1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
De campagne voor de Provinciale Staten Verkiezingen (2 maart) is van start gegaan. Maandagavond vindt de eerste politieke debatten plaats, die op Nederland 2 (20:55 u.) worden uitgezonden. Nou heb ik niet zoveel met de provincie, wat misschien voornamelijk komt door de baas van dit instituut, de Commissaris van de Koningin. De toenmalige Commissaris van Friesland, Hans Wiegel, bevestigde destijds, wat al jaren werd veronderstel: Het is gewoon een erebaantje. Een luizenbaantje dan wel van 125.000,= per jaar. Met zulke opvreters heb ik dus niets.
Toch zal ik gaan stemmen, want de uitslag is belangrijk voor de nieuwe samenstelling van de Eerste Kamer. De grote vraag is natuurlijk hoe de huidige regering- en gedoogpartij het er van af zullen brengen. Blijft de VVD winnen en zit de CDA nog steeds in de hoek waar de klappen vallen. Met hoeveel zetels komt de PVV de 1e Kamer binnen? Wilders zal dit keer niet zo zeker van zijn zaak zijn. Want maar liefst 60% van zijn stemmers zullen niet naar het stemhokje gaan.
Omdat het voor de Eerste Kamer een indirecte verkiezing is, lijkt het mij nou leuk om de boel eens een keer, uit protest tegen de samenwerking met de PVV, volledig te frustreren. Laten we nou één keer met zn allen op de SGP stemmen! Moet je kijken wat er dan gebeurd .
Er zijn nooit voldoende SGP-Gggrrristenen om in elke Provincie voor 100% zitting te nemen. Laat staan dat zij gezamenlijk 75 leden voor de Eerste Kamer weten te kiezen. Wie weet gaan zij dan, voor het eerst in hun geschiedenis, een beroep doen op de Gggrrristelijke vrouwen van de Bijbelbelt.
Geweldig toch dat dit keer niet (alleen) de geloofwaardigheid van de politieke partijen, maar (ook) die van de kiezers ter discussie zal staan.
Zo nu en dan wil ik toch effe doorzeiken over mn kloten kop. (Ja inderdaad, als een ander het zegt word ik kwaad.) Mijn hoofdpijn, het eeuwige bonzen en duizeligheid wordt maar niet minder. Kennelijk heb ik daar zelfs ongeweten een jubileum mee behaald, want ik word nu ook met ongewenste regelmatigheid beloond met een zeurende oorpijn, wat kennelijk KNO-technisch volledig valt te verklaren. Hoewel dit bij de groep van nationale klotenkoppen zich maar heel uitzonderlijk voordoet. Met deze hoofdprijs heeft het weinig zin om ook aan de postcodeloterij mee te doen, want twee hoofdprijzen vallen nooit op één adres.
Nu ben ik deze blog begonnen, net nadat ik de vaseline/tandartservaring had opgetekend. En mij vanavond (vrijdag) juist uiterst beroerd voelde, eigenlijk niet tot schrijven in staat. Gelukkig beschik ik over voldoende discipline om mij er toch toe aan te zetten. Een aangeboren kwaliteit die ik ook tijdens mijn werkzame leven heel vaak moest aanspreken. Bijna routine dus.
De tandartsblog is, tenminste naar mijn eigen tevredenheid, aardig gelukt. Daarbij moet ik dan wel onthullen, dat dit niet zonder een paar biertjes uit de Beertender ging. En nog zit ik (vrijdagavond dus) aan een tappie. Maar niet alleen de drank brengt mijn toetsenbord in beweging. Ik heb ook via een mp3-spelertje topmuziek mijn oren ingeperst. Want dat is het bijzondere, mijn hoofdpijn belemmert mij totaal niet in het (hard) aanhoren van mijn muziek. Wat dat betreft ben ik gezegend, muziek is mijn dope.
Nu ik toch lekker op dreef ben, dan toch ook maar iets over mijn drankgebruik, in relatie tot de aanvaardbare normen. Volgens medische standaard ben ik alcoholist, want ik drink dagelijks een fles (rode) wijn leeg. (Omwille van een kerstpakket, meld ik maar dat mijn voorkeur uitgaat naar Merlot.) Eén of twee glazen voor het eten, twee bij het eten en later op de avond nog, of afgewisseld met schrijfbiertjes. Het is dan echt niet zo dat ik onbekwaam naar bed ga, of brak op sta. Ja, wel met een echte kater, maar dat is mijn hartstikke vriend Morro, die meerdere malen in mijn blog voorkomt.
Je zou kunnen zeggen, dat ik een gelegenheidsdrinker ben. Ik drink bij elke gelegenheid. Ja, het zal wel fout zijn, dagelijks zoveel te drinken. Maar ik geef het je te doen, zonteringkop. En dat nog eens, terwijl ik zo graag leuke, bijzondere en aparte gedachten, via mijn toetsenbord er uit wil persen. Omwille van mijn gemoedsrust, zouden de heren medici mij eigenlijk voor mijn drankgebruik dispensatie moeten verlenen.
Laat mij nou maar met drank en muziek over mijn toetsenbord dansen.
