bloemen bloeien als ze de kans krijgen om te leven
Lieve bezoekers vind U mijn blog goed dan kun je hier stemmen door op de button te drukken...Dank U
aphrodite
20-12-2011
Kinderen kopen samoeraizwaarden op Nederlandse kerstmarkt
Kinderen kopen samoeraizwaarden op Nederlandse kerstmarkt
Kinderen tussen zes en elf jaar hebben op de kerstmarkt in het
Nederlandse Emmeloord samoeraizwaarden gekocht. Hun vaders en moeders
waren daar achteraf niet blij mee. Vier ouders hebben de zwaarden
ingeleverd op een politiebureau, maakte de politie vandaag bekend. De
Japanse krijgswapens zijn vervaardigd van ijzer, voorzien van een punt
en scherp. De zwaarden waren afgelopen weekend op de kerstmarkt te koop
voor acht euro. De politie zal de wapens vernietigen en probeert
intussen de verkoper te achterhalen. Ze vermoedt dat meer kinderen
soortgelijke samoeraizwaarden hebben gekocht.
Na de zware herfststormen lijkt de winter nu toch begonnen. In Groot-Brittannië is de eerste sneeuw gevallen. Het levert mooie taferelen op. Krijgen ze over het Kanaal een Witte Kerst?
Honderd jaar geleden eerste mens op geografische Zuidpool
Honderd jaar geleden eerste mens op geografische Zuidpool
Roald Amundsen
Vandaag is het exact honderd jaar geleden dat de Noor Roald Amundson
als eerste mens de geografische zuidpool bereikte. Toch overwinterde de
Belgische ontdekkingsreiziger Adrien de Gerlache al dertien jaar vroeger
met de Belgica op het pakijs van het zesde continent.
Het is de Amerikaanse robbenjager John Davis die in 1821 als eerste mens
aan land ging op Antarctica. Sindsdien werd het zesde continent door
verschillende ontdekkingsreizigers bezocht. Het bleef echter wachten tot
de komst van de Belgica-expeditie van Adrien de Gerlache, die in de
winter van 1897-1898 als eerste op het Antarctische pakijs
overwinterde. Toch werd de geografische Zuidpool pas op 14 december
1911 bereikt door Roald Amundson, samen met vier anderen.
De
eerste Belgische expeditie op het Antarctische continent vond plaats
van 1957 tot 1959, waarbij de Koning Boudewijnbasis werd opgericht. Tot
1970 volgden verschillende andere expedities, onder meer samen met
Nederland. In 2007 werd een nieuw federaal wetenschappelijk
onderzoeksstation geopend in Antarctica, genoemd naar Prinses Elisabeth.
Op
de honderdste verjaardag van De Gerlaches overwintering, in 1997-1998,
trokken poolreizigers Dixie Dansercoer en Alain Hubert 4.000 kilometer
over Antarctica. Dansercoer doet er deze winter, tijdens een expeditie
samen met Sam Deltour, 2.000 kilometer bovenop. Het duo overschreed
intussen tijdens de expeditie al de geografische zuidpool.(br.hln - foto getty)
Slecht met namen? Met deze vijf tips onthou je ze wel
Slecht met namen? Met deze vijf tips onthou je ze wel
Het is een veelvoorkomende, maar pijnlijke situatie: iemand spreekt
je aan met je voornaam, maar jij moet zijn naam schuldig blijven. "Ik
ben slecht met namen", luidt het excuus dan meestal. Maar hoe komt het
dat vooral namen moeilijk te onthouden zijn? En wat kan je eraan doen?
"Oorspronkelijk werden namen gegeven die makkelijk te onthouden waren en
konden gelinkt worden aan de context van je leven", vertelt
geheugenexpert Tony Buzan. Zo heette een familie bakkers in een klein
dorpje simpelweg 'De Bakker'.
