1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Nu dagblad De Telegraaf het sociale netwerk Hyves heeft gekocht, mag je er van uit gaan dat Social Media een steeds belangrijkere rol in onze samenleving gaat vervullen. Ik heb die importantie ook al ervaren, waardoor ik naast mijn site kroondomein.com, begin dit jaar ook ben gaan bloggen. Via dat sociale netwerk heb ik niet alleen digitale vriendschap kunnen sluiten met mensen die anders nooit mijn wereld zouden zijn binnengestapt, maar zijn er ook amateur kunstenaars, die de digitale expositieruimte van kroondomein met hun prachtwerk zijn komen verrijken. Afgelopen week was dat Geert ter Harmsel. Eén dezer dagen zal er ook een expositieruimte voor Ria Damen onder Kroon op het Werk in mijn Kroondomein worden geopend.
Het moge duidelijk zijn, ik heb iets met (amateur)kunstenaars, of liever gezegd iets met creativiteit. Mensen die de traditionele manier van denken, in welke vorm dan ook, een geheel eigen richting weten te geven, boeien mij enorm. Zelfverheerlijkend zeg ik dan, omdat het mij ook is gegeven om anders te kunnen denken.
Het zou heel goed kunnen zijn dat creativiteit in mijn genen zit. In mijn blog heb ik al eerder verhaald dat mijn vader heel creatief een hometrainer heeft ontwikkeld. (Zie mijn blog van 14 oktober) Mijn neef Peter Polderman, van diezelfde vaders kant, was in leven een gekend kunstschilder, waarvan ik onderstaand schilderij op Internet wist te knippen en plakken.
In het verleden ben ik eerder dienstbaar geweest voor een gekend kunstschilder. Bas van der Poll belde in 1984 Dagblad Het Vrije Volk, met het verzoek van hem een advertentie op te nemen, als aankondiging van een maand lang exposeren in de Rotterdamse Galerie Aelbrecht.
In een persoonlijk gesprek heb ik hem toen uitgelegd dat hij voor een rooitje (nu 455,=) een veel te kleine, daardoor weinig opvallende ruimte, in de krant kon kopen. Met hem heb ik toen een sponsoractiviteit uitgewerkt. Er zou een hele pagina in de krant komen, met lokale sponsors, die één van zijn kunstwerken dan ook een maand in de showroom mochten hangen. Het werd een daverend succes.
Ik bedoel maar, creatief denken en doen kan tot heel verrassende resultaten leiden.
Door de gigantische regenval van de laatste tijd, ging de Hilversumse wandeltocht vandaag niet alleen over de Gooise Matras, maar deels ook over het Gooise waterbed.
Wat mij in dit prachtige, maar o zo poenerige, gebied opviel, was dat er ook hier alleen nog maar kleine hondjes worden uitgelaten. Waar hebben die Gooise vrouwen toch al die grote honden gelaten?
Zo nu en dan pakken mijn vrouw en ik de trein, wat op kritische wijze meerdere malen mijn blog heeft gehaald, om elders in het land een lekker daggie te maken. Vaak maakt een stadswandeling, het liefst met een gids, onderdeel uit van ons programma. Altijd starten we met een lekker uitgebreide lunch, natuurlijk met alles er op en er aan. Meer dan eens werden we in het restaurant of eetcafé zo prettig verrast, dat we s-avonds onze citytour er ook afsloten.
De horeca heeft ons dan wel slim weten te verleiden, door het lekkere eten, een prima wijntje, heel aangename bediening en een veelbelovende menukaart. Die verleidingsdans is niet iedereen gegeven en dat weer tot mijn grote ergernis. Hoe halen ze het in hun hoofd .
Na, Wilt u wat drinken?, met de vraag: Wat wilt u voor lekkers drinken?, als absolute topper, terwijl het maar twee woordjes scheelt , volgt onder het drankje traditioneel: Heeft u uw keuze kunnen maken? Waarna de bestelling wordt opgenomen. So Far So Good!