Na mijn pijnlijke leergeld een paar weken geleden betaald te hebben zorgde ik, bij het vervolgbezoek bij mijn tandarts, waarbij eindelijk de gouden kroon zou worden geplaatst, er voor dat niet nog eens pijnlijk mijn mond open moest. Mijn lippen waren er dit keer klaar voor.
Vorige keer overviel mij een onverwachts bijverschijnsel bij het wijd open doen van mijn mond. In mijn winterlippenzaten namelijk vervelende kloofjes, die met het lipoprekken verre van aangename pijnscheuten gaven. Wie verwacht nou ., dat je s winters voorafgaande aan tandartsbezoek, je lippen in een soort voorspel aangenaam moet behandelen. Nota bene met vaseline
Dit is dan ook niet het moment dat je jouw fantasie de vrije loop moet laten, want het gaat nog steeds over een voorspel vóór in plaats van met de tandarts. Twee dagen voor de bekkentrekker mijn mond in ging, smeerde ik voor het slapen gaan mijn lippen in met Purol vaseline. Eigenlijk een ongekend wondermiddel, want na één keer waren mijn lippen al kloofvrij. De herhaling was alleen nog maar om m´n lippen nog meer souplesse te geven.
Zover wil ik niet gaan, maar ik zou bijna genoten hebbenvan mijn bezoek aan de tandarts. En dat nog eens met goud beloond.
Nu de Partij van de Arbeid (PvdA) 65 jaar oud is geworden, is het een goed moment om dit instituut met pensioen te sturen. Niet zonder te melden dat deze socialistische partij in al die jaren heel veel goeds heeft voortgebracht. Maar, op zn minst de uitstraling van deze politieke partij, is totaal versleten. Daar heeft topbestuurder Job Cohen, als politiek leider, geen verandering in kunnen brengen. Eerder heeft hij de slijtageplekken van de partij verder blootgelegd.
Simpelweg zijn zij niet opgewassen tegen de verhuftering en polarisatie, als gevolg van verharding en vervlakking van onze maatschappij; of eigenlijk van de wereld. Ook de naam van de arbeid heeft geen enkele aansluiting meer bij de politieke beleving van nu. Die naam moet dus worden veranderd. Maar meer dan dat! Tijd om de progressieve partijen onder één noemer te brengen. Uiteindelijk deden de christenen van de partijen KVP, ARP en CHU dit ook 30 jaar geleden. Voor dit moment niet zo succesvol, maar ondanks dat toch nog steeds onderdeel van deze regering.
Laat de Partij van de Arbeid zich omkatten, misschien wel onder de naam Partij van de Redelijkheid (PvdR), waar de SP, Groen Links en hopelijk ook D66 zich bij gaan aansluiten. Dat moet wel een dijk van een partij worden, een serieus tegenwicht voor de asociale verrechtsing, zeker als Jolande Sap, Emile Roemer of Alexander Pechtold de politiek leider gaat worden.
Veel heb ik al, zoals 4.2.jl., geschreven over mijn ongenoegen over de Postcodeloterij en wat zie ik vandaag? Onze lieftallige Prinses Maxima treedt op bij een happening van de Postcodeloterij. Ik heb geen idee waarom of waarvoor, wat ook niet nodig is, want geen enkel motief rechtvaardigt haar aanwezigheid bij dit dubieuze kansspel van de straatprijzen.
Zou het nou echt zo zijn dat onze wulpse Koningin in spé ook met haar postcode haar buitenkansje zoekt? Met 2245 AG gaat zij dan minimaal voor de straatprijs. Wie weet wedt zij wel op meerdere paarden en heeft zij ook ingezet op de postcode 2514 GL van het familiebelastingparadijs, (Paleis) Noordeinde 68 Den Haag. In dat geval zou zij ook haar schoonmoeder op haar privéadres kans op die straatprijs moeten gunnen, dus zal er ook wel zijn ingeschreven op postcode 2594 AM.
In dat geval heb ik toch wel heel graag, dat onze Koninklijke Hoogheid van Argentijnse Huize terstond haar deelname intrekt en zelfs de petitie tegen dezeopjutloterijmeeondertekent. Er zijn genoeg andere mogelijkheden om een kansje te wagen. Het zou leuk zijn als er eenDomeinloterijzou bestaan. Maxima zou dan binnen afzienbare tijd, zodra zij Koningin is, kunnen deelnemen met het Kroondomein. Natuurlijk doe ik dan óók met het Kroondomein mee. Uiteindelijk ben ik daar de digitale eigenaar van.
Maar zij kan evenzogoed, net als ik, ook deelnemen aan Dayzers. Dan is niet het Kroondomein, maar ons sterrenbeeldonze overeenkomst, hoewel ik haar dan liever als koe, dan als stier zie gerubriceerd. Met mijn 1405 en haar 1705 zijn wij in Dayzers elkaarslotgenoten.
Lijkt het nou zo, of heb ik meerdere overeenkomsten met leden van ons Koninklijke Huis?!
