1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Haal ter stond die boterham uit je mond! Moet ik het nog een keer zeggen? Ja, ik moet het nog een keer zeggen: Haal ter stond die boterham uit je mond. Ohh, je hebt geen boterham in je mond. Maar, laat het niet weer gebeuren. Aan dit stukje conference van Seth Gaaikema moest ik denken, toen ik het antwoord las op mijn klacht bij de NS. (Blog 19.9.jl)
Dat hun antwoord 14 dagen wegbleef, heeft er mee te maken dat zij tussentijds daarover ten onrechte mijn vrouw aanschreven en meenden geen verdere informatie over mij te hebben, zodat ik daarover opnieuw mijn info zond. Kennelijk begrepen zij ook mijn klacht niet, had ik mis-schien streep-jes tus-sen de let-ter-gre-pen moe-ten zet-ten. Gemakshalve gingen zij er dan maar van uit, dat ik was vergeten uit te checken. In mijn antwoord heb ik nog eens kinderlijk eenvoudig uitgelegd, waar het echt om ging. Aan hun gevoelsleven mankeerde niets, want zij gaven wel te kennen dat het heel vervelend voor mij is geweest en of zij van mij toestemming kregen, via hun PC, in mijn reisgegevens te kijken. (?!) Want nee, dat doen ze niet zomaar (?!), omdat het privacygevoelige reisgegevens zijn.
Ja dag!, zo vroom zullen zij ècht niet zijn. Geen enkele info, zoals een wachtwoord, hebben zij van mij nodig om mijn reisgegevens in te zien. Denk je dan echt dat zij eerst toestemming vragen?!
Gisteren kwam dan eindelijk het verlossende woord van NS, van meneer S.St. (toch maar een derde letter bij de initialen gebruikt, om niet verweten te kunnen worden, dat ik die meneer van de Klantenservice een bepaald stempel wil opdrukken.) Alvorens mijn verontwaardiging verder te uiten, toch maar eerst even een gezelschapsspelletje, met onderstaande reisgegevens. (De gegevens over 17.9. hebben te maken met mijn check of mijn OV-chipkaart goed werkt, nadat ik voor de 3e keer al een mailtje van de NS kreeg, dat mijn kaart nog geactiveerd moest worden. Een heel ander verhaal, wat misschien ook nog eens wordt gebloggeerd).
Hoe laat nam ik zaterdag 18.9. de trein? En waar naar toe? Hoe laat was ik daar? En hoeveel is er toen voor die reis berekend? Waar vandaan vertrok ik diezelfde dag en om hoe laat? Om een beetje te helpen: ik had die dag van (Amster)Dam tot (Zaan)Dam gelopen. Kwam ik aan, daar waar ik die ochtend om 8:54:29 ook was vertrokken? En wat heeft die terugreis, van een ander vertrekpunt, mij gekost?
Juist ja. Ik kwam tot dezelfde conclusie: De NS heeft de heenreis veel te veel ( 10,= ipv 3, 90) afgeboekt. Logisch dat ik die 6,10 terug wil hebben!
En wat schrijft die meneer S.St.: De 10,= is van uw OV chipkaart afgeschreven, doordat de uit-check niet goed is gegaan. Uit coulance hebben wij dit voor u aangepast en het te veel betaalde op uw rekening gestort.
Wat zegt u daar meneer NS? Uitchecken niet goed gegaan? Uit coulance???
Vandaar: Haal ter stond die boterham uit je mond. Ohh, je hebt geen boterham in je mond. Maar, laat het niet weer gebeuren.
Als babyboomer ben je nou eenmaal je hele leven er mee behept; met een lichte aversie tegen Duitsers. Niet zozeer een afkeer jegens de Duitser persoonlijk, maar meer tegen het collectief van de Oosterburen. En dat terwijl ik toch heel graag in Duitsland kom. Natuurlijk is het in de loop der jaren wel wat minder geworden en is het woord Mof nagenoeg uit mn vocabulaire verdwenen. Alleen de foute Duitser krijgt deze titel nog mee, zoals de criminele Marokkaan met Kutmarokkaan wordt aangeduid. En die uitzonderingen mogen blijven bestaan, vind ik.
Maar goed, ondanks dat ik de Duitser ontmoft heb, kan ik het niet nalaten hen in menig kroonjuweeltje in mijn kroondomein.com, licht te beschimpen. Met mijn verhaal Het lieveheersbeestje en de Tien Geboden als mogelijk dieptepunt.
Het lijkt er op dat ik daarvoor inmiddels moet boeten. De eerste drie keer schonk ik niet zoveel aandacht aan een lawine aan SPAM, van tenminste 600 junkmailtjes per keer. Mijn virusscanner had ze uiteindelijk onder ongewenste e-mail weggezet. Maar vanavond, na weer een Duitse aanval van ruim 600 ongewenste mails, realiseerde ik mij dan toch dat het hier een digitale afrekening moet zijn. De nulletjes en eentjes komen van rechts, waar ik in dit geval het oosten mee bedoel.
