Dat lijkt me nou leuk, om de politici eens lekker voor schut te zetten. Dat valt te doen door bij het binnendruppelen van de stemmingsresultaten, partijleiders voor de microfoon te halen, om hun verhaal te laten doen over hun fantastische behaalde winst, of juist dramatische verlies. Helemaal het einde is het dan om winnende en verliezende partijen in debat aan het woord te laten. Laat de winnende partij maar eens lekker voor de camera er over oreren.

Maar dan, tijdens dàt debat, een ingelaste extra nieuwsuitzending, met de mededeling dat door een onverklaarbaar gemaakte fout, de getelde stemmen compleet verkeerd zijn geregistreerd. De op grote schaal winnende partij, blijkt juist de grote verliezer te zijn. En dan weer terug naar het debat. Wat heeft de vermeende winnaar, als uitgesproken verliezer, dan nog voor babbels?!  Voor mij wordt dat dan een gedroomd avondje draaikonten.

Of eigenlijk niets meer dan het slappe gezever wat wij van hen altijd al moeten aanhoren.

Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat ook wij hetro’s nu niet graag meer een hostie uit handen van de priester willen ontvangen. Zou zo, op tragische wijze, de kerkelijke traditie van de communie verdwijnen.?! Dat zou mij verdriet doen. Daarom wil ik graag de eeuwenoude traditie redden. Daarop heb ik het volgende gevonden.

Het kan toch niet waar zijn…. Franke Venema is niet meer. Een hartstilstand heeft ‘m zijn leven ontnomen. Juist nu zijn droom van een eigen atelier nog maar pas was uitgekomen en hij te kort van het BS’er (Bekende Stadskanaler) zijn, heeft kunnen genieten. Het was bijna niet te geloven, toen de (in dat opzicht) best conservatieve Franke, zelfs zijn eigen website kreeg. Laat zijn werk dan ook sowieso wereldwijd digitaal voortleven.

Vandaag overwon een lekker voldaan gevoel van spijt gevoelens en dat geeft een extra kick.

Dit komt doordat ik, weliswaar lusteloos door een oorontsteking, mij toch tot sporten wist aan te zetten. En daarmee voorkwam ik achteraf het gevoel van "was ik toch maar gegaan."

In de hoop dat het is verjaard, doe ik hierbij de bekentenis dat mijn vader bij mijn geboorte goed bedoeld een valse aangifte heeft gedaan. Heden ten dage beschouwen wij dat als een marketingtruc. Hij wilde mij namelijk upgraden. Want, ondanks dat ik in de Haagse Schilderswijk ben geboren, staat mijn geboorteakte op ons (latere) adres in de betere Zuiderparkbuurt.

Hoewel ik inmiddels in de vrolijke vut aan het rentenieren ben, leef ik toch mee met de werknemers die het er heden ten dage niet makkelijker op hebben gekregen. De onderlinge verhoudingen, werkgever-werknemer, zijn er mede door de kredietcrisis niet beter op geworden. In mijn werkzame leven is zo’n situatie ook meerdere malen voorgekomen.

Ooit zou ik daarover een liedje hebben geschreven, ware het niet dat ik daar geen talenten voor heb. Het idee was er wel, op muziek van “De glimlach van een  kind” (doet je beseffen dat je leeft). Destijds gezongen door Willy Alberti en later door André Hazes. Mijn tekst begon met: “De grimas van een baas doet je beseffen dat je werkt.”

Verder ben ik nooit gekomen. De tijd is er rijp voor om de song alsnog geschreven te hebben. Daarom deze oproep: Wie schrijft de tekst voor “De grimas van een baas…”

Als beloning wordt deze songtekst, naar keuze met of zonder naamsvermelding, hier en in mijn kroondomein (www.kroondomein.com) gepubliceerd.

Ik ben benieuwd.

Toch wel sneu voor Erica Terpstra dat zij, net voor haar afscheid als voorzitter van de NOC*NSF, zo’n uitglijder heeft gemaakt. Kennelijk was het etentje met kroonprins Willem Alexander en prinses Maxima een beetje uit de hand gelopen. Kan ik mij best voorstellen met de temperament-volle Maxima aan de dis. Het prinselijk paar had mogelijk Erica op een afscheidsdiner getrakteerd. En als dat zo is heeft de prinses er alles aan gedaan om het de scheidende voorzitter naar de zin te maken. “Kom op Erica, ik schenk nog eens bij, proost!” De Argentijnse zal zeker niet te beroerd geweest zijn om de basispasjes van de Tango voor te doen. “En dan nog een lekker glaasje...” “Leve onze ambassadeur van de sport, hoera, hoera, hoera!”

Het zal er vrolijk aan toe zijn gegaan en dat maakte Erica misschien wel een beetje tipsie. Niets aan de hand, mag ze ook eens alsjeblieft.

Maar ja, om dan met dubbele tong bij Edwin Evers in zijn radioprogramma te gaan zitten, waar zij voor gedisciplineerd niet verder kwam dan ‘gedispeleciveerd’,  is natuurlijk een beetje dom. Ik vind niet dat de programmamakers van dit Live programma uit Vancouver dit niet hadden mogen uitzenden. Zij maken graag smaakmakende radio. Nee, ik vind dat Willem Alexander, als gastheer van het diner, Erica bij de microfoon weg had moeten houden.

Zoals wij, van boven de rivieren, over carnaval denken, valt niet beter te verwoorden, dan mijn neef onbedoeld in zijn kleuterjaren deed. Terug uit school zei hij tegen zijn moeder: "Wij moesten in de klas allemaal in een rijtje lopen en dat vond ik helemaal niet leuk." Een fraaier verslag over de polonaise is er nooit gegeven.

Het was dit weekend weer druk op rijksweg A2, met vluchtelingen uit Zuid-Nederland, die het carnaval niet willen meemaken.

Kom op minister Eberhard van der Laan, geef hen dispensatie, zodat zij geen Randstedelijke inburgeringcursus behoeven te volgen. Zij gaan heus wel weer terug.

N.b.: Lees ook over het land waar ècht niet wordt gelachen:
http://www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/verbannenlach.html

Als mij wordt gezegd: "Het is niet mijn ding," kijk ik onwillekeurig, maar wel een beetje meewaardig, richting het kruis van de spreker.

Wat wordt het leven toch ingewikkeld. Vandaag las ik in de krant dat het IJsvogeltje
niet van ijs houdt. Bij bevroren water zelfs nauwelijks kan overleven. Kenners verwachten dat, door deze strenge winter, de ijsvogelpopulatie weer eens zal halveren. Wie heeft dan ooit die onheuse naam aan dit kleurrijke vogeltje gegeven?