De schatten van Delvaux
 Achter de schermen van de 180jaar oude handtassenfabrikant Delvaux
Het voelt als het betreden van een geheime schatkamer. Rollen leer van allerlei soorten, ambachtslui gebogen over de kleinste details, en overal dure handtassen. Even gingen de deuren van het Brusselse atelier van 'slands meest prestigieuze handtassenmaker voor ons open en konden we ons vergapen aan de luxe van Delvaux.
De kaartjes aan de rollen leer in de voorraadruimte vertellen het meteen. Delvaux mag dan al een groot luxebedrijf zijn, hier wordt nog ambachtelijk gewerkt. Telkens als iemand een stuk leer uit het magazijn haalt, vult hij met de hand in hoeveel hij wegsnijdt en wanneer. Er liggen zo'n vijfhonderd rollen bij kamertemperatuur en in gewoon licht in dit walhalla. Dit is waar het verhaal van elke zo gekoesterde Delvauxhandtas begint.
Het huis Delvaux bestaat in 2009 180 jaar, en die verjaardag wordt gevierd met een grote tentoonstelling in het Antwerpse ModeMuseum en met een boek, dat het verhaal van 180 jaar Belgische luxe vertelt. Het begon in 1829 met handgemaakte reiskoffers. Pas in het begin van de 20ste eeuw kwamen de handtassen erbij die nu zoveel vrouwen doen zwijmelen. Delvaux is inmiddels ook allang niet meer de naam van de familie die het bedrijf leidt. Sinds 1933 is Delvaux eigendom van de familie Schwennicke.
Er is ondertussen ook een atelier in Frankrijk, eentje in Roemenië en in 2010 komt er een atelier in Vietnam. De lokale vakmensen daar zullen opgeleid worden door de Brusselse meesterambachtslieden. Een wandeling langs de werkbanken maakt het duidelijk: hier zitten mensen met jarenlange ervaring, die nog echt een ambacht beheersen.
Voor het Brillant-model zijn bijvoorbeeld 64 verschillende stukjes leer nodig. En bepaalde modellen worden binnenstebuiten gemaakt. Als de tas klaar is, wordt de binnenkant naar buiten gedraaid. Wat binnen zat, wordt dan de buitenkant. Het blijkt een heel precies karwei waar alleen een specialist zich aan mag wagen, want anders is al het werk voor niets geweest. Bij Delvaux lopen er slechts drie mensen rond die het kunstje perfect beheersen.
Aan één handtas wordt gemiddeld tien uur gewerkt, en meestal is die tas dan van kalfsleer. Maar Delvaux doet ook in exclusieve, exotische leersoorten. Ze liggen verzameld op een werkbank: krokodillen-, alligator-, slangen-, tot zelfs zalmleer. En ook struisvogelleer. En passant krijgen we een gouden tip mee om voortaan echt van vals te kunnen onderscheiden: bij echt struisvogelleer kun je je nagel onder de bobbeltjes steken, bij namaakleer lukt dat niet.
In een uithoek van het atelier bevindt zich nog een belangrijke werkpost: de dienst na verkoop. Het is er niet zo maar een. Delvaux bewaart in het atelier huiden uit collecties die teruggaan tot de jaren zeventig. Per jaar komen zo'n 8.000 tassen hier terecht voor een onderhoudsbeurt. We zien een oude rode handtas waarop krassen weggewerkt worden en we horen het verhaal van een bruine handtas waar brandgaten in zaten. Op de werkbank ligt een boek met voorbeelden van bijzondere bestellingen. Het ligt open op een aktetas, gemaakt in opdracht van Elio Di Rupo.Aan het werk aan de nieuwe collectie van Veronique Branquinho, de modeontwerpster die sinds kort artistiek directeur van Delvaux is. (br.het Nieuwsblad)
|
