Waarom modellen met een maatje meer een must zijn
 Jennie Runk, H&M's nieuwe plus-size model voor badmode
Hoewel het behoorlijk
stigmatiserend is om bestempeld te worden als 'plus-size' model, stelt
Jennie Runk (H&M's nieuwste aanwinst voor het promoten van badmode)
dat het onderscheid met standaardmaten wel degelijk nuttig én nodig is.
In een essay voor BBC doet ze haar boekje open over het leven als
'voller' fotomodel.
De campagne van Jennie Runk voor H&M
lokte heel wat reacties uit in modeland. Net daarom schreef het
plus-size model een pleidooi over waarom we moeten stoppen met onze
obsessie over maten.
"Ik had nooit gedacht dat mijn foto's voor
H&M zoveel publiciteit zouden krijgen. Ik ben het stille type dat
boeken leest, videospelletjes speelt en net een tikkeltje te bezeten is
door haar kat. Ik vind het bevreemdend dat mensen zoveel heisa maken
over hoe mijn lijf eruit ziet in een bikini. Zelfs ik sta er niet zo bij
stil. Toen mijn Facebookpagina plots 2.000 nieuwe likes had op minder
dan 24 uur, besloot ik van al die aandacht gebruik te maken om de wereld
een tikkeltje aangenamer te maken door zelfzekerheid te promoten",
aldus Jennie.
Dat die missie geslaagd is, blijkt uit reacties van
fans die haar toevertrouwen dat ze nu voor het eerst in jaren nog eens
de moed vonden om een bikini te passen. "Dit is wat ik wou bereiken,
vrouwen tonen dat het oké is om zelfzeker te zijn, zelfs als je niet
beantwoordt aan de populaire notie van 'perfectie'", klinkt het.
Zelf
vindt Runk deze boodschap in het bijzonder belangrijk voor
tienermeisjes omdat het - meer nog dan vroeger - hard is om gezond om te
gaan met de veranderingen die je lichaam ondergaat. "Ons uiterlijk
verandert, maar we voelen de druk om er exact hetzelfde uit te blijven
zien, wat uiteindelijk een onmogelijk doel is. Had ik dat maar geweten
toen ik 13 was. Dan was ik wellicht niet zo jaloers geweest op al die
meisjes die door hun vriendje op de schouders gedragen konden worden",
getuigt ze.
"Sporten was echt een nachtmerrie. Terwijl alle
slanke klasgenoten hotpants konden dragen, stond ik daar in mijn lange
joggingbroeken omdat mijn billen het formaat van hun taille hadden. Doe
daar nog een dikke bos krullen, een beugel, een bril en een hoge
'lompigheidgraad' bij, en het zal je niet verbazen dat mijn puberteit
ronduit 'awkward' was"
Nu kan ze echter trots terugkijken, want
ze heeft het naar eigen zeggen goed overleefd en voelt zich nu verplicht
om meisjes vandaag te tonen dat het acceptabel is om er anders uit te
zien. "Je ontgroeit die ongemakkelijke gevoelens, dus focus je liever op
de beste versie van jezelf en maak je geen zorgen over die dijen, daar
is helemaal niet mis mee", klinkt het.
Hoewel Jennie nooit
gedacht had ooit een carrière als model op te bouwen, is ze er vandaag
best tevreden mee, al moest ze wel wat ruimte creëren voor verandering.
"Toen ik 'ontdekt' werd, kreeg ik de optie om gewicht te verliezen en te
streven voor het behoud van dat maatje, of om enkele kilo's bij te
komen en te werken als plus-size model. Ik wist dat mijn lichaam niet
gemaakt was voor een maatje 34, dus koos ik voor plus", getuigt ze.
Haar
grootste ergernis is dat mensen 'plus' altijd bestempelen als vet, en
uiteindelijk ook als lelijk. "Dit is ronduit absurd, aangezien veel
modellen die gezien worden als 'plus-size' eigenlijk perfect in lijn
zijn met het nationale gemiddelde (maatje 40-42)", stelt Jennie.
Hoewel
ze het indelen van vrouwen in maatjes enigzins stigmatiserend vindt,
ziet ze er het nut best van in. Bedrijven doen dit uiteindelijk om hun
klanten precies aan te bieden wat ze zoeken. Zo is het veel
gemakkelijker voor mensen van alle maten en vormen om kledij te vinden
die past bij hun lichaam en unieke stijl.
"Het enige probleem
zijn de negatieve connotaties die als hardnekkige lijm blijven kleven
aan de term 'plus-size'. Er zou niets negatief mogen zijn aan het hebben
van de gemiddelde vrouwenmaat, of zelfs een beetje groter. Heel wat
vrouwen met een maatje 44 zijn ook perfect gezond", besluit Runk.
Ze
voegt er nog aan toe dat ook graatmagere modellen de nodige kritiek
moeten slikken: "Volle vrouwen worden vet of papperig genoemd, terwijl
magere de stempel uitgemergeld krijgen of vergeleken worden met een
vissengraat. Het is totaal overbodig om bepaalde lichaamstypes de hemel
in te prijzen, terwijl je andere de grond in boort. We moeten stoppen
met onze absurde haat voor lichamen met andere maten. Niemand wordt er
beter van en het is meer dan afgezaagd". (br.hln)
|
