"Ik werd voor dood achtergelaten op de Everest"
Het is een van de grootste
tragedies in de geschiedenis van de bergsport: de dood van twaalf
klimmers in 1996 door een zware storm vlakbij de top van de Mount
Everest. Deze maand ging met 'Everest' een Hollywood-film erover in
première. Beck Weathers, een van de overlevenden, bezocht hem. Hij
verloor tijdens de ramp zijn handen en neus en werd op de flanken van de
berg twee keer voor dood achtergelaten. Toch zou hij de klim opnieuw
maken.
Everest is gebaseerd op het boek 'Into Thin
Air' van Jon Krakauer, een andere klimmer die het drama overleefde.
Maar de rol van Weathers is een belangrijke in het actiedrama. Weathers
zelf kreeg deze maand dan ook in verschillende media de kans zijn
verhaal te doen.
Huwelijkscrisis
Aan
Daily Mail vertelt hij hoe hij als dertiger aan depressies leed en
erachter kwam dat als hij zich maar genoeg uitdaagde en uitputte, hij
dan niet de tijd had zich depressief te voelen. De bergsport was daarom
ideaal. Het ging er zelfs zo in op, dat hij langzaamaan het contact
verloor met zijn gezin, zijn vrouw en twee kinderen.
Toen hij in
1996 naar Nepal vertrok voor de klim van de Mount Everest, verkeerde
zijn huwelijk in grote crisis. Zijn vrouw Peach dacht eraan om van hem
te scheiden als hij eenmaal terug zou zijn. "Ze had dat plan gevat. Ze
wilde het me niet vertellen toen ik op de berg zat, maar wachtte daarop
tot ik weer thuis zou zijn."
Mount Everest
Op 9 mei
bereikte Weathers met anderen het hoogste kamp op de flanken van de
Everest. Vandaar gingen zij de volgende dag het laatste stuk naar de top
afleggen.
"Op 10 mei 1996, hoog in de 'dead zone' van de Mount
Everest, besefte ik dat het voor mij niet meer ging. De kou verlamde me
en ik kreeg last van mijn zicht." Hij sprak met zijn mede-klimmers af
het laatste stuk naar de top niet af te maken. Hij zou wachten tot de
anderen de top hadden bereikt en hem op de terugweg weer zouden
oppikken.
Storm
Het duurde echter
lang voordat zijn maten terugkeerden. Weathers voelde hoe hij langzaam
verstijfde. Het vroor stevig. Uiteindelijk sloot hij zich aan bij een
groepje dat onder leiding van een gids naar beneden klom. Toen de groep
werd verrast door een zware storm, werd bepaald dat de sterkste drie
mannen de aftocht naar het kamp zouden maken om daar hulp te halen.
De
achterblijvers kropen tegen elkaar aan en werden een dag later
gevonden. Ze waren bedekt met een laag ijs, maar ademden nog. Toch
besloten de helpers hen te laten liggen. Ze waren zo goed als dood, het
zou voor de anderen te gevaarlijk zijn om hun levens proberen te redden.
Doodverklaard
Weathers' vrouw kreeg te horen dat
haar man was overleden. Toch hield de man vol. "Ik opende mijn ogen en
dacht aan mijn gezin. Ik wist dat als ik niet omhoogkwam, dat ik op die
plek zou overlijden." Nadat hij een eind naar beneden was geklommen,
werd hij opgevangen door enkele klimmers en bereikte het kamp. Met
zwarte vlekken op zijn gezicht en zijn handen - er waren lichaamsdelen
bevroren - werd hij in meerdere slaapzakken gelegd en opgewarmd met
kruiken. Opnieuw dachten meerdere klimmers dat Weathers het niet zou
halen, maar verbaasde hij de anderen met zijn overlevingsdrang.
Operaties
Na terugkomst in Amerika onderging
Weathers meer dan tien operaties, onder meer aan gezicht en handen. Zijn
vrouw bleef voortdurend waken aan zijn ziektebed en verraste Weathers
door hem niet te verlaten. (br.hln)