1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Ooit was de krant een meneer, bijna heilig. Als jongen mocht je m van de deurmat halen om hem ongelezen op tafel voor je vader klaar te leggen. Had hij m van A tot Z gelezen, was het de beurt aan de rest van het gezin. Dit ritueel was algemeen aanvaard. De hedendaagse krantenlezer is zodanig geëmancipeerd, dat wie het eerst komt, die m het eerste leest. Daar heb ik helemaal niets op tegen. Erger is dat een dagblad lezen niet meer een vanzelfsprekendheid is. En àls er al een krant wordt gelezen, is het nog vaak zon flut blaadje in de trein. Zon blad wat bijna door knippen en plakken tot stand is gekomen, zonder dat het enige journalistieke hoogstandjes kent.
Een soort McKrant. Eigenlijk niet te pruimen. Je mag dan ook van deze gratis stuf niet verwachten, dat er aan onderzoeksjournalistiek wordt gedaan, of dat zij op de perstribune (als die nog zou bestaan) van de Gemeenteraadsvergadering aanwezig is. Op geen enkele wijze wordt de democratie, dus ook de stem des volks, hiermee nog gediend. Ook valt te vrezen dat onze katten er niet beter van zijn geworden, want misschien dat de kattenbak zonder krant tegenwoordig minder snel wordt verschoond.
Door het programma Pauw & Witteman, waarin gesproken werd over het boek Willem IV van prins tot koning, kan ik niet meer geloven in welke vorm van Koninklijke spontaniteit dan ook. Het beroemde hij was een beetje dom van Maxima was volledig geregisseerd. Erger nog, in een kostenverslindende (PR) brainstormcessie in het Catshuis werd deze Oneliner al neergeschreven.
Aanvankelijk zou het door de prins zelf worden uitgesproken, in de pers- conferentie, gaande over de stupide wijze waarop hij destijds bijna schoonvader Zorreguieta over zijn dubieuze gedrag in bescherming nam.
Onze Prins Brekebeen kwam zelf op het lumineuze idee om zijn tekst door mooie Maxima te laten uitspreken. Vooral ook door haar leuke tongval geeft dat nog meer impact. En ja hoor, heel Nederland trapte er in. Met Wat is het toch een schatje, haalde onze toekomstige koningin de aandacht bij Willem Alexander weg. PR van de bovenste plank.
Maar ja, nu dit vooropgezette plan is uitgekomen, kunnen we niet anders dan ons hevig bedonderd voelen. Voor mij zijn zij nu méér dan een beetje dom. Geef mij dan maar de echte spontaniteit van Louis van Gaal. Zijn Oneliner Ben ik nou degene die zo slim is, of ben jij zo dom ?! , is wat mij betreft Koninklijk goedgekeurd.
Met het TV-programma Op de bon werd ik er weer eens op gewezen, dat de politie op onaanvaardbare wijze discrimineert. Tijdens een politiecontrole werd er ondermeer een auto aangehouden, waarvan één van de dimlichten het niet deed. De bestuurder moest uitstappen om hem aan te tonen dat de verlichting niet goed werkte. En dan komt het, als hij ter plekke het kapotte lampje vervangt, zal hij geen bekeuring van 65,= krijgen.
En dàt is echt te gek. Want, àls je al handig genoeg bent om het lampje te kunnen verwisselen, wordt dat in een hedendaagse auto, door zn compactheid, nagenoeg onmogelijk gemaakt. Met andere woorden, als je handig genoeg bent èn je auto is oud genoeg om lekker makkelijk overal bij te kunnen, heb je mazzel. Want dan volgt er geen bekeuring van 65,= Ben je echter minder handig, of rijd je met een hedendaagse auto, tja dan ben je zuur. En das discriminatie! Mijn kans op een bekeuring zou 100% zijn.
Dat lijkt me nou leuk, om de politici eens lekker voor schut te zetten. Dat valt te doen door bij het binnendruppelen van de stemmingsresultaten, partijleiders voor de microfoon te halen, om hun verhaal te laten doen over hun fantastische behaalde winst, of juist dramatische verlies. Helemaal het einde is het dan om winnende en verliezende partijen in debat aan het woord te laten. Laat de winnende partij maar eens lekker voor de camera er over oreren.
Maar dan, tijdens dàt debat, een ingelaste extra nieuwsuitzending, met de mededeling dat door een onverklaarbaar gemaakte fout, de getelde stemmen compleet verkeerd zijn geregistreerd. De op grote schaal winnende partij, blijkt juist de grote verliezer te zijn. En dan weer terug naar het debat. Wat heeft de vermeende winnaar, als uitgesproken verliezer, dan nog voor babbels?! Voor mij wordt dat dan een gedroomd avondje draaikonten.
Of eigenlijk niets meer dan het slappe gezever wat wij van hen altijd al moeten aanhoren.
Als ik homo en katholiek zou zijn, dan wil ik echt geen hostie van een geestelijke aannemen. Veel te bang dat ik, door zijn geurende hand, ter plekke over mijn nek zou gaan. En dat hebben de geestelijken, door alle vreselijke onthullingen over misbruik van jongeren, over zichzelf afgeroepen.
Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat ook wij hetros nu niet graag meer een hostie uit handen van de priester willen ontvangen. Zou zo, op tragische wijze, de kerkelijke traditie van de communie verdwijnen.?! Dat zou mij verdriet doen. Daarom wil ik graag de eeuwenoude traditie redden. Daarop heb ik het volgende gevonden.
Zonder de tussenkomst van de geestelijke handen, kan de hostie in de kerk voor de mis beschikbaar blijven. Daarvoor wordt er dan een hostie-matiek in de kerk geïnstalleerd. Met een muntstuk van een euro trek je op knielhoogte de hostie uit de muur, die je geheel volgens de rituelen, hygiënische tot je neemt. Bij de hostie krijg je ook een 2 cl. flesje rode wijn, om de communio met JC te completeren. De kans dat je in contact komt met een mogelijk, geestelijke viespeuk is hiermee volledig vermeden. Ik geloof dat met deze noodmaatregel de kerk alle tijd krijgt om te zuiveren en het imago te herstellen.
In een buurthuis in het noorden van het land maken kinderen, van satéprikkertjes en gekleurd papier, vlaggetjes die zij in de rondzwervende hondendrollen steken. Dit op initiatief van de jeugdwerker, omdat er bijna geen stap meer gedaan kan worden zonder in hondenpoep te stappen.
Deze drollenplaag wordt gecreëerd door bewoners van de omliggende flatgebouwen. Veel van hen komen, met regenachtig weer het portiek niet uit om de hond aangelijnd uit te laten, maar sturen de dieren loslopend de straat op, om daar hun behoeften te laten doen. Moet er dan, naast stadstoezichthouders ook een drollenwacht komen? Triest dat die hondenliefhebbers schijt hebben aan hun medemens.