We waren wel meer in dat restaurantje geweest, heel erg lekker eten, goed betaalbaar, fijne sfeer en gezellige bediening. Alleen, de laatste keer was het ietsje anders wat de bediening betreft. Nog steeds goed en attent, maar vormelijk. Veel vormelijker. Door die kelner kreeg ik een flashback van jaren geleden. Een gebeurtenis die destijds zeker dagboekwaardig was. Toen hield ik echter geen voorvallenboek bij, zodat ik mijn herinnering nu alsnog kan neerschrijven.
Via de krant was ik in contact gekomen met een vrij exclusieve club van restaurants, waarmee we misschien wel wilden samenwerken, om de lezers van de krant van leuke eetaanbiedingen te kunnen laten profiteren. Die gedachte was genoeg om daarover met elkaar van gedachten te wisselen. Hiervoor had ik een afspraak met de voorzitter van deze club van horecanen.
Om mijn eigen genoegens niet uit het oog te verliezen, sprak ik af in het restaurant van de voorzitter vooraf te lunchen, wat van het eten een zakenlunch werd, wat declarabel was. De voorzitter zou ik dan direct na de lunch ontmoeten.
Ik stapte een pracht zaak binnen, sfeervol, maar ook een beetje chic. Het viel mij tegen dat ik de enige gast was. Maar oké, de menukaart zag er goed uit en de wijnkaart verleidelijk. Ik liet mij van alles lekker smaken. Jammer dat ik meer volk en daardoor gezelligheid moest ontberen. Ook de kelner was niet bepaald een vrolijk type. Correct, maar uiterst vormelijk. Het werd tijd om af te rekenen.
Na aan mijn financiële verplichtingen te hebben voldaan, noemde ik mijn naam en zei dat ik een afspraak met de eigenaar had; voorzitter van de horecaclub. Dat is mij bekend, meneer. Ik weet nog hoe attent ik het vond dat mijn gesprekspartner zijn personeel over mijn komst had geïnformeerd. Met een ogenblikje meneer, ging de kelner naar achteren.
Niet veel later schudde de voorzitter mij, even vormelijk als de kelner, mij de hand. Logisch, want het wàs de hand van diezelfde kelner. Bij die constatering wist ik mijn binnenpret ook professioneel binnen te houden. Ik gaf, net als hij, geen krimp. Ook het gesprek is heel vormelijk gebleven, omdat ik al direct wist dat wij dit restaurant, omwille van de gezelligheid, dit de lezeres niet aan moesten doen.
Het blijft een grote ergernis, als je via een website contact met een bedrijf wilt opnemen. Zij weten jou wel te vinden, maar zodra je (lastige) vragen wilt stellen, kan je ze niet anders dan met het invullen van een formulier bereiken. Of erger nog, via hun digitale hulp, een soort robotmannetje. Ook Bol.com bedient zich van zon onsympathiek, niets wetend digitaal robotmannetje, wat antwoorden geeft op niet gestelde vragen.
Vandaag wilde ik voor de i-Pad van mijn vrouw een i-book bestellen. Via i-Tunes kwam ik alleen op oude, Engelse boeken uit. Dus op naar Bol.com en ja, die hebben een ruim assortiment. Een testje voor drie knaken leek mij wel genoeg, waardoor mijn keuze viel op Haar naam was Sarah. Het leek allemaal zo simpel, uhh, nou ja het afgeven van de gegevens van je creditkaart dan. Met een paar klikken was mijn 7,50 aan Bol.com overgeschreven. Bepaald niet het gelijk oversteken principe.
Maar oké, nog een paar klikken en Sarah zou mijn computer binnenglijden. Het lijkt goed te gaan, want naast een pictogrammetje van het boek staat direct downloaden, dus: klik. Dan nog even: Naar uw download. Lijkt me dubbelop, maar goed: klik. Download: klik! Maar dan gebeuren er hele rare dingen. Er moet een filetje URLLINK.ACSM worden geopend, alleen wordt die optie niet geboden. Het is kiezen tussen opslaan en zoeken. Beide mogelijkheden geprobeerd en verder dan een wirwar van aanbiedingen, om tegen betaling het register van mijn PC te schonen, kwam ik niet. Wat ik ook probeerde, het betaalde i-book viel niet te downloaden. Weg poen?! Ja, dag!
Dan is het weer de website afspeuren, om uiteindelijk bij klantenservice uit te komen. Nou ja, bij Billie Bol, de computerpop. Wat een diep trieste dienstverlening. (zie hieronder een deel van de chat).
Dan kan je ook nog telefonisch contact opnemen, maar dan wel tegen 15 cent per minuut. Principieel weiger ik te betalen voor de wanprestaties van de leverancier zelf.
Nou had ik op het desbetreffende, niet te openen filetje, gezien dat e.boekhuis.nl daarvan de eigenaar is, dus op naar www.boekhuis.nl. Dat bleek dan weer een digitaal distributiecentrum te zijn van de boekuitgevers. Neemt niet weg dat zij per omgaande reageerden op mijn vraag. Weliswaar met het doorgestuurd hebben van mijn vraag naar klantenservice@bol.com. In ieder geval heb ik zo tenminste wel een e-mailadres van de digitale winkel van Bol. Maar het boek, lijkt een verhaal op zich te worden.
