Zou jij je kinderen constant volgen via gps?
Het bedrijf NuM8 lanceerde onlangs een lokaliseringtoestel waarmee
ouders met gsm hun kroost via een polshorloge in de gaten kunnen
houden. Zou jij jezelf zo'n ding aanschaffen zodat niets wat je kind
doet onopgemerkt blijft?
Polshorloge Toen
de dochter van de Britse Steve Salmon verdween tijdens de lunch,
doorstond hij het bangste kwartier van zijn leven. Twee jaar laar
lanceerde hij de NuM8, de eerste gps die kinderen met speciale software
lokaliseert. Hij toestel lijkt op een kindvriendelijk polshorloge,
waarmee de ouders via een satelliet van een computer of gsm hun
kinderen kunnen volgen. Het armbandje heeft een speciaal slot waardoor
het kind dit niet zomaar kan uitdoen. Gebeurt dat toch, dan krijgt mama
of papa een bericht. Je kunt ook een gebied afbakenen waarbinnen je
oogappel moet blijven. Komt hij of zij daarbuiten, krijg je ook een
melding.
Nog niet voldoende De Britse
journaliste Anna Maxted testte het toestel uit en 'bespioneerde' haar
zoontje er gedurende een namiddag mee. "Ik maakte mijn tienjarige wijs
dat dit gebruikt werd door geheime agenten om slechteriken op te sporen
en hij wou het meteen aantrekken. Ik moet toegeven dat het een erg
geruststellend apparaat is. Tijdens een namiddagje in het park, zette
ik me ermee rustig op een terrasje met een kop koffie en liet mijn
zoontje naar hartenlust spelen zonder dat ik mijn ogen op hem moest
houden. Omdat het toestel niet in de hoogte meet, kon mijn zoontje wel
in de bomen kruipen. Als hij er dan zou uitvallen en zich bezeren, zal
ik het pas merken wanneer hij afgevoerd wordt door de ambulance. De
bevestiging die je krijgt van de NuM8 is nog niet voldoende."
Leren risico's te nemen Directeur
van het Britse familie- en opvoedingsinstituut Honor Rhodes is niet
onder de indruk van het toestel. "Het is een symptoom van de
overbezorgde maar luie ouder. Waartegen proberen ouders hun kinderen te
beschermen? De kans dat je kind geraakt wordt door bliksem is groter
dan dat het ontvoerd wordt. Je kroost heeft het recht dingen zelf te
ontdekken. Ze moeten dingen doen zonder dat ouders hier op toezien.
Kinderen houden ervan risico's te nemen en het is de taak van de ouders
om dit te kunnen verdragen in plaats van hier op te reageren. Als je
kind de neiging heeft weg te lopen, is het beter met hem of haar erover
te praten waar het wel of niet mag gaan. Zo is je kind als tiener klaar
om zijn eigen beslissingen te maken."
|