Maar dan! Veel te vaak wordt heel overijverig de menukaart weer ingenomen. Tot op heden heb ik mijn vraag, Waarom doet u dit juffrouw?, weten in te slikken. Maar raar vind ik het, zelfs ontzettend stom! Waarom wordt de menukaart, als stille verleidster, niet binnen mijn gezichtsveld gehouden? Laat mijn oog maar vallen op een mooi wijntje, een extra gerechtje of een lekker toetje!
Steeds bij het direct weghalen van de menukaart komt in mij op, hoeveel moeite een winkelier moet doen om de consument de winkel in te krijgen, om ze zolang mogelijk vast te houden en ze zoveel mogelijk van het assortiment te laten zien. Zorgen die ze in de horeca totaal niet hebben, want de gasten zullen zich langer in de zaak verpozen en maken via de menukaart kennis met het totale assortiment. Als die menukaart ten minste is blijven liggen.
Zou een restauranthouder deze gouden tip met een mooie fles wijn (rood graag) willen belonen, komen wij natuurlijk met plezier een hapje eten. Ik houd mijn digitale brievenbus in de gaten.
Het zou natuurlijk een charmeoffensief van onze nieuwe regering kunnen zijn, want het onredelijke bonnenschrijven van de politie lijkt inderdaad zn langste tijd te hebben gehad. Het woord bonnenquotum zal worden gedevalueerd tot niets meer dan een woord voor op het Scrabbleboard. (Met 2x 2x letterwaarde, 2x en 3x woordwaarde totaal 192punten)
Vandaag werd door de politie al overtuigend niets gedaan, bij constatering van het massale bumperkleven. Met slecht weer, zoals vandaag, zal het gezag bumperkleven ongetwijfeld gedogen.
Ik verkeer in de kritieke fase, dat ik mijzelf zielig ga vinden. Dat de geranium voor mij ineens een welgevallige plant lijkt te zijn, om lekker achter te gaan zitten. Deze dip erger dan ooit, heeft alles te maken met mijn zwaardere hoofdpijn, die ik geen moment per etmaal weet te ontlopen. En dat al weken achter elkaar. Vannacht van de pijn niet kunnen slapen. Wat een tering nacht! Het ellendige is dat pijnbestrijders geen enkele vat op mij hebben.
Vanochtend, na toch wat hazenslaapjes te hebben gedaan, op normale tijd mijn bed uitgekropen, om lusteloos achter mn PC te gaan hangen. Mijn digitale geraniums.
Het valt te bidden dat deze allejezusse hoofdpijn zich snel weer zal vermilden tot acceptabel niveau. Ik snak terug naar, mijn permanente hè-nou-niet-ik-heb-hoofdpijn periode. Bij wijze van babbelen natuurlijk.
Maar, er gaat een motief schuil achter mijn gezever in het openbaar. Allereerst om er iets van weg te schrijven èn om heel medisch Nederland mijn kopzorgen, waarvoor na 7 operaties vele artsen in totaal 8 ziekenhuizen node de handdoek in de ring hebben gegooid, onder de aandacht te brengen. Wie weet komt één van hen op een lumineus idee. Dat zou ik misschien wel via een advertentie in hun tijdschrift Arts & Auto moeten doen.
GEZOCHT ARTS MET LUMINEUS IDEE
No Cure No Pay
Welke arts van de reguliere- en/of alternatieve geneeskunde durft het aan om mij onderhanden te nemen. Mijn medische status:
Permanente ontstekingen in voorhoofdholten en bijholten. Ook nadat meerdere malen operatief een drain is geplaatst, had dit geen effect. Klachten van hoofdpijn en duizeligheid zijn permanent aanwezig. Medicamenten omwille van de pijnbestrijding werken niet. Het alternatieve circuit, waaronder acupunctuur, bleef eveneens zonder resultaat.
Behoudens de onderzoekkosten (apparatuur / medicijnen), die via CZ declarabel zijn, wordt er alleen bij succes gehonoreerd. (Nu Cure No Pay) Graag een reactie via mijn blog.