En wat nu? Direct in de auto springen richting Munchen, om het in een feesttent op een halfliterpulbier zuipen te zetten, wat ongetwijfeld straal bezopen het Brüderschaft trinken tot gevolg zal hebben. Of, als charmeoffensief, ineens Duitse Schlagers uit mijn speakers te laten galmen? Of, als dat nog meer aanspreekt, via de WDR alleen nog maar naar de Amerikaanse speelfilms Duits nagesynchroniseerd te kijken? Vooralsnog heb ik in dat alles echt geen zin.
Misschien kan ik volstaan met datgene waarmee zij ook vinden dat het kón volstaan. Uiteraard met de nadruk op kón. (Pff, laat ik niet weer onbedoeld iets over mij afroepen.) Dus bij deze: Ich habe es nicht gewüsst! Ik had niet willen kwetsen en wil zeker de huidige generatie Duitsers 40-45 niet kwalijk nemen. Wel wil ik, in welke vorm dan ook, altijd de competitie met Duitsers blijven aangaan. Dat lijkt me leuk en kan een ander juk van de Duitse schouders halen. Want Duitsers schijnen wèl gevoel voor humor te hebben.
Kennelijk zijn bijna alle 21 CDA fractieleden, na 15 uur vergaderen, vannacht om half vier spontaan met elkaar het eens geworden, om tijdens het komende congres het Christen-Democratisch Appèl op te heffen.
Vandaag, vijf dagen voor dierendag, was er eigenlijk een heel vreemde gebeurtenis, waar toch de hele kop van Noord-Holland jaarlijks naar uitkijkt. En dat sinds 1884. Onder de noemer Landbouwdag kwamen er heel wat veewagens naar Alkmaar, waar in meerdere arena´s er een ´optreden´ van diverse diersoorten was. Heel centraal, op het Waagplein, was er een optreden van het edeldier. Gerangschikt naar soort was er ´een wedstrijd´ welk paard het mooist was, mooi liep en galoppeerde. Eeuwige roem voor mens (fokker) en dier, was hiervoor de inzet.
Nog geen vijftig meter van deze missverkiezing trad het vleesvee op. Deze runderen namen ook deel aan een wedstrijd. Maar dan niet wie het mooiste, maar eigenlijk wie ´het lekkerst´ lijkt, met de dikste billen en het meest op de heupen. Met ook hier eeuwige roem voor de fokker, maar slechts een uurtje roem voor de uitverkoren runderen, die daarna op transport werden gesteld, op weg naar het slachthuis.
Solidair met de winnaars onder het rundvee, had ik vandaag eigenlijk paardenbiefstuk moeten eten.
Het is dan zo ver, de regering Wilders, met Rutte en Verhagen als secondanten, is nagenoeg een feit. De gracht, als winkelhaak half om Het Binnenhof, kan verder worden uitgegraven, om van de regeringsgebouwen een complete vesting te maken. Want het zal niet langer te doen zijn, voor het bewakingsmannetje hier in beeld om, met een paar collegas langer voor de veiligheid van het PVV-blondje in te staan. De bewakingskosten van een miljoen euro per jaar zullen peanuts blijken, vergeleken bij de kosten die er de komende jaren voor security op de begroting moeten komen te staan.
Lekkere start voor een regering die ruim 18 miljard gaat bezuinigen.
Zal het nou zo zijn, dat mijn KNO arts (zie 31.8.jl) mijn blog heeft gelezen en daar zijn lering uit heeft getrokken? Had hij destijds last van een mannelijk periodiekje, of wist hij in een eerste contact zich niet zo goed een houding te geven? Geen idee! Wel trof ik vandaag een heel andere arts aan. Nog wel heel vormelijk, dat wel.
Ik heb uw CT scan bekeken, daaruit blijkt dat er erg veel in uw hoofd is gebeurd en dat ik wat dat betreft niets meer voor u kan betekenen. Ondanks dat àl uw holten zijn ontstoken, heeft het geen enkele zin u nog eens te opereren. Uw slijmvlies is ziek.
Pfff, het goede nieuws is dat ik niet ziek ben ( zie je dat het niet aan mij ligt) en het slechte nieuws, dat wel mijn slijmvlies ziek is, waar ik dan wel direct de vervelende gevolgen van ervaar. De arts vervolgde: U zult moeten leren leven , met de pieken en dalen, die uw slijmvliesziekte met zich meebrengt. Uit de scan maak ik op dat de gevolgen momenteel erg hevig zijn. Het enige wat ik kan doen is, voor de vervelendste piekmomenten u met medicamenten te helpen.