"Maar het liep mis toen de jonge
'De Bakker' verhuisde naar de stad en daar boekhouder werd. Het beeld en
de associatie gingen toen verloren, waardoor mensen het moeilijk kregen
om zijn naam te onthouden."
Tips Als je
moeite hebt om namen te onthouden, dan moet je terugkeren naar het idee
van beelden en associaties in je hoofd, die je kan linken aan de persoon
in kwestie. Dit zijn de vijf tips van Tony Buzan:
1. Fysieke karakteristieken Bepaal
welke fysieke karakteristieken kenmerkend zijn voor de persoon die je
leert kennen en probeer die in je hoofd te associëren met zijn naam. Als
je bijvoorbeeld merkt dat Evelien je doet denken aan een kat, noem haar
dan in je hoofd 'Evelien de kat'.
"Of als iemand dezelfde naam
heeft als een tekenfilmfiguurtje, zoals Bob De Bouwer, kan je daar ook
mee aan de slag", zegt Buzan. "Al hou je die namen wellicht beter voor
jezelf."
2. Details Kies een kenmerk uit die
de person in kwestie onderscheidt van anderen, zoals zijn job of de
manier waarop hij praat. Of maak mentale notities over de vorm van zijn
gezicht, zijn maniertjes of de geur van haar parfum. Door op die details
te letten en ze te linken aan een naam, geef je meer associaties door
aan je hersenen en versterk je de herinnering.
3. Herhalen Als
iemand zich aan jou voorstelt, herhaal zijn of haar naam dan. Doe
bijvoorbeeld alsof je het niet goed gehoord hebt, vraag of je het juist
uitspreekt of waar de naam vandaan komt. Herhaling is namelijk de
sleutel tot een goed geheugen en door dat simpele gesprek zal je de naam
dieper in je geheugen leggen.
4. Commentaar Als
je een visitekaartje krijgt, dan kan je ook commentaar geven op de
spelling. Je kan zeggen: "Dat zie je niet vaak, Rebecka met ck." Door
over de schrijfwijze te praten wordt de naam visueler en daardoor
makkelijker te onthouden.
"Uiteraard werkt dit enkel bij ongewone
namen", vertelt Buzan. "Als iemand Tim noemt, dan sta je voor gek als
je vraagt hoe die naam gespeld wordt. Kies dus de juiste techniek uit
naargelang de situatie."
5. Gezond lichaam "Als
je traint voor een geheugenwedstrijd, dan ligt de focus niet alleen op
de geheugenoefeningen zelf. Het gaat om een combinatie van voeding,
fysieke activiteiten en geheugenspelletjes", vertelt Buzan.
"Dominic
O'Brien, die 8 keer World Memory Champion werd, drinkt bijvoorbeeld
geen alcohol en neemt visoliesupplementen voor belangrijke wedstrijden."
Om
je geheugen te stimuleren, is het dus belangrijk dat je ook fysiek fit
blijft. "Mijn motto is dan ook: gezonde geest, gezond lichaam; gezond
lichaam, gezonde geest." (br.hln)
De woning waar Anne Frank verbleef voor het gezin in 1942 moest
onderduiken, wordt vandaag bij wijze van uitzondering opengesteld voor
publiek. Driehonderd mensen konden al een kijkje nemen aan het
Merwedeplein in de Amsterdamse Rivierenbuurt.
Zo onder andere in de slaapkamer van Anne en haar zus Margot, waar de
secretaire stond waaraan "de schrijverscarrière" van het Joodse meisje
begon. De familie Frank - Otto en Edith, hun dochters Margot en Anne en
oma Holländer - kwam in 1933 aan het Merwedeplein wonen.
De
open dag werd geopend door Anne's vriendin Jacqueline van Maarsen.
"Anne was geen makkelijke vriendin", zei Jacqueline. Zelf was ze
afstandelijk, terwijl Anne aanhankelijk was en alle aandacht opeiste.
