1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Wat ben ik achteraf blij, dat ik in mijn onbezonnen jeugd tot twee keer toe een nieuwe auto, met een dronken kop, total loss heb gereden en de verzekering normaal heeft uitbetaald. Dat maakt het minder zuur dat Aegon mij ooit vijftienduizend oude guldens ( 6.750,=) heeft ontvreemd, door mij te laten sparen in een ondeugdelijk product en daarvan 0 heeft teruggeven. Het is ongelooflijk dat dit tuig dit ongestraft heeft kunnen doen.
Laat ik maar niet meer terug denken aan dat zuur verdiende geld en er een streep onderzetten. Door mijn misstappen van weleer, sta ik strikt genomen tegenover die witte boordencriminelen nog steeds royaal op winst. En dat geeft op zich dan weer een lekker gevoel.
Meen je jezelf hier te herkennen, zou dit alleen kunnen zijn, als je in augustus 2003 tijdens Hartjesdag op de Amsterdamse Zeedijk, voor paal hebt gezeten.
Ik geloof dat we nog nooit zoveel gezeik hebben (gehad), als dit jaar. Gezeik van de regen, bedoel ik dan. Wat hebben we met zn allen gedaan, dat dit over ons is afgeroepen?! Het lijkt er op dat de natuur zich aan ons menselijk gedrag heeft aangepast. Hoewel, dan moeten de meeste regenbuien toch boven Het Binnenhof in Den Haag worden uitgestort. Met de nodige donders en bliksems van dien. Want juist in het Haagse zeiken ze wat af.
Maar ach, na (te veel) regen komt ook zonneschijn. Het valt te hopen dat ze in Den Haag ook lekker opdrogen.
Vandaag is het de vierde dag van de Nationale donorweek, met een grootschalige wervingsactie voor orgaandonoren. Kijk dan weet ik waar ik het voor doe, want met sporten ben ik mijn organen lekker aan het doorbloeden. Ik ga mij namelijk nu echt als donor aanmelden. Eigenlijk heeft dat helemaal niets met mijn fysieke conditie te maken, want destijds waren zij misschien al blij om, met een oor-deel van mij, een leltransplantatie te kunnen verrichten. Zal ik jou eens een lel geven, heeft met dit inzicht een geheel andere betekenis gekregen.
Het is natuurlijk te zot voor woorden, dat ik nu pas een donorcodicil aanvraag. Niet dat iemand daaraan iets heeft gemist, want er moet natuurlijk wel effe op mn dood worden gewacht. Ja toch?!, Dat hoop ik wel tenminste?! Wel ja jôh, ik zou mij moeten doodschamen als ik daaraan maar enigszins zou twijfelen. Uhhh, doodschamen . Nou nee hoor, effe wachten . effen wachten nog ., nog effe wachten
Zou ik als aspirant-donor nog gekeurd moeten worden? Voor de zekerheid zal ik dan maar even een opsomming doen:
Mijn ogen: Doen het nog prima. Ik heb er fantastische dingen meegezien en kijk nog steeds mijn ogen uit. Laat de nieuwe meneer of mevrouw bij het lezen wel effe een bril van +2 opzetten. O ja, mijn rechter oog is voorzien van een kunststoflens, die acht jaar geleden operatief is aangebracht. Het garantiebewijs zit in de ordner onder de M van MCA. Wel aan de nieuwe kijker meegeven aub. Mijn oren: Omdat ik op de juiste momenten hier heel goed mee weet te luisteren, maar ook goed kan doen of ik iets niet hoor, zijn deze nog in heel goede staat. Wel heb ik veel last van oorsuizingen, maar de artsen hebben mij er van verzekerd dat, als mijn oren los komen van mijn hoofd, met de daarbij behorende bijholten en voorhoofdholten, het suizen is verdwenen.
Mijn neus: Niet direct geschikt om in andermans zaken te steken. Ook niet bepaald een snuffelpaal, omdat een groot deel van mijn reuk verloren is gegaan. Daardoor wel prima geschikt voor iemand die zich met stinkende zaken bezig houdt, of gewoon stinkend zijn best doet. Mijn mond: Hiervan heb ik er maar één, dus zou er met twee monden moeten worden gesproken, zal er een extra donormond bijgezocht moeten worden. Dan liefst geen grote bek, omdat het risico van onmondig worden van de mijne dan heel groot is. Als mijn mond slim wordt gebruikt, kunnen er heel verstandige dingen mee worden gezegd. Lachen gaat m wel beter af dan grijnzen.
