ik op inspectie gegaan.








    Hoe pak ik dit nu aan.






    Nog even kijken, hoe ze het doet.










    Gesnopen! Dit noemen ze “simultaan graven”.









    Daarna nog even een paar gezonde drolletjes in het gras deponeren.



     











    Als ze al te vervelend zijn, dan trek in dit gastenverblijf. 25% herder past wel in de Herdershut.












    Zo, tante, als u denkt, dat u er ook in kan, dan hebt u het mis.








    Op de terugweg kwam ik nog een emmer tegen. Niks bijzonders. Ging ik in Andel al mee aan de wandel.




     







    Onderweg kwam ik nog een pad tegen, maar daar mocht ik van het vrouwtje niet aankomen. Wacht maar, als ze er niet bij is.



     
    Ik was zo dorstig als een paard. Wat een tocht. Ik ga nu pitten! 





    20-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    19-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Falco dag 3

    Het was me het dagje wel. Dat noemen ze integreren in de samenleving!

    Eerst kreeg ik een tweedehands jas aan, die van tante Kaytie is geweest, met een maffe opdruk. Alsof ik Geert Wilders moest verdedigen.

    Moest weer in de limousine mee naar een dierenzaak in Dalfsen. Goed bedoeld, dat gehobbel, ik weet nu tenminste dat tractors veel lawaai maken, spoorwegovergangen en treinen ook.
    Quasi aanhankelijk ben ik maar tegen de nek van m’n bazin gekropen, dan hield ik ook mijn maag recht.


    Ongeschonden uitgestapt en meteen had ik daar mijn eerste date.

    Ik heb aan hem mogen snuffelen. Hij had ook al zo’n raar jasje aan. Ook heb ik even gekeken wat het menu van de dag was.






     



     
    Die dierenzaak was wel leuk.   









    Ik heb eerst even gekeken, welke gang ik in moest om niet bij kippenvoer uit te komen.




    Ik ben er even voor gaan zitten. Je moet namelijk tussen de 6 en 14 weken inprenten. Nou, kijk, dat doe je dus zo.



       
    Al gauw had ik het juiste vak gevonden, al stonden die Snuggle Puppy’s er ook.




     
    Het vrouwtje was zo intelligent om op een pieper te drukken, die ik nog niet in mijn collectie had.
    Ze vond hem te duur, maar dat heb ik niet gepikt. Ik ben gaan huilen als een echte wolf.
    Toen heeft ze hem maar gepakt.









     
    Na dat collector’s item bekeken te hebben, heb ik een vak even uitgemest. je weet maar nooit, wat ze daar aan goeds verstopt hebben.






     
    Het vrouwtje heeft afgerekend. Ik ben lekker voor de kassabalie gaan liggen met zicht op de uitgang.
    Tenslotte ben ik van de security.




    De winkelbaas drong er op aan om daar maar voorgoed te blijven. Aantrekkelijk idee natuurlijk, met al dat lekkers, maar weet je,




     
    ze hebben daar ook konijnen en cavia’s achter glas zitten en daar ga ik echt niet tussen.







    Weer hobbelend met veel bochtenwerk naar huis, dat heb ik goed doorstaan.

    Thuis gekomen heb ik een flinke plas gedaan in de boomgaard (goed voor de walnotenboom) en goed stevig achteruit gekrabd. De kluiten mos vlogen de bazin om haar oren.
    Gisteren had ik dat al minder krachtig gedaan. Ze vindt me een macho, maar het spaart wel een verticuteermachine uit.

     
    O ja, vanmorgen heb ik een stukje met tante Costa meegelopen in het benedenbos aan de overkant.
    Ze noemen dat daar de gedachtenhoek. Ik kon er echter niet helemaal bij wezen met al die ritselende blaadjes.
     



       
    Tante Costa vindt me wel leuk. Ik haar ook wel. Het is jammer, dat er niets uit die tepels komt.















    Nu lig ik in mijn riante kamerkennel te pitten.
    Groeten allemaal van Falco




    19-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)


    18-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nacht van Falco

    Hier Falco.  Die Snuggle Puppy met hartritme en warmte heb ik de eerste nacht al direct aan de kant gegooid. Toen ik hem vannacht om 12.00 uur dan ook weer aantrof in mijn slaapkamerkennel ben ik op hem gedoken en heb ik hem getracht te vermoorden. Is niet gelukt. Het hart bleef slaan. Mijn broertjes en zusjes lagen naast me in een zwarte lap. Ik heb ze getracht tot leven te wekken. Is ook niet gelukt. Ben toen maar in slaap gekacheld, want het licht ging uit. Tenslotte sliep mijn familie ook al. Om 3.15 uur kreeg ik aandrang en ben ik begonnen met zacht piepen. Niet te hard, want ze hoort het toch wel, die bazin van mij. Ik heb even een plas gedaan en ben onmiddellijk weer ingedut. Is ook wel te begrijpen. Zo’n eerste dag in den vreemde is wel vermoeiend. Ik heb van alles gezien, geroken en besnuffeld. Die kippen en vogels zijn heel leuk, als ze me zien. Zit tenminste beweging in. Nadeel is, dat ik ze niet in mijn bek kan nemen en effe goed kan schudden. Met die pony’s lukt dat niet. Gaan niet op zij. Mij rest dan niet anders dan neuzen. Ze vinden me wel tof. Tante Costa wil ook graag  met me neuzen, maar weet niet erg goed, hoe ze haar tepels en achterste moet beschermen. Tante Kaytie vindt me Erik Engerd. Ik kan lekker achter haar aan rennen. Ze houdt haar staart dan in. Wil geen treintje spelen. Jammer, komt wel.

    Daar heb ik dus allemaal over gedroomd vannacht. Gevolg was, dat ik pas wakker werd, toen de bazin me om kwart voor 8 wekte. Ik ben toen weer keurig in het gras gegaan om eerst te plassen en daarna te poepen. Die volgorde hou ik streng aan. Geeft houvast.  Mijn bazin zegt, dat ik niet aan de rasstandaard voldoe. Ik ben nu al zindelijk, heb nog niks in huis gedaan en ik blaf. Ook grom ik naar mijn tantes, als ze te dicht bij me in de buurt komen en ik op wat lekkers kauw. Vrouwtje mag alles van me afpakken. Die vult alles toch weer aan.

    Er is hier in de buurt een camping “De hongerige Wolf”. Daar wil ze mij naar toe sturen. Ik vind namelijk, dat ik niet genoeg krijg. Ik loop soms wel vijf en twintig keer terug naar mijn bak om te kijken, of hij zich vanzelf vult en er nog wat in zit.

    Ik heb vanochtend al twee keer buiten de buurt verkend. Leuk, dat grind en die stokjes. Helaas mag ik niet aan de planten rukken. Ik hoor dan “nee” en dan stop ik maar. Ik doe wel mijn best om dat mens bij te houden. Je moet toch laten zien, dat je ergens bij hoort.

    Ik zit nu te joelen in mijn kennel. Ik ben wel een Tamaskan. Ik huil met mijn kop gestrekt omhoog. Goed, hè.

    Doe mijn familie en vooral mijn moeder de groeten. Ik weet al niet meer, hoe ze heten, want ik heb nu mijn voorwaarts geheugen hard nodig.

    Poot van Falco

    18-03-2016, 00:00 Geschreven door Falco de Tamaskan
    Reageren (0)




    Archief per week
  • 09/08-15/08 2021
  • 12/07-18/07 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 19/04-25/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 21/12-27/12 2020
  • 26/10-01/11 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 10/08-16/08 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 31/12-06/01 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 25/01-31/01 2016

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!