"Ze wilde heel graag beroemd worden", herinnert Van Maarsen zich.
Hoewel
ze er vroeger woonde, komt Van Maarsen nu nog zelden op het
Merwedeplein. "Het roept te veel vervelende herinneringen op." Van
Maarsen verloor zelf een groot deel van de familie van haar Joodse
vader. (br.hln - foto's afp)
"Stalking steelt levens": eerste kliniek voor stalkers gesticht
Gisteren werd in Londen de eerste kliniek geopend voor het behandelen
van stalkers. Het ultieme doel van deze 'National Stalking Clinic' is
aanrandingen, verkrachtingen en moorden te voorkomen die vaak het gevolg
zijn van wat dokters omschrijven als 'psychologisch terrorisme'. Iets
dat niet efficiënt wordt aangepakt door stalkers enkel te berechten.
Miljoenen mensen wereldwijd zijn het slachtoffer van de ongewenste
aandacht van stalkers, vaak na afloop van een gefaalde relatie.
Zo terroriseren stalkers hun slachtoffers psychologisch door ziekelijk
veel te bellen of hen te bombarderen met smsjes en e-mails. Erger wordt
het wanneer mensen benaderd of gevolgd worden en soms proberen stalkers
zelfs bestellingen of diensten te saboteren door hun slachtoffer te
imiteren en de boel af te zeggen.
In het ergste geval
transformeert stalking in vreselijke vormen van geweld. Een onderzoek
toont aan dat 3 op 4 moorden op vrouwen vooraf werden gegaan door een
stalkfase, veelal door voormalige partners. Daarom wordt gesproken van
een 'moord in slow motion'.
Resultaat? Slachtoffers leven in een
permanente staat van hyperalertheid en dit is fysiek, maar vooral
mentaal uitputtend. Vaak worden stalkers slechts aangepakt met een
simpel straatverbod of een korte celstraf, maar het effectieve probleem
blijft gewoon bestaan en de kans op hervallen is groot.
Cijfers Volgens
het 'British Crime Survey' hebben 1 op 5 vrouwen en 1 op 10 mannen in
Groot-Brittannië last van stalkers, hoewel niet allemaal even ernstig.
In Amerika treft stalking meer dan 3,4 miljoen mensen.
Januari
is dan ook de 'National Stalkers Awareness Month' in de Verenigde
Staten. Slachtoffers blijken vooral tussen 18 en 24 jaar oud te zijn en
stalkers grijpen steeds meer naar moderne technologie in hun
'psychologisch terrorisme'.
4 soorten stalkers Frank
Farnham, een van de stichters van het behandelingscentrum in
Noord-Londen, onderscheidt 4 verschillende types van stalkers:
Een
eerste groep wordt benoemd als 'afgewezen en haatdragend'. Ze proberen
de relatie in eerste instantie nog te herstellen maar als dat niet lukt,
willen ze vooral hun wraakgevoelens bevredigen. Dan zijn er de
'incompetente versierders' die doorgaans licht autistisch blijken te
zijn en niet in staat om op een normale manier een relatie te beginnen.
De
derde categorie wordt omschreven als 'pathologisch verdwaasd'. Zij
hebben dan weer te kampen met waanvoorstellingen als het op liefde
aankomt. Het laatste type krijgt de naam 'roofzuchtig' met zich mee en
is dus de agressief-criminele stalker. Het is dan ook de groep bij
uitstek die een aanval plant. Bij hen worden vaak touwen en handboeien
gevonden.
Levens redden Dokter Farnham is er
zeker van dat het behandelen van stalkers meer zal doen dan ze enkel te
berechten: "Als we stalkers kunnen behandelen, kunnen we levens redden.
Er is een grote nood aan een gecoördineerde nationale dienst dat
gespecialiseerd advies en behandeling kan bieden".
Hij gaat
verder: "Stalkers werden in het verleden zelden behandeld, tenzij op een
ad hoc basis omdat er mentale problemen werden vastgesteld. Er is
echter genoeg bewijs dat het toedienen van medicatie als
anti-depressiva, het geven van gedragstherapie en het trainen van
sociale vaardigheden een rem kunnen zetten op de ersntige gevolgen van
stalking."
De behandeling zou 18 maanden duren en heeft een
prijskaartje van 10.000 pond (een kleine 12.000 euro). Toch zou het
goedkoper en vooral veel effectiever zijn dan een korte celstraf.
Het
behandelingscentrum krijgt de steun van het Britse Ministerie van
Binnenlandse Zaken en de politie. Garry Shewan, assistent van corpschef,
benadrukt nog eens kort en krachtig waarom ze deze hulp aanbieden:
"Stalken steelt levens".
Positief onthaald Het
initatief wordt vanuit meerdere hoeken zeer positief onthaald. Alexis
Bowater, hoofd van het 'UK Charity Network for Surviving Stalking' zegt:
"De oprichting van deze kliniek is baanbrekend en maakt van
Groot-Brittannië een van de wereldleiders in het aanpakken van deze
verwoestende misdaad. Het behandelen en rehabiliteren van stalkers is
vitaal als we willen vermijden dat nog meer levens verloren gaan".
Ook
minister van Binnenlandse Zaken, Lynne Featherstone is tevreden: "Ik
geef graag mijn steun aan het lanceren van deze unieke kliniek die zal
helpen vermijden dat stalkers nieuwe slachtoffers maken. Ik heb van het
aanpakken van stalking mijn prioriteit gemaakt".
Het zal dan ook
worden opgenomen in het overheidsrapport 'Call to End Violence Against
Woman and Girls'. Ze polsen verder ook volop naar de visie van de
burgers op hoe de politie stalkers het beste zouden aanpakken en of de
huidige wetten wel adequaat genoeg zijn. Behandeling boven berechting
dus voor stalkers in Groot-Brittannië.
Zo maak je snel een einde aan de driftbui van je kind
Zo maak je snel een einde aan de driftbui van je kind
Een kind dat een driftbui krijgt in het openbaar, het is de
nachtmerrie van elke ouder. En hoewel heel wat mama's hun kind op zo'n
moment proberen te kalmeren, blijkt dat niet de goede oplossing te zijn.
Wetenschappers ontdekten dat elke woede-uitbarsting zijn eigen patroon
en ritme heeft, maar dat je kind negeren in elk geval de beste oplossing
is.
Een kind met een driftbui begint meestal te roepen, schoppen,
schreeuwen, huilen en jammeren. En het zijn precies die geluiden die een
Amerikaanse groep wetenschappers onderzocht.
Aan de ouders werd
gevraagd om de kinderen speciale kledij aan te trekken, waarin een
microfoon werd genaaid die alle geluiden opnam. De wetenschappers gingen
vervolgens aan de slag met zo'n 100 driftbui-opnames.
Uit
de analyse bleek dat er een bepaald patroon is in de driftbuien, dat
verschilt van kind tot kind. Elke woede-uitbarsting is een complexe mix
van gelijktijdige emoties, zoals verdriet en woede.
"De
opvatting dat een driftbui twee fases heeft, klopt helemaal niet", zegt
dr. Potegal van de University of Minnesota. "Het is niet zo dat élke
aanval begint met roepen en woede en eindigt met huilen en verdriet.
Integendeel: die emoties komen allemaal tegelijkertijd voor."
Het
onderzoeksteam stelde wel vast dat bepaalde handelingen vaak hand in
hand gaan. "Schreeuwen en schoppen komen meestal samen voor, net zoals
gooien met voorwerpen en trekken en duwen. Ook huilen, zich op de grond
laten vallen en troost zoeken hangen duidelijk samen", zegt dr. Potegal.
