Van de zomer haalde ik het al een keertje aan, de Nederlandse taal, vooral de spreekwoorden en gezegden, worden steeds meer verbasterd. Mijn aanleiding van toen was datgene ik op een terrasje hoorde zeggen, dat het wel een speld op een gloeiende plaat was.

28-09-2012, 17:02 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Vanochtend werd ik wakker met gedroomde woorden van mijn Truus, die zij in haar laatste dagen van haar leven één keer heeft uitgesproken: “Je moet niet verdrietig zijn hoor.”Deze woorden van haar kon ik effe niet in ere houden. Ik moest er behoorlijk hevig van janken. Mijn beestjes, altijd in afwachting op bed, kwamen zoals elke dag kopjes gevend mij ook deze dag begroeten en dat hielp. Een beetje.

Niet bepaald een standaard manier van het beginnen van de dag. Al snel wist ik mij toch te vermannen, wat ook heel erg nodig was, omdat ik vandaag niet alleen ‘het huis moest doorwerken,’ maar ook mijn werk(hobby)kamer inclusief boekenkast moest herinrichten. Ik schreef het al op Facebook, ik heb mij vandaag echt de touwtering gewerkt.

Na eenmaal een simpele maaltijd klaar te hebben gemaakt, daar toch van te hebben genoten, ben ik achter m’n PC gaan zitten. Nog steeds met de woorden van mijn meissie als een mantra terug binnen mijn hersens: “Je moet niet verdrietig zijn hoor.” Een godvergetense eenzaamheid bleef aan mij hangen. Misschien ook wel doordat ik met mijn (wandel)maatje dit weekend niet aan het lopen ben geweest. Mijn verdere gedachten daarover laat ik even voor wat het is. Voor wat het voor mij is.

Het afwerken van mijn To Do-lijstje heeft mij een beetje van mijn verdriet afgehouden. Aan het einde van mijn werkdag overheerste zelfs een gevoel van een grote tevredenheid over datgene wat ik vandaag, in alle eenzaamheid, toch maar even had geflikt. Na het eten, zonder zin te hebben in m’n TV, ben ik weer even achter mijn PC gekropen. Ook doordat relatienet.nl mij had aangeboden om twee weken gratis op hun datingsite, als full member, te gaan kijken. Zo’n digitale snoepwinkel trekt natuurlijk. De laatste dagen had ik een aantal ‘interesses’ getoond, zelfs berichtjes gestuurd. Ik kwam niet door de selectie van de ‘zoekende’ dames. Nul response dus.

Het zou me een rotzorg zijn. Tenminste, als ik mij maar goed realiseer dat het hebben van een maatje, zoals ik die heb, veel meer waard is dan welke digitale toenadering dan ook. Zo is het. Maar desalniettemin click ik nog eens een dame met vervaagde foto aan, met het verzoek haar foto zichtbaar te maken. Uiteindelijk is mijn profiel ook inclusief foto volledig openbaar. Die ‘wazige foto mevrouw’ had ik aangeklikt omdat zij On Line was, mijn leeftijd had en ook weduwe is. Ervaringsdeskundige, waarvan je mag verwachten dat er sowieso een digitale klik is. Mij leek er genoeg redenen te zijn om eens contact met elkaar te hebben.

Nou daarin had ik mij mooi vergist. Orichidee1946 toonde totaal geen empathie voor het feit dat een leeftijdsgenoot van haar evenzogoed weduwnaar is. Zij was zeker niet van plan haar vage foto’s voor mij zichtbaar te maken, want Alkmaar is gewoon veel te ver weg en op voorhand wist zij al te bedenken dat ‘onze profielen’ niet matchen.

Op basis van afstand had ik het nog niet bekeken, dus bezocht ik nogmaals haar profiel. Haar omschrijving was net als haar foto, bij nader inzien, wel heel erg vaag.’Renkum’ en ‘christelijk’ sprongen er uit. Overigens voor mij nog niet direct reden tot afwijzen. Maar door haar voorbarige afwijzing zag ik meer de relatie tussen haar vage foto, wat erg aan de boerka doet denken, en haar profielschets. Kennelijk is Orichidee1946 zwaar gereformeerd. Nou dat kan nooit lachen worden.

25-09-2012, 08:46 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)