1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
De mannen van Norton lijken door hun eigen
virus te zijn bevangen. Mijn PCs zijn voor een heel jaar opnieuw beveiligd,
zodat ik van hun genereuze gebaar van vijf euro korting geen gebruik
zal maken. Ik heb mijzelf ruim vijftig euro korting gegund.
Deze week moest ik het abonnement van mijn virusscanner verlengen, waar Norton mij elke dag aan herinnerde. Nou deden zij dat nou niet bepaald in het sfeertje van Kan ik u ergens mee van dienst zijn? De wijzen waarop een verkoper nog altijd de klant tegemoet dient te treden. Ik ben een gevoelsmens, wat nog eens extra opspeelt als een leverancier zich lomp gedraagt. En dat deden ze, dieencyclopedieverkopers van Norton.
Met een rolmenuutje op nu verlengen, met slechts als alternatief om mij er later nog eens aan te herinneren, wilden zij mij verleiden om direct op de OK button te klikken. Nu of later was eigenlijk de enige keuze die zij mij lieten. Voor mij reden om juist verder te kijken.
Voor hun opgedrongen verlenging vroegen zij 79,99 Was hun benadering niet zo agressief, had ik daar, onder het motto: verlengen van een bestaand product moet wel goedkoper zijn dan een nieuw product aanschaffen,misschien wel ingetuind. Hoewel?!
Met wat rondkijken in winkels en op internet, zag ik sowieso een paar euro goedkoper uit te kunnen zijn met Norton versie 6.0. In die wetenschap zou ik ook nog even kunnen afwachten, want mijn vorige leverancier, McAfee, deed een dag voor noodzakelijke verlenging nog een laatste aanbod wat ineens 10,= goedkoper uitviel. Dat trucje zou Norton evenzogoed uit kunnen halen.
Dixons deed mij echter eerder over de streep trekken. Zij boden dezelfde Norton 360 aan voor 29,= (?!) Jazeker, ruim vijf eurotientjes goedkoper dan simpel verlengen. Dan moest ik het echter doen met de verouderde versie 5.0. Geen punt. Door hiervan bij internet-verlengen alleen de productsleutel (op het hoesje van de nieuwe DVD) in te typen, was voor 29,= mijn virusscanner voor een jaar verlengd. Meer dan dat, als abonnementhouder mocht ik zelfs gratis 5.0 naar 6.0 opwaarderen(?!).
Natuurlijk geeft het mij een goed gevoel dat ik, ondanks de verleiding, scherp heb weten in te kopen. Maar toch walg ik van de praktijken waarvan ook Symantec/Norton zich bedient. Over die verkooptrucs zou eens een virusscanner moeten worden gehaald.
Het zal wel niet verstandig zijn
om naar de gulden terug te willen. Want de florijn was toen aan de Duitse Mark
gekoppeld. En die munt is ook tegen de Euro ingewisseld. In die Eurozone is
Duitsland wel de sterkste partij geworden. Volgens mij is er zelfs binnen Europa
sprake van een Duitse overheersing. Natuurlijk niet vergelijkbaar met wat dat
zwijn A. Hitler ooit heeft misdaan en wilde bereiken.
Nee, Angela Merkel trekt heel
vredig de macht naar zich toe. En volgens mij heeft zij daar ook recht op. Niet
Deutschland, Deutschland über Alles. Nee, onze oosterburen doen het
gewoon in bijna alle opzichten veel beter dan wij. Ik blogde dat al op 28
januari (Je beste maat, is de inhoudsmaat), over alleen al een ingeschonken
Duits biertje. Niet zon hoog beschuimd twee-slokken-biertje waar je in
Nederland zo langzamerhand bijna een euroknaak voor moet neertellen. Zij geven
je voor twee euro afgepast 0,3 cl. Duits gerstenat. En dan heb ik het alleen nog
maar over een biertje.
In mijn arbeidzame leven had ik
een vijftal keren per jaar een afspraak in Enschede, waarbij we steevast net
over de grens in Gronau gingen lunchen. Heil lekkâh eite voâh wènig geld,
met àltijd aangename bediening. Horeca Nederland kan hier absoluut niet aan
tippen.
Eén keer waren we daar onze
parkeermeter totaal vergeten, met ja hoor, een bon bij terugkomst. De eerste bon
die mij deed schaterlachen. Of wij maar even die 5 euro (ja zeker, anno
2008) op het politiebureau wilde komen betalen. Bijna ben je geneigd
het zelf als Hollander te gaan zingen: Deutschland, Deutschland über
Alles.
Binnen onze landsgrenzen valt er
inmiddels ook lekker te eten voor weinig. Tenminste, als je dan je eten
bij de Lidl hebt gekocht. Nu de keuken node mijn werkterrein is geworden, doe ik
ook heel bewust mijn boodschappen. Aanvankelijk alleen bij Albert Heijn en een
plaatselijke slager, inmiddels ook steeds meer bij Lidl. Dat komt, na
aansporing daartoe, door mijn try out met de tournedos biefstuk.
Zowel aan de AH-biefstuk, als die
van de slager, vond ik steeds minder smaak zitten. Toen ik met mijn neef weer
eens de beste biefstuk van Nederland bij Loetje in Amsterdam ging eten,
zwoor ik mij spontaan de smaakloze koeien af. Geleuter natuurlijk, want het ligt
niet aan die dieren, maar gewoon aan de slagers die smaakloze troep in je maag
splitsen. Wel mals, maar zonder smaak.
De Duitse Lidl heeft met
hun tournedos mij weer gegeven waar ik recht op heb. Het wordt tijd dat ik mijn
neef bij mij thuis eens trakteer op een Loetje-thuis-biefstuk, door mij
behoorlijk goed gebakken.
Het zal wel niet verstandig zijn
om naar de gulden terug te willen. Want de florijn was toen aan de Duitse Mark
gekoppeld. En die munt is ook tegen de Euro ingewisseld. In die Eurozone is
Duitsland wel de sterkste partij geworden. Volgens mij is er zelfs binnen Europa
sprake van een Duitse overheersing. Natuurlijk niet vergelijkbaar met wat dat
zwijn A. Hitler ooit heeft misdaan en wilde bereiken.
Nee, Angela Merkel trekt heel
vredig de macht naar zich toe. En volgens mij heeft zij daar ook recht op. Niet
Deutschland, Deutschland über Alles. Nee, onze oosterburen doen het
gewoon in bijna alle opzichten veel beter dan wij. Ik blogde dat al op 28
januari (Je beste maat, is de inhoudsmaat), over alleen al een ingeschonken
Duits biertje. Niet zon hoog beschuimd twee-slokken-biertje waar je in
Nederland zo langzamerhand bijna een euroknaak voor moet neertellen. Zij geven
je voor twee euro afgepast 0,3 cl. Duits gerstenat. En dan heb ik het alleen nog
maar over een biertje.
In mijn arbeidzame leven had ik
een vijftal keren per jaar een afspraak in Enschede, waarbij we steevast net
over de grens in Gronau gingen lunchen. Heil lekkâh eite voâh wènig geld,
met àltijd aangename bediening. Horeca Nederland kan hier absoluut niet aan
tippen.
Eén keer waren we daar onze
parkeermeter totaal vergeten, met ja hoor, een bon bij terugkomst. De eerste bon
die mij deed schaterlachen. Of wij maar even die 5 euro (ja zeker, anno
2008) op het politiebureau wilde komen betalen. Bijna ben je geneigd
het zelf als Hollander te gaan zingen: Deutschland, Deutschland über
Alles.
Binnen onze landsgrenzen valt er
inmiddels ook lekker te eten voor weinig. Tenminste, als je dan je eten
bij de Lidl hebt gekocht. Nu de keuken node mijn werkterrein is geworden, doe ik
ook heel bewust mijn boodschappen. Aanvankelijk alleen bij Albert Heijn en een
plaatselijke slager, inmiddels ook steeds meer bij Lidl. Dat komt, na
aansporing daartoe, door mijn try out met de tournedos biefstuk.
Zowel aan de AH-biefstuk, als die
van de slager, vond ik steeds minder smaak zitten. Toen ik met mijn neef weer
eens de beste biefstuk van Nederland bij Loetje in Amsterdam ging eten,
zwoor ik mij spontaan de smaakloze koeien af. Geleuter natuurlijk, want het ligt
niet aan die dieren, maar gewoon aan de slagers die smaakloze troep in je maag
splitsen. Wel mals, maar zonder smaak.
De Duitse Lidl heeft met
hun tournedos mij weer gegeven waar ik recht op heb. Het wordt tijd dat ik mijn
neef bij mij thuis eens trakteer op een Loetje-thuis-biefstuk, door mij
behoorlijk goed gebakken.
Natuurlijk is niet alles bij mij kommer en
kwel. Ik heb mij gewoon door mijn dips heen te worstelen. En al met al lukt dat
aardig. Maar, zoals eerder neer geschreven, word ik daarin zeker geholpen door
een ervaringsdeskundige. Zij verkeert in die derde dimensie, zoals ik dat in
mijn blog van 22.4.jl. theoretiseerde. Meeleven is daarin
meebeleven. Dan doe je er toch zeker goed aan om daarbij de
omstandigheden te optimaliseren. En dat deden wij, de Brabantse Haagse en ik,
aan het strand van Egmond aan zee.
Zojuist
had ik weer een moment van zelfkastijding. Ik bekeek onze verlovings- en
trouwfotos. Jemig wat zijn er ontzettend veel mensen op die fotos al
overleden. Heel veel mensen die ons dierbaar waren. Ons, nou ja mij, want ook
ik heb mijn bruidje van 42 jaarhuwelijk vorig jaar al moeten
inleveren. Ja, het is onze trouwdag. De allereerste die ik zonder mijn Truus
moet doormaken.
Weer zon nare dag die je hebt af
te vinken. Maar Rowwen Hèze heeft in hun pracht nummer Heilige Antonius
volkomen gelijk: Soms is het beter iets moois te verliezen. Beter verliezen
dan dat je het nooit hebt gehad. Dat maakt deze dag er overigens niet
minder kloterig om.
Nu ik al die fotoboeken voor mij heb liggen,
bedenk ik tegelijk wat ik er in hemelsnaam mee moet. Onze trouwfotos
en nog meer mooie momenten zal ik maar inscannen. Wegzetten op een DVDtje, om
dan langzamerhand veel van de fotos ruimtelijk te archiveren. Wij
hebben geen nazaten, onze poezen zullen de fotos in hun kattenbak onaangenaam
vinden en mijn neven kan ik toch niet met onze visuele herinneringen
opzadelen.
Fotos van mijn schoonfamilie, voor mij
terecht de kouwe kant, denk ik als eerste te archiveren. Niet dat Truus
geen oudere broers (5) en zussen (1) had, maar hun gezin zat zo gecompliceerd in
elkaar, dat door hun wrok alle contacten met hun aller jongste zusje verloren is
gegaan. Misschien rancuneus, maar ik kan het dan echt niet opbrengen om hen
met beelden uit het verleden te verblijden. Nog los van het feit dat ik
geen idee heb waar zij wonen.
Nee, ik hield veel van mijn meissie, maar
veel van de rest van haar familie kan mij gestolen
worden.
Achteraf gezien, leek Mevrouw Helma
Neppérus, moment-voorzitter van de Tweede Kamer, afgelopen donderdag
al op de ontwikkelingen in het Catshuis vooruitgelopen te zijn. Haar
VVD-gordijn was al nagenoeg gesloten.
