1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Tijdens mijn Limburgse dagen heb ik natuurlijk ook de Sint-Christoffelkathedraal van het Bisdom Roermond aangedaan. Niet omdat ik `kerks` ben, maar wel omdat ik heel erg in kerken ben geïntresseerd. Ik wijd dat aan mijn jarenlange verbondenheid met de regionale dagbladen. Een krant, met haar lezers, vertoont namelijk veel overeenkomsten met de kerk en haar gemeenschap. Er kan dan ook geen kerkdeur open staan, of ik ben al binnen.
Ik was niet alleen onder de indruk van deze imposante kathedraal, maar had ook nog eens het genoegen om leuke wetenswaardigheden van een kerkmeneer aangereikt te krijgen. De man wist zoveel te vertellen, dat ik hem niet anders dan autoriteit moest toedichten. Toen zijn toelichting in afrondende fase verkeerde, wilde ik zijn mening, als vertegenwoordiger van een concurrerend bisdom, wel eens weten over de oranjekwestie Viva Hollandia, van Pastoor Vlaar uit Obdam.
Zijn reactie kwam meesmuilend: Bisschop Punt van Bisdom Haarlem heeft met zijn herderlijke brief wel heel erg spastisch gereageerd. Het is nog al wat om de term profaan in één adem te noemen met een pastoor, die wekelijks een volle kerk heeft voor de viering van eucharistie, terwijl er juist een leegloop van de kerk is. En dan nog eens Priester Paul twee maanden schorsen?! Weet u, ooit was er een cabaretier die de kerk graag op de hak nam. Fons Jansen, ik vergeet nooit zijn uitspraak: Ik heb niets tegen God, maar wel tegen zijn grondpersoneel. Begrijpt u? Ik begreep het. Ook dat het Bisdom Roermond heel anders zou hebben gereageerd.
Nadat Roermond Pastoor Vlaar in relatie bracht met Fons Jansen, schoot mij een Italiaanse Vlaar uit de jaren zestig te binnen, dorpspastoor Don Camillo, geweldig vertolkt door Fernandel. Don Vlaar dus. Of dichter bij huis: Pastoor Jacob, van Robert Long, die van kerkbezoek één groot feest wist te maken. Weliswaar te extreem, maar natuurlijk satirisch bedoeld.
Kom op Bisschop Punt, maak een profaan gebaar en hef de schorsing op, dan wordt het weer leuk in de kerk. Tenminste, in die van Obdam.
Een terrasje pakken, het lijkt mij een hobby van de hele westerse wereld. Lekker mensen kijken of, zoals in snobistische kringen, kijken en bekeken worden.Natuurlijk schaar ik mij ook onder de terrasliefhebbers. Veelal om te kijken, zo nu en dan ook, om mijn waarnemingen met mijn fantasie te combineren. Wat mij van de week weer op een zonovergoten terras in het zuiden des land overkwam.
Zij zaten twee tafeltjes van mij vandaan. Zij het Madonna type, hij een beetje lullig, maar zichtbaar vreselijk op haar verliefd. Zij had zin in een heerlijke salade, met een glaasje Chardonnay. Voor hem was een ijsthee goed genoeg. Met stijl zat zij te genieten van haar verlate lunch en nam een volgend glaasje wijn. Nee dank je, ik heb nog, voorkwam hij het bijzetten van een volgend flesje ijsthee. Veel conversatie was er niet. Wel keek hij erg veel naar al haar bewegingen, naar haar handen en haar koppie. Met korte, voor mij onverstaanbare teksten, rechtvaardigde hij zijn permanente blik haar richting uit. Ja, hij adoreerde haar.
Het leek mij wel duidelijk dat zij onder haar verlangen een date had, of na veel aandringen toch maar met een kennis iets was gaan drinken. Dat hij zich ook aan dat drankje drinken hield, had zij kennelijk geen boodschap aan, want zij had trek. Daardoor kwam dit beeld zo onevenwichtig bij mij binnen. Zij heerlijk lunchend, hij met ijsthee haar adorerend.
De laatste episode van dit tafereel heb ik niet afgewacht. Bij het verlaten van het terras zag ik nog wel dat haar een ijscoupe was voorgezet, terwijl hij nu maar een watertje had genomen. Ik geloof nooit dat hij nadien zijn investering heeft weten te verzilveren.
Je moet wel een ongelooflijke paardenlul zijn, wil je een paard zoiets aandoen, was mijn eerste gedachte toen ik dit paard op de kiek nam.
Al wandelend ben ik zulke blinde paarden, zelfs die ogenschijnlijk helemaal niets konden zien, inmiddels vrij regelmatig tegengekomen. Een graadje erger dan zon edel dier met oogkleppen op. Wat zou daar dan toch de bedoeling of functie van zijn? Wie het weet mag het zeggen. Ik kijk uit naar reactie(s).
De laatste dagen heb ik effe een loopie genomen, daarom kon ik niet reageren op het 18e eeuwse bericht, over de eisen van de FIFA, indien Nederland en België het WK voetbal 2018 willen organiseren. Wat deze internationale voetbalbond voor eisen stelt, grenst aan het ongelooflijke. Kennelijk heeft die arrogante, Zwitserse kwast, Sepp Blatter, zichzelf heilig verklaard en meent hij dat de FIFA een alles overheersende organisatie is. Die zelfs kan eisen dat Nederlandse wetten worden aangepast. Maar ook, dat de FIFA met Bobos geen BTW behoeven te betalen en dat de rijksweg totaal zal worden afgezet als St. Sepp zich van het ene naar het andere stadion laat rijden.
O ja, de zelfverheerlijkende bestuurders van de FIFA confisqueren tijdens de WK het Hotel Krasnapolski , op de Dam in Amsterdam. Om maar wat eisen van de bazen van volkssport numero één te noemen. Dat zullen wij ons zeker toch niet laten welgevallen?!
Alleen al uit oogpunt van efficiëntie zullen wij Krasnapolski niet prijsgeven. Sepp moet tijdens de WK zowel in Amsterdam als in Brussel kunnen zijn. Dan is het vanzelfsprekend dat hij halverwege zijn tijdelijke domicilie krijgt. Dat wordt dus een hotelletje in Best. Meer kunnen wij hem echt niet bieden. Uiteindelijk laten wij ons niet nog een keer door een Duitstalige bezetten.
Vandaag kreeg ik eindelijk een keer het kwartje van Kok terug. Daarvoor moest ik dan wel bijna 200 kilometer rijden. Op zich geen probleem, want daar moest ik toch zijn en was er, nog geen twee kilometer over de Nederlandse grens in België, een tankstation waar zij mij dat beruchte kwartje (oud geld) per liter terug gaven.
Met een chagrijnig gezicht? Welnee!, Ondanks dat het selfservice was, kwam er een jonge Belg met een blij gezicht aan mij vragen, of ik eventueel hulp zou willen. En geloof me, dit keer zag ik er zeker niet onbeholpen uit.
Wat worden wij dan toch geflikt in Nederland. Het land waar er gelukkig niet in hevige mate wordt gediscrimineerd. Hoewel ., dat valt eigenlijk wel mooi tegen. Tenminste, als je het niet betrekt op kleur, religie of afkomst. Ik, als Randstedeling, word hevig gediscrimineerd ten opzichte van mijn landgenoten, die dicht bij de Belse grens wonen. Bij èlke tankbeurt krijgen zij dàt kwartje van Kok in klinkende munt terugbetaald.
Wat gek toch dat wij dit pikken. Maar ja, zeker nu de regering demissionair is, hoef je op Den Haag niet te rekenen. Hé hallo, Amsterdammer, je hebt toch altijd zon grote muil, loopt altijd met je borst vooruit, omdat je uit de hoofdstad van Nederland komt. Waarom laat jij je uiteindelijk dan net zo erg piepelen als heel Nederland, dus ook als de Rotterdammer, jouw eeuwige rivaal?!
Mij kan je niet rekenen want, zeker volgens Amsterdamse normen, kom ik maar uit een provincieplaatsje. Ik ben al blij dat ik de eerstkomende 600 kilometer rijd tegen een gereduceerd tarief.
Vandaag was het weer zo vreselijk warm, dat ik onderweg snakte naar een biertje. Dan moet er natuurlijk maar net een kroeg op je pad komen. Gelukkig trok het gevleugelde woord AMSTEL mijn aandacht en leek ik nog maar enkele minuten weg van een goudgele rakker.
Maar ja, Preuverie? Zelfs: Preuverie de Sjnats?! Ondanks dat ik binnen eigen landsgrenzen was, had ik echt geen idee wat het betekent. In mijn fantasie kan de vertaling alle kanten op, maar dat wordt gokken. Stel je nou eens voor dat het een sexhuis is. Oké, daar kan ik mij ook laven en dan kennelijk ook met mijn favoriete Amstel bier. Nog los van het consumptieve tarief, valt dan te vrezen dat een vrouw van lichte, doch verre van onprettige, zeden mij ook op een geheel andere wijze dorstig wil maken. En zeker met deze warmte wil ik het, met betrekking tot mijn weerstand, er niet op aan laten komen. Dus maar niet bij de Preuverie naar binnengestapt.
Niet veel later werd mijn zelfdiscipline met een heerlijk De Leeuw bier-terras beloond, waarna het aangename verpozen een aanvang kom nemen. Ik bedacht toen wel dat de Amstelbrouwerij, dan met een eigen vertaalcentrum, er eigenlijk verantwoordelijk voor is om alle Nederlandse etablissementen, van onduidelijke aard of naam, met een verklaring in een boekje samen te vatten. Een soort vakantievertaalboekje zoals Wat & Hoe, die wij in het buitenland gebruiken.
Misschien had ik, na raadplegen van Amstel Wat & Hoe, dan zonder enige schroom bij de Preuverie aan de bar een biertje gepakt.
