Duizendtal mensen neemt afscheid van Walter De Buck
In de Gentse Bijloke namen vanmiddag ruim duizend
mensen afscheid van Walter De Buck. Familie en vrienden brachten
persoonlijke getuigenissen en er klonk veel muziek "een van de
krachtigste wapens in zijn strijd voor de democratisering van de kunst, "
herinnerde zijn vriend en voormalig buurman Bob De Moor.
Het eerbetoon begon en eindigde met een groot applaus. Zijn kleindochter
Maaike nam het eerste woord en omschreef haar grootvader als "een man
die mensen raakte door te doen wat hij wilde doen, door te zijn wie hij
wou zijn. Hij was veel tegelijkertijd, maar altijd gewoon zichzelf",
klonk het. "Dag geleefde handen, dag wijze woorden, dag grijze baard met
kriebelkusjes."
Heropstart Gentse Feesten
In
zijn afscheidsrede herinnerde acteur en regisseur Bob De Moor hoe De
Buck in de jaren zestig zijn buurman werd Bij Sint-Jacobs en er de basis
legde voor de heropstart van de Gentse Feesten. "Ik gaf er mijn ogen de
kost. Niet alleen aan de naakttekeningen van Walter, die overigens vrij
snel in beslag werden genomen door het parket, maar aan alles wat
getoond en opgevoerd werd. Walter had het bijzondere talent om mensen
samen te brengen. Al vlug werd het huis een 'trefpunt' voor kunstenaars,
marginalen en progressieve studenten."
De Moor verwees ook naar
Walter De Bucks boek 'Partituur van een Gents rebel': "Voor mij blijf
creativiteit de belangrijkste stimulans in het leven. Het helpt me bij
de zoektocht naar mezelf, het geeft me vreugde en troost bij het dwalen
door een imaginaire wereld", citeerde hij.
Gent en Gents weer op de kaart gezet
De
Buck zette Gent en het Gents weer op de kaart, herinnerde De Moor. "Ons
leren feesten, fanfares laten toeteren, een Big Band geleid, een
openluchtcinema uit de grond gestampt, voorzitter geweest van de
legendarische voetbalploeg 'Dynamo Martiko'. Hij is de verwekker van
ontelbare kinderen, goeroe, redder van het werk van Karel Waeri,
oprichter van het Nieuwpoorttheater, bouwer van de barge, bezieler van
de georganiseerde anarchie, stichter van het lunchtheater, bezieler van
Loods 13 en bovenal beeldhouwer."
Katalysator
Kunstenaar
Luc Daels, samen met De Buck een van de drijvende krachten achter
Trefpunt en de heropstanding van de nieuwe Gentse Feesten, omschreef
Walter als een 'katalysator'. "Zonder zichzelf te veranderen kon hij
andere mensen een stoot geven zodat ze in het vervolg van hun leven een
beetje anders werden en dingen deden die ze van zichzelf nooit hadden
verwacht", zei Daels, die zijn vriend een zeer complexe persoonlijkheid
aanschreef. "Hij had als het ware verschillende personaliteiten verenigd
in één, en dat verklaart een beetje het hele grote gebied van zijn
activiteiten en interesses."
Muziek
In de
concertzaal van de Gentse Bijloke brachten onder meer Patrick Riguelle,
Roland Van Campenhout, Alex Rambaut, Yves Meersschaert en verschillende
andere muzikanten waar De Buck mee samenwerkte, zijn nummers zoals 'k
Ben al zo lang op weg geweest' en 'k Zou zo gere wille leven leven",
maar ook ander werk, zoals het Franse amoureuze strijdlied 'Le temps des
cérises', dat De Buck nog met Riguelle zong. In de zaal zaten veel
Gentenaars en (Gentse) muzikanten en artiesten, onder meer ook Zjef
Vanuytsel en Johan Verminnen.
Walter De Buck laat een echtgenote
(Mia) na en negen kinderen, achttien kleinkinderen en acht
achterkleinkinderen. Die staan allemaal met voornaam op het rouwprentje,
met op de voorkant een zwart-witfoto en een tekst uit 1953 (br.hln)
|
