1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Je spatbord rammelt. Wat zeg je? Iets harder: Je spatbord rammelt. Wat zeg je nou? Schreeuwend: Je spatbord rammelt!!! Ik kan je niet verstaan, want mijn spatbord rammelt zo! Dit eeuwenoude mopje schoot mij bij de laatste minuten van de WK voetbalwedstrijd Servië-Ghana spontaan te binnen.
In een van de laatste minuten volgde er nog een goeduitziende counter van Ghana, waarbij de bal mooi voor kwam, maar net naast werd geschoten. Verrassend volgde op deze actie een gele kaart. De Ghanees stond inderdaad buitenspel, schoot op het doel, terwijl er al was gefloten.
Hoe bedoelt u, gefloten??? Denken de heren arbiters nou echt dat hun fluitje boven het auditieve geweld van de vuvuzela uit kan komen?! Had die gele kaart maar laten zitten, want je spatbord heeft gerammeld.
Direct al de openingswedstrijd tussen het gastland Zuid-Afrika en Mexico, gaf meer dan een voorproefje van het hels toeterende publiek, bij het WK voetbal. Niet dat de Zuid-Afrikanen zoveel toetergeweld van de vuvuzela gewend zijn, want veel meer dan 8.000 toeschouwers komen er normaal niet bij een voetbalwedstrijd. Vandaag werden beide teams in het Soccer City Stadium van Johannesburg door ongeveer 95.000 dolenthousiaste voetbalsupporters toegejuicht. Ik bedoel, toegetoeterd. Geen happening ter wereld had tot dan zoveel kabaal voortgebracht.
Eén van de voorronden van een voorgaand WK was ik getuige van een wedstrijd van het Nederlands elftal. Deze wedstrijd bezocht ik met zakenrelaties van de krant waar ik werkte. Onze PR-man had de omlijsting van dit voetbalspektakel in handen. Per luxe touringcar naar Amsterdam, eten en drinken aan boord en een pretpakket voor in het stadion. Daarin zou ondermeer de Nederlandse vuvuzela zitten, om al toeterend ons Oranje aan te moedigen.
Als één man grepen wij direct na het fluitsignaal, Hup Holland Hup, naar onze toeter. Ons miniconcert bleef uit. Mijn collega, duidelijk geen voetbalkenner en kennelijk wars van enig kabaal, liet ons niet toeteren, maar snerpend piepen met een roltong. Hup Holland Hup, piiiiieeeeeeph, waarbij collectief de tong zich in de nek van onze voorgangers priemde. Met lichte irritatie tot gevolg.
Het is heel goed mogelijk dat wij toen als de eerste Hooligans werden beschouwd.
Wat ik in je formaat zie, gaf F. Jacobse van de Tegenpartij in 1980 uitleg over een mogelijke kabinetsformatie, na de Tweede Kamerverkiezingen van weleer.
Fake natuurlijk, want de Tegenpartij was onderdeel van het satirische TV programma van Kees van Kooten en Wim de Bie (Koot & Bie). Veel van het scenario is nu, 30 jaar later, niet alleen overeind gebleven, maar zelfs geadopteerd door de politieke partij van Geert Wilders.
Hadden de visionairs Koot & Bie ooit kunnen bevroeden dat zij drie decennia later de virtuele campagneleiders van de Partij Voor de Vrijheid zouden zijn?
Nadat mijn moeder in 1991 overleed, ben ik nu al weer 19 jaar wees. Hoewel ik niet direct de kenmerken had van een moederskindje te zijn, blijf ik haar bijna dagelijks missen. Nooit heb ik daarover mijn spreukje Ik heb van mijn leven nog nooit zon fijne moeder gehad, kunnen overtreffen. Door een gedachteflits realiseerde ik mij dat zij onze wereld van vandaag totaal niet meer zal begrijpen. Laat staan de brief die ik via mijn vlieger haar zond. Daarin schreef ik:
"Ha die mam,
Het is heel verleidelijk om via Derek Ogilvie of Char met jou in contact te kunnen komen, maar ik weet dat ik jou daarmee geen plezier zou doen. Jij bent veel te bescheiden om op TV zo in de schijnwerper te worden gezet. Vandaar dat ik op Hyves, Linkedln en Facebook naar jou op zoek ben geweest. Ik kon je daar niet vinden, daarom verder gezocht, of je misschien Twittert of een eigen Blog hebt. Ook dat blijkt niet zo te zijn. Kennelijk heb jij jouw hemelse gedachten niet aan de digitale snelweg vrijgegeven.
Jammer, want ik had jou graag bijgepraat, hoe ik als babyboomer, toch behoorlijk met mijn tijd mee ben gegaan. Toen jij ons verliet zaten we nog in het technisch tijdperk van de video, spelletjescomputer, elektrische schrijfmachine en de gekleurde telefoon met drukknoppen.
Lang geleden heb ik daar wat euros (ja, zo heten de knaken tegenwoordig) voor weten te vangen via Marktplaats.nl. Later heb ik daar de zooi als ISDN-modem, mijn DOS-computer met floppydisk, diskettes, matrixprinter, mechanische muis en WordPerfect 5.1 ook op gezet.
Nu mijn PC en laptop onder Windows 7 draait, ik een Wi-Fi draadloze router heb, krijg ik veel sneller mijn HTML-paginas van www.kroondomein.com op mn flatscreen. Kon ik je daarover maar e-mailen. (j.kroon-wanmaker@heaven.com) Zou ik tegelijk wat digitale fotos mee kunnen sturen. Ik heb er genoeg van op mn USB-stick en DVDs staan. Misschien kunnen we zelfs via MSN webcammen?! Heb ik eenmaal jouw mobiele nummer stuur ik je een SMSje zodra ik on-line ben.
Maar laat ik niet te technisch worden. Laten we eerst maar virtueel contact met elkaar hebben. Na jouw reïncarnatie laat ik je dan wel zien hoe al onze communicatiemiddelen werken. Natuurlijk gaan we dan ook ouderwets in mijn MPV een autoritje maken. En omdat je altijd zo gek was op de toeristische routes, zal ik op mijn navigatie mijd de snelwegen aanvinken. Ik kan niet wachten."
Joran van der Sloot heeft een bekentenis afgelegd over de moord op de 21 jarige Stephany Flores. Achteraf heeft de killer telefonisch bij zijn moeder geklaagd over de Barbaarse verhoormethoden. Zijn advocaat sluit daardoor niet uit dat Jorans bekentenis vals is. Ho, wacht even meneer de advocaat, uw misselijk makende cliënt is kampioen in het herroepen van valse verklaringen. In Aruba en Nederland kwam hij daarmee steeds goed weg.
Zo niet in Peru. Alles wijs er op dat Joran dit keer de juiste verklaring heeft afgelegd. En dat dit, tijdens de verhoren, onder druk is gebeurd lijkt mij dit keer van ondergeschikt belang. Of had meneer de advocaat verwacht dat een bekentenis tijdens een genoeglijke lunch opgetekend had kunnen worden.?!
Voor een periodiekje leek ze mij net iets te oud, maar vriendelijk was zij alles behalve. Haar goed recht natuurlijk, ware het niet dat zij als caissière bij een benzinestation zich heel voorkomend naar de klanten dient te gedragen. Pasje andersom, naar beneden meneer, sprak zij snibbig. Nee, met strip naar onderen, meneer, keurde zij ook mijn tweede poging af.
Ik begreep er niets van. Altijd heb ik ruzie met een pinpasapparaat. Strip naar links, strip naar rechts. Op zn kop, nee juist andersom. Overal leken het mij andere commandos, maar overigens altijd uiterst vriendelijk. Maar dit keer, bij die BP-Trien ging het er heel erg vervelend aan toe.
Nee meneer, naar onderen. Juffrouw, ik begrijp echt niet wat u bedoelt. Met een grote zucht werd mijn bankpas uit handen genomen en daar gestopt waar normaal alleen de sleuf voor creditcards zit. Zo!, nu uw pincode alstublieft. Het leek dat zij wel heel erg de ziekte op mij, of op haar baan natuurlijk, had gekregen.
Na de transactie schoof zij mijn pas naar mij terug. Dit is het nieuwe pinpasapparaat, beveiligd tegen skimmen. Nee juffrouw, die verklarende tekst heb ik nu ook niet meer nodig.
