Als mij wordt gezegd: "Het is niet mijn ding," kijk ik onwillekeurig, maar wel een beetje meewaardig, richting het kruis van de spreker.

Wat wordt het leven toch ingewikkeld. Vandaag las ik in de krant dat het IJsvogeltje
niet van ijs houdt. Bij bevroren water zelfs nauwelijks kan overleven. Kenners verwachten dat, door deze strenge winter, de ijsvogelpopulatie weer eens zal halveren. Wie heeft dan ooit die onheuse naam aan dit kleurrijke vogeltje gegeven?

Het is eigenlijk heel triest gesteld met het amusement op de televisie. Alleen december en januari kenden leuke momenten met alle One Man/Woman Shows. Daarvoor en daarna was het zeuren. Hoe komen die programmamakers er toch bij dat het pas leuk wordt, als er een peloton van Bekende Nederlanders worden opgetrommeld, voor het spelen van de meest infantiele spelletjes. Of nog erger, met hun eigen Real Life Soap. Zo langzamerhand heb ik een BN-allergie opgelopen. Wat een verademing is dan een programma als “Man bijt hond, waarin geen Nederlandse “beroemdheid”  valt te bekennen.”

Treurig toch dat Hilversum en Aalsmeer ons niet ouderwets met èchte artiesten weet te vermaken. Tuurlijk het programma Treslong’s Piste uit de jaren zestig zou nu niet meer kunnen. Maar het zou wel in een modern jasje gestoken kunnen worden.  Want we zijn nog steeds gek op spectaculaire straatartiesten, goochelaars en uitzonderlijke jongleurs. Alleen moeten we daarvoor achter onze PC kruipen, om hen op You Tube te zien. Ook alleen daar passeren de meest humoristische acts de revue. Wat daar kan, kan dus ook op TV.

Met KV 004522 en Ja jackpot, had ik weer een niet in de staatsloterij, ondanks dat mijn staatslot begeleid werd met het schrijven van Arjan van ‘t. Veer, Begeleider Prijswinnaars. Hij schreef mij “Als abonneespeler heeft u elke maand de hoogste winkans van Nederland!”. Nou, als dat geen voorbode voor een vette prijs is. Het is toch niet voor niets dat juist de Begeleider Prijswinnaars van het staatsbedrijf mij dit schreef. Ambtenaren zijn toch niet in dienst genomen om de welwillende burger te bedotten?!

Ik zal de Staatsloterij toch maar even bellen. Ze moeten uiteindelijk weten hoe ik het gewonnen geld uitgekeerd wil hebben. “Goede morgen, mag ik meneer van ’t Veer van U?” “ Wie zegt U?” “Arjan, de Begeleider van Prijswinnaars”, zei ik met een stem vol emotie. “Waar gaat het over meneer?” ”Over de brief die hij mij 3 februari schreef en  de prijs die ik zou gaan winnen….” “Heeft u dan een prijs gewonnen?” “Dat denk ik dus wel.” “Staat uw lotnummer dan in de trekkingsuitslag?” “Nou nee, dat niet.” “Het gaat over de prijs waar Arjan mij vóór de trekking over schreef…”. “Nee meer, dat is alleen reclame geweest”. “Tuurlijk niet mevrouw, een Begeleider Prijswinnaars gaat mij ècht niet schrijven, als ik niets heb gewonnen.” “Ja hoor meneer, u heeft het ècht verkeerd begrepen. Goedemorgen.”

De verbinding werd verbroken. Ik was een illusie armer. Dat een ambtenaar van het staatsbedrijf mij zo in de maling mag nemen.