Zo nu en dan wil ik toch effe doorzeiken over mn kloten kop. (Ja inderdaad, als een ander het zegt word ik kwaad.) Mijn hoofdpijn, het eeuwige bonzen en duizeligheid wordt maar niet minder. Kennelijk heb ik daar zelfs ongeweten een jubileum mee behaald, want ik word nu ook met ongewenste regelmatigheid beloond met een zeurende oorpijn, wat kennelijk KNO-technisch volledig valt te verklaren. Hoewel dit bij de groep van nationale klotenkoppen zich maar heel uitzonderlijk voordoet. Met deze hoofdprijs heeft het weinig zin om ook aan de postcodeloterij mee te doen, want twee hoofdprijzen vallen nooit op één adres.
Nu ben ik deze blog begonnen, net nadat ik de vaseline/tandartservaring had opgetekend. En mij vanavond (vrijdag) juist uiterst beroerd voelde, eigenlijk niet tot schrijven in staat. Gelukkig beschik ik over voldoende discipline om mij er toch toe aan te zetten. Een aangeboren kwaliteit die ik ook tijdens mijn werkzame leven heel vaak moest aanspreken. Bijna routine dus.
De tandartsblog is, tenminste naar mijn eigen tevredenheid, aardig gelukt. Daarbij moet ik dan wel onthullen, dat dit niet zonder een paar biertjes uit de Beertender ging. En nog zit ik (vrijdagavond dus) aan een tappie. Maar niet alleen de drank brengt mijn toetsenbord in beweging. Ik heb ook via een mp3-spelertje topmuziek mijn oren ingeperst. Want dat is het bijzondere, mijn hoofdpijn belemmert mij totaal niet in het (hard) aanhoren van mijn muziek. Wat dat betreft ben ik gezegend, muziek is mijn dope.
Nu ik toch lekker op dreef ben, dan toch ook maar iets over mijn drankgebruik, in relatie tot de aanvaardbare normen. Volgens medische standaard ben ik alcoholist, want ik drink dagelijks een fles (rode) wijn leeg. (Omwille van een kerstpakket, meld ik maar dat mijn voorkeur uitgaat naar Merlot.) Eén of twee glazen voor het eten, twee bij het eten en later op de avond nog, of afgewisseld met schrijfbiertjes. Het is dan echt niet zo dat ik onbekwaam naar bed ga, of brak op sta. Ja, wel met een echte kater, maar dat is mijn hartstikke vriend Morro, die meerdere malen in mijn blog voorkomt.
Je zou kunnen zeggen, dat ik een gelegenheidsdrinker ben. Ik drink bij elke gelegenheid. Ja, het zal wel fout zijn, dagelijks zoveel te drinken. Maar ik geef het je te doen, zonteringkop. En dat nog eens, terwijl ik zo graag leuke, bijzondere en aparte gedachten, via mijn toetsenbord er uit wil persen. Omwille van mijn gemoedsrust, zouden de heren medici mij eigenlijk voor mijn drankgebruik dispensatie moeten verlenen.
Laat mij nou maar met drank en muziek over mijn toetsenbord dansen.
