1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Momenteel heb ik niets op mijn blog te zoeken. Als ik echt een schrijver zou zijn, is er nu sprake van een writers block. Dat suddert al een tijdje. Gisteren was het echt raak, of juist niet. Omdat er niets mijn PC uitrolde, heb ik mij van plagiaat moeten bedienen. Nou ja, het was jatten van mijzelf, want knock out op het Hobbemaplein had ik eerder geschreven en gepubliceerd in mijn Kroondomein. Het was uitstel van excecutie, want ook nu weer kan ik maar niet bedenken hoe ik deze dag moet Knetteren.
Maar het is ook onzin om jezelf te verplichten dagelijks iets in een blog te schrijven. Juist deze levensfase van de vrolijke vut is een aangename tijd van niets moeten. Het wordt hoog tijd dat ik die verdomde prestatiedrang mijn lijf uit weet te jagen. Er mag best eens een Knetter-dagje worden overgeslagen. Met het bijna twee jaar geleden loslaten van mijn enerverende job, heb ik ook afscheid genomen van veel stof tot schrijven. Mijn leven is minder spannend geworden. Door zn vaste ritmes, van drie ochtenden sporten en één dag een fikse wandeling, worden de schrijfonderwerpen wat schaarser. Zal mij benieuwen of ik mij daar toch eens in weten te schikken.
Het is niet het schrijven alleen. Ook op de sportschool ging het niet zoals ik het wil en spijbelde ik zelfs bij bepaalde cardio-onderdelen. Mijn winterenergie is op. Dat zal het zijn. En dat is niet zo gek, want ook de winterschilder heeft nog maar één werkdag te gaan, alvorens de kwasten negen maanden de terpentine in moeten. Direct na het weekend dopen de gewone schilders hun kwasten weer in de meest frisse lentekleuren. Maandag, dan is het lente, niet ver af van rokkiesdag van Martin Bril. Ik kijk er naar uit en zal er zeker weer energie uit putten.
ij de motorenzaak op de Delftselaan in Den Haag, werden niet alleen motorfietsen, bromfietsen, scooters en fietsen gerepareerd, maar ook een aantal invalidenwagens. Voornamelijk gemotoriseerde vervoermiddelen voor gehandicapten. Maar er was één invalidenwagen bij, merk Lely, die heel bijzonder zonder hulpmotor werd aangedreven. Twee hefbomen werkten als handtrappers, waarmee je behoorlijk vaart kon maken. Het principe van een zogenaamde doortrapper.
Nadat tijdens een onderhoudsbeurt de speciale ketting was vervangen, ging de monteur met de Lely een proefritje in de omgeving maken. Daarbij bleef hij wel héél lang weg. Zo lang dat een collega-monteur op een motorfiets polshoogte ging nemen. Nog geen kilometer verder, op het allerdrukste punt van Den Haag waar de grootste markt van heel Europa is, trof hij zijn collega aan. Ogenschijnlijk slapend in het invalidenwagentje, midden op het Hobbemaplein.
Het verkeer werd even stilgelegd, om samen met omstanders het karretje naar de kant van de weg te brengen. Net op het moment dat de monteur behoorlijk dizzy zijn ogen open deed. Wat bleek nu, wat onvoorzichtig had hij een vrij scherpe bocht genomen, waardoor hij één hefboom vol onder z'n kin kreeg en zichzelf zo buiten westen had geslagen.
Jan en Elly, nu effe ouder, komen over uit Zuid-Afrika.
De nieuwe sociale media, zoals Hyves en Facebook, zijn toch wel een groot mirakel. Eerst word ik door mijn eerste buurtvriendje gevonden, waarmee ik de draad van veertig jaar geleden weer met veel plezier heb opgenomen. Half december kwam via Facebook mijn neef uit Zuid-Afrika digitaal bij mij binnen (blog 15.12.jl.). Ook dat wordt een weerzien, na pakweg 35 jaar.
De eerste keer dat neef Jan terug was in zijn geboorteland, heeft mij nog aan mijn eerste baan geholpen. Een job waar ik slechts als eendagsvlieg werkzaam ben geweest en daarvoor zelfs nooit die ene dag loon voor heb opgeëist. Omdat mijn neef toen de arbeidsbemiddelaar is geweest, zou het heel goed kunnen zijn dat ik, op juridische gronden, bij neef Jan die dag salaris nog op zou kunnen eisen. Ik denk daar dan toch maar van af te zien. Uiteindelijk geloof ik ook niet dat zijn familiedienst de start van een succesvolle loopbaan als intercedent is geweest, of dat hij daarna een uitzendbureau-imperium uit de grond heeft weten te stampen. Mocht dit wel zo zijn, en dat hoor ik binnenkort, dan zal er zeker nog een goed gesprek met hem volgen.
Voorlopig kijkt hij, met zijn beiden zussen, en wij uit naar een toch wel heel bijzonder weerzien. Halverwege de jaren vijftig zijn zij als kinderen met hun ouders naar Zuid-Afrika geëmigreerd. Tussentijds zijn zij wel terug geweest, maar dan eigenlijk min of meer in de kielzog van hun ouders, waarbij mijn ouderlijk huis een belangrijke ontmoetingplaats was.
Zowel zij als wij (mijn zus en ik) hebben al lang geleden onze ouders ingeleverd. Het is dus nu de beurt aan hun kinderen om er in afgeslankte vorm een familiereünie van te maken. En dat voelt heel raar en erg aangenaam tegelijk. Tiny, Elly en Jan vertegenwoordigen voor ons een belangrijk stukje familiegeschiedenis van mijn vaders kant, waar wij veel te weinig van afweten en waar naar we, door onze oplopende leeftijd, toch wel heel erg nieuwsgierig naar zijn.
Geloof maar niet dat ik zaterdag Amsterdam heb verlaten, zonder dat ik ook even de kroeg ben ingedoken. Een café vind ik nou eenmaal een heel aangename slokjeswinkel en ik barste van de dorst. Eenmaal aan de bar, want omwille van aangenaam verpozen behoor je daar plaats te nemen, raakte ik vrij snel in gesprek met een Franse student. Na geef hier nog even een lekker biertje, reageerde Yanick direct op lekker.` In vrij goed Nederlands volgde er een komische verhandeling over het woord `lekker.`
In het kort kwam het hier op neer dat wij Hollanders lekker overal voor gebruiken: Lekker biertje, lekker weer, we zitten hier lekker, lekker zonnetje, lekkere muziek, voel je je niet lekker?, Ben je wel lekker?, ga je lekker, lekker in je vel, lekker veel fotos, lekker dier, lekker rustig, lekker eten, drinken en slapen, lekker wijf, lekker sporten, lekker zitten of liggen, lekker genieten, lekker boek, lekkere broek, hé lekker . Lekker dit en lekker dat.
Hij was er best trots op dat ie, als een van de weinige buitenlanders, inmiddels wel weet op welk moment hij lekker bijvoegelijk kan gebruiken. Zijn zichtbaar trotse gevoel wilde ik niet ondermijnen, met de melding dat er ook een lekker voor gevorderden bestaat. Een studie die voornamelijk door Hagenezen is gevolgd. Lekker is dan lekkâh en heeft een andere betekenis. Welke? Dat is het m nou juist; dat moet je aanvoelen. Lekkâh , of wel: Dat zal effe lekkâh wezen. Mooie gooi en woorden van soortgelijke strekking.
