1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
De complottheorie van www.klokkenluideronline.nl (27.7.jl) vind ik onwaarschijnlijk, maar toch hangt er volgens mij een zweem van geheimzinnigheid rond de plotselinge dood van de 39 jarige Karlijn van Overbeek, hoofdredacteur van het blad Quest.
Zaterdag 24 juli verscheen er in de meeste dagbladen, dat haar familie bekend had gemaakt, dat deze moeder van drie kinderen donderdag de 22e in het ziekenhuis was overleden. Over de doodsoorzaak werd gezwegen. Wel schreef iedereen wat voor een fantastische hoofdredacteur zij is geweest. Al googelend kwam ik nog wel ergens tegen, dat het om een bacteriële infectie zou gaan.
Verder helemaal niets over de tragische dood van deze mooie, jonge vrouw. Ook niet daags daarna, waarbij het leek of haar collegas in de media er verder totaal geen interesse voor hadden. Het is toch op zn minst raar, dat ook De Telegraaf, zover ik digitaal kon nazoeken, op de pagina Privé nooit meer één letter aan Karlijn heeft besteed. Het collectieve stilzwijgen komt daardoor toch bij mij verdacht over.
Vandaag kwam ik m tegen, die aardige vent waarmee ik in het verleden, ondermeer bij de bedrijfscompetitie squash, veel leuke uurtje heb doorgemaakt. Maar zoals dat altijd gaat, verschuiven je interesses, of liever gezegd passen deze zich bij je oplopende leeftijd aan, zodat de wegen zich scheiden. Dan is het leuk elkaar weer te ontmoeten, om dan natuurlijk even de kroeg in te duiken om bij te praten.
Nou, dat was effe leuk, want natuurlijk rolden de anekdotes over de bar. Eenmaal weer opgedroogd, ben je dan ook benieuwd naar zijn leven ná de squash. Hierop volgde een gort droog huisje-boompje-beestje verhaal, waarin verder geen enkel gemeenschappelijk iets viel te herkennen. Mijn tussentijds, vrolijke opmerkingen moesten het nog een beetje opleuken. Om het gesprek nog enigszins gaande te houden, bleef ik vragen naar dingen die mij totaal niet interesseerde. Dat had ook, of juist, te maken met de invalide dialoog die wij voerden. Of eigenlijk een monoloog, want van zijn kant kwam er geen enkele vraag terug, dus geen enkele blijk van interesse. Met een Oh djee!, waarbij ik op mijn horloge keek, wist ik aan deze uitgaande kaars een einde te maken. Leuk je weer gesproken te hebben.
Ondanks enkele leuke momenten, viel het weerzien grondig tegen. Achteraf realiseer ik mij eigenlijk dat het niet zozeer aan dat squashmaatje lag. Want, ondanks dat we in het communicatietijdperk leven, blijken dialogen (het over en weer praten) steeds minder voor te komen. Vraag jezelf maar eens af, bijvoorbeeld na een verjaardag of een willekeurige ontmoeting, of je gesprekspartner jou één vraag heeft gesteld. Enne , of je zelf wel een vraag hebt gesteld?!
Ik geef toe, het stellen van vragen heeft heel erg met mijn beroep te maken gehad en die, ooit zakelijke, belangstelling is gelukkig blijven hangen. Alleen sla ik onzichtbaar op tilt als ik merk dat de getoonde interesse éénzijdig is. Zeker als blijkt dat mijn vragen als excuus worden gebruikt om, zelfverheerlijkt, honderduit over zichzelf te praten. Door mij oneerbiedig, altijd als verbale masturbatieshow aangeduid. Zakelijk kon ik daar goed garen bij spinnen, privé haak ik er tegenwoordig bij af.
Moraal van mijn verhaal (monoloog, zo je wilt) is: dat we van ons gezellige gebabbel een evenwichtig gesprek, dus dialoog, moeten maken. Met vragen en vertellingen over en weer.
Of hij nu het mannetje numero 1 is, of dat hij via Nederland 1 op TV was, doet even niet ter zake. Wel is zeker dat het een heel nationalistisch mannetje is, anders loop je zo niet rond in de gebouwen van de Tweede Kamer, tijdens Prinsjesdag.
Wat moest dat mannetje daar eigenlijk? Volgens mij zijn gram halen. Het blijkt niet eens een Nederlander te zijn, maar een Belg en kleinzoon van een rijtuigenbouwer, die in 1898 door Hendrik-Jan en Jacobus Spijker op staande voet werd ontslagen. Volgens geruchten, in opdracht van de BVD.