Het recept hiervoor lag al klaar; ondermeer een antibioticakuur voor de eerstkomende 14 dagen. Voor u heeft het geen zin om nu naar uw apotheek te gaan, want het verkeer schijnt nu al ( het was half vijf) volkomen vast te staan. Begin dus morgen maar met de kuur. Nou, als daarmee zijn medemenselijkheid niet is aangetoond, dan weet ik het niet meer. Ik kreeg zelfs een heel ontwapende lach, na een opmerking van mij over snuiten en ophalen. U begrijpt wat ik u heb gezegd?, vroeg hij nog allervriendelijkst, waaruit ik begreep dat ik wel heel erg heb te lijden. Eindelijk had ik na jaren de boodschapper van het slechte bericht voor me. Het was effe slikken, maar wel heb ik de wetenschap dat bij de klotenperioden (piekmomenten) mijn arts met drugs klaarstaat.
Wat is dat toch voor een idiote uitdrukking: Kijk wat mooi, het is toch net t buitenland ?! Wat een onzin. Alsof onze lage landen niets moois hebben te bieden en al dit moois buiten onze landsgrenzen valt te vinden. Zij die Nederland zo dom onrecht aandoen, gaan wat mij betreft in eigen land op inburgeringcursus. Of, pak de auto of motorfiets en rijdt de ANWB toeristische routes. Beter nog, trek wandelschoenen aan en ga aan de toeristische loop. Zoals ik dit nu ook weer heb gedaan.
Aanvankelijk zou ik zaterdag in Schiedam een tocht lopen, geheel in het teken van de (Schiedamse) jenever. Van die borreltocht zag ik af, door de via Weer On Line voorspelde hoosbuien. Vandaag waren de wandelvooruitzichten voortreffelijk en was er een aantrekkelijke tocht van uit Velp. De afstand van 17 km. leek mij mooi genoeg, ware het niet dat de 25 via de Posbank zou gaan. Een locatie die al langer op mijn verlanglijstje staat.
Door al het op en neer gaan, en dan heb ik het nog steeds over wandelen, werd het een hele zware tocht, maar wel ontiegelijk mooi, bijna 25 kilometer lang. Op 2 kilometer na, het enige deel op een fietspad en ook nog eens in gezelschap van één van de oudste leden van de KNBLO. Tenminste, dat zei hij in onvervalst Genneps dialect. Hij zei nog véél meer, zonder zich af te vragen of het mij wel zou interesseren. .wel vergunning voor nodig Man, zou mij een rotzorg zijn, dacht ik zonder op hem verder nog te reageren. Ik zei dat we er wel een vergunning voor nodig hadden , herhaalde hij heel nadrukkelijk. Oh toch?!, corrigeerde ik mijzelf, waar genoegen mee werd genomen, maar tegelijk de kick off was voor nog veel meer gezever.
Gelukkig boog de route, na die 2 kilometer fietspad, weer naar rechts, opnieuw omhoog. Zijn adem zou wel stokken, waarmee zijn zouteloze verhaal wel zou verstommen. Niks was minder waar, kennelijk gewend, om in alle situaties door te lullen, bleef hij zichzelf verheerlijken.
Dit wilde ik niet langer. Nou was het makkelijk om de man de kat te geven, zo van: Man wat lul je nou, ga lekker je familie in Gennep er mee lastig vallen en laat mij verder met rust". Geciviliseerd als ik ben, koos ik niet voor deze optie. Als je het niet erg vind, ga ik een tandje terug . Omdat zijn reactie niet direct kwam, had ik even de angst dat hij zich aan mijn tempo zou aanpassen. Maar gelukkig, na mijn succes verder zette hij zelfs een tandje bij. Met graagte wilde ik even de mindere zijn. Let wel, gespeeld. In de laatste 12 kilometer kreeg ik hem nog drie keer in het vizier. Mijn momenten om het weer even ietsje rustiger aan te doen.
Er wordt al jaren gesteggeld over een fietstunnel onder de drukke ringweg door. Nu ook de provincie daaraan zijn bijdrage zal leveren, is het realiseren hiervan ineens veel dichterbij gekomen. Hoewel ., door de tijd ingehaald, is er nu veel weerstand tegen die vrij lange fietstunnel. De voorkeur gaat nu naar een fietsbrug uit. De kuiten moeten dan, met de klim over de ringweg, veel meer worden aangespannen, maar het wordt wel als veel veiliger ervaren. Tja, in die tijd leven we anno 2010, dat een fietstunnel als onveilig wordt ervaren.
Mijn levensvisie en ideologie zal ik nooit verlaten, maar in bepaalde mate lijkt links nu toch rechts te worden ingehaald. Politiek correct zijn schijnt niet meer te kunnen. Oké, dat moet dan maar, want ons gevoel van veiligheid mag absoluut niet verder worden aangetast.
