|
Heel lang heb ik mij tegen de smartphone
afgezet, vond ik het geldverspilling. Zeker als gepensioneerde ben je veel
voordeliger uit met een prepaid toestel en kan je evenzogoed doen wat je van een
(mobiele) telefoon mag verwachten: bellen smsen, zelfs fotos maken.
Tuurlijk, af en toe vind je het toch wel een
gemis. Zou je op een onmogelijk moment Internet willen raadplegen en ben je
nieuwsgierig naar WhatsApp. Een begrip waar zelfs Meneer Van Dale nog nooit van
heeft gehoord. Maar ja, ik heb geen enkele verstandige reden om een smartphone
aan te schaffen. Ik had
.
Ergens vanuit het niets, midden in de
natuur, werd mij de moverende reden tot aanschaf van een smartphone aangereikt.
Bij het bordje Spiegelplas trof ik een QRcode aan. Nieuwsgierig naar wat men mij
wilde vertellen, pakte ik direct mijn Nokia 5250 en klikte
het fotootje was
geschoten. Maar ook niet meer dan dat. Ik verbeelde mij zelfs dat op het
afdrukmoment mij werd toegefluisterd: Nee, jij niet. Loop jij maar door.
Aan jou met, dat simpele toestelletje, geef ik de QRcode écht niet prijs. Krijg
jij de bijbehorende website mooi niet te zien
..
Ondanks dat ik mijzelf, hoop ik, dit
commentaar had ingebeeld, voelde ik mij ineens achteruit gesteld. Ik, die nota
bene van communicatie ooit mijn beroep heb gemaakt
Laat ik mij dan het recht
ontnemen om een publiekscode te kunnen ontcijferen???! Nu was het alleen nog
een code op dat paaltje. Morgen die bij de bushalte, in een tijdschrift of
zomaar ergens op een auto afgedrukt. Mijn rot gevoel van dat moment kan alleen
nog maar erger worden.
Dus trek ik nu ook maandelijks te veel geld
uit voor die smartphone, een Samsung Galaxy S III mini, zodat geen enkele code
mij nog zal ontgaan.
|