De ontslagen rijtuigenbouwer had namelijk meegewerkt aan het bouwen van het onderstel van de Gouden Koets, die namens alle Amsterdammers aan onze toenmalige Vorstin, Koningin Wilhelmina, geschonken zou worden. Toen via de BVD het hof, buiten de Koningin om, van het cadeau in kennis werd gesteld, kwam een heel gebruikelijke screening van de bouwer, de Amsterdamse Rijtuigenfabriek Gebr. Spijker. Toen pas bleek dat het nationale product niet helemaal nationaal was, omdat er ook een Belg aan meewerkte. Nou net uit een land wat zich in 1830 van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden had afgescheiden. Iets wat ook in 1898 nog erg gevoelig lag.
Geloof het of niet, het complete onderstel werd compleet vernietigd en compleet Hollands herbouwd. Even leek het er op dat die verdomde Belg er oorzaak van zou zijn dat, nadat de geruchtenmachine in het paleis zn werk had gedaan, Wilhelmina de Gouden Koets niet zou accepteren. Sowieso heeft zij m niet gebruikt, zoals bedoeld, bij haar inhuldiging.
Nadat er, op haar aandringen, nogmaals een diepgaand onderzoek was geweest, heeft Koningin Wilhelmina drie jaar later, op 7 februari 1901, op haar huwelijksdag de Gouden Koets alsnog in gebruik genomen.
Helemaal smetvrij is de Gouden Koets dus eigenlijk nooit geweest. Toch valt niet aan te nemen dat een onverlaat uit Winterswijk met het oranje mannetje samenzwoer, door in de Haagse Heulstraat een waxinelichthouder naar de Gouden Koets te gooien. Politieonderzoek zal de motieven boven water moeten krijgen.
Maar misschien moet, met dit laatste incident, toch de Gouden Koetstraditie stoppen. Wat minder pracht en praal, in een tijd van fikse bezuinigingen, zou zeker op zn plaats zijn. Laat daarbij de Koninklijke familie een voorbeeld nemen aan die keizer van (het sprookje) de nieuwe kleren van de keizer. Ho, wacht even, natuurlijk niet met de bedoeling hen in dezelfde klederdracht te laten lopen, maar wel te voet, zoals de keizer dat deed. Het is prima aan te wandelen, van Paleis Noordeinde naar het Binnenhof. Mooier kan Prinsjesdag niet worden.
Morgen is het weer gekke hoedjes dag. Opgedirkte tutholas die de opening van de Staten Generaal op uitnodiging mogen meemaken. Zal mij benieuwen. De Troonrede zal dit keer niet veel voorstellen, want de start van het nieuw parlementaire jaar wordt ingeluid door een regering die niet meer bestaat. Demissionair, zoals zon falende kabinet wordt genoemd.
Gezien alle ontwikkelingen rond de kabinetsformatie, is voor Hare Majesteit ongewenst de Ridderzaal in een politieke arena veranderd, waarin zij zelf ook veel moeite moet doen zich staande te houden. Wat ik veronderstel, met de rol van informateur Lubbers nog vers in het geheugen. (zie hiervoor mijn blog van 3 augustus jl.) Het PVV-populisme heeft, met die gekke gedoogconstructie, bij zowel de VVD als bij de CDA de populisten en/of machtswellustelingen boven laten drijven. Daar moet u echt voor oppassen, Majesteit.
Hoewel, ik zie voor u eigenlijk een mooie nieuwe taak weggelegd. Leg dat zwaaihandje maar terug op het nachtkastje en verdiept u in het volgende:
In de media ondergaan wij burgers een compleet bombardement aan populistische stellingen en uitspraken. Soms lijkt het pure bangmakerij, soms heel redelijke bespiegelingen. Vooral de Islamisering speelt hierin een grote rol. Niet alleen in relatie tot de criminaliteit, maar vooral ook tot de explosieve groei van de Islam. Waar wij nog geen twee kinderen per gezin hebben, heeft een Islamitisch gezin minstens zes kinderen. Zo rukt de Islam op en dat zelfs wereldwijd. Tenminste, zo wordt ons voorgehouden.
Emotioneel gezien, neig je er toe dit te geloven en bekruipt je toch enige angst voor de toekomst. En juist van die negatieve gevoelens moeten wij collectief af. Daarom vind ik dat het Centraal Plan Bureau (CPB), die de regering van allerhande informatie voorziet, het aan het Nederlandse Volk verplicht is ons te voorzien van de werkelijkheid en de daaruit voortvloeiende toekomstverwachtingen. Daarmee valt populisme te beteugelen en kan er op basis van echte feiten zo nodig actie worden ondernomen.
dat maakt van het CPB een nog belangrijker instituut, dan het al is. Wat dan zeker niet in handen mag vallen van een zittende regering. Heel neutraal dient het worden geleid, inderdaad, door Hare Majesteit de Koningin.
Leuk joppie hè Majesteit?, maar wij onderdanen kunnen er ook wel bij varen. Leve de Koningin, hoera, hoera, hoera!