Mijn hart: Graag daarover wel overleg met mijn vrouw, want zij heeft daarin het meest dominante plekje verworven. Maar, ik ben ruimhartig genoeg om het ook voor anderen te laten kloppen. Ga eens per twee jaar wel even naar de cardioloog, want er schijnt wel een klep licht te lekken. Misschien verstandig om daarvoor wel mijn patiëntenkaart mee te nemen.
Mijn longen: Alleen beschikbaar voor een niet-roker. Ik heb namelijk veel moeite moeten doen om 15 jaar roken weg te kunnen wissen. Longinhoud is niet optimaal, maar volstaat zeker in de sportschool en bij stevig doorwandelen. Volgens de longarts, een acceptabel orgaan voor wie het hard nodig heeft.
Mijn nieren: Aan te bevelen. Met de nodige drank, van een aangename komaf, blijf ik op gezette tijden goed doorspoelen. In dat verband kan ik melden een gelegenheidsdrinker te zijn: Ik drink tijdens elke gelegenheid.Mijn huid: Valt bijna rimpelloos aan te leveren. Meestal zit ik ook goed in dat vel. Laten ze er wel aan denken, om bij zomers weer mijn huid met factor 8 in te smeren. Dan kan het nog vele jaren mee.
Mijn gedachten: Ik heb tot op heden ontzettend veel gelachen om mijn eigen gedachten. Het is wel een vereiste om die gedachten in combinatie met typevaardigheid te transporteren. In dat geval kan mijn site www.kroondomein.com en http://knetter.bloggertje.nl naar de nieuwe eigenaar van mijn gedachten gaan. Ik zal het effe met de notaris regelen. Mijn humor: Dit waardevolle bezit mag wat mij betreft worden versnipperd, om hier heel veel mensen gelukkig mee te maken. Droogkloten krijgen daarvoor een urgentieverklaring.
Mijn uitspraken, karakter, manier van doen, eigenzinnig taalgebruik, drive, kijk op het leven, eerlijkheid, gevoelsleven en wat na mijn dood nog meer daarboven spettert, wil ik graag laten transporteren naar iedereen die daarvan het waardevolle hebben ingezien. Ik sta er op dat ook mijn intimi er, na mijn dood, van mogen genieten.
-o-o-o-
n.b.:Degene die meent in aanmerking te kunnen komen voor mijn gedachten, is het aan te bevelen om ook rond te kijken in mijn kroondomein:www.kroondomein.com
Met een relatief kleine advertentie kon je in de dagbladen altijd erg opvallen, als je op de pagina speurders, zoekertje, kleintjes of zo werd geplaatst. Voor een rubriekspagina met extra opvalwaarde moest je dan wel extra betalen. Rond zon advertentie stonden dan allerlei rubrieken gegroepeerd, zoals autos, personeel gevraagd, zaken en transacties, doe het zelf en natuurlijk sex.
Juist die erotische rubriek groeide met de jaren, waardoor altijd de kans groot was dat bijvoorbeeld een degelijke meubeladvertentie juist hierbij kwam te staan. Dat risico moest je dan maar nemen, òf stilletjes hopen dat je juist bij de seks werd geplaatst. Want Sex Sales, niet waar?!
Kennelijk niet voor de meubelketen van gereformeerde huizen. Want dat meubelbedrijf weigerde zijn advertentie in seksomgeving te betalen. Kreeg een incassobureau op zijn dak, betaalde alsnog, maar is nadien uit de krant gebleven. Eigenlijk te lullig voor woorden.
Eindelijk kreeg ik op medisch vlak eens een positief bericht. Mijn longinhoud was in het afgelopen jaar toegenomen tot acceptabel. Iets wat ik aan mijn redelijk intensief sporten heb te danken. Opnieuw ben ik hiervoor fysiek beloond, zoals eerder gebeurd en beschreven in mijn column van naveltruitje tot kaftan. Mijn verbeterde levensstijl heeft zich volledig gesetteld. Ik merk ook heel goed dat ik, door het onderdeel krachttrainen, behoorlijk sterker ben geworden. Zou ik dan, uitgaande van het vooroordeel, minder slim zijn geworden? Dat kan ik niet geloven, hoewel ik in mijn vutzame leven hier veel minder op aangesproken wordt. Want slim kon ik zijn, sowieso bij het zaken doen.