Maar
hoe moet je nu omgaan met een kind dat een driftbui krijgt? "Je moet de
'woede val' vermijden, door niets te doen en de aanval zelf te laten
wegebben", zeggen de auteurs.
"Driftbuien bereiken meestal snel
hun hoogtepunt. Door vragen te stellen en hulp te bieden, maak je de
opbouw naar die woedepiek alleen maar langer", vertelt dr. Green van de
University of Connecticut.
"Op zo'n moment kunnen ze die
informatie niet verwerken en al zeker niet antwoorden. Het is dus beter
dat je hen negeert, want dan is het einde van de driftbui sneller in
zicht", aldus dr. Green. (br.hln)
Bloeiende carrière kan ongelukkig gezinsleven niet compenseren
Bloeiende carrière kan ongelukkig gezinsleven niet compenseren
Workaholics die proberen om hun ongelukkige relatie of familieleven
te compenseren met een bloeiende carrière, houden zichzelf voor de gek.
Onderzoekers stelden namelijk vast dat er wel een link is tussen
persoonlijk geluk en jobtevredenheid, maar dat je werk niet opweegt
tegen een ongelukkige thuissituatie.
"Je algemene tevredenheid met het leven staat zeker in verband met de
voldoening die je op het werk krijgt. Gelukkig zijn thuis beïnvloedt je
job en vice versa, vooral als je de hoofdverdiener van het gezin bent",
beaamt professor Yannis Georgellis van de Kingston University in London.
"Maar hoewel er een duidelijk 'overdragingseffect' is van het
ene levensgebied naar het andere, is er geen bewijs dat mensen die thuis
ongelukkig zijn, dat op één of andere manier kunnen compenseren op het
werk."
De vorsers, die meer dan 10.000
mensen uit 30 Europese landen ondervroegen, stelden ook vast dat de
jobtevredenheid minder belangrijk is bij vrouwen met jonge kinderen.
"Wanneer
een vrouw kinderen krijgt, komt de familie op de eerste plaats en wordt
haar geluk alleen bepaald door dat gezin", bevestigt dr. Georgellis.
"Dat verandert wanneer de kinderen tieners worden, want dan is er weer
een sterkere band tussen de algemene tevredenheid en de voldoening die
ze uit hun job halen."
Ten slotte toonde de enquête ook aan dat
de link tussen job en tevredenheid met het leven kleiner was in de
rijkere naties. Er was een veel sterkere correlatie in de armere,
Oost-Europese landen. (br.hln)
Geen tijd: (al rechtstaand) ontbijten duurt slechts 3 minuten
Geen tijd: (al rechtstaand) ontbijten duurt slechts 3 minuten
Iedereen weet dat het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag
is, maar toch steken we er niet veel tijd en energie in. Gemiddeld nemen
we 's morgens slechts 3 minuten en 15 seconden de tijd om te eten. En
dan nog doen we dat rechtstaand, omdat we zo snel mogelijk willen
vertrekken.
Dat blijkt althans uit een Brits onderzoek, dat uitgevoerd werd door Weetabix.
Zij
stelden vast dat de helft van de ondervraagden 's morgens zelfs
helemaal niets eten. De meeste mensen willen liever wat langer slapen,
terwijl anderen zich verplicht voelen om vroeg naar het werk te
vertrekken. Nog anderen hebben het dan weer te druk met het checken van
hun mails of kijken 's morgens liever nog wat tv.
Slechts
één derde van de ondervraagden eet 's morgens in de keuken. Anderen
ontbijten dan weer liever in de slaapkamer, of zelfs in de badkamer.
Zo'n 22 procent kleedt zich namelijk tegelijkertijd aan, doet zijn haar,
enzovoort.
Ongeveer één vijfde geeft toe dat ze slechts de helft van hun ontbijt kunnen opeten, omdat ze te weinig tijd hebben.
Eén
derde neemt zijn boterhammen dan ook mee op de bus of trein en eten,
terwijl één op vijf snel iets meegrabbelt en al lopend eet. Eén op zeven
eet dan weer minstens één keer per week aan zijn of haar bureau op het
werk.
Toch beseft drie vierde dat
het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is. Zeven op de tien
ondervraagden zeiden dan ook elke dag een warm ontbijt te nemen.
"We
vinden de resultaten bemoedigend", zegt woordvoerder Sian Porter. "Ook
al slaagt niet iedereen erin om 's morgens een warm ontbijt te nemen, de
meeste mensen beseffen wel dat het een cruciale maaltijd is. Bijna
iedereen probeert het in te passen, ook al is het op de bus of in de
badkamer."
Eerste seksschool ter wereld lokt veel protest uit: terecht?
Eerste seksschool ter wereld lokt veel protest uit: terecht?
In de Oostenrijkse hoofdstad Wenen heeft de allereerste
internationale seksschool de deuren geopend. De Zweedse directrice
Ylva-Maria Thompson wil haar studenten leren hoe ze betere minnaars
kunnen zijn.
Iedereen die zestien jaar of ouder is, kan zich inschrijven aan de
Austrian International School of Sex (AISOS). Het inschrijvingsgeld
bedraagt ongeveer 1.400 euro. Daarvoor krijg je onder meer praktische
lessen in het verleiden aan 's werelds eerste "College voor Toegepaste
Seksualiteit". De lessen zouden hoofdzakelijk in het Duits gegeven
worden, met op regelmaat Engelstalige gastsprekers.
Studenten
verblijven in een slaapzaal die voorzien is voor beide geslachten en
waar ze geacht worden hun "huiswerk" te maken, maar kunnen ook opteren
voor een kamer alleen of gedeeld met 1 ander koppel.
"Onze
kernopleiding is niet op theorie gericht, maar op praktijk", zegt
Thompson. "De nadruk ligt op hoe je een betere minnaar kan worden.
Verschillende standjes, streeltechnieken, lessen in anatomie. Alles
wordt in de praktijk uitgelegd. We zijn er zeker van dat de school een
succes wordt." Daarnaast zullen ze ook ingewijd worden in de
geschiedenis van de seksualiteit. Grappige anecdote op de website:
'Contraceptie zal beschikbaar zijn zonder extra kosten'.
In
Oostenrijk is er al een storm van protest opgedoken, of wat had u
gedacht. Reclamefilmpjes voor de school, waarin een seksend koppel te
zien is, zijn al geband op de televisie. "Het wordt allemaal mooi
aangekleed, maar in wezen is het niks meer dan het verkopen van seks",
klinkt de kritiek.
AISOS durft de
confrontatie echter aan te gaan en reageert op de verbanning van de
reclamespot: "Dit (zie onderaan artikel) is wat het Oostenrijkse publiek
niet mocht zien. Elke dag worden gemiddeld 12 moorden getoond op TV als
entertainment. Onze huiskamers krijgen een constante stroom binnen van
gewelddadige beelden, maar de prachtige beelden van een verliefd koppel
blijkt meer te zijn dan de Oostenrijkers kunnen verdragen."
Ze
gaan verder: "Of toch als de televisienetwerken hun zin blijven krijgen.
Het is moeilijk in te schatten wat de 'schade' zou zijn als ze liefde
zouden tonen in plaats van dood op prime TV. Denk er maar eens over
na... Hoeveel doden heeft een 10-jarig kind al gezien? 100? 1000? Maar
hoeveel mensen die hun liefde uiten heeft datzelfde kind gezien?"
"Afhankelijk
van het type gezin waar kinderen in opgroeien, zal het antwoord op die
vraag allicht variëren, maar toch, ik denk dat de meerderheid toch zou
kiezen voor seks. Als we opnieuw zouden kunnen beginnen toch, en nieuwe
waarden opnemen in onze maatschappij. Plaats liever liefde boven geweld!
Het is maar een gedachte..." (br.hln)
