1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Na driekwart jaar naar Opsporing Verzocht te hebben gekeken, geef ik het op. Laat staan dat ik nog de illusie heb een uitgeloofde beloning te kunnen incasseren. Ik geef de gebeurtenis nu maar prijs. Het speelde zich af op 9 mei 2009, rond 12:12 uur. Bij Enschede, zon 40 kilometer over de Duitse grens, parkeerden wij onze auto om een Schloss te bezoeken. Op de grote parkeerplaats stond alleen maar een grote bestelauto met chauffeur.
Terug van ons bezoek aan de burcht stonden er inmiddels ook twee peperdure Ferraris geparkeerd. De coureurs waren in druk gesprek met de chauffeur van de bestelwagen. Het tafereel kwam bij ons heel verdacht over. Daarom leek het mij slim om op afstand stiekem een snapshot van de vermeende plaats delict te maken. Om daarna als de wiedeweerga te verdwijnen.
Nog geen kwartiertje onderweg, werden wij door zowel de rode als gele Ferrari voorbij gescheurd. Even zat mijn hart in mijn keel. Waarom moest ik zonodig die foto maken?! Gelukkig verdwenen de bolides snel uit het zicht.
Waar waren wij op de afgelegen parkeerplaats getuigen van geweest? Vandaar mijn wekelijkse belangstelling voor Opsporing Verzocht. Zonder gevolgen want, òf er heeft zich toen niets bijzonders afgespeeld, òf de Duitse Kriminal-Polizei heeft niet over de grens naar getuigen gezocht.
Hoewel ik inmiddels in de vrolijke vut aan het rentenieren ben, leef ik toch mee met de werknemers die het er heden ten dage niet makkelijker op hebben gekregen. De onderlinge verhoudingen, werkgever-werknemer, zijn er mede door de kredietcrisis niet beter op geworden. In mijn werkzame leven is zon situatie ook meerdere malen voorgekomen.
Ooit zou ik daarover een liedje hebben geschreven, ware het niet dat ik daar geen talenten voor heb. Het idee was er wel, op muziek van De glimlach van een kind (doet je beseffen dat je leeft). Destijds gezongen door Willy Alberti en later door André Hazes. Mijn tekst begon met: De grimas van een baas doet je beseffen dat je werkt.
Verder ben ik nooit gekomen. De tijd is er rijp voor om de song alsnog geschreven te hebben. Daarom deze oproep: Wie schrijft de tekst voor De grimas van een baas
Als beloning wordt deze songtekst, naar keuze met of zonder naamsvermelding, hier en in mijn kroondomein (www.kroondomein.com) gepubliceerd.
Toch wel sneu voor Erica Terpstra dat zij, net voor haar afscheid als voorzitter van de NOC*NSF, zon uitglijder heeft gemaakt. Kennelijk was het etentje met kroonprins Willem Alexander en prinses Maxima een beetje uit de hand gelopen. Kan ik mij best voorstellen met de temperament-volle Maxima aan de dis. Het prinselijk paar had mogelijk Erica op een afscheidsdiner getrakteerd. En als dat zo is heeft de prinses er alles aan gedaan om het de scheidende voorzitter naar de zin te maken. Kom op Erica, ik schenk nog eens bij, proost! De Argentijnse zal zeker niet te beroerd geweest zijn om de basispasjes van de Tango voor te doen. En dan nog een lekker glaasje... Leve onze ambassadeur van de sport, hoera, hoera, hoera!
Het zal er vrolijk aan toe zijn gegaan en dat maakte Erica misschien wel een beetje tipsie. Niets aan de hand, mag ze ook eens alsjeblieft.
Maar ja, om dan met dubbele tong bij Edwin Evers in zijn radioprogramma te gaan zitten, waar zij voor gedisciplineerd niet verder kwam dan gedispeleciveerd, is natuurlijk een beetje dom. Ik vind niet dat de programmamakers van dit Live programma uit Vancouver dit niet hadden mogen uitzenden. Zij maken graag smaakmakende radio. Nee, ik vind dat Willem Alexander, als gastheer van het diner, Erica bij de microfoon weg had moeten houden.
Spreekwoordelijk gesproken, zat Erica met een kater en lag hij met een engeltje in bed.
Met deze strenge winter lijkt het mij vanzelfsprekend, dat er wordt getwijfeld aan de theorie over opwarming van de aarde. Mogelijk kan mijn theorie opgeld doen. Ik denk namelijk dat er heden ten dage wereldwijd zoveel vloerverwarming is aangelegd, dat het effect daarvan ten onrechte wordt toegeschreven aan zogenaamd broeikaseffect. Geen paniek dus, gewoon lekker genieten van meer warmte. Nu nog stijging van de onderlinge menselijke warmte....
Zoals wij, van boven de rivieren, over carnaval denken, valt niet beter te verwoorden, dan mijn neef onbedoeld in zijn kleuterjaren deed. Terug uit school zei hij tegen zijn moeder: "Wij moesten in de klas allemaal in een rijtje lopen en dat vond ik helemaal niet leuk." Een fraaier verslag over de polonaise is er nooit gegeven.
Het was dit weekend weer druk op rijksweg A2, met vluchtelingen uit Zuid-Nederland, die het carnaval niet willen meemaken.
Kom op minister Eberhard van der Laan, geef hen dispensatie, zodat zij geen Randstedelijke inburgeringcursus behoeven te volgen. Zij gaan heus wel weer terug.
