Zo word je een goede stiefmoeder
Veel huwelijken stranden, en veel gescheiden vaders en moeders
beginnen een tweede leven met een nieuwe partner. Het is niet altijd
gemakkelijk om alle delen te laten versmelten tot een nieuw gezin. De
kinderen zien hun ouder nog met hun andere ouder, en verzetten zich
tegen de nieuwe partner. De gescheiden ouder voelt zich enerzijds
schuldig en wil anderzijds zo snel mogelijk vooruit, en de nieuwe
partner wil dat alles zo snel mogelijk goed komt.
Ondanks alle problemen is het wel degelijk mogelijk om van een nieuw
samengesteld gezin een vlot, gelukkig geheel te maken. Een
ervaringsdeskundige geeft tien tips voor de stiefmama of stiefpapa.
1) Probeer niet te hard
Kinderen
weten heel goed wanneer je het te hard probeert, en zullen daar
gegarandeerd misbruik van maken. Je kan ze eens een film of het eten
laten kiezen, maar niet altijd.
2) Wees jezelf
Probeer
niet te lief, te cool of te begrijpend te zijn. Natuurlijk wil je goede
punten scoren, en de beste stiefmama (of ¿papa) ooit worden, maar wees
realistisch: een rol spelen dat hou je toch niet vol. Wees jezelf en
als ze je ooit de coolste of beste stiefmama (-papa) ooit noemen, dan
doet dat extra deugd.
3) Geef iedereen ruimte
Mentale
en fysieke ruimte, dat is nodig om de veranderingen te verwerken.
Kinderen zijn in de war over de nieuwe partner, het nieuwe huis of het
oude huis met een nieuwe persoon erin. Emoties en territoriale strijden
kunnen dan ook hoog oplaaien, zeker als er tieners bij betrokken zijn.
Geef iedereen dus een eigen plekje, zeker in het begin.
4) Hou je aan de regels
Als
de ouders regels hebben, dan hoor je die te volgen, ook al ben je het
er niet mee eens. Jij bent de ouder niet (zeker niet in het begin). Val
de regels dus zeker niet in het openbaar aan, maar bespreek ze
eventueel apart met je partner. Respecteer zijn of haar keuzes daarin.
Ook
geen goed idee is de regels overboord te gooien in de hoop dat de
kinderen je extra leuk vinden. Het resultaat is dan de perceptie
ontstaat dat je te manipuleren bent, wat ze ook herhaaldelijk zullen
doen.
5) Stel vragen
Je twijfelt of de
kinderen graag kip eten en wat hun lievelingsfruit is? Vraag het
gewoon. Schakel niet je partner is, maar geef de kinderen de kans het
je zelf te vertellen. Onthou ook eventuele allergieën en favorieten.
Probeer van elk kind iets te onthouden, anders ontstaat snel het gevoel
dat je iemand voortrekt.
6) Steek er energie en moeite in
Zeker
in het begin zal je veel moeten investeren zonder onmiddellijk
resultaat te zien. Maar jij bent de volwassene, en de energie en moeite
moeten dan ook grotendeels van jou komen. Investeer in gesprekjes, in
extra knuffels of een lang bedtijdverhaaltje. Dat beetje extra moeite
zegt aan de kinderen dat je aan hun kant staat. Als je tegelijk uitlegt
dat het voor iedereen moeilijk is op dit moment, maar dat het allemaal
goed zal komen, dan stel je hen op hun gemak.
7) Dump de negativiteit
Ja,
zijn tienerdochter heeft je weekend om zeep geholpen met haar attitude,
maar wil dat echt zeggen dat jij moet uitvliegen en staan brullen? Nee,
dus. Wees de volwassene, en wees zo positief en opgewerkt als mogelijk.
Krijg je het moeilijk, blijf dan kalm. Geef aan dat een grens is
overschreden en dat je je even terugtrekt om dat te verwerken. Gooi het
eruit op een veilige plaats, zoals bij je moeder of je vriendinnen.
8) Dezelfde regels voor iedereen
Dezelfde
regels voor alle kinderen, zowel die van jou als die van hem (haar).
Als jouw kinderen niet mogen vloeken, dan de zijne ook niet. Als zijn
kinderen geen frisdrank mogen voor het eten, dan de jouwe ook niet. Dit
kan soms botsen met de regel om de regels altijd te volgen, maar op
termijn moet er een evenwicht komen.
9) Loven in plaats van straffen
In
het begin, meestal een eerste moeilijk jaar, probeer je zoveel mogelijk
kleine vooruitgangen te loven en zo weinig mogelijk te straffen.
Positieve bevestiging, zoals je ook een kleuter opvoedt.
10) Ga ervoor
Zonder
toewijding en energie ga je er niet komen. Je kan niet weglopen elke
keer het moeilijk wordt. Je kiest ervoor, en dus moet je de gevolgen
van de keuze volledig dragen. Alleen met toewijding en volhardenheid
gaan de kinderen uiteindelijk in jou geloven. Als ze zien dat je je
terugtrekt, dat je er niet voro gaat, dat je hen weer in de steek (zou
kunnen) laat (laten), dan krijg je nooit iets van hen gedaan. Je hebt
dus de verantwoordelijkheid om je nieuwe familie gelukkig en compleet
te maken.
Gemakkelijk zal het niet zijn, maar onmogelijk is het
ook niet. Bovenstaande regels zijn niet heilig, en zeker niet feilloos,
maar ze zijn alvast een goede basis.