Behoudens de onderzoekkosten (apparatuur / medicijnen), die via CZ declarabel zijn, wordt er alleen bij succes gehonoreerd. (Nu Cure No Pay) Graag een reactie via mijn blog.
Het lijkt er op dat binnen afzienbare tijd de rol van de Koningin is uitgespeeld. Nee, ze treedt niet af, maar waarschijnlijk wordt haar de meest importante taken ontnomen. Hare Majesteit zal geen (in)formateurs meer benoemen. Paleis Noordeinde zal niet meer worden aangedaan, bij het formeren van een nieuwe regering. Op het bordes van Huis ten Bosch zullen nieuwe ministers en staatssecretarissen zich niet meer om het staatshoofd heen scharen. De heren fotografen kunnen wat dat betreft hun huishoudtrap bij het grofvuil zetten, of daarmee marktplaats.nl overspoelen.
Zal Prinsjesdag daarmee ook verdwijnen? Geen gekke hoedjesdag meer, de 3e Dinsdag in september? Geen Live Dictee meer van onze Koningin? Zal zij haar ritjes te paard op het strand van de Wassenaarse Slag moeten verruilen voor sightseeing door Den Haag met de Gouden Koets? Misschien kan ze haar leasekoets met koetsier dan ook gebruiken, om in den lande lintjes te komen doorknippen. Niet met een gouden schaar overigens. Want dan krijgt zij ongetwijfeld de advocaten van de kledingherstel keten Gouden Schaar op haar stoep.
Lintjes knippen zal wel als taak op haar schouders blijven rusten. Maar ja, veel werk zal ze hier niet aan hebben. Majesteit houdt dus heel veel tijd over. Veel te veel om alleen maar met beeldhouwen door te komen. Ook niet bepaald een activiteit waarin zij haar mening kan laten gelden. En reken maar dat dàt gemis haar ontzettend dwars zal zitten.
En daar heb ik het volgende op gevonden. Beatrix moet digitaal! Nee, niet door te twitteren, dat heeft een veel te beperkt bereik en dan mag zij ook nog maar 140 lettertekens gebruiken. Zo mogen we Hare Majesteit toch niet de mond snoeren?!
Nee, Beatrix verdient Koninklijke waardigheid, ook op Internet. Geinig dat ik haar die kans kan bieden. Majesteit, ik zou u digitaal onbeperkt de ruimte kunnen geven, in een omgeving waarin u zonder tegenspraak voluit uw mening kunt ventileren. Waar u leuke fotos kunt plaatsen en zelfs, in Kroon op het Werk, uw kunstwerken digitaal kunt exposeren. In nu al een Koninklijke omgeving. Een kroondomein waar uw volk digitaal al kind aan huis is en wereldwijd door de Royality snel gevonden gaat worden.
Het zou fantastisch voor haar zijn: www.kroondomein.com Maar ja, zou ik mijn digitale landgoed, met maandelijks veel bezoekers, wel van de hand willen doen?! Nee, zeg ik dan spontaan. Is mijn nee dan wel een èchte nee? Misschien?! Zie het als met het formeren van een nieuwe regering, waarbij een nee uiteindelijk een ja wordt. Wie weet sta ik dan uiteindelijk met Hare Majesteit samen op het bordes van Huis ten Bosch, als verkoper er koper van www.kroondomein.com. Heren fotografen, gelukkig hebben jullie je trappie nog?!
Om dagelijks te kunnen bloggen, maak ik natuurlijk notities (in een rood schrift) van mogelijk bruikbare stuf. Een bron die ik vanavond, bij gebrek aan een spontaan idee, zou moeten raadplegen. Maar, mijn kater Morro, met Hartstikkevriend als nickname, was dit keer niet alleen in mijn directe (schrijf)omgeving, maar lag pontificaal op mijn bron.
Mooi excuus, of een weekmoedig moment . Ik heb hem lekker laten liggen.