Dat vraagt natuurlijk om een voorbeeld. Voor het internettijdperk had elke zichzelf respecterende krant een kabelkrant. Een TV krant, die met het draaien van nieuwsdias op één van de zenders was te vinden. Aan de ontwikkeling van één van de eerste kabelkranten heb ik mijn commerciële bijdrage mogen leveren. Omdat er onder adverteerders grote twijfels bestond of er wel naar zon TV krant gekeken zou worden, had ik een prijsvraag bedacht waarbij de kijker de Muziek Top 10 van de week kon voorspellen, waarvoor er toen nog (nu heel ouderwets) een kaartje kon worden ingezonden. Het bijzondere van die Top 10 was dat het sterk afweek van de bestaande Top 40, die door de muziekindustrie zelf werd samengesteld. Mijn Top 10 was gebaseerd op de werkelijke verkoopcijfers van grote winkelketens. Omdat kopen (zelf) draaien was, noemden wij de kranten Top 10 de Draaiparade. Aan de hand van de vele inzendingen viel er iets te zeggen over de kijkdichtheid van de TV Krant.
En dat klopte, want er werd nauwelijks naar gekeken en dus ook geen Top 10 voorspellingen ingezonden en dat terwijl er wekelijks een volledige Top 10 viel te winnen.
Toch kregen wij elke week de tien plaatjes, waarvoor wij dan ook een winnaar moesten vinden. Een tijd dat mijn populariteit onder muziekliefhebbers behoorlijk groeide. Geef mij ook een plaatje . Dat ging heel lang goed, tot het moment dat de sponsor van deze rubriek meer wilde weten over het aantal inzenders. Het verzoek was dat in het vervolg de briefkaarten aan hen zouden worden doorgezonden. Oei, vijf of zes kaarten getuige niet van succes. Of ik dit maar even uit hun hoofd wilde praten. En daar had ik een slimmigheidje op gevonden.
Sorry, onze redactiestatuten laten niet toe dat wij inzendingen van lezers aan derden beschikbaar stellen. Het klonk aannemelijk, kan zelfs waar zijn en ging er dan ook in als zoete koek. Maar of ik dan wel de oogst van één week wilde sturen, wat na het inkijken zou worden teruggestuurd. Nee, sorry. Na veel aandringen en niet de kans lopen dat de sponsor zou stoppen, spraken we af dat ik de volgende week met de briefkaarten zou langskomen, die dan even ingekeken konden worden. Hiermee werd ingestemd.
Het was vrijdag en er was actie geboden. Als den donder 100 briefkaarten gekocht, bij de krant samen met een Top 40, omwille van keuzes maken, rondgedeeld. Na een uur alle briefkaarten weer opgehaald en op diverse plaatsen op de post laten doen. Maandagochtend was het feest. Stapels briefkaarten trof ik op mijn bureau aan.
Slot van het liedje was dat de Draaiparade nog heel lang op de TV krant heeft gedraaid. Dat ik later bij een andere krant ben gaan werken, de kabelkrant nooit een succes is geworden, berust uiteindelijk op louter toeval.
Hoewel Nederland, met het als maar verder uitbreiden van wandelpaden, steeds mooier wordt, trof ik in Duitsland een wandelverkeersbord aan, die wij in Nederland nog niet kennen. Een heuse parkeerplaats voor Nordic Walkers. Zouden wij op onze oosterburen achterlopen? In dat geval raakt de fietsendrager en daarmee de trekhaak van de meeste autos overbodig. Met de auto en fietsen er op uit, om ergens in het land een fietstocht te maken raakt uit de mode.
Nederland trekt er op uit, met de wandelschoenen op de hoedenplank en de Nordic Walking Pools (de wandelstokken) op de achterbank , op weg naar een prachtige Nordic Walking tocht. Naast de georganiseerde tochten, komen er dan ook steeds meer wandelpaden bij, die speciaal voor Nordic Walking zijn aangelegd. Met natuurlijk daarbij de bijbehorende parkeerplaats voor zon stokkentocht.
Zou het? Ik heb zo mijn twijfels. Het zou heel goed kunnen dat in Duitsland Nordic Walking veel populairder is dan hier. Wij Hollanders wandelen liever zonder die sterk uitvergrote breinaalden.
Eerlijk gezegd heb ik een aantal jaren geleden ook een Nordic Walking Clinic gevolgd, van maar liefst zes lessen. Hiertoe was ik gekomen om aansluiting te vinden bij gelijkgestemde wandelaars, om gezamenlijk tochten te maken. Zo ver is het nooit gekomen en na een paar stokkentochten heb ik mn wandelbreiwerkje in een hoek weggezet.
Ik was inmiddels op een ander wandelspoor gekomen. Wekelijks raadpleeg ik nu de wandelkalender.nl op internet om ergens in het land een georganiseerde tocht te lopen. Moet je ook doen jôh! Wie weet treffen we elkaar dan nog eens ergens in